Οἱ Χιλιαστές, οἱ λεγόμενοι «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ», δὲν χρησιμοποιοῦν καὶ δὲν τιμοῦν τὸν Τίμιο Σταυρό.
Ὁ Σταυρός, λέγουν,
ὑπῆρξε ὄργανον ἐγκλήματος καὶ εἶναι ἐντροπὴ νὰ τὸν χρησιμοποιοῦμε καὶ εἰδωλολατρία νὰ τὸν τιμοῦμε.
Πρὸ τοῦ Σταυροῦ οἱ Χιλιαστὲς ταράσσονται, ἐκφράζονται δὲ περὶ αὐτοῦ μὲ βλάσφημα λόγια.
Ἀλλά, ἡ Ἐκκλησία μας χρησιμοποιεῖ καὶ τιμᾶ τὸν Τίμιο Σταυρὸ μὲ ἔννοια ὑψηλή,
ἱερὴ καὶ συμβολική.
Α.΄Ἱερὸ Σύμβολο. Ὅπως τὸ νόμισμα ἔχει δύο ὄψεις, ἔτσι καὶ ὁ Σταυρός: κατὰ τὴν μία ὄψι,
ὁ Σταυρὸς εἶναι ὄργανον ἐγκλήματος· ἀλλά, κατὰ τὴν ἄλλη ὄψι, εἶναι ὄργανον Θυσίας καὶ Εὐεργεσίας.
Στὸν Σταυρό, δὲν προσηλώθη καὶ ἐθανατώθη ἁπλῶς ὁ Χριστὸς καὶ Σωτήρας μας·
προσηλώθη
καὶ τὸ χειρόγραφο τῶν ἁμαρτιῶν μας (Κολ. β΄ 14)· ἐθανατώθη ἡ ἔχθρα μεταξὺ ἡμῶν καὶ τοῦ Θεοῦ (Ἐφεσ. β΄ 16).
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας χρησιμοποιεῖ καὶ τιμᾶ τὸν Σταυρὸ ὡς Σύμβολο Θυσίας,
τῆς Μεγάλης Θυσίας τοῦ Χριστοῦ,
ἀπὸ τὴν Ὁποία ἀπορρέει ἡ Χάρις, ὁ Ἁγιασμὸς καὶ ἡ Σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου· ἀλλὰ
καὶ ὡς σύμβολο πάσης ἄλλης Θυσίας, στὴν Ὁποίαν καλεῖται νὰ ὑποβληθῆ ὁ κάθε Χριστιανός.
Βλέποντας ὁ πιστὸς τὸν Σταυρό· κάμνοντας τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ· προσκυνώντας καὶ ἀσπαζόμενος τὸν Σταυρό, σκέπτεται Αὐτὸν τὸν Ἐσταυρωμένο Κύριό του, ὁμολογεῖ τὴν Θυσία Του καὶ προσκυνεῖ λατρευτικὰ Αὐτόν. 2. Ὁ Σταυρὸς δηλαδὴ δὲν τιμᾶται αὐτὸς καθ᾿ ἑαυτόν, ἀλλ᾿ ἐν σχέσει πρὸς τὸν Χριστόν. Ἂν ἐτιμᾶτο αὐτὸς καθ᾿ ἑαυτόν,ἀσχέτως πρὸς τὸν Χριστό, ἡ τιμή του θὰ ἦταν πράγματι εἰδωλολατρία, ὅπως ἦταν ἡ τιμὴ τοῦ χαλκίνου ὄφεως ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ Ἐζεκίου.
Τότε, οἱ Ἰσραηλῖτες δὲν ἔβλεπαν τὸν χάλκινο ὄφι ὡς μέσον, διὰ τοῦ ὁποίου ὁ Θεὸς ἔσωζε αὐτοὺς ἀπὸ τοὺς δηλητηριώδεις ὄφεις ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ Μωϋσέως· ἀλλά, ἔβλεπαν καὶ ἐθυμίαζαν τὸν ὄφι ἀσχέτως πρὸς τὸν Θεό, ὡς μαγικὸ πρᾶγμα ἢ εἴδωλο, γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Ἐζεκίας κατέστρεψε αὐτὸν (Δ΄ Βασ. ιη΄ 4). Ὁ Σταυρός, χρησιμοποιούμενος καὶ τιμώμενος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἦταν καὶ εἶναι ὅπως ὁ χάλκινος ὄφις ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ Μωϋσέως καὶ ὄχι ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ Ἐζεκίου. Ὁ Σταυρὸς δὲν εἶναι εἴδωλον, ἀλλὰ Σύμβολον. Ἂν οἱ Χιλιαστὲς δὲν τιμοῦν τὸν Σταυρό, ἐπειδὴ δήθεν ὑπῆρξε ὄργανον ἐγκλήματος, τότε νὰ μὴν χρησιμοποιοῦν καὶ μάχαιραν, διότι καὶ ἡ μάχαιρα εἶναι ὄργανον ἐγκλήματος.
Ἀναρίθμητοι εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐφονεύθησαν διὰ μαχαίρας. Ἀλλὰ ἐμεῖς, θὰ ἀντιτείνουν οἱ Χιλιαστές, χρησιμοποιοῦμε τὴν μάχαιραν ὄχι ὡς ἐγκληματικὸ ὄργανο, ἀλλὰ γιὰ νὰ κόβουμε τὸν ἄρτον κλπ. Εὖ καὶ καλῶς!... Καὶ ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι χρησιμοποιοῦμε τὸν Σταυρὸ, ὄχι ὡς ἐγκληματικὸ ὄργανο, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐνθυμούμεθα καὶ νὰ ὁμολογοῦμε τὴν Θυσία τοῦ Κυρίου μας, ὑπὲρ ἡμῶν καὶ ἀντὶ ἡμῶν. Β.΄ Μαρτυρίες Ἁγιογραφικὲς. Ἀναφέρουμε μερικὰ χωρία τῆς Καινῆς Διαθήκης, στὰ ὁποῖα ὁ Σταυρὸς ἔχει σαφῶς συμβολικὴ ἔννοια. 3. α.«Ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος».(Ματθ. ι΄ 38. Ἰδὲ καὶ Λουκ. ιδ΄ 27) β.
Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι».(Ματθ. ιστ΄ 24. Ἰδὲ καὶ Μάρκ. η΄ 34· Λουκ. θ΄ 23). Διὰ τῶν λόγων τούτων ὁ Χριστός μας, προτοῦ ἀκόμη νὰ σταυρωθῆ,προβάλλει τὸν Σταυρὸν ὡς Σύμβολον Θυσίας. γ. «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι᾿ οὖ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται, κἀγὼ τῷ κόσμῳ». (Γαλ. στ΄ 14).
Ὁ Σταυρὸς ἐδῶ δὲν σημαίνει τὸ ἔγκλημα τῶν Ἰουδαίων, ἀλλὰ τὴν Θυσία τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος καυχᾶται γιὰ τὸν Σταυρό,καὶ μάλιστα μόνον γι᾿ Αὐτόν. Ἀκριβῶς γι᾿ αὐτό,καὶ κάθε πραγματικὸς Χριστιανὸς καυχᾶται γιὰ τὸν Σταυρό. δ. «Πολλοὶ γὰρ περιπατοῦσιν, οὓς πολλάκις ἔλεγον ὑμῖν, νῦν δὲ καὶ κλαίων λέγω, τοὺς ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, ὧν τὸ τέλος ἀπώλεια, ὧν ὁ Θεὸς ἡ κοιλία καὶ ἡ δόξα ἐν τῇ αἰσχύνῃ αὐτῶν, οἱ τὰ ἐπίγεια φρονοῦντες». (Φιλιπ. γ ΄ 18-19). Καὶ ἐδῶ, ὁ Σταυρὸς ἔχει συμβολικὴ ἔννοια· σημαίνει τὴν Θυσία τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ὁ Ἀπόστολος ὁμιλεῖ γιὰ συγχρόνους πρὸς αὐτὸν «ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ».
Ὁ χαρακτηρισμὸς αὐτὸς ἔχει ἐφαρμογὴ καὶ στοὺς σημερινοὺς Χιλιαστές, ὄχι μόνο διότι τὸ ἰδανικό τους εἶναι ἐπίγειο, ὑλιστικὸ καὶ σαρκικό, ἀλλὰ καὶ διότι ἐκφράζονται ὑβριστικῶς γιὰ τὸ Σύμβολο τῆς Θυσίας. Ἐπίσης, ἰσχύει καὶ γι᾿ αὐτοὺς σήμερα,ὅτι ὁ Σταυρὸς εἶναι «σκάνδαλον» (Γαλ. ε΄ 11)· καὶ ἀκόμη, ὅτι ὁ λόγος περὶ Σταυροῦ εἶναι «μωρία». (Α΄ Κορινθ. α΄ 18) 4 Γ.΄ Χρῆσις καὶ θαύματα. α. «Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωϋσῆν καὶ Ἀαρὼν λέγων· Ἄνθρωπος ἐχόμενος αὐτοῦ κατὰ τάγμα, κατὰ σημαίας, κατ᾿ οἴκους πατριῶν αὐτῶν, παρεμβαλέτωσαν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ· ἐναντίοι κύκλῳ τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου παρεμβαλοῦσιν οἱ υἱοὶ Ἰσραήλ.
Καὶ οἱ παρεμβάλλοντες πρῶτοι κατὰ ἀνατολάς... Οἱ δὲ Λευῗται οὐ συνεπεσκέπησαν ἐν αὐτοῖς καθ᾿ ἃ ἐνετείλατο Κύριος τῷ Μωϋσῇ... Οὕτω παρενέβαλον κατὰ τάγμα αὐτῶν καὶ οὕτως ἐξῇρον, ἕκαστος ἐχόμενοι κατὰ δήμους αὐτῶν,κατ᾿ οἴκους πατριῶν αὐτῶν». (Ἀριθ. β΄ 1-34). Ὅπως βλέπουμε, στὸ κεφάλαιο β΄ τῶν Ἀριθμῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, κατ᾿ ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἰσραηλιτικὸς Λαὸς στὴν ἔρημο, καὶ ὅταν ἐστρατοπέδευε καὶ ὅταν ἐβάδιζε, εἶχε τὴν ἑξῆς διάταξι:
Τρεῖς Φυλὲς (Ἰούδα, Ἰσσάχαρ, Ζαβουλών), ἦσαν πρὸς ἀνατολάς· • τρεῖς Φυλὲς (Ρουβήν, Συμεών, Γάδ), ἦσαν πρὸς νότον· • τρεῖς Φυλὲς (Εὐφραίμ, Μανασσῆ, Βενιαμίν), ἦσαν πρὸς δυσμάς· • καὶ τρεῖς Φυλὲς (Δάν, Ἀσήρ, Νεφθαλί), ἦσαν πρὸς βορρᾶν. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ οἱ διατεταγμένες Φυλὲς ἐσχημάτιζαν Σταυρό. Ὅπως βλέπουμε καὶ στὸ γ΄ κεφάλαιο τῶν Ἀριθμῶν, ἀκόμη καὶ οἱ Λευῗτες, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦσαν τὴν Ἱερατικὴ Φυλή, ἦσαν διατεταγμένοι μὲ τέτοιο τρόπο, ὥστε καὶ αὐτοὶ ἐσχημάτιζαν Σταυρό. Ἔτσι, οἱ Δώδεκα Φυλὲς ἐσχημάτιζαν μεγάλο Σταυρὸ καὶ οἱ Λευῗται ἐσχημάτιζαν μικρότερο Σταυρὸ ἐντὸς τοῦ πρώτου.
Στὸ κέντρο τῶν δύο Σταυρῶν ἦταν ἡ Σκηνὴ τοῦ Μαρτυρίου. Δηλαδή, οἱ Ἰσραηλῖτες ἦσαν διατεταγμένοι πάντοτε σὲ σχηματισμὸ Σταυροῦ, σὲ σταυροειδῆ φάλαγγα, πρὸς ἀπόκρουσιν τῶν ἐχθρῶν καὶ διαφύλαξιν τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου. β. «Καὶ ἐξελθὼν (ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ) παρετάξατο τῷ Ἀμαλήκ. Καὶ Μωϋσῆς καὶ Ἀαρὼν καὶ Ὢρ ἀνέβησαν ἐπὶ τὴν κορυφὴν τοῦ βουνοῦ. Καὶ ἐγίνετο ὅταν ἐπῇρε Μωϋσῆς τὰς χεῖρας, κατίσχυεν Ἰσραήλ· ὅταν δὲ καθῆκε τὰς χεῖρας, κατίσχυεν Ἀμαλήκ.
Αἱ δὲ χεῖρες Μωϋσῆ βαρεῖαι· καὶ λαβόντες λίθον ὑπέθηκαν ὑπ᾿ αὐτόν, καὶ ἐκάθητο ἐπ᾿ αὐτοῦ,καὶ Ἀαρὼν καὶ Ὢρ ἐστήριζον τὰς χεῖρας αὐτοῦ, ἐντεῦθεν εἷς καὶ ἐντεῦθεν εἷς. Καὶ ἐγένοντο αἱ χεῖρες Μωϋσῆ ἐστηριγμέναι ἕως δυσμῶν ἡλίου. Καὶ ἐτρέψατο Ἰησοῦς τὸν Ἀμαλὴκ καὶ πάντα τὸν λαὸν αὐτοῦ ἐν φόνῳ μαχαίρας». (Ἐξόδ. ιζ΄ 10-13). Ἐδῶ περιγράφεται παραδοξότατο περιστατικό!... Ὁ Μωϋσῆς στὴν κορυφὴ τοῦ βουνοῦ ὑψώνει τὰ χέρια του καὶ ἐκτείνει αὐτά, ὁριζοντίως. Καὶ ὅσο κρατεῖ τὰ χέρια του σταυροειδῶς στὴν θέσι αὐτή, νικοῦν οἱ Ἰσραηλῖτες. Ὅταν δὲ κατεβάζη τὰ χέρια του, νικοῦν οἱ Ἀμαληκῖτες.
Τότε, ὁ Ἀαρὼν καὶ ὁ Ὢρ λαμβάνουν θέσι ἐκατέρωθεν τοῦ Μωϋσέως καὶ ὑποβαστάζουν τὰ χέρια του μέχρι τῆς δύσεως τοῦ ἡλίου, ὁπότε οἱ Ἀμαληκῖτες κατατροπώνονται. Ὑπὸ τὸ φῶς τῆς Καινῆς Διαθήκης, τὸ παραδοξότατο αὐτὸ περιστατικὸ γίνεται ἀμέσως κατανοητό: ἐκ τοῦ βουνοῦ ἐκείνου, ὅπου ὕψωνε ὁ Μωϋσῆς τὰ χέρια του σταυροειδῶς μέχρι τῆς δύσεως τοῦ ἡλίου, μεταφερόμεθα ἀμέσως στὸν λόφο τοῦ Γολγοθᾶ. Ὑψώνοντας καὶ ἐκτείνοντας τὰ χέρια του ὁ Μωϋσῆς ἐσχημάτιζε μὲ τὸ σῶμα του τὸν τύπο τοῦ Σταυροῦ.
Ὁ Σταυρὸς ἦταν καὶ εἶναι ὅπλον ἀήττητον κατὰ ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν. γ. «Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωϋσῆν· ποίησον σεαυτῷ ὄφιν καὶ θὲς αὐτὸν ἐπὶ σημείου (ἐπὶ ξύλου, κατὰ τὸ Ἑβραϊκόν), καὶ ἔσται ἐὰν δάκῃ ὄφις ἄνθρωπον, πᾶς ὁ δεδηγμένος ἰδὼν αὐτὸν ζήσεται. Καὶ ἐποίησε Μωϋσῆς ὄφιν χαλκοῦν καὶ ἔστησεν αὐτὸν ἐπὶ σημείου (ἐπὶ ξύλου,κατὰ τὸ Ἑβραϊκόν), καὶ ἐγένετο ὅταν ἔδακνεν ὄφις ἄνθρωπον, καὶ ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὸν ὄφιν τὸν χαλκοῦν καὶ ἔζη». (Ἀριθμ. κα΄ 8-9). Τὸ «σημεῖον» ἢ «ξύλον», ἐπὶ τοῦ ὁποίου ὁ Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν χάλκινο ὄφι πρὸς ἐνατένισιν καὶ σωτηρίαν ἀπὸ τοὺς θανατηφόρους ὄφεις τῆς ἐρήμου, συμφώνως πρὸς τὸν λόγον τοῦ Χριστοῦ (Ἰωάν. γ΄ 14), ἦταν τύπος τοῦ Σταυροῦ.
Διὰ μέσου τοῦ Σταυροῦ ἡ σωτηρία ἀπὸ τοὺς νοητοὺς ὄφεις, τοὺς δαίμονες. Γι᾿ αὐτὸ καὶ οἱ δαίμονες φρίττουν ἐπὶ τῇ θέᾳ τοῦ Σταυροῦ. δ. «Κατὰ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τῆς γῆς ἐκραταίωσε Κύριος τὸ ἔλεος Αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς φοβουμένους Αὐτόν. Καθόσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμῶν, ἐμάκρυνεν ἀφ᾿ ἡμῶν τὰς ἀνομίας ἡμῶν». (Ψαλμ. ρβ΄ [ργ΄] 11-12).Μὲ τὶς φράσεις: «τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τῆς γῆς» καὶ «ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμῶν», ὁ Ψαλμωδὸς σύρει δύο νοητὲς γραμμές, μία κάθετη καὶ μία ὁριζόντια, καὶ ἔτσι σχηματίζει νοητῶς Σταυρόν.
Διὰ μέσου τοῦ Σταυροῦ ἡ κραταίωσις τοῦ ἐλέους καὶ ἡ ἀπομάκρυνσις τῶν ἀνομιῶν μας. ε. «Καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν·Δίελθε μέσην τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ δὸς τὸ σημεῖον ἐπὶ τὰ μέτωπα τῶν ἀνδρῶν τῶν καταστεναζόντων καὶ τῶν κατοδυνωμένων ἐπὶ πάσαις ταῖς ἀνομίαις ταῖς γινομέναις ἐν μέσῳ αὐτῆς». (Ἰεζ. θ΄ 4). Ἐν ὄψει τῆς καταστροφῆς τῆς Ἱερουσαλήμ, ὁ Θεὸς εἶπε: τὰ μέτωπα τῶν πιστῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἐθλίβοντο γιὰ τὶς ἀνομίες τῆς πόλεως, νὰ σφραγισθοῦν μὲ τὸ «σημεῖον», ὥστε νὰ διαφυλαχθοῦν ἀπὸ τὴν ἐπερχομένη καταστροφή.
Ἀντὶ τῆς λέξεως «σημεῖον», τὸ ἑβραϊκὸ κείμενο ἔχει τὴν λέξι «ταῦ», ἡ ὁποία εἶναν τὸ ὄνομα τοῦ γράμματος τ,τελευταίου γράμματος στὸ ἑβραϊκὸ ἀλφάβητο. Τὸ γράμμα τοῦτο στὴν ἀρχαία ἑβραϊκὴ γραφὴ εἶχε τὸ σχῆμα σταυροῦ (†). Πρβλ. τὸ Ἑλληνικὸν Τ καὶ τὸ Λατινικὸν t. Δηλαδὴ ὁ Θεὸς εἶπε, ὅτι τὰ μέτωπα τῶν εὐσεβῶν θὰ πρέπει νὰ σφραγισθοῦν μὲ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ!... Ὡς φαίνεται, τὸ σταυροειδὲς γράμμα τῆς ἀρχαίας ἑβραϊκῆς γραφῆς εἶχε ἀποκτήσει μυστικὴ καὶ συμβολικὴ σημασία· γι᾿ αὐτό, στὴν ἑλληνικὴ μετάφρασι ἀπεδόθη τοῦτο μὲ τὴν λέξι «σημεῖον».
Ἤδη λοιπόν, στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὁ Θεὸς εἶχε δώσει τὸν Σταυρὸ ὡς σημεῖον σωτηρίας τῶν πιστῶν. (Πρβλ. Ματθ. κδ΄ 30· Ἀποκ. ζ΄ 3-4· θ΄ 4) 7 Δ.΄ Προσοχὴ στὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ! «...Καὶ ἐσὺ νὰ σμίγης τὰ τρία σου δάκτυλα τῆς δεξιᾶς χειρός... 1. Βάνεις τὴν χεῖρα σου εἰς τὴν κεφαλήν σου... καὶ λέγεις: Καθὼς οἱ Ἄγγελοι δοξάζουσι τὴν Ἁγίαν Τριάδα εἰς τὸν οὐρανόν, ἔτσι καὶ ἐγὼ ὡς δοῦλος δοξάζω καὶ προσκυνῶ τὴν Ἁγίαν Τριάδα· καὶ καθὼς τὰ δάκτυλα εἶναι τρία, εἶναι ξεχωριστά, εἶναι καὶ μαζί, ἔτσι καὶ ἡ Ἁγία Τριὰς εἶναι τρία Πρόσωπα, ἀλλ᾿ εἷς Θεός...2.
Kατεβάζων τὸ χέρι σου εἰς τὴν κοιλιάν σου, νὰ λέγης: Σὲ προσκυνῶ καὶ Σὲ λατρεύω, Κύριέ μου, ὅτι κατεδέχθης καὶ ἐσαρκώθης εἰς τὴν κοιλίαν τῆς Θεοτόκου διὰ τὰς ἁμαρτίας μας... 3. Τὸ βάζεις πάλιν εἰς τὸν δεξιόν σου ὦμον καὶ λέγεις: Σὲ παρακαλῶ, Θεέ μου, νὰ μὲ συγχωρήσης καὶ νὰ μὲ βάλης εἰς τὰ δεξιά Σου μὲ τοὺς δικαίους... 4.
Βάνοντάς το πάλιν εἰς τὸν ἀριστερὸν ὦμον, λέγεις: Σὲ παρακαλῶ, Κύριέ μου, μὴ μὲ βάλης εἰς τὰ ἀριστερὰ μὲ τοὺς ἁμαρτωλούς... 5. Ἔπειτα, κύπτοντας κάτω εἰς τὴν γῆν: Σὲ δοξάζω, Θεέ μου, Σὲ προσκυνῶ καὶ Σὲ λατρεύω, ὅτι καθὼς ἐβάλθηκες εἰς τὸν τάφον, ἔτσι θὰ βαλθῶ καὶ ἐγώ... 6. Καὶ ὅταν σηκώνεσαι ὀρθός, φανερώνεις τὴν Ἀνάστασιν καὶ λέγεις: Σὲ δοξάζω καὶ Σὲ προσκυνῶ, Κύριέ μου, ὅτι ἀνέστης ἐκ νεκρῶν διὰ νὰ μᾶς χαρίσης ζωὴν αἰώνιον...». 9. Ε.΄ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ: «Αὐτὸ σημαίνει ὁ Σταυρός!».
Ἡ δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. «Σταυρὲ τοῦ Χριστοῦ πανσεβάσμιε, σῶσον ἡμᾶς τῇ δυνάμει σου» Σαρακοστὴ τοῦ 2008... Στὴν εὐλογημένη Πατρίδα μας ὑπάρχουν ἀκόμη ‒ὁ Θεὸς γνωρίζει πόσοι‒ ἅγιοι ἀνώνυμοι Ἀσκητές, οἱ ὁποῖοι σὲ ἀπόμακρες τοποθεσίες καὶ σὲ ἀπρόσιτα βουνά, ὅπως καὶ οἱ παλαιοὶ Ἀσκητές, ζοῦν μόνον μὲ τὸν Θεό, προσευχόμενοι γιὰ ὅλο τὸν κόσμο. Ὦ προσφορὰ ἀνεκτίμητη, ποὺ παρατείνει τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιὰ ἐμᾶς τοὺς ἁμαρτωλούς!...
Ἕνας ἀπὸ αὐτούς, παρ᾿ὅτι μορφωμένος καὶ ἐπιτυχημένος στὴν ἐπαγγελματική του σταδιοδρομία, πόθησε τὸ «μέλι» τῆς ἡσυχίας καὶ τῆς οὐσιαστικῆς ἀγαπητικῆς ἐπικοινωνίας μὲ τὸν Θεό. Ἔγινε Μοναχὸς καὶ ἀσκητεύει ἐπάνω σ᾿ ἕνα βουνὸ τῆς Πατρίδος μας, ὅπου καὶ παλαιότερα ὑπῆρχαν Ἀσκητήρια. Ὁ μοναδικὸς ἄνθρωπος ποὺ κατὰ καιροὺς τὸν βλέπει, εἶναι ἕνας πνευματικός του ἀδελφός, ὁ ὁποῖος τοῦ πηγαίνει τὸ παξιμάδι του. Σ᾿ αὐτὸν ἀφηγήθηκε μετὰ δακρύων ὁ σεβαστὸς αὐτὸς Ἀσκητὴς τοῦ 21ου αἰῶνος τὸ γεγονὸς ποὺ τοῦ συνέβη.
Στὶς ἀρχὲς τῆς φετεινῆς Σαρακοστῆς (2009), θέλησε ν᾿ ἀνέβει σὲ μιὰ ψηλότερη κορυφὴ γιὰ νὰ ἡσυχάσει, ὅπου παλαιότερα ἀσκήτευε κάποιος ἄλλος καὶ ὅπου ὑπῆρχε μιὰ μικρὴ σπηλιὰ κι ἕνας μεγάλος ξύλινος Σταυρὸς μπηγμένος στὸ ἔδαφος, ἡ θέα τοῦ ὁποίου τὸν ὁδηγοῦσε στὴν ἀνάβασή του.
Τὸ ἔδαφος ὅμως ἦταν ἐξαιρετικὰ βραχῶδες καὶ σκαρφάλωνε μὲ μεγάλη δυσκολία. Γιὰ μιὰ στιγμὴ κατάλαβε ὅτι βρέθηκε σὲ ἀδιέξοδο. Γλιστροῦσε... Οἱ πέτρες, στὶς ὁποῖες εἶχε πατήσει πρὶν λίγο,εἶχαν κυλίσει κάτω καὶ δὲν μποροῦσε πλέον οὔτε νὰ προχωρήσει οὔτε ὅμως καὶ νὰ ἐπιστρέψει! Ἀπὸ κάτω ἔχασκε γκρεμὸς ἑκατοντάδων μέτρων! Γατζωμένος καθὼς ἦταν σὲ κάποια βράχια, ἄρχισαν νὰ κουράζονται τὰ χέρια του.
Σὲ λίγο θὰ κατρακυλοῦσε στὸ χάος, τὸ ὁποῖο κατέληγε στὴν θάλασσα! Σ' αὐτὴ τὴν τραγικὴ στιγμὴ δάκρυσε καὶ σήκωσε τὰ μάτια του ψηλά... Στὸ ἐπίπεδο ποὺ ἤθελε νὰ φθάσει καὶ τὸ ὁποῖο ἦταν ψηλότερα ἀπ᾿ αὐτὸν ἀρκετὲς δεκάδες μέτρα, εἶδε τὸν Σταυρὸ ποὺ δέσποζε. Τότε φώναξε μ᾿ ὅλη τὴν δύναμη τῆς ψυχῆς του:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου