Σεβαστοί Συμπρεσβύτεροι καί Συνδιάκονοι·
Ἀγαπητά καί Εὐσεβῆ Τέκνα τῆς Ἐκκλησίας μας·
῞Oπως Σᾶς εἶναι γνωστόν ἀπό παλαιότερο κείμενό μας,
ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μας ἀποφεύγει νά συσχηματίζεται μέ τό πνεῦμα τοῦ αἰῶνος τούτου.
Ἐπειδή ἐπιδιώκει τήν Ἑνότητα καί τήν Εἰρήνη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀρνεῖται μέ διάκρισι καί σοφία
τά ρέοντα καί συνεχῶς ἀλλάζοντα πράγματα, δηλαδή τά στοιχεῖα τοῦ κόσμου.
Ἀκριβῶς γιά τόν λόγο αὐτό,
ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας ἔχει τό ἰδικό Της Ἡμερολόγιο, στό ὁποῖο ἔχει προσαρμοσθῆ τό Ἑορτολόγιο Της
καί ἔχει ἐκκλησιοποιηθῆ,
τό λεγόμενο πλέον Ἐκκλησιαστικό Ἡμερολόγιο ἐν ἀντιθέσει πρός τό Πολιτικό Ἡμερολόγιο,
τό ὁποῖο χρησιμοποιεῖται γιά τίς ποικίλες ρέουσες κοινωνικές ἀνάγκες.
Τό Ἐκκλησιαστικό Ἡμερολόγιο τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας μας λανθασμένως ἢ τέλος πάντων ἀπό συνήθεια
καλεῖται παλαιόν.
Ἐν τούτοις, τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Ἡμερολόγιο, μέσῳ τῆς συναφείας Του μὲ τὴν Ἑορτολογικὴ καὶ Λειτουργικὴ Ζωὴ ἀνανεώνεται συνεχῶς, εἶναι πάντοτε νέον, καὶ μάλιστα ὁλονὲν ἐμπλουτίζεται μὲ νέους Ἁγίους. Εἶναι λοιπὸν ἑπόμενο, ἡ ᾿Ορθόδοξος Ἐκκλησία μας νὰ ἔχη καὶ τὴν ἰδική Της Πρωτοχρονιά, ἡ ὁποία εἶναι ἡ 1η Σεπτεμβρίου. Τὸ Ἔτος τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ ὁ Ἑορτολογικὸς Κύκλος Αὐτῆς, κλείνει τὴν 31η Αὐγούστου. Μὲ τὴν ἔναρξι τοῦ Νέου Ἐκκλησιαστικοῦ Ἔτους, στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία καὶ ὁ Μικρὸς Ἁγιασμός, ψάλλονται ὡραῖα προσευχητικὰ Τροπάρια, ὥστε νὰ εὐλογήση ἡ Ἁγία Τριὰς τὴν νέα Περίοδο, νὰ ἀνανεώση τὴν ἐν Χριστῷ Ζωή μας, στὴν προοπτικὴ νὰ ἀνακαινισθῆ- ἁγιασθῆ ἡ Κτίσις διὰ μέσου ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν.
Ὄχι μόνο οἱ κεχειροτονημένοι Ἱερεῖς, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι οἱ Λαϊκοί, οἱ ὁποῖοι διὰ μέσου τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος καὶ τοῦ Χρίσματος, ἔγιναν Βασίλειον Ἱεράτευμα, Βασιλεῖς καὶ Ἱερεῖς, ὅλοι ἔχουν λάβει τὸ Χάρισμα νὰ καθαγιάζουν τὸν κόσμο. Ὁ ἄνθρωπος, ὁ Κεχρισμένος μάλιστα μὲ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, εἶναι ὂν δοξολογικόν, εὐχαριστιακόν, προσευχητικόν... Τὸ σῶμά μας γίνεται Ναὸς τοῦ Θεοῦ, ὅπου ἡ Λειτουργία προεκτείνεται μέσα στὴν ὕπαρξί μας καὶ ἡ ζωή μας γίνεται μία Λειτουργία... Σκοπὸς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Ἁγιασμὸς καὶ ἡ Ἀνακαίνισις τοῦ κόσμου, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο σημαίνει, ὅτι ὅσο ἡ Λειτουργία ἐξέρχεται ἀπὸ τὰ τείχη τοῦ Ναοῦ, ὅσο ἐπεκτείνουμε ἐμεῖς αὐτὴν καὶ τὴν συνεχίζουμε στὴν καθημερινότητα, τόσο ἐκτοπίζονται τὰ δαιμονικὰ καὶ βέβηλα στοιχεῖα τοῦ κόσμου. Τελικά, ἡ οὐσία τῆς ἐν Χριστῷ Ζωῆς ταυτίζεται μὲ τὴν ἀέναη αὐτὴ ἐγκόσμια λειτουργία, τὴν ὁποία ἐπιτελοῦμε ὅλοι μαζὶ συλλογικά, Κληρικοὶ καὶ Λαϊκοί, ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῶν Ναῶν...
Ὄντες ἅπαντες πρόσωπα λειτουργικά, Ἔθνος Ἅγιον Βασίλειον Ἱεράτευμα, πορευόμεθα πρὸς τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ἁγιαζόμενοι καὶ ἁγιάζοντες, φωτιζόμενοι καὶ φωτίζοντες, σωζόμενοι καὶ σώζοντες, ἀντλοῦντες Ζωὴν καὶ τὸ περισσὸν Αὐτῆς ἀπὸ τὸ ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν Ἀρνίον τὸ Ἐσφαγμένον ἀπὸ Καταβολῆς Κόσμου... Μὲ τὸν τρόπο αὐτό, τῆς συλλογικῆς συμμετοχῆς μας μὲ Εὔσπλαγχνη Ἀγάπη στὸν Ἁγιασμὸ καὶ τὴν Σωτηρία τοῦ Κόσμου, ἐπιβεβαιώνεται ἡ φύσις τῆς Ἐκκλησίας μας ὡς Λαοῦ Διακόνων... Ὅλοι διακονοῦμε, μὲ πρότυπο τὸν Μοναδικὸ Διάκονό μας Χριστό... Ὅλοι συμμετέχουμε στὸ Μυστήριο τῆς Διακονίας Του... Ὁ Λαὸς τῶν Διακόνων δὲν ἀποτελεῖ μίαν ἀπρόσωπη μᾶζα... Ἕκαστος Κεχρισμένος ἔχει καὶ τὸ ἰδικό του Χάρισμα... Ὁ Κύριός μας ἔχει ἐμπιστευθῆ σὲ κάθε Διάκονο τῆς ἐγκόσμιας λειτουργίας τὸ ἀνάλογο τάλαντο, τὸν μικρὸ ἢ μεγάλο λίθο, τὶς ὀλίγες ἢ πολλὲς πέτρες ποὺ θὰ χρησιμοποιηθοῦν στὴν κατασκευὴ τοῦ Μεγάλου Ναοῦ τῆς Ἁγιασμένης Κτίσεως γιὰ τὴν ἀκατάπαυστη Δοξολογία τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Διακονία ὅμως σημαίνει Εὐθύνη... Σημαίνει, ὅτι τὸ Χάρισμα, τὸ ὁποῖο ὁ Κύριός μας τὸ ὀνομάζει τάλαντο-μνᾶ-ἀργύριον, δὲν πρέπει νὰ ἀμεληθῆ, νὰ ἀποκρυβῆ, νὰ κρυφθῆ «ἐν τῇ γῇ», νὰ φυλαχθῆ «ἀποκείμενον ἐν σουδαρίῳ»... Ἡ ἐν Χριστῷ Ζωὴ ἔχει ἕναν θεϊκὸ δυναμισμό: νὰ καλλιεργοῦμε διαρκῶς τὸ ἐμπιστευθὲν τάλαντον καὶ νὰ τὸ πολλαπλασιάζουμε, προκειμένου νὰ προσφέρουμε αὐτὸ μὲ αἴσθημα Εὐθύνης στὸ θυσιαστήριο τῆς ἐγκόσμιας λειτουργίας πρὸς ἁγιασμὸν τοῦ κόσμου. Διακονία-Εὐθύνη... Θυσία-Σταυρός... Ὁ Αἰώνιος Διάκονός μας Χριστός, τὸ ἀπαράμιλλο Πρότυπο τῆς Θυσιαστικῆς Εὐθύνης καὶ τῆς Σταυρικῆς Ἀγάπης, σήμερα στὴν ἀπαρχὴ τοῦ Νέου Ἐκκλησιαστικοῦ Ἔτους, ἀπευθύνεται ξεχωριστὰ στὸν κάθε συνΥπεύθυνο καὶ συνΔιάκονό Του: «Σὲ ἔπλασα μὲ τὴν σφραγῖδα τῆς Εὐθύνης μέσα σου... Σοῦ ἔχω ἐνσταλάξει μία Εὐθύνη πρὸς Ἐμένα καὶ πρὸς τοὺς Ἄλλους...
Ἔχω ἐντυπώσει ἀπὸ τὴν Δημιουργία μέσα σου τὴν ἔμφυτη ὁρμὴ τῆς Εὐθύνης καὶ τὴν ἔχω ἀνανεώσει στὴν Ἐνσάρκωσί Μου... Ἐνώπιόν Σου ὁ Ἄλλος ἐμφανίζεται μὲ τὴν αἰώνια ἀξία, τὴν ὁποία ἔχει ἐνώπιόν Μου... Ὁ κάθε Ἄλλος ἔχει ἀνάγκη νὰ τὸν ὑπηρετήσης μὲ μία Ἀγάπη χωρὶς ὅρους, μὲ μία Ἀγάπη Σταυρική... Ὁ Ἄλλος σοῦ ἀποκαλύπτεται ὡς τόπος καὶ ἀδιάψευστο σημεῖο τῆς Παρουσίας Μου... Ἂς περιζωσθῆς τὸ Λέντιον... Ζῆσε τὸ Μυστήριον τῆς Νίψεως τῶν ποδῶν τοῦ Ἀδελφοῦ σου... Θὰ εἶμαι μαζί σου καὶ θὰ αὐξάνω συνεχῶς τὴν ὁρμὴ τῆς Εὐθύνης μέσα σου... Τῆς Εὐθύνης πρὸς Ἐμένα καὶ πρὸς τοὺς Ἄλλους...».
Εἴθε ἡ Σκέπη τῆς Θεοτόκου καί ἡ Δύναμις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ,
διά τῶν εὐχῶν τοῦ Ἀειμνήστου Γέροντος,
Πατρός καί Μητροπολίτου μας κ. Κυπριανοῦ,
νά μᾶς προστατεύουν καί ἐνισχύουν στό ταξίδι τῆς Θυσιαστικῆς Εὐθύνης καί τῆς Σταυρικῆς Ἀγάπης.
Από μήνυμα επί τη ενάρξει του νέου εκκλησιαστικού έτους, του Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού,
όπως δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ''ΟΡΘΟΔΟΞΙΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΙΣ''.
Αριθμός τεύχους 5, Σεπτέμβριος 2015 - Οκτώβριος 2016.
Επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου