Το μικρό αυτό βιβλίο του αειμνήστου πνευματικού πατρός μας Μητροπολίτη κ. Κυπριανού Α' είναι μια ευώδης ανθοδέσμη αγιοπνευματικών ανθών της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, που ο Παντεπόπτης Χριστός μας επιδαψίλευσε τα μέγιστα τον μεγάλο αυτό Στάρετς της Ρωσικής αυτής Θηβαίδος του Βορρά. Αποτελείται από μικρά κεχαριτωμένα περιστατικά και διαλόγους του Στάρετς Ζαχαρία, που ο μακαριστός Γέροντάς μας συχνά - πυκνά μας ανέφερε για πνευματική ωφέλεια και Χριστολογική αγαλλίαση.
Προβαίνουμε σε διαδικτυακή μεταφορά του βιβλίου ''Ο Στάρετς Ζαχαρίας'' προς αγιοπνευματική ανάπαυση των δύστηχων και καταταλαιπωρημένων ψυχών μας, φρονώντας πως στα χαλεπά - αποκαλυπτικά - αυτά έτη που διαβαίνουμε, ένα - έστω - μικρό μα πολύτιμο -καθ' όλα- βιβλίο μπορεί να ξαναανάψει την φλόγα από το κανδυλάκι της εν Χριστώ εγρήγορσής μας, να ξαναγεμίσει την κούπα με το λάδι της κατά Θεόν μετανοιάς μας. Και όπως μας έλεγε ο ίδιος στις αλησμόνητες, εκείνες, πνευματικές συνάξεις μας: ''Κάθε χτύπος της καρδιάς μας είναι κι ένα βήμα προς τον Θάνατο! Γι' αυτό γρηγορείτε''! Εύχεσθε και προσεύχεσθε!
Γ. Δ. Δ.
Στην μνήμη του αγίου Μάμαντος (2 Σεπτεμβρίου) του 1850 εξήνθησε στην ρωσική επαρχία της Καλούγκας,
κοντά στην Μόσχα,
το ευώδες άνθος, το οποίο αργότερα με την θαυμαστή ζωή του θα σκόρπιζε το άρωμα του Αγίου Πνεύματος
στις πονεμένες ψυχές.
Οι ευσεβείς, χωρικοί γονείς του Ιωάννης Δημητρίεβιτς και Τατιάνα Μηνάεβνα, ο οποίοι
είχαν συνολικά ένδεκα παιδιά,
έδωσαν στο τελευταίο αυτό τέκνο τους το όνομα Ζαχαρίας, για να το προστατεύει ο πατέρας του τιμίου Προδρόμου,
άγιος Ζαχαρίας.
Η ΑΓΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ
Η μητέρα του Στάρετς Ζαχαρία, η Τατιάνα Μηνάεβνα ήταν μια αγία ψυχή με παρρησία ενώπιον του Θεού, γι' αυτό και πότισε με τα αγνά και άγια νάματα της ευσεβείας το παιδί της. Αυτό πάλι σαν διψασμένο δενδράκι απορρόφησε τις ευλογίες της μητέρας του και ανδρώθηκε πνευματικά κι έγινε μεγάλο δένδρο, βαθύσκιο πλατάνι της Χάριτος, κάτω απ' το οποίο βρήκαν οι πιστοί παρηγοριά και στηριγμό. Η ευλογημένη χωρική Τατιάνα έμαθε τον Ζαχαρία από μικρό να φοβάται τον Θεό και να έχει συμπόνοια και αγάπη προς τους πτωχούς και αρρώστους. Με τον καιρό η ελεημοσύνη έγινε η χαρακτηριστική αρετή του.
Διάφορα έκτακτα γεγονότα έδειχναν, ότι ο Ζαχαρίας ήταν προορισμένος από τον Κύριό μας για μια ζωή υψηλή και αγία. Περίπου στα επτά του χρόνια άρχισε να φεύγει κρυφά από το σπίτι και να εξαφανίζεται μέσα στα δάση, όπου περνούσε τις ημέρες του αφοσιωμένος στην προσευχή. Κάποτε ανέβηκε σ' ένα υψηλό έλατο και αγρύπνησε προσευχόμενος όλη την νύκτα.
Το πρωί κατέβηκε κι έφαγε μερικές ρίζες από χόρτα και πάλι ανέβηκε στο δένδρο για προσευχή. Αυτό συνεχίσθηκε αρκετές ημέρες, ενώ η καρδιά του ήταν πλημμυρισμένη από πνευματική χαρά και θείο ζήλο. Η μητέρα του γεμάτη ανησυχία για το παιδί της ζήτησε την συμβουλή του αγίου και θαυματουργού ιερέως του χωριού, του π. Αλεξίου, ο οποίος την καθησύχασε και της προφήτευσε την αγία εξέλιξη του παιδιού της.
Η χαριτωμένη Τατιάνα, όταν κατάλαβε ότι πλησιάζει το τέλος της, ευλόγησε τα παιδιά της και είπε στην κόρη της Μαρία: ''Όλους τους αποχαιρέτησα και μόνο στον αγαπητό μου Ζαχαρία δεν έδωσα την ευχή μου. Δεν θα πεθάνω όμως, αν δεν τον ευλογήσω. Γι' αυτό θα ζητήσω από τον Θεό μια μικρή αναβολή, μέχρι να πας στην πόλη να τον ειδοποιήσεις''.
Όταν έφθασε ο Ζαχαρίας, η αγία μητέρα του προφήτευσε όσα θα του συμβούν στο μέλλον, τους πειρασμούς που θα περάσει και ότι τελικά θα γίνει Μοναχός. Επίσης του έδωσε μία Εικόνα της Παναγίας του Καζάν λέγοντας: ''Να η οδηγός σου...''. Αυτήν την αγία εικόνα την είχε ο Στάρετς μαζί του σ' όλη του την ζωή. Η Τατιάνα είπε κατόπιν στον Ζαχαρία να γυρίσει στην πόλη και να συνεχίσει την εργασία του και όταν γίνει η κηδεία της αυτός να μην έλθει, αλλά να προσεύχεται για την ψυχή της.
Όταν έφυγε ο γυιός της, μισοσηκώθηκε, σταύρωσε το προσκέφαλό της, σταυρώθηκε η ίδια και παρέδωσε την αγία ψυχή της στον Χριστό μας! Ακριβώς εκείνη την στιγμή μια ουράνια ευωδία σαν θυμίαμα περιεκύκλωσε τον Ζαχαρία, που ήταν στην πόλη: ''Κοιμήθηκε η μητέρα μου'', είπε κι έκλαψε... Αργότερα, όταν ο Ζαχαρίας έγινε Στάρετς, εδιηγείτο πως μια φορά ερώτησε ένα δαιμόνιο: ''Έχετε καθόλου Χριστιανούς στην κόλαση; Εκείνο απάντησε: ''Βεβαίως!
Και ο πατέρας σου εκεί ήταν, αλλά τον επήρες από μας με τις προσευχές και τις ελεημοσύνες, που έκανες για την ψυχή του''. ''Και η μητέρα μου''; ξαναρώτησε ο Στάρετς. ''Όχι, η μητέρα σου δεν είναι μαζί μας, επειδή σκόρπισε σ' όλο το δρόμο της κομμάτια ψωμί και δεν την είδαμε όταν πέρασε, αν και κοιτάξαμε πολύ καλά''... Ο Στάρετς συχνά έλεγε: ''Όποιος μνημονεύει τους γονείς μου Τατιάνα και Ιωάννη, θα τον θυμηθεί κι αυτόν ο ίδιος ο Κύριός μας''. Συνεχίζεται...
Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, τίτλος και επιμέλεια κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Από το βιβλίο
του Μακαριστού Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α'
''Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ'',
έκδοση Ιεράς Μονής των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης Φυλής Αττικής, σελίδες 9 - 11, Αθήνα 1983.
Η φωτογραφία είναι εκ του εξωφύλλου του βιβλίου,
όπου εικονίζεται η περίφημη Λαύρα του Αγίου Σεργίου του Ραντονέζ κοντά στην Μόσχα, όπου έζησε ο Στάρετς Ζαχαρίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου