Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του π. Πλακίδα Deseille:
«Είσοδος στο Μυστήριο των Μυστηρίων».
Εκδόσεις «Έαρ», Ιανουάριος 2019, σελ. 47-53.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
ΣΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΣΧΑ
ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Από σήμερα μπαίνουμε αληθινά μπαίνουμε αληθινά στο μυστήριο των Χριστουγέννων. Η σημερινή ακολουθία κρύβει μεγάλους θησαυρούς. Αφενός μας θυμίζει όλα όσα προηγήθηκαν, όλο αυτό το σχέδιο του Θεού που οδήγησε στη Γέννηση του Χριστού στη Βηθλεέμ. Το απλό γεγονός ότι γεννήθηκε στη Βηθλεέμ (με την ευκαιρία της απογραφής που είχε διατάξει ο ηγεμών της Ιουδαίας) φανερώνει σαφώς την ιδιότητά Του ως υιού Δαυίδ, κληρονόμου όλων αυτών των γενεών που προηγήθηκαν, όλων αυτών των βασιλέων του Ισραήλ, όλων αυτών των Πατριαρχών οι οποίοι από Αβραάμ οριοθετούσαν το σχέδιο του Θεού διά μέσου των αιώνων, το σχέδιο αυτό που έπρεπε να καταλήξει στη Γέννηση του θείου Βρέφους στη φάτνη της Βηθλεέμ.
Ταυτόχρονα, τιμούμε την εορτή αυτή ημέρα Κυριακή –όπως Κυριακή και κάθε Κυριακή του χρόνου– τιμούμε και την Ανάσταση του Κυρίου. Αυτό μας θυμίζει ότι το μυστήριο των Χριστουγέννων μας προσανατολίζει προς το μυστήριο του Πάσχα: ο Χριστός γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, ώστε, τριάντα χρόνια μετά, να σταυρωθεί και να αναστηθεί, να αναληφθεί στους ουρανούς και να μας στείλει το Άγιο Πνεύμα την ημέρα της Πεντηκοστής.
Υπάρχει μια θαυμαστή ενότητα σε όλο αυτό το σχέδιο του Θεού, ο Οποίος από την κλήση του Αβραάμ μας οδηγεί μέχρι τη γέννηση της Εκκλησίας την Πεντηκοστή. Όλα τα γεγονότα της παιδικής ηλικίας του Χριστού, όπως μας τα διηγούνται οι Ευαγγελιστές Ματθαίος και Λουκάς -ο μεν άγιος Λουκάς, με περισσή φροντίδα για την ακρίβεια, ασφαλώς θα πληροφορήθηκε πολλά από τη Θεοτόκο και άλλους μάρτυρες των παιδικών χρόνων του Κυρίου, ο δε άγιος Ματθαίος θα πήρε ασφαλώς πολλές πληροφορίες κυρίως από την οικογένεια του Ιωσήφ -όλα λοιπόν τα γεγονότα αυτά, που επίσης μας στρέφουν προς το μυστήριο του θανάτου και της Αναστάσεώς Του, τα διατρέχουμε το ένα μετά το άλλο στη διάρκεια των ημερών που έρχονται.
Η Γέννηση στη φάτνη, όπως εύγλωττα το περιγράφει, το παρουσιάζει η εικόνα της Αναστάσεως, μας παραπέμπει στον Χριστό εντός του τάφου, στον Χριστό περιτυλιγμένο όχι πια στα σπάργανα, αλλά στα οθόνια της ταφής. Οι μάγοι θυμίζουν όλα τα ειδωλολατρικά έθνη που θα κληθούν μια μέρα να ενωθούν με τον Ισραήλ, με το μικρό «κατάλειμμα», το υπόλοιπο του λαού αυτού που συμβολίζεται από τους ποιμένες, ώστε να συγκροτηθεί η Εκκλησία, ο νέος Ισραήλ, ο οποίος τοποθετείται ως συνέχεια ολοκλήρου του αρχαίου Ισραήλ, όλης της τόσο θαυμαστής ιστορίας της σωτηρίας.
Θα πρέπει να μένουμε έκπληκτοι με τον τρόπο που κύλησε το σχέδιο του Θεού, ένα σχέδιο που φανερώνεται με μια εκπληκτική ενότητα διά μέσου των αιώνων. Δεν μπορούμε παρά να πούμε κι εμείς μαζί με τον Ψαλμωδό: «ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε' πάντα εν σοφία εποίησας» (Ψαλμ. ργ' [103] 24). Πράγματι, ο Κύριος έπλασε με σοφία όλη την δημιουργία και όλο το έργο αυτό δεν είχε άλλο σκοπό παρά αυτή τη νέα κτήση που εκπληρώνεται μπροστά στα μάτια μας σήμερα με την ανάγνωση αυτού του Ευαγγελίου, το οποίο μας διηγείται τη Γέννηση του Σωτήρος, του νέου αδάμ και σημείο εκκίνησης της καινής αυτής κτίσεως.
Ταυτόχρονα όμως μαζί με το θάμβος μπροστά στο όλο έργο του Κυρίου που ολοκληρώθηκε εν χρόνω οφείλουμε να σκεφθούμε ότι τιμώντας το μέσα στη Θεία Λατρεία καθίσταται αληθινά επίκαιρο για μας. Η Γέννηση του Χριστού αυτές τις ημέρες των Χριστουγέννων ξαναγίνεται όσο ποτέ άλλοτε κάτι που συμβαίνει μέσα μας· πρέπει να υποδεχθούμε τον Χριστό στην καρδιά μας, για να μεταμορφωθούμε εν Αυτώ, για να εξαφανίζεται όλο και περισσότερο το εγώ μας, ο παλαιός εαυτός μας, για να ζει όλο και περισσότερο ο Χριστός μέσα μας. Καλούμαστε να γίνουμε ένα μαζί Του και να ξαναζήσουμε στην πνευματική μας ζωή το μυστήριο του Χριστού, όπως το θεωρούμε στα Ευαγγέλια.
Οφείλουμε να ανοίξουμε την καρδιά μας, για να Τον δεχθεί μέσα, να υποδεχθούμε τη χάρη, τις άκτιστες ενέργειες του αναστημένου Χριστού, ο οποίος έρχεται να ανανεώσει μέσα μας το μυστήριο της Γεννήσεώς Του, ώστε όλη μας η ζωή να είναι μετοχή στο μυστήριο του θανάτου και της Αναστάσεώς Του.
Ποτέ δεν θα έχουμε αρκετή επίγνωση του γεγονότος ότι όλη μας η ζωή οφείλει να γίνει, κατά τον λόγο του αποστόλου Παύλου, η ζωή του Χριστού μέσα μας. Πρέπει όλο και περισσότερο να μπορούμε να λέμε μαζί του: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοὶ Χριστός» (Γαλ. β΄ 20). Μακάρι την πρωτοβουλία στη ζωή μας να μην την παίρνει το εγώ, ούτε το θέλημά μας, αλλά να παραμένουμε εκεί εντελώς διαθέσιμοι, εντελώς διαυγείς στην εν Χριστώ ζωή, στην παρουσία εκείνη που πρέπει να ακτινοβολεί σε όλο μας το είναι.
Τις μέρες αυτές των Χριστουγέννων ας μελετήσουμε όλα τα γεγονότα της Γεννήσεως του Χριστού και της παιδικής Του ηλικίας· όλα αυτά δεν μπορεί παρά να μας οδηγήσουν στο να συνειδητοποιήσουμε καλύτερα πως πρέπει να προσπαθούμε να τα βιώνουμε μέσα μας. Αν ο Χριστός φανερώνεται ως παιδί, το γεγονός αυτό έχει βαθύτερη σημασία. Δεν σημαίνει μόνο ότι έπρεπε απλά να γεννηθεί κατ’ αυτό τον τρόπο, ως παιδί, για να μπορέσει μετά να μεγαλώσει, να γίνει ενήλικας, να ζήσει, να πεθάνει, να αναστηθεί για χάρη μας.
Ήδη ο Χριστός, και ως παιδί μας φανερώνει το πρόσωπο του Πατρός. Υπάρχει εδώ μυστήριο ανεξιχνίαστο. Ο Θεός μας αποκαλύπτεται με την ταπεινή αυτή μορφή, για να μας δείξει ότι ο ίδιος ο αιώνιος Πατήρ δεν κατέχει δύναμη συνθλιπτική, δεν είναι ο Θεός που πλάθει η ανθρώπινη φαντασία, αλλά είναι προπάντων τέλεια ταπείνωση, επειδή είναι το απόλυτο αγαθό, αφού είναι αφ' εαυτού τέλεια ταπεινός. «Ο Θεός αγάπη εστί» (Α' Ιω, δ' 8, 16), μας λέει ο ευαγγελιστής' και αυτό σημαίνει ότι το μυστήριο αυτό της παιδικής ηλικίας πραγματοποιείται κατά μυστικό τρόπω εν τω Πατρί, ότι το πνεύμα της παιδικότητας που ο Χριστός έρχεται να μας διδάξει, γεννώμενος στη φάτνη της Βηθλεέμ, είναι κάτι διά του οποίου μιμούμαστε τον ίδιο τον ουράνιο Πατέρα μας.
Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται παράδοξα, φωτίζουν, όμως, με εξαιρετικό τρόπο τί είναι η θεία φύση, αυτό που είναι αφ' εαυτού Του ο Θεός, το πρόσωπο του Πατρός, το οποίο ο Χριστός ήρθε να μας φανερώσει. Τις διάφορες πτυχές αυτού του προσώπου, θα τολμούσα να πω, μας τις αποκαλύπτει μέσω των διαφόρων μυστηρίων της δικής Του ζωής. «Ο εωρακώς εμέ εώρακε τον πατέρα» (Ιω. ιδ' [14] 9), θα πει. Και άρα, μπορούμε ήδη, βλέποντας το παιδίον Ιησού εντός της φάτνης, να βλέπουμε τον Πατέρα. Ναι, όποιος βλέπει τον Χριστό, ταπεινός βρέφος στη φάτνη, βλέπει ήδη τον Πατέρα!
Όλο αυτό το μυστήριο της ταπεινώσεως, της πτωχείας, της προσφοράς του Εαυτού Του διδάσκει τους ανθρώπους με υπερβατικό τρόπο, με τρόπο που δεν μπορούμε βεβαίως επαρκώς να εκφράσουμε, ο οποίος όμως διανοίγεται σαν παράθυρο που μας επιτρέπει και από εδώ ακόμη να αισθανόμαστε θάμβος ενώπιον όσων μπορούμε να αντιληφθούμε.
Είθε, λοιπόν, κατά την περίοδο αυτή των Χριστουγέννων να αντηχούν στην καρδιά μας όλα αυτά τα θαυμαστά κείμενα των Ευαγγελίων και να μας μεταμορφώσουν με το φως που εκπέμπουν. Δόξα τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι. Αμήν.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου του
π. Πλακίδα Deseille:
«Είσοδος στο Μυστήριο των Μυστηρίων».
Εκδόσεις «Έαρ», Ιανουάριος 2019, σελ. 47-53.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου