Την ημέρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου με το παλαιό ημερολογίο,
αλλά και της κοιμήσεως του Γέροντα μου επισκόπου Αυγουστίνου
διάλεξε η Μητρόπολις να μου ανακοινώσει με το υπ’ αριθμ. 1045 έγγραφο της,
που μου προσκόμισε ο δικαστικός επιμελητής,
ότι παύει πλέον την μισθοδοσία μου.
Κατ’ αρχήν σαν μέτρο δείχνει το πνεύμα του εκβιασμού και του εκφοβισμού
από το οποίο εμφορείται το περιβάλλον της Μητροπόλεως.
Δεύτερον αποδεικνύει,
ότι μέσα στην Μητρόπολη δεν υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι.
Τρίτον δεν συνειδητοποίησαν,
ότι έφ’ όσον για την Πίστη,
μου στερούν κάποιες αποδοχές με τις οποίες κινούμουν και πλήρωνα δύο δάνεια,
ένα της Μονής στο όνομά μου και ένα του αυτοκινήτου,
το οποίο χρειάζεται να εξοφλήσω τουλάχιστον για άλλα πέντε έτη,
με τιμούν με το με καθιστούν μέτοχο έστω και τέτοιων δυσκολιών για πρακτικά ζητήματα.
Κάθε φορά που ταπεινώνονται θεολογικά οι αρχιερατικοί επίτροποι
ή ο πρωτοσύγκελος λόγω άγνοιας
καταφθάνει και ένα φιρμάνι από την Μητρόπολη.
«Δεινόν γε ἡ ἄγνοια καί πολλῶν κακῶν ἀνθρώποις αἰτία, ὥσπερ ἀχλύν τινα καταχέουσα τῶν πραγμάτων καί τήν ἀλήθειαν ἀμαυροῦσα καί τόν ἑκάστου βίον». Το θέμα είναι ότι τους πονάει ότι δεν έχουν θεολογικά επιχειρήματα και επειδή εξευτελίζονται λέγοντας ανοησίες όταν τολμούμε και ελέγχουμε αγιοπατερικά τα λεγόμενά τους το πληρώνουμε παντιοτρόπως πλην όμως ο τρόπος που μας αντιμετωπίζουν δεν είναι χριστοκεντρικός αλλά στυγνή διακτατορία. Και λοιπόν τί θα μας φιμώσουν; Εν όσω αγωνιζόμαστε για την Αλήθεια δεν θα πετύχετε τίποτα!
Τί λέγει ο λόγος του Θεού; «ἕως τοῦ θανάτου ἀγώνισαι περί τῆς ἀληθείας, καί Κύριος ὁ Θεός πολεμήσει ὑπέρ σοῦ» (Σοφ. Σιρ. 4,28). Οι μεγαλύτερές μου θλίψεις είναι άλλες! Είναι ότι τα παιδιά του π. Αυγουστίνου τόσα χρόνια κοντά του, που τα σπούδασε, τα άνδρωσε πνευματικά, κυριολεκτικά τα γαλούχησε με την διδασκαλία και το παράδειγμά του ήταν ανεπίδεκτα μαθήσεως και δεν έμοιασαν σε τίποτε τον Γέροντά τους, ούτε αυτά που στηρίζουν τους Οικουμενιστές ούτε οι τάχα αντιοικουμενιστές που ζάρωσαν μέσα στην αδράνεια. Σεβαστοί μου πατέρες με σκανδαλίζει το κακό σας παράδειγμα, διότι εσείς οι μεγαλύτεροι, οι σοφότεροι οι εγκρατέστεροι δεν έπρεπε να πέσετε τόσο χαμηλά, πού είναι αυτά που με νουθετούσατε και γίνατε προδότες;
Είναι οι ιερείς του χωριού μου που δεν σέβονται ούτε τον εαυτό τους και στα κηρύγματα τους με χαρακτηρίζουν τσαρλατάνο σκανδαλίζοντας τους πιστούς. Διότι οι άνθρωποι μέσα στο χωριό γνωρίζουν τί ήταν ο καθένας πριν χειροτονηθεί και τί είδους αφιέρωση έκανε. Και το ποιό σημαντικό, τί σταυρό σήκωσε ο αδελφός τους πριν χειροτονηθεί και μετά. Αλλά, αν θέλετε, ερευνείστε πόσες φορές έφαγε ζεστό φαγητό ή πόσα χρόνια ξόδεψε στα έδρανα που ακόμη δεν σταμάτησε την προσπάθεια για να μην διαβάζει εξορκισμούς σε ορμονικά ή νευρολογικά ασθενείς μαθαίνοντας τα κατά δύναμιν και από την ιατρική επιστήμη και, βέβαια, διαβάζοντας και δαιμονόπληκτους τους οποίους κανείς δεν θέλει να διαβάσει, διότι φοβούνται τον πειρασμό που θα έχουν και μετά τους εξορκισμούς.
Αναλογίζομαι, λοιπόν, μήπως ήταν “λάθος” η αφανής διακονία μου στις δυσκολότερες των περιπτώσεων. Οι ιερείς των άλλων ενοριών γνωρίζετε καλά ότι δεν υστερώ ούτε στην θεολογική γνώση, ούτε στον αγώνα να κρατηθώ με την Χάριν του Θεού στην Οδό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και στο παράδειγμα των αγίων. Τί σας σκανδαλίζει, ότι δεν θέλω να προδώσω την πίστιν μου; Ότι χάριν αυτής της Αγίας Παραδόσεως θυσιάζω τις οικονομικές μου αποδοχές και την ησυχίαν μου και ενώ όλοι περνάτε καλά, προσωπικά μπήκα σε μια περιπέτεια για την οποία δεν γνωρίζω τί έκβαση θα έχει; Μήπως σας σκανδαλίζει ότι όταν παίρνω άδεια την ξοδεύω είτε κοντά στον Γέροντα Εφραίμ στην Αριζόνα ή δίδοντας εξετάσεις για περαιτέρω σπουδές.
«Παραφρονών λαλώ», συγχωρέστε με! Λησμόνησα μήπως σας σκανδαλίζει το μικρό μου εκκλησάκι που δεν έχει ούτε αγιογραφίες, διότι δεκαεπτά χρόνια τώρα πασχίζω να τα φέρω βόλτα με την μονή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά που μόνος, χωρίς την στοιχειώδη συνδρομή της Μητροπόλεως ανεγείρω; Μήπως σας σκανδαλίζει ότι δεν έμαθα να καμαρώνω στους μεγάλους πλούσιους και πολυτελείς ναούς; Όντως, δεν γνωρίζω μουσικά, δεν έχω υφαντές στολές, δεν με γνωρίζουν οι Μητροπολίτες και δεν συνηθίζω να προσφέρω δώρα, αλλά φορώ έναν μοναδικό σταυρό που μου πρόσφεραν παλαιοί ενορίτες επειδή τους διόρθωσα την παλαιά τους Εκκλησιά;
Συγγνώμη ψάξτε τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις της ζωής μας και θα διαπιστώσετε ότι τα πράγματα δεν έχουν όπως τα παρουσιάζετε. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι ο Πατριάρχης και οι συν αυτώ είναι στην αίρεση. Προσωπικά, αν και στο παρελθόν με αφορμή το πρώην πρωτοσύγκελλο υπήρξαν σοβαρά ζητήματα, διότι ο άνθρωπος ήθελε να γίνει δεσπότης, ποτέ δεν τα έβαλα με τον Μητροπολίτη, μολονότι υπήρξαν προστριβές εξ αιτίας του. Είναι βλέπετε το περιβάλλον, η αυλή της Μητροπόλεως που και μόνο που μπαίνεις μέσα αισθάνεσαι έναν περίεργο αέρα, δεν υπάρχει πνεύμα Χριστού, όσοι γυροφέρνουν τον Δεσπότη αξιώνουν να είναι σατράπης. Να διεκδικήσουν το δίκαιο της εξουσίας, όχι όμως και το δίκαιο του αδελφού που δεν κάθονται ούτε καν να τον ακούσουν. Θέλουν μόνο να τον δικάσουν!
Όμως σας το είπα τέτοια “τιμή” δεν θα σαν κάνω, ούτε νεκρός! Και σας ανακοινώνω ότι εν όσω κοινωνείτε με τους Οικουμενιστές ούτε στην κηδεία μου δεν έχετε ευλογία να ρθείτε και αυτό το γράφω επισήμως. Θα με δικάσει η μέλλουσα να συνέλθει όντως Οθόδοξη Σύνοδος που θα αποκαταστήσει την Παράδοση της Εκκλησίας και την Συνοδικότητα όποτε και να γίνει, ίσως να μην ζω τότε! Κλείνοντας την παρένθεση θέλω να πω ότι δεν αποστασιοποιήθηκα από τον Μητροπολίτη για μικροζητήματα και αδικίες ποτέ αλλά τώρα για θέματα πίστως. Γνωρίζετε πολύ καλά τις αδικίες που έγιναν εις βάρος μου όμως ποτέ δεν αντέδρασα. Όντως με αφήσατε από τότε που ξεκίνησα την μονή μόνο αλλά με εκπαιδεύσατε καλά να μην εξαρτώμαι από ανθρώπους αλλά από τον Θεό.
«Κύριος μερίς τῆς κληρονομίας μου καί τοῦ ποτηρίου μου· σύ εἶ ὁ ἀποκαθιστῶν τήν κληρονομίαν μου ἐμοί» (ψλμ.15,5). Κυριολεκτικά κράτησα μια στάση που με κοσμικά κριτήρια έθαψα την όποια εξέλιξή μου ως αρχιμανδρίτης. Λοιπόν, γιατί επέλεξα την στενή και τεθλιμένη οδό; Γνωρίζετε πολύ καλά ότι το έκανα για λόγους πίστεως. Επίσης γνωρίζετε ότι «Ο κοινωνών ακοινωνήτω ακοινώνητος έσται». Ποιος είναι ο κοινωνών; Εν προκειμένω ο επίσκοπος Θεόκλητος που μνημονεύει τον αιρετικό Πατριάρχη, ο οποίος εξώκειλε στην αίρεση φανερά, έστω και αν ακόμη δεν καταδικάσθηκε συνοδικά, διότι με τέτοιους δειλούς δεσποτάδες τι σύνοδος να συγκροτηθεί; Αφού αυτός μνημονεύει τον αιρετικό Πατριάρχη υπάρχει περίπτωση να επιτρέπεται να τον μνημονεύω;
Και δεν υπαρχει κανόνας να προβλέπει την αναχαίτιση της αιρέσεως; Σε ποιά θεολογική Σχολή τα μάθατε αυτά; Δεν αναφερθώ εδώ σε κανόνες γιατί αυτό ήδη το έκανα και υπολείπονται ακόμη ενότητες που θα διαπραγματευθώ και θα τις εκθέσω στην συνέχεια μολονότι βιάστηκε ο Μητροπολίτης να με τιμωρήσει με διακοπή μισθοδοσίας και δεν θέλησε να τελειώσω την θεολογική τεκμιριώση όσων υποστηρίζω.
Πάντως όσοι ακόμη μνημονεύετε επισκόπους,
που με την σειρά τους μνημονεύουν τον αιρετικό Κωνσταντινουπόλεως,
όχι μόνο δεν εμποδίζετε να εδραιωθεί η αίρεση,
αλλά συνευδοκείτε στην απρόσκοπτη δράση,
την εξάπλωση και τον υποτροπιασμό της.
Λοιπόν αν δεν αναλάβετε ο καθείς την ευθύνη του θα την χάσουμε την Ορθοδοξία.
Δεν θα έρθουν οι αλλοδαποί να κρατήσουν τον αγώνα αυτό!
Όσο για το θέμα αυτό καθ’ αυτό των θέσεων του εγγράφου που μου εστάλη,
θα απαντήσω προσεχώς διότι φαίνεται ότι ο Δεσπότης συγχέει το Κανονικό Δίκαιο
με τις υπαλληλικές διατάξεις περί ενορίων
και είναι σαν να ομιλείς για το Τριαδολογικό δόγμα αναφαιρόμενος σε ποδοσφαιρικό αγώνα,
που παρακολουθείς.
Έχει άραγε ένας προϊστάμενος σε μια «υπηρεσία» το δικαίωμα
να παύει τον μισθό του υπαλλήλου του,
επειδή δεν έστερξε ο «υπάλληλος» να κοιμηθεί η γυναίκα του στο κρεβάτι με τον Γενικό,
επειδή του άρεσε;
Μην σκανδαλίζεσθε,
πνευματική μοιχεία είναι να κοιμηθεί η Ορθοδοξία στο κρεβάτι του Οικουμενισμού,
όπου ο μεγάλος μοιχός είναι ο παπισμός.
Λίγο ντροπή!
Εκ του Ιστολογίου ''Αυγουστίνος Καντιώτης''.
Τίτλος, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου