ΔΩ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΜΑΣ, ΔΩ ΚΑΙ ΚΙΝΑΕΙ Η ΖΗΣΗ

Τα δάκρυα που στάζουν, τα χρόνια που κυλούνε.

Γλυκά σφιχταγκαλιάζουνε τα άσπρα της μαλλιά.
Κι ομορφιά απλώνεται, γεμίζει το σοκάκι.
Τα γαλανά ματάκια της, τα χρυσωπά μαλλιά της.

Κάθε κοπέλας ομορφιά, εδώ σε τούτον τόπο.
Βρίσκει προσκέφαλο απαλό, βρίσκει ζεστό ραχάτι.
Χέρι με χέρι οι ψυχές, στον Κάτω Μαχαλά μας,

Στέλνουν τα δέοντα σιμά, στης ξενιτιάς τη θύρα.
Σαν τα βιολιά που παίζουνε, σκοπούς γεμάτους μέλια.
Σαν τα αηδόνια τραγουδούν, σκοπούς της πρώτης νιότης.
Δω σταματάει ο δρόμος μας, δω και κινάει η ζήση.
Δω τα γέρικα σοφά, δω και τα πρώτα γέλια.

Εκ του ιστολογίου ''Δερβιτσάνη Βορείας Ηπείρου''.

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

ΤΟ ΕΠΟΝΕΙΔΙΣΤΟ ΒΑΚΤΗΡΙΔΙΟ ΤΗΣ ΑΠΛΗΣΤΙΑΣ

''Τι θέλεις να δεις πρώτα; 

Τους υάκινθους ή τα σμαράγδια;». 

Του απάντησε: «Ό,τι νομίζεις». 

Τότε την ανεβάζει στους επάνω ορόφους, της δείχνει ακρωτηριασμένες γυναίκες με πληγιασμένα πρόσωπα, και της λέει: 

«Να οι υάκινθοι». 

Κατόπιν την κατεβάζει στα κάτω πατώματα και της δείχνει τους άνδρες λέγοντας: 

«Να τα σμαράγδια''.

Ζούσε στην Αλεξάνδρεια μια ανύπαντρη Χριστιανή γυναίκα που φαινόταν ταπεινή, στην πραγματικότητα όμως ήταν περήφανη και πολύ φιλάργυρη. Ήταν μάλλον φιλόχρυση, παρά φιλόχριστη. Δεν είχε προσφέρει ποτέ κάτι από την περιουσία της, ούτε σε ξένο, ούτε σε φτωχό, ούτε σε καταπιεσμένο, ούτε σε μοναχό, ούτε σε φτωχό κορίτσι…

Αυτή τη γυναίκα, που μόνο στο όνομα ήταν παρθένα κι όχι στον τρόπο ζωής, ο αγιότατος Μακάριος, ο πρεσβύτερος και προϊστάμενος του λεπροκομείου, θέλησε – κατά κάποιον τρόπο – να την εγχειρίσει σα γιατρός για να την ανακουφίσει από την πλεονεξία, και επινόησε το εξής τέχνασμα…

Πήγε και τη βρήκε και της είπε: «Έχουν πέσει στα χέρια μου πολύτιμοι λίθοι, σμαράγδια και υάκινθοι. Δεν ξέρω αν προέρχονται από κλοπή ή από νόμιμο εμπόριο. Δεν έχουν αποτιμηθεί, μιας και είναι πέρα από κάθε αποτίμηση. Ο ιδιοκτήτης τους τους πουλάει πεντακόσια νομίσματα…». Πέφτει τότε αυτή στα πόδια του και του λέει: «Να μην τους αγοράσει άλλος, σε παρακαλώ… Αγόρασέ τους εσύ για λογαριασμό μου…».

Πήρε, λοιπόν, ο Μακάριος απ’ αυτήν τα πεντακόσια νομίσματα, τα διέθεσε όμως για τις ανάγκες του λεπροκομείου. Περνούσε ο καιρός, μα αυτή δίσταζε να του το υπενθυμίσει, επειδή ο άγιος είχε μεγάλη υπόληψη στην Αλεξάνδρεια… Τελικά, κάποια στιγμή που τον συνάντησε στην εκκλησία, του είπε: «Σε παρακαλώ, πες μου, τι έγινε με κείνους τους πολύτιμους λίθους για τους οποίους έδωσα τα πεντακόσια νομίσματα;» Αυτός της απάντησε: «Από την ημέρα που έδωσες τα χρήματα, πλήρωσα την αξία των λίθων. Αν θέλεις να τους δεις, έλα στο σπίτι μου. Εκεί βρίσκονται. Δες αν σου αρέσουν, αλλιώς πάρε πίσω τα χρήματά σου». Κι εκείνη πήγε πολύ ευχαρίστως.

Στους επάνω ορόφους του λεπροκομείου βρίσκονταν οι λεπρές γυναίκες και στους κάτω οι λεπροί άνδρες. Όταν φτάσανε στην είσοδο, τη ρώτησε: «Τι θέλεις να δεις πρώτα; Τους υάκινθους ή τα σμαράγδια;». Του απάντησε: «Ό,τι νομίζεις». Τότε την ανεβάζει στους επάνω ορόφους, της δείχνει ακρωτηριασμένες γυναίκες με πληγιασμένα πρόσωπα, και της λέει: «Να οι υάκινθοι». Κατόπιν την κατεβάζει στα κάτω πατώματα και της δείχνει τους άνδρες λέγοντας: «Να τα σμαράγδια. Και νομίζω ότι δε θα βρεθούν πολυτιμότερα. Αν, λοιπόν, σου αρέσουν, πάει καλά, αλλιώς πάρε πίσω τα χρήματά σου».

Μετανιωμένη αυτή, βγήκε και, αφού πήγε στο σπίτι της, αρρώστησε από τη στενοχώρια της που δεν έκανε ένα τέτοιο καλό σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αλλά αναγκαστικά. Αργότερα ευχαρίστησε τον Μακάριο και πορεύτηκε στη ζωή της όπως έπρεπε.

Παλλαδίου, Λαυσαϊκόν, PG 34, 1018A-1019C.

Τίτλος, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΣΤΟΥΔΙΤΗ

   ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΣΤΟΥΔΙΤΗ by ΓΙΩΡΓΟΣ  Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ on Scribd

Εκ της Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής 

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών ΕΔΩ.

ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ ΟΙ ΧΑΡΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ

''...Θλίψεις, θλίψεις, θλίψεις… 

Η μια πίσω από την άλλη! 

Δεχθείτε τις με γενναιοψυχία και καρτερία. 

Είναι σωτήρια φάρμακα για τις αρρώστιες της ψυχής σας, σημάδι ότι ο Θεός ενδιαφέρεται για σας. Ευχαριστήστε Τον! 

Και φροντίστε να γίνετε καλά. 

Μην εξουδετερώνετε τη θεραπευτική δράση αυτών των φαρμάκων με το γογγυσμό...''

Στη γη οι θλίψεις είναι περισσότερες από τις χαρές. Και όπως στέλνονται οι δεύτερες από το Θεό, έτσι παραχωρούνται και οι πρώτες απ’ Αυτόν. Για διάφορους λόγους. Άλλοτε για να συνέλθουμε από την πνευματική νάρκη. Άλλοτε για να κόψουμε κάποιαν αμαρτία. Άλλοτε για να καθαρθούμε με τη μετάνοια. Άλλοτε για να φανερώσουμε την αφοσίωσή μας στον Κύριο. Εμείς, πάντως, σ’ όλες τις περιπτώσεις οφείλουμε να δείχνουμε ανδρεία και υπομονή, τόσο για τη δόξα του Θεού όσο και για τη δική μας πνευματική προκοπή. Για κάποιον από τους παραπάνω λόγους, λοιπόν, παραχώρησε ο Θεός να σας βρουν κι εσάς θλίψεις. Να προσέχετε τον εαυτό σας και να μην αντιστέκεστε στο θείο θέλημα. Απεναντίας, να έχετε εμπιστοσύνη στα σοφά και αγαθά κρίματα του Κυρίου.

Δεν είναι εύκολο να υπομένουμε καρτερικά και ψύχραιμα κάθε θλίψη, προπαντός όταν είναι βαρειά. Αλλά το βάρος είναι πολύ μεγάλο την ώρα της συμφοράς και για λίγο έπειτα απ’ αυτήν. Ύστερα, σιγά-σιγά, γίνεται πιο ελαφρό. Ο χρόνο, βλέπετε, είναι ο καλύτερος γιατρός. Διώχνει τον πόνο, στεγνώνει τα δάκρυα, φέρνει τη λήθη, ξαναδίνει στη ζωή τον κανονικό της ρυθμό… Έτσι θα γίνει και με τη δική σας συμφορά. Κάντε κουράγιο, και η λύπη σας θα επουλωθεί.

Στο μεταξύ, να στερεώσετε μέσα σας την πεποίθηση ότι όλα παραχωρούνται από τον Κύριο. Εκείνος για ένα μόνο πράγμα ενδιαφέρεται: τη σωτηρία μας. Και για το σκοπό αυτό μεταχειρίζεται κάθε πρόσφορο μέσο, ακόμα, κάποτε-κάποτε, και το πιο σκληρό. Ό,τι στέλνει, λοιπόν, ο Θεός να το δέχεστε σαν φάρμακο ωφέλιμο. Τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία, όλα ρυθμίζονται από τη θεία πρόνοια. Γι’ αυτό, όποτε σας βρίσκει κάποια θλίψη, να σκέφτεστε πως είναι μια επίσκεψη, μια υπόμνηση, μια ειδοποίηση του Θεού για κάποιο σφάλμα σας. Να Τον ευχαριστείτε και να διορθώνεστε.

Στους δικαίους οι θλίψεις στέλνονται ως δοκιμασίες – έτσι έγινε με τον μακάριο Ιώβ της Παλαιάς Διαθήκης. Σ’ εμάς τους αμαρτωλούς, όμως στέλνονται ως σωφρονιστικές τιμωρίες και ως ερεθίσματα για μετάνοια.

Σηκώνετε βαρειές θλίψεις; Λυπάμαι γι’ αυτό και σας συμπονάω. Άλλη βοήθεια δεν υπάρχει, παρά μόνο η υπομονή και η ελπίδα στο έλεος του Θεού. Όλα από το Θεό προέρχονται ή παραχωρούνται. Και για όλα πρέπει να Τον ευγνωμονούμε, όχι μόνο για τα ευχάριστα, αλλά και για τα δυσάρεστα. Γιατί κι αυτά στην ωφέλειά μας αποσκοπούν: στην κάθαρση, στην απόκτηση και στερέωση καλών έξεων, στη μνήμη και επίκληση του Κυρίου. Μη βαρυγκωμάτε, λοιπόν. Κάντε υπομονή στις σκοτεινές ημέρες. Θα έρθουν και φωτεινές.

Θλίψεις, θλίψεις, θλίψεις… Η μια πίσω από την άλλη! Δεχθείτε τις με γενναιοψυχία και καρτερία. Είναι σωτήρια φάρμακα για τις αρρώστιες της ψυχής σας, σημάδι ότι ο Θεός ενδιαφέρεται για σας. Ευχαριστήστε Τον! Και φροντίστε να γίνετε καλά. Μην εξουδετερώνετε τη θεραπευτική δράση αυτών των φαρμάκων με το γογγυσμό.

Εκ του βιβλίου του Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου ''Χειραγωγία στην πνευματική ζωή'', 

έκδοση της Ι. Μ. Παρακλήτου, Αθήνα 2003. 

Επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2019 ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ'' ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΜΠΑΡΔΑΚΑ

   ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΤΟΥΣ 2019 by ΓΙΩΡΓΟΣ  Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ on Scribd

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ''ΝΕΑΝΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ'' ΤΟΥ ΝΕΑΝΙΚΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ

   Περιοδικό ''ΝΕΑΝΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ'' by ΓΙΩΡΓΟΣ  Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ on Scribd

Ὁ Νεανικὸς Ὀρθόδοξος Σύνδεσμος προέβη στὴν ἔκδοση περιοδικοῦ στὸ ὁποῖο περιγράφεται ἡ δραστηριότητα τοῦ Συνδέσμου.

Εκ της επίσημης ιστοσελίδας της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών ΕΔΩ.

ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ΑΦΙΔΝΩΝ

ΕΥΛΟΓΙΑ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΩΝ Α... by on Scribd

Εκ της ιστοσελίδας της Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής 

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών

ΜΟΣΧΑ ΚΑΙ ΚΡΗΤΗ: ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΣ ΠΕΡΑΝ ΤΗΣ ΠΑΤΕΡΙΚΟΤΗΤΟΣ

   ΜΟΣΧΑ ΚΑΙ ΚΡΗΤΗ: ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΣ ΠΕΡΑΝ ΤΗΣ ΠΑΤΕΡΙΚΟΤΗΤΟΣ by ΓΙΩΡΓΟΣ  Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ on Scribd

Εκ της ιστοσελίδας της Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής 

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών ΕΔΩ.

ΜΙΚΡΗ ΧΩΡΑ ΧΩΡΙΣ ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ

του Παναγιώτη Λιάκου

''Οι σάπιοι του 20ού αιώνα προσπάθησαν να αφανίσουν τον Ελληνισμό στερώντας τον λαό από στόχους, λόγους ύπαρξης.''

Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, αλλ’ επί παντί ρήματι εκπορευομένω διά στόματος Θεού» (Ματθ. Δ΄ 4). Ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με άρτο, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού, είπε ο Χριστός απαντώντας στον πειρασμό στον οποίο τον υπέβαλε ο διάβολος μετά τη 40ήμερη νηστεία του στην έρημο. Ο διάβολος είχε πει στον Χριστό αν πεινάει να μετατρέψει τις πέτρες σε άρτους για να λάβει αυτή την απάντηση με το πολυεπίπεδο νόημα.

Το έθνος των Ελλήνων νήστευσε από ελευθερία όχι 40 ημέρες αλλά 400 χρόνια. Λευτερώθηκε το 1821, αλλά ήλθαν μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ψευδοπροφήτες και μικροδιάβολοι να μας στρέψουν την προσοχή μόνο στον άρτο, στο υλικό και όχι στο πνευματικό περιεχόμενο του βίου. Μεγάλος αντίπαλος των μικρών αναστημάτων ήταν η Μεγάλη Ιδέα, η οποία είναι η μόνη που εμπεριέχει σπέρματα θείας δικαιοσύνης, μια και αφορά την επιστροφή του Ελληνισμού στις ιστορικές εστίες του. Τίποτα δικαιότερο από την παλιννόστηση στα πάτρια εδάφη και την επιστροφή των κλεμμένων στα χέρια των νόμιμων κτητόρων.

Η Μεγάλη Ιδέα επλήγη καίρια το 1922 και οι έρποντες και λείχοντες τα υποδήματα ξένων προσπαθούν να την αντικαταστήσουν με ψοφοδεή, προδοτικά κελεύσματα του στιλ «δεν διεκδικούμε τίποτα», «συμμόρφωση», «ψυχραιμία» και «έντιμος συμβιβασμός», ο οποίος δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αναγνώριση από μέρους μας ότι καλώς μας γενοκτόνησαν και καταλήστευσαν την άυλη και υλική περιουσία μας.

Στη χώρα, όπου δεν κατοικεί πλέον η Μεγάλη Ιδέα, ο πατριωτισμός καταγγέλλεται ως φασισμός, η ευσέβεια ως φανατισμός, οι παραδόσεις ως αναχρονισμός και η Ελλάδα ως... ανύπαρκτη.

Η χώρα μικραίνει γιατί μίκρυνε το πνευματικό και το ιδεολογικό της υπόβαθρο. Σε αυτόν τον νεοταξικό πολτό που σχεδιάζεται και υλοποιείται όλοι έχουν χώρο και ρόλο στην Ελλάδα εκτός των Ελλήνων.

Η τραγική ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι εκείνοι που μιλούσαν μόνο για ψωμί το έκλεψαν από το στόμα των Ελλήνων, το πούλησαν και κατέθεσαν τις εισπράξεις σε τράπεζες του εξωτερικού.

Εκ της ιστοσελίδας ''δημοκρατία''.

Επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

''ΒΙΒΛΙΟΝ ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΥ'' ΣΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ

Σύμπτωμα καθολικῆς ἀποστασίας; Ἀπόδειξη ὅτι πλέον διανύουμε τούς ἔσχατους καιρούς, στούς ὁποίους ἡ αὐτοκρατορία τοῦ κακοῦ θά ἀποκτήσει πρωτοφανή ἐξουσία; Καί μάλιστα ἐξουσία ὄχι μόνο σέ ὅλο τόν κόσμο ἀλλά καί στό ἴδιο τό ἅγιο σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ; Ἔτσι φαίνεται. Διότι πῶς ἀλλιῶς θά ἐξηγηθεῖ τό ὅτι ἡ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἔφθα­σε στό σημεῖο, ἀνατρέποντας αἰώνιους νόμους, νά ἐπιτρέψει στούς κληρικούς νά ἔρχονται σέ δεύτερο γάμο, ἂν συμβεῖ νά πεθάνει ἢ νά τούς ἐγκαταλείψει ἡ πρεσβυτέρα τους; 

Οἱ Ἱεροί Κανόνες εἶναι στό σημεῖο αὐτό ἀπόλυτοι: Γιά κανέναν λόγο δέν γίνεται δεκτός δεύτερος γάμος κληρικῶν. Οὔτε θάνατος οὔτε διαζύγιο ἀποτελοῦν λόγο γιά τέτοιο γάμο (Κανόνες ΙΖ΄ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ΙΒ΄ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, Γ΄ καὶ ΣΤ΄ τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου).

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ Ἐκκλησία σέ τούτους τούς καιρούς τῆς μεγάλης ἐκτροπῆς ἔκανε πολλές ὑποχωρήσεις στό θέμα τοῦ γάμου τῶν μελῶν της, ἐνῶ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου νομοθετεῖ τό ἀδιάλυτο τοῦ γάμου «παρεκτός λόγου πορνείας» (Ματθ. ε΄ 32). Ὅμως, παρά τίς τόσες ὑποχωρήσεις, κράτησε ἕναν χῶρο ἱερό καί ἀπαράβατο: τόν ἅγιο χῶρο τῆς ἱερωσύνης, πού ἀποτελεῖ τήν καρδιά τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπαγορεύ­ον­τας τόν δεύτερο γάμο τῶν κληρικῶν, φανέρωνε ἔμπρακτα δύο πράγματα: τήν ἱερό­τητα τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης, καί τήν ἱερότητα καί τό ἀδιάλυτο τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου. Τώρα καί τά δύο αὐτά Μυστήρια βεβηλώνονται, ὑποβιβάζονται.

Ὅταν ὁ φιλανθρωπότατος Χριστός μας δίδασκε γι᾿ αὐτήν τήν ἱερότητα καί τό ἀδιάλυτο τοῦ γάμου, οἱ σκληροκάρδιοι Ἑβραῖοι Τοῦ εἶπαν ὅτι ὁ Μωυσῆς εἶχε ἐπιτρέψει τό διαζύγιο – «βιβλίον ἀποστασίου» τό ὀνόμαζαν τότε: «Μωσῆς ἐνετείλατο βιβλίον ἀποστασίου δοῦναι καί ἀπολῦσαι». Ἡ ἀπάντηση τοῦ Κυρίου ἦταν καταλυτική: «Πρός τήν σκληροκαρδίαν ὑμῶν», ἐξαιτίας τῆς σκληροκαρδίας σας τό ἐπέτρεψε αὐτό ὁ Μωυσῆς, τούς εἶπε, «ἀπ᾿ ἀρχῆς δέ οὐ γέγονεν οὕτω» (Ματθ. ιθ΄ 7-8).

Σέ τέτοια σκληροκαρδία ἔχουμε φθάσει, τόσο πολύ ἔχουν πετρώσει σέ τούτους τούς ἔσχατους καιρούς οἱ καρδιές μας, ὥστε ἀκόμη καί λόγῳ διαζυγίου νά ἐπιτραπεῖ δεύτερος γάμος κληρικῶν; «Βιβλίον ἀποστασίου» σέ καιρούς ἀποστασίας; Ἀλλά αὐτό συνιστᾶ βίαιη ἀνατροπή τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Μέ ποιό ὅμως δικαίωμα; Ἀπό πότε μιά τοπική Σύνοδος ἀπέκτησε τήν ἐξουσία νά ἀνατρέπει ἀποφάσεις Οἰ­κουμενικῶν Συνόδων; Ἁποδεχόμενη δεύτερο γάμο κληρικῶν, οὐσιαστικά ἡ Ἐκκλησία ἐπιβεβαιώνει τήν πνευματική ὑποβάθμιση τοῦ κλήρου στούς καιρούς μας.

Ἡ εἴδηση, ὅπως δημοσιεύθηκε καί δέν διαψεύσθηκε, μᾶς πληροφορεῖ ἐπιπλέον ὅτι αὐτός ὁ ἀπαράδεκτος γάμος θά ἱερουργεῖ­ται μέ «μία ἁπλή προσευχή καί σέ πολύ στενό οἰκογενειακό κύκλο». Ἄρα δέν θά εἶναι γάμος; Δέν θά γίνεται μυστήριο; Καί γιατί δέν θά ἱερολογεῖται; Τότε τί θά εἶναι ὅλο αὐτό; Νομιμοποίηση πορνείας;

Ἀναμφιβόλως τό πρόβλημα εἶναι ὑ­παρ­κτό καί ἐπώδυνο. Πάντοτε, σ᾿ ὅλους τούς αἰῶνες, ἦταν ἐπώδυνο γιά τόν ἱερέα. Ἡ δια­φορά εἶναι ὅτι σέ παλαιότερους χρόνους πρόβλημα κυρίως δημιουργοῦσε ὁ θάνατος τῆς πρεσβυτέρας, σπανιότατη δέ ἦταν ἡ περίπτωση τῆς ἐγκαταλείψεως τοῦ ἱερέα ἀπό αὐτήν. Σήμερα δυστυχῶς, λόγῳ τῆς γενικότερης καταπτώσεως, αὐτό τό δεύτερο συμβαίνει πολύ συχνότερα. Ἔτσι παρουσιάζεται ὡς πράξη «φιλανθρωπίας» καί κατανοήσεως ἡ παράνομη αὐτή νομοθέτηση.

Ποιά εἶναι ἡ λύση στό ὑπαρκτό αὐτό πρόβλημα πού περιγράψαμε; Ἐκείνη πού νομοθέτησαν οἱ φιλανθρωπό­τεροι πάντων ἅγιοι Πατέρες καί ἡ ὁποία ἰσχύει γιά ὅλους, κληρικούς καί λαϊκούς: Ἡ ἄρση τοῦ σταυροῦ, πού ἐπέτρεψε μέσα στήν πανσοφία καί τήν ἄπειρη ἀγάπη του ὁ Κύριος τῶν πάντων, καί ἡ εὐλογημένη ἀνηφορική πο­ρεία τοῦ ἀγωνιζόμενου μαζί μέ τό δοκιμαζόμενο ποίμνιό του ἱερέα πρός τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Εκ του ιστολογίου ''Ο ΣΩΤΗΡ''.

Επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Agiography by David Khidasheli.

ΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ ΜΑΣ ΕΚΑΝΑΝ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ

του Αντώνη Ελευθεριάδη, καθηγητή, δρ. Φιλολογίας και θεολόγου

Το να θέλουμε να μαθαίνουμε τι γίνεται δίπλα μας δεν είναι μόνο μια απλή θεμιτή περιέργεια αλλά μια ζωτική ανάγκη προστασίας του ίδιου του εαυτού μας από τους κινδύνους που μας περιβάλλουν. Ενώ σε παλαιότερες εποχές η πληροφόρηση δεν ξεπερνούσε το βεληνεκές της φωνής του ρήτορα που εκπροσωπούσε μια πολιτική ή θρησκευτική ιδέα, αντίθετα σήμερα τα μέσα πληροφόρησης είναι πολλά και περίπλοκα και η έκτασή τους οικουμενική.

Αυτή ακριβώς η παγκοσμιότητα της πληροφόρησης δημιουργεί προβλήματα σύγχυσης και δυσπεψίας για την αφομοίωση και επεξεργασία των πληροφοριών από τον εγκέφαλό μας με αποτέλεσμα να μαθαίνουμε σε μια στιγμή για τα πάντα που συμβαίνουν στον κόσμο και την άλλη στιγμή να μετατρέπονται σε σκουπίδια παραπληροφόρησης και προπαγάνδας.

Πιο κοντά στον απλό άνθρωπο βρίσκονται τα λεγόμενα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ενώ σε επίπεδο κρατικής εξουσίας και διοίκησης ανθρωπίνων μαζών είναι το σύστημα του κυβερνοχώρου,η ηλεκτρονική απάλειψη της προσωπικότητας. Αξίζει λοιπόν να διαβάσουμε εδώ ορισμένες περιεκτικές και σε φυσική γλωσσική ροή σκέψεις πάνω στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης που διατύπωσε το περασμένο Σάββατο στην αίθουσα της Ένωσης Σμυρναίων στην Νίκαια ο Θεοφιλέστατος επίσκοπος Γαρδικίου (ΓΟΧ) και Θεολόγος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Κλήμης Παπαδόπουλος σε ανοικτή σχετική συζήτηση.

''Οἱ δυνατότητες, ἀπό τήν ἔναρξη ἰδίως τῆς τρίτης χιλιετίας πού διανύουμε, σχετικά μέ τήν πρόσβαση στήν γνώση καί τήν ἐπικοινωνία, μέσα κυρίως ἀπό τό διαδίκτυο καί εἰδικότερα ἀπό τά Μέσα Κοινωνικῆς Δικτύωσης, εἶναι ὁμολογουμένως ἀσύλληπτες. Οἱ νέοι μάλιστα ἄνθρωποι σπεύδουν μέ ἀσυγκράτητη ἐπιθυμία νά ἐπωφεληθοῦν ἀπό αὐτό πού ἀντιλαμβάνονται, ὅτι τούς παρέχεται σάν δύναμη: ἀπό τήν φαινομενικά ἀπόλυτη ἐλευθερία νά χρησιμοποιήσουν τά σύγχρονα μέσα ἐπικοινωνίας ὅπως καί ὅποτε θέλουν, κρυμμένοι πίσω ἀπό τήν ἀπρόσωπη σιγουριά καί ἀσφάλεια τῆς ὅποιας ὀθόνης τους, μικρῆς ἤ μεγάλης. Τό ἴδιο ὅμως γίνεται σχεδόν καί ἀπό ὅλους τούς ἄλλους διασυνδεδεμένους χρῆστες.

Ἔτσι, ἀπό τήν μιά ἡ ὑπερβολικά μεγάλη πληροφορία πού δέν φαίνεται νά μπορεῖ νά ἀξιοποιηθεῖ, ἐκτιμηθεῖ καί χρησιμοποιηθεῖ σωστά καί δημιουργικά, καί ἀπό τήν ἄλλη ἡ ἐπικοινωνία πού εἶναι περισσότερο ἀνταλλαγή πληροφοριῶν, πού κυριαρχεῖ ἡ ἀτομικότητα, ἡ προκλητικότητα καί ἡ ἔλλειψη ἀληθινῆς/ζωντανῆς ἐπικοινωνίας, καί πού ἡ ἀπόπειρα τοῦ ὅποιου διαλόγου καταντᾶ συνήθως μιά ἀρένα ἄκομψων ἕως βάρβαρων συγκρούσεων, συνιστοῦν ἕνα σύνθετο πρόβλημα πού ἀφορᾶ ὅλους μας καί πού πρέπει νά τό κατανοήσουμε καλύτερα καί νά τό ἀντιμετωπίσουμε γόνιμα.

Δυστυχῶς, εἶναι φανερό ὅτι ἡ ἠθική καί πνευματική πρόοδος δέν φαίνεται νά συμβαδίζει μέ τήν τεχνική. Στά Μέσα Κοινωνικῆς Δικτύωσης γνωρίζουμε ὅτι κυριαρχεῖ ἡ ἀσημαντότητα, ἡ ρηχότητα, ἡ χυδαιότητα καί ἡ βαναυσότητα· αὐτό πού προβάλλεται εἶναι συνήθως μιά εἰκονική βιτρίνα, μιά ἐπίπλαστη καί φτιαχτή εἰκόνα τοῦ ἑαυτοῦ, ἕνας ναρκισσισμός καί μιά ἐπικίνδυνη ἐγωπάθεια. Σωστά ἔχει ἐπισημανθεῖ, ὅτι μέ ὅλη αὐτή τήν πληροφορία καί ἐπικοινωνία, «ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος γίνεται λιγότερο ἐλεύθερος καί περισσότερο ἐθισμένος. Γίνεται λιγότερο σοφός καί περισσότερο περίεργος. Λιγότερο “φίλος” καί περισσότερο ἀδιάκριτος».

Ὅμως, ὁ ἐντοπισμός τοῦ προβλήματος δέν σημαίνει ἀπαξίωση τῶν θετικῶν δυνατοτήτων, οὔτε μιά ἀρνητική στάση στήν δεδομένη πλέον κατάσταση. Ἀλλά, προσκαλεῖ σέ καλύτερη ἐπίγνωση καί ἐγρήγορση, σέ καλλιέργεια καί ἐνεργοποίηση ἐκείνων τῶν πνευματικῶν ἀντισωμάτων, πού θά βοηθήσουν νά ἐπωφεληθοῦμε τῶν θετικῶν στοιχείων, ἀπορρίπτοντας τά ἀρνητικά''.

Εκ του ιστολογίου PRONEWS.

Επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

ΑΣΜΑΤΙΚΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΕΠΙ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΦΡΙΚΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΔΙ΄ΟΥ ΕΜΑΤΑΙΩΣΕ ΤΑΣ ΒΟΥΛΑΣ ΤΩΝ ΠΑΠΙΣΤΩΝ

ΑΣΜΑΤΙΚΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΕΠΙ ΤΗ Μ... by on Scribd

Εκ της ιστοσελίδας της Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.

ΣΤΑ ΘΑΜΑΤΑ ΧΡΩΣΤΑΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ

του Κωνσταντίνου Κατσίφα

''Αυτό είναι το μυστικό της Ελλάδας σαν το παραμυθένιο πουλί καίγεται, γίνεται στάχτη, 

κι από τι στάχτη ξεπετιέται ανανιωμένη. 

Δε θα πεθάνει λοιπόν ποτέ η ράτσα ετούτη; 

Δεν μπορεί να την εξαφανίσει από το πρόσωπο της γης μήτε καν η διχόνοια; 

Όχι, δεν μπορεί, 

σίγουρα υπάρχει μέσα της κάτι το αναπάντεχο, το ακατάπαυστα ανανεούμενο, το αληθινά θεϊκό· 

κι είχαν δίκιο τα παιδικά μας μάτια να ταυτίζουν τα πάθη του Χριστού με τα πάθη της Βορείου Ηπείρου, 

όπως, είμαι βέβαιος, σήμερα τα μικρά Βορειοηπειρωτόπουλα ταυτίζουν τα Πάθη του Χριστού 

με τα πάθη της Βορείου Ηπείρου, και να περιμένουν με ακλόνητη πίστη κι αυτά, όπως κι εμείς, την Ανάσταση''.

 «Πως να πιστέψουν οι άπιστοι τι θάματα μπορεί να γεννήσει η πίστη; Ξεχνούν πως η ψυχή του ανθρώπου γίνεται παντοδύναμη, όταν συνεπαρθεί από μια μεγάλη ιδέα. Τρομάζεις όταν, ύστερα από πικρές δοκιμασίες, καταλαβαίνεις πως μέσα μας υπάρχει μια δύναμη που μπορεί να ξεπεράσει τη δύναμη του ανθρώπου, τρομάζεις… γιατί δεν μπορείς πια να βρεις δικαιολογίες για τις ασήμαντες ή άνανδρες πράξεις σου, ρίχνοντας το φταίξιμο στους άλλους.

Ξέρεις πως εσύ, όχι η μοίρα, όχι η τύχη, μήτε οι άνθρωποι γύρω σου, εσύ μονάχα έχεις, ό,τι και αν κάμεις, ό,τι και αν γίνεις ακέραιη την ευθύνη. Και ντρέπεσαι τότε να γελάς, ντρέπεσαι να περγελάς αν μια φλεγόμενη ψυχή ζητάει το αδύνατο. Καλά πια καταλαβαίνεις πως αυτή 'ναι η αξία του ανθρώπου:

να ζητάει και να ξέρει πως ζητάει το αδύνατο· και να 'ναι σίγουρος πως θα το φτάσει, γιατι ξέρει πως αν δε λιποψυχήσει, αν δεν ακούσει τι του κανοναρχάει η λογική, μα κρατάει με τα δόντια την ψυχή του κι εξακολουθεί με πίστη, με πείσμα να κυνηγάει το αδύνατο, τότε γίνεται το θάμα, που ποτέ ο αφτέρουγος κοινός νους δε μπορούσε να το μαντέψει: το αδύνατο γίνεται δυνατό!

Ευλογημένη η σπίθα αύτη που αψηφάει τις φρόνιμες συμβουλές της λογικής, κι όταν φτάσει το Γένος στα χείλια του γκρεμού βάζει φωτιά σε ολόκληρη την ψυχή και φέρνει το θάμα. Στα θάματα χρωστάει η Ελλάδα τη ζωή της.

Αλήθεια μόνο ο θεός, μόνο η σπίθα τη στιγμή που κινδυνεύει σε μια γωνιά της Ελλάδας να σβήσει, πετιέται σε μιαν άλλη και γίνεται πυρκαγιά…………

… Πάλι οι φρόνιμοι, οι λιγόπιστοι, δίνουν νηφάλιες, πολύ λογικές συμβουλές πώς μπορεί, λένε, μία σπίθα φως να τα βάλει με τόσο παντοδύναμο σκοτάδι; όμως ο αληθινός άντρας δεν απελπίζεται. ξέρει αυτός, πως στον άτιμο, αλλοπρόσαλλο τούτον κόσμο ζουν, ας είναι και σε λιγοστά στήθια, μερικές θεμελιακές αρχές, θυγατέρες του ανθρώπου, που αυτός τις έπλασε με Ιδρώτα, αίμα και κλάματα, κι είναι αθάνατες- οι περισσότερες γεννήθηκαν στην Ελλάδα, δυό οι πιο τρανές; ή ελευθερία κι ή αξιοπρέπεια του ανθρώπου…

''Αυτό είναι το μυστικό της Ελλάδας σαν το παραμυθένιο πουλί καίγεται, γίνεται στάχτη, κι από τι στάχτη ξεπετιέται ανανιωμένη. Δε θα πεθάνει λοιπόν ποτέ η ράτσα ετούτη; Δεν μπορεί να την εξαφανίσει από το πρόσωπο της γης μήτε καν η διχόνοια; Όχι, δεν μπορεί, σίγουρα υπάρχει μέσα της κάτι το αναπάντεχο, το ακατάπαυστα ανανεούμενο, το αληθινά θεϊκό· κι είχαν δίκιο τα παιδικά μας μάτια να ταυτίζουν τα πάθη του Χριστού με τα πάθη της Βορείου Ηπείρου, όπως, είμαι βέβαιος, σήμερα τα μικρά Βορειοηπειρωτόπουλα ταυτίζουν τα Πάθη του Χριστού με τα πάθη της Βορείου Ηπείρου, και να περιμένουν με ακλόνητη πίστη κι αυτά, όπως κι εμείς, την Ανάσταση.»

Εκ της σελίδας του εθνομάρτυρα Κωνσταντίνου Κατσίφα στο f.b. ΕΔΩ αποσπάσματα από τον ''Καπετάν Μιχάλη'' του Ν. Καζαντζάκη.

Αντί μνημοσύνου, η γονυπετούσα κι ακάθαρτη προσευχή μας 

σ΄ένα παλικάρι που πέθανε για ιδανικά!