''Οὐδείς δύναται ἐλθεῖν πρός με, ἐάν μή ὁ πατήρ ὁ πέμψας με ἑλκύσῃ αὐτόν, καί ἐγώ ἀναστήσω αὐτόν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ''. (Ιωάν. στ' 44).
Υπήρξε ένας ακόμη πιστός και αφοσιωμένος παπάς από τον Πόντο της Μικράς Ασίας.
Ήλθε στην Ελλάδα το 1924 με την ανταλλαγή των πληθυσμών και
εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένειά του στο χωριό Κάτω Βροντούς Δράμας.
Το χωριό αυτό υπάγεται στην Μητρόπολη Ζιχνών και Νευροκοπίου.
Κατά παράδοξο τρόπο, η παπαδιά και το μοναχοπαίδι τους αναπαύονταν,
να εκκλησιάζονται στον παλαιοημερολογήτικο ναό του Αγίου Προφήτη Ηλία,
όπου ήσαν λειτουργοί κατά χρονικά διαστήματα,
οι αείμνηστοι παπα - Γιώργης Μαυρίδης και ο Ιερομόναχος Παρθένιος Μαυροφορίδης.
Και ο παπα Γιάννης, όμως έτρεφε συναισθήματα συμπαθείας
και ένα είδος ευλαβικής αγάπης προς τους Παλαιοημερολογίτες,
την οποία αγάπη,
όταν το καλούσε η ώρα εκδήλωνε και έμπρακτα.
Το μεγάλο του όμως βήμα να τους πλησιάσει από κοντά και να τους συμπαρασταθεί σαν πνευματικός τους πατέρας, δεν το τολμούσε εύκολα. Ήταν και ο ανθρώπινος φόβος της καθαιρέσεως από τον νεοημερολογίτη Δεσπότη, σε περίπτωση, που θα ακολουθούσε το Πάτριο Εορτολόγιο, που οπωσδήποτε του ανέστειλε την απόφαση. Και τα χρόνια περνούσαν. Ήλθε και το 1936, οπότε εδώ και ένα χρόνο τώρα, οι Γ.Ο.Χ έχουν αποκτήσει Ιεραρχία με Αρχιεπίσκοπο, τον Δημητριάδος Γερμανό. Στο Νομό Δράμας έχουν δημιουργηθεί πολλά παραρτήματα και έχει καλλιεργηθεί πολύ το πνεύμα των Παραδόσεων από τους ακούραστους σε ιεραποστολική δράση ιερείς παπα - Γιώργη Μαυρίδη, παπα - Ανδρέα Ανδρεάδη, παπα - Ανδριανό Δεληγιαννίδη, παπα - Κώστα και τους Ιερομονάχους Παρθένιο Νικηφορίδη και Γαβριήλ Λίβερη.
Ο παπα - Γιάννης παρ' όλη την ζωντανή κίνηση των Γ.Ο.Χ., δεν δείχνει σημεία προσχωρήσεως στις επάλξεις τους. Τονώνεται βέβαια η καλή του προδιάθεση, αλλά καθυστερεί σαν να περιμένει άλλη ώθηση. Και πραγματικά, έτσι φάνηκε, ότι ήταν το σχέδιο του Θεού. Κάθε πρωί και απόγευμα, που ο παπα - Γιάννης πήγαινε στον ναό των Αγίων Θεοδώρων για τον Όρθρο ή τον Εσπερινό, ο δρόμος του περνούσε έξω από τον νεόκτιστο ναό των Γ.Ο.Χ., τον Άγιο Προφήτη Ηλία. Έξω από τον ναό αυτό υπήρχε μια μεγάλη και πλατειά πέτρα, που έμοιαζε με κάθισμα. Κάθε μέρα λοιπόν, εκεί σταματούσε ο παπα - Γιάννης για να πάρει την ανάσα του και εκεί με λαχτάρα έκανε την ευχή: κάποτε να τον αξιώσει ο Θεός να λειτουργήσει στον ναό του Προφήτη. Κι αυτό γινόταν κάθε πρωί και κάθε απόγευμα επί δέκα ολόκληρα χρόνια.
Ο Προφήτης Ηλίας τελικά, δεν έμεινε αδιάφορος στην μακροχρόνια αυτή θερμή παράκληση του Ιερέα. Μια νύχτα ο παπα - Γιάννης είδε ένα σημαντικό όνειρο: Λειτουργούσε, λέει, στον ναό των Γ.Ο.Χ με βοηθό ψάλτη, τον κουμπάρο του και Πρόεδρο των Γ.Ο.Χ Κάτω Βροντούς, αείμνηστο Θεοδόση Ευκαρπίδη. Έβαλε ''Ευλογημένη'' και άρχισε τα ειρηνικά. Όταν έφθασε όμως στο ''υπέρ του Αρχιεπισκόπου και Πατρός ημών...'' βγήκε στην Ωραία Πύλη και ρώτησε με ποντιακή διάλεκτο: - Θεόδοση ντο Δεσπότη έχετε; - Τον Γερμανό! απάντησε κοφτά εκείνος. Και ο παπα - Γιάννης το επανέλαβε με ιδιαίτερο τόνο: ''υπέρ του Αρχιεπισκόπου και Πατρός ημών Γερμανού...''. Εκείνη ακριβώς την στιγμή ξύπνησε και συνειδητοποιώντας το ολοζώντανο όνειρό του, σκούντησε την παπαδιά γεμάτος απορία, για να επιβεβαιώσει του ''ονείρου το αληθές''. - Ποπαδία ντο Δεσπότη έχουσι οι Παλαιοημερολογίτες; - Ντο θα λέγω σε ποπά μου, του απάντησε κι αυτή σαστισμένη από την απροσδόκητη ερώτησή του. - Έξα τον ονομανά τι, ενέσπαλα ποίο εν.
Δεν τον χωρούσε πια το κρεβάτι τον παπα - Γιάννη. Πετάχθηκε όρθιος για να ξυπνήσει το παιδί του. Ίσως από εκείνο να το εξακρίβωνε. Δυστηχώς για κείνον όμως, γιατι, ούτε το παιδί θυμόταν το όνομα του Δεσπότη των Γ.Ο.Χ. Δεν άντεξε τότε ο παπα - Γιάννης. Ντύθηκε γρήγορα, πήρε το μπαστούνι του και βγαίνοντας κοντοστάθηκε στην πόρτα και δήλωσε με αποφασιστικότητα στην παπαδιά: - Έξο, ποπαδία, ντο θα λέγω σε ατώρα. Εγώ ατώρα θα πάγω σον κουμπάρο. Θα ρωτόγα τον ποίος εν ο Δεσπότης τον. Αλλ' λέει μεν ότι εν Γερμανός, αμάν θα γυρίζω με το Παλαιό! Και αφήνοντας σαστισμένη την παπαδιά, κατηφόρισε αμέσως προς το σπίτι του κουμπάρου του, που βρισκόταν κοντά στον ναό του Προφήτη Ηλία.
Άνοιξε την αυλόπορτα και βρέθηκε μπροστά στον Θεοδόση, που πλενόταν πριν ξεκινήσει για το χωράφι του. - Καλημέρα Θεόδοση. - Καλώς τον παπα - Γιάννη! Χωρίς πρόλογο ο παπα - Γιάννης τον ρωτά: - Θεόδοση, ντο Δεσπότη έχετε; - Τον Γερμανό παπά μου, τον Γερμανό, του απάντησε επίσης απορημένος ο κουμπάρος του. Χωρίς αργοπορία και έχοντας βαθειά συναίσθηση της στιγμής, ο παπα - Γιάννης είπε: - Έπαρον ανιγάρ κι άνοιξον Εκκλησία! Από ατόρα είμαι ο ποπάς σας. Ο κουμπάρος του, που δεν περίμενε τόση χαρά, έτρεξε να πάρει τα κλειδιά και να συνοδέψει στον ναό τον παπα - Γιάννη, ο οποίος, αφού προσκύνησε τις Άγιες Εικόνες και την Αγία Τράπεζα, φόρεσε το πετραχήλι και διάβασε γεμάτος ικανοποίηση τον πρώτο του Όρθρο, κατά το Παλαιό Εορτολόγιο. Το ''νέο'' τηλεγραφικώς έφθασε στον ιεροκήρυκα Μιχαήλ Ν. Σαββόπουλο, με την καθοδήγηση του οποίου, ο παπα - Γιάννης έστειλε στον Μητροπολίτη Ζιχνών και Νευροκοπίου Αγαθάγγελο, με εξώδικο, την παραίτησή του από το νέο ημερολόγιο.
Από εκείνη την ημέρα έγινε ο τακτικός λειτουργός στον ναό του Αγίου Προφήτη Ηλία
και έκτακτος λειτουργός σε οποιοδήποτε Παράρτημα τον ζητούσαν.
Όταν το 1941 στην Ανατολική Μακεδονία κατέβηκαν οι Βούλγαροι και οι Γερμανοί,
ο παπα - Γιάννης με την οικογένειά του ζήτησαν καταφύγιο στην Έδεσσα.
Οι υπερβολικές στερήσεις και οι μεγάλες κακουχίες
έριξαν άρρωστο βαρειά τον παπα - Γιάννη,
ο οποίος εκοιμήθη εν Κυρίω το 1941. Κ.Γ.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, τίτλος, επιμέλεια και παρουσίαση κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Εκ του ιστορικού, ορθοδόξου περιοδικού ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ,''
του μακαριστού Επισκόπου Πενταπόλεως των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών κ. Καλλιοπίου Γιαννακοπούλου.
Τόμος Γ', σελίδες 141 - 144, Πειραιεύς 1978.
Η φωτογραφία της ανάρτησης ανήκει στην σελίδα του f.b. ''Ιερά Μονή Εσφιγμένου''.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου