.jpg)
Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλου:
«Οι Δοκιμασίες και οι Θλίψεις στη ζωή μας κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας»,
εκδόσεις «Φωτοδότες», 4η έκδοση, σελ 14-17.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»
Πρόλογος
Οι δοκιμασίες και οι θλίψεις, μας επισκέπτονται όλους! Άλλους λίγο και άλλους πολύ. Άλλους συχνά κι άλλους σε αραιότερα χρονικά διαστήματα. Κάποτε μοιάζουν δυσβάστακτες, ακόμη δε και ανυπόφορες! Πολλές φορές δε αιφνιδιαζόμαστε μ' αυτές, σαστίζουμε, τα χάνουμε, απογοητευόμαστε, απελπιζόμαστε, χανόμαστε! Σε κάθε περίπτωση λυπούμαστε, αλλάζει η ψυχική μας διάθεση, χάνουμε την ηρεμία μας, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, ενώ χίλιες δυο σκέψεις περνούν απ' το μυαλό μας! Να σαν κι αυτές: Γιατι να μου συμβεί αυτό; Καλά δεν ήταν όλα στη ζωή μου μέχρι τώρα; Δεν μ' αγαπάει πια ο Θεός; Γιατι με τιμωρεί; Γιατι μου στερεί αυτό ή εκείνο; Μα εγώ είμαι καλός άνθρωπος. Του το ζητούσα αυτό ή Του έλεγα να μη μου το στερήσει, κι όμως δεν με άκουσε! Και γιατι τόσοι άλλοι τα έχουν όλα, ευτυχούν, ιδιαίτερα δε εκείνοι που δεν είναι ευλαβείς και καλοί άνθρωποι; Κι ακόμη! Χίλιοι είναι οι προβληματισμοί στο «τι κάνω τώρα»; Πως να αντιμετωπίσω την κατάσταση που με βρήκε; Σε ποιους να καταφύγω; Ποια μέσα και τρόπους να χρησιμοποιήσω; Ανθρώπινα όλα τους! Κι ο καθένας θα μας πει το κάθε τι, οι φίλοι μας και πρόσωπα που μας αγαπούν θα μας συμβουλεύσουν για το ένα ή το άλλο, ως και αντικρουόμενα πράγματα ενδέχεται να ακούσουμε, ή θα προσπαθήσουν όπως-όπως να μας παρηγορήσουν, ή και να μας δώσουν πράγματι ένα χέρι βοήθειας. Ωστόσο όλα αυτά, μπορεί σε κάποιο βαθμό να μας ανακουφίζουν, όμως σε ποιο βαθμό πράγματι μας βοηθούν και μας οικοδομούν; Κι έτσι σκεφθήκαμε τους Πατέρες! Αυτούς που οικοδόμησαν και στήριξαν μοναδικά την Εκκλησία. Αυτούς που τόσο πολύ υπέφεραν ο καθένας τους προσωπικά, από ένα πλήθος δοκιμασιών και θλίψεων, όπως και ο Κύριός μας Τον οποίο τόσο πολύ αγάπησαν και υπηρέτησαν, στον οποίο τόσο πολύ αφιερώθηκαν. Λοιπόν, στ' αλήθεια, τι λένε οι Πατέρες επί όλων αυτών; Ποια είναι η θέση τους για το μεγάλο αυτό θέμα, πως οι ίδιοι το αντιμετώπιζαν, πως οικοδομούσαν τους πιστούς της εποχής τους, αλλά κι όλους τους πιστούς έκτοτε; Ενσκήψαμε στα συγγράμματά τους, την αποκαλούμενη Πατρολογία, σταχυολογήσαμε ό,τι βρήκαμε γραμμένο σ' αυτήν κατά το δυνατόν, το ταξινομήσαμε σε ενότητες, το χωρίσαμε σε κεφάλαια και πολλές παραγράφους, προβήκαμε σε πλήθος υπογραμμίσεων και γενικά σε ό,τι κρίναμε πρακτικό και χρήσιμο προκειμένου το κείμενο να είναι απλό, άνετο στη μελέτη και εύληπτο, ώστε καθένας μας -ακόμη δε και ο ολιγογράμματος- να χαρεί τα αναγραφόμενα, να παρηγορηθεί, να οικοδομηθεί και να πάρει τις αποφάσεις που πρέπει, στις δύσκολες εκείνες ώρες των δοκιμασιών και των θλίψεων. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Πατέρες περισσότερο χρησιμοποιούν τον ευρύτερο όρο «θλίψεις» στον οποίο περιλαμβάνουν τα πάντα. Δηλαδή τις κάθε είδους δοκιμασίες, τις ασθένειες, τις όποιες συμφορές, ακόμη δε και το πένθος! Είναι, πράγματι, εντυπωσιακή η σοφία τους, η έμπνευσή τους, το πλήθος των παραδειγμάτων που χρησιμοποιούν, αλλά και οι αναφορές τους στην Αγία Γραφή απ' όπου αντλούν τα πάντα, προκειμένου να βοηθήσουν τον κάθε πιστό. Στ' αλήθεια η μελέτη των κειμένων τους είναι απολαυστική, δίνει πολύ ενθουσιασμό κι ελπίδα, κατατοπίζει απολύτως, οπωσδήποτε οικοδομεί. Αλλά και αν κάποια σημεία είναι δύσκολα για κάποιον, ας τα μελετήσει πάλι και πάλι, ας μην απογοητευθεί, κι ας συνεχίσει με τα επόμενα. Δεν είναι καλό να αφήσει την τόσο εποικοδομητική μελέτη του βιβλίου, για μια δύσκολη παράγραφο, ας πούμε. Ελπίζουμε ότι ο φίλος αναγνώστης, πράγματι θα βρει χρήσιμη αυτή την προσπάθεια και θα ωφεληθεί πολύ. Όπως ωφεληθήκαμε κι εμείς κι απ' αυτήν ακόμη την συγγραφή του κι ενώ βρισκόμαστε σε καιρό δοκιμασίας...
Κ.Γ.Π.
ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Αλλά και ο Άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος τονίζει παρομοίως, ότι οι δοκιμασίες και οι θλίψεις βρίσκονται στην ίδια τη φύση της ζωής μας και αλληλοδιαδέχονται τα ευχάριστα, όπως η ημέρα τη νύχτα και το θέρος τον χειμώνα! Λέγει: «Ο Θεός ρυθμίζει έτσι όλα όσα έχουν σχέση με την διακυβέρνηση της οικουμένης, πράττοντας άλλοτε μεν αυτό κι άλλοτε εκείνο, κι ούτε τα ευχάριστα αφήνει μόνιμα, ούτε και τα ευχάριστα να είναι από μόνα τους παντοτινά».Γιατί, όπως ακριβώς άλλοτε μεν είναι νύκτα κι άλλοτε ημέρα, κι άλλοτε μεν θέρος κι άλλοτε δε χειμώνας, έτσι συμβαίνει και σ' εμάς. Καθόσον όλα γίνονται με φυσική τάξη και διαρκή αλληλοδιαδοχή. Και γιατί απορείς εάν αυτά συμβαίνουν σ' εσένα; Γιατί αυτό θα μπορούσε να το δει κανείς να συμβαίνει και σε όλους εκείνους τους Αγίους. Και για να το αντιληφθείς αυτό, ας εξετάσουμε τον βίο εκείνου που έχεις την εντύπωση ότι είναι γεμάτος από χαρά και που έχει απαλλαγεί απ' τις δυσκολίες.Θέλεις να εξετάσουμε τη ζωή του Αβραάμ, ακόμη και απ' την αρχή της. Τί, λοιπόν, άκουσε αυτός απ' την πρώτη στιγμή; «Φύγε απ' τη χώρα σου και απ' τους συγγενείς σου» (Γεν. 12,1). Είδες πόσο δυσάρεστη ήταν η εντολή αυτή; Πρόσεξε, όμως, ότι την εντολή αυτή την διαδέχθηκε άλλη ευχάριστη: «Πήγαινε στη χώρα που θα σου υποδείξω και θα σε κάνω έθνος μεγάλο» (Γεν. 12,1). Τί λοιπόν;Όταν ήρθε στη χώρα εκείνη κι έφθασε στο λιμάνι, σταμάτησαν τα δυσάρεστα. Ασφαλώς όχι, αλλά τα πρώτα κακά τα διαδέχονται άλλα χειρότερα απ' αυτά, όπως πείνα, μετανάστευση και αρπαγή της γυναίκας μου (Γεν. 12,10-20). Στη συνέχεια τα δυσάρεστα αυτά τα διαδέχθηκαν άλλα ευχάριστα, όπως η πληγή εναντίον του Φαραώ, η ελευθέρωσή του, η τιμή και τα πολλά εκείνα δώρα, καθώς και η επιστροφή στη χώρα του. Και στη συνέχεια δε, όλη του η ζωή έχει την ίδια εξέλιξη, γιατι πλέκεται από ευχάριστα και δυσάρεστα. (Βλέπ. Γεν. κεφ. 1, 2-25).Αλλά και στους Αποστόλους συνέβαιναν τα ίδια! Γι' αυτό και ο Παύλος έλεγε: «Αυτός που μας παρηγορεί σε κάθε θλίψη μας, ώστε κι εμείς να μπορούμε να παρηγορούμε αυτούς που ζουν μέσα σε κάθε θλίψη» (Β' Κορ. 12-25). Τί θα μπορούσες, λοιπόν, να πεις σ' εμένα, θα έλεγε κάποιος, που ζω διαρκώς μέσα στη θλίψη; Μην είσαι αγνώμων, ούτε αχάριστος, γιατί είναι αδύνατο να ζει κανείς συνεχώς μέσα στις θλίψεις, άλλωστε δεν αντέχει κι αυτή η ίδια μας η φύση. Αλλ' επειδή θέλουμε να ζούμε διαρκώς μέσα στη χαρά, γι' αυτό και νομίζουμε πως ζούμε διαρκώς μέσα στις θλίψεις.Και όχι μόνο γι' αυτό βέβαια, αλλά κι επειδή τα μεν ευχάριστα και τα καλά τα λησμονούμε αμέσως, τα δε δυσάρεστα τα ενθυμούμαστε διαρκώς, γι' αυτό νομίζουμε ότι ζούμε συνέχεια μέσα στις θλίψεις. Γιατί δεν είναι δυνατό ο άνθρωπος να ζει διαρκώς μέσα στις θλίψεις.Κι αν θέλετε, μπορούμε να εξετάσουμε την τρυφηλή ζωή, την μαλθακή και χαυνώδη, καθώς επίσης και την ανυπόφορη, την δυσβάστακτη και την γεμάτη από πόνους. Θα σας υποδείξω, ότι η μεν ζωή του πρώτου είναι γεμάτη από θλίψεις, του δε δεύτερου από ανέσεις!...».
[Απ' την ΝΓ' Ομιλία του «ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ»]
[Απ' την ΝΓ' Ομιλία του «ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ»]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου