ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2019

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΟΥ ΕΤΕΙ 1925 ΥΠΟ ΤΩΝ ΥΠΟΚΟΠΑΝΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ



ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ 

ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ




''...Δεν παρήλθεν ολίγη ώραν 

οπότε απευθύνει έντονον διαταγήν προς αυτούς 

''εν ονόματι του νόμου διαλυθείτε'' 

και διατάξας τους υπ΄αυτόν άνδρας εφ΄όπλου λόγχην να υποπέσωσι κατά του εκκλησιάσματος, 

πρώτος αυτός 

έδωκε το σύνθημα αρχίσας να κτυπά δια του υποκοπάνου του όπλου 

μιμηθέντες κατόπιν και οι υπ΄αυτόν άνδρες. 

Δέχονται 

κτυπήματα υποκοπάνων πολλοί΄

ξεσχίζονται πίλοι γυναικών΄

καταρρίπτονται κατά γης το έξωθεν προσκυνητάριον με τας αγίας εικόνας, 

το τραπέζιον ένθα ήσαν τοποθετημένα τα κηρία, 

χωρίς να προβάλλει ουδεμίαν αντίστασιν το πλήθος διεμαρτύρετο δια τους τοιούτους βανδαλισμούς. 

Ο ιερεύς 

λαβών γνώσιν εγκαίρως της ασκησθείσης βίας δεν προσήλθε. 

Οι εντός του Ναού παραμένουσι, των ψαλτών εξακολουθούντων να ψάλλωσι 

μέχρις ότου περί την ώραν εκείνην 2 μεταμεσονύκτιον 

έληξεν η ακολουθία του όρθρου... 

Τα γυναικόπεδα 

εγκατελείφθησαν διεσκορπισμένα υπό το σκότος και το ψύχος 

και έντρομα μη γνωρίζοντα, που να κατευθυνθώσι. 

Εις το Τμήνα 

ανακρινόμενοι οι άνδρες ηρωτώντο ποιος τους οδήγησεν εκεί. 

Άλλοι αποκρίνοντο ο Χριστός, 

άλλοι ο Σύλλογος, 

άλλοι ο εις εκ του άλλου μαθόντες, ότι θα γίνει εορτή προσήλθομεν...''



Ο Σύλλογος των Ορθοδόξων εξέδωκε χθες το κάτωθι ανακοινωθέν: ''Μετά τα γεγονότα τα λαβόντα χώραν κατά τον εορτασμόν των Χριστουγέννων υπό του ημετέρου Συλλόγου εν τω παρά τω Γουδί Ναώ του Αγίου Θεράποντος και κατόπιν των δηλώσεων εις τον Τύπον των κ. κ. Υπουργών των Εκκλησιαστικών και των Εσωτερικών, ότι ο λαός είναι ελεύθερος να εισέρχεται εις τους Ναούς όποτε και όπως θέλει να προσεύχεται, μικτή Επιτροπή του Συλλόγου των Ορθοδόξων και τριών ετέρων ομοφρόνων Συλλόγων, του Συλλόγου Εμμονής εις τα Ιερά Καθεστώτα, του Συλλόγου Αστικής Ενώσεως και του Συλλόγου Πανελληνίου Αστικής Νεολαίας παρουσιασθείσα ενώπιον των προρρηθέντων κ. κ. Υπουργών ηυχαρίστησεν αυτούς, λαβούσα μάλιστα και τας εξής βεβαιώσεις παρά του επί των Εκκλησιαστικών υπουργού κ. Σπυρίδη: ''Δεν δυνάμεθα να επέμβωμεν ημείς εις τα εχέμυθα της συνειδήσεως΄ σας παρέχει το δικαίωμα τούτο ο νόμος΄ δύνασθε αφού δεν πρόκειται περί πολιτικών σκοπών να προσεύχησθε όπως θέλετε και να φρονείτε ό,τι θέλετε''. 


Κατόπιν τούτου ο Σύλλογος ημών συμφώνως προς το τρίτον άρθρον του Καταστατικού αυτού, το οποίον ορίζει τον συνεκκλησιασμόν των μελών, ειδοποίησε τα μέλη ότι δια τον εορτασμόν των Θεοφανείων θα συγκεντρωθούν εν τω ιδιωτικώ ναώ των Αγίων Θεοδώρων κειμένω εν τω Π. Φαλήρω, να τελέσουν ολονύκτιον Ακολουθίαν (Αγρυπνίαν), την δε πρωίαν θα κατέλθωσιν εν τη παραλία ένθα θα ετελείτο η τελετή της καταβυθίσεως του Σταυρού. Αφ΄εσπέρας ήρξατο συγκεντρούμενον το πλήθος, όπερ ανήλθεν υπέρ τας 3.500 χιλιάδας και ασφυκτικώς επλήρωσε τον Ναόν και το έξωθεν του Ναού υπόστεγον προαύλιον. 


Περί της 9ην ώραν ήρξατο η ακολουθία παρόντων δύο Μοναχών, του ιερέως μη αφιχθέντος εισέτι και αναμενομένου κατά την έναρξιν του Όρθρου περί το μεσονύκτιον. Την 11ην νυκτερινήν καταφθάνουσι δύο Αξιωματικοί της χωροφυλακής μετά δυνάμεως 30 περίπου ενόπλων χωροφυλάκων΄ ο εις εξ΄αυτών εισέρχεται εν τω Ναώ και εντός του Ιερού μετά δύο χωροφυλάκων, αναζητεί τον ιερέα, επειδή δεν εύρεν τούτον, λαβών τα ονόματα μερικών ανδρών εξήλθε του Ναού. Ο έτερος Αξιωματικός υπομοίραρχος χωροφυλακής εισήλθε κατόπιν εντός του Ναού και πλησιάσας τους ιεροψάλτας διέταξεν αυτούς να παύσωσι την ψαλμωδίαν και να κατέλθωσι των στασιδίων. 


Εκ μέρους των ιεροψαλτών, εις αποκρίνεται προς τον Αξιωματικόν. ''Είμαι εντεταλμένος από ανώτερον υμών κατά το αξίωμα τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν να τελέσω την ακολουθία και μετά το τέλος αυτής τίθεμαι υπό τας διαταγάς σας'' και εξακολουθεί ψάλλων μετά των άλλων ψαλτών. Ο Αξιωματικός προ της τοιαύτης στάσεως και απαντήσεως εξήλθε του Ναού, ενώ η ακολουθία εξακολουθεί ψαλλομένη εν πολλή κατανύξει. Έξωθεν του Ναού αμφότεροι οι Αξιωματικοί αποσυρθέντες και συνομιλήσαντες κατ΄ιδίαν εζήτησαν ως φαίνεται ενίσχυσιν, διότι κατόπιν αρκετής ώρας, εδιπλασιάσθη η δύναμις των χωροφυλάκων. 


Τότε σφοδρώς ήρξατο απειλών ο εις των Αξιωματικών, ο κ. υπομοίραρχος το εκκλησίασμα, όπως διαλυθεί. Οι έξωθεν του Ναού υπό το υπόστεγον ιστάμενοι εξ αμφοτέρων των φύλων άνδρες και γυναίκες διαφόρων ηλικιών πλησιάσαντες τον Αξιωματικόν και μάλιστα κυρίαι και γραίαι αδυνατούσαι να απομακρυνθώσι του Ναού ένεκα του ψύχους και σκότους και ένεκα της μεταμεσονυκτίου ώρας καθ΄ην τα μέσα συγκοινωνίας είχον σταματήσει την κυκλοφορίαν, παρεκάλουν αυτόν δώσει προθεσμίαν τα τελεσθεί η ακολουθία, η υπό μόνων των ψαλτών δυναμένη να ψαλλεί, να παρέλθει και η νυξ και κατόπιν να διαλυθώσι. Όταν ήκουε περί εξακολουθήσεως της ακολουθίας ο αξιωματικός μάλλον εξαγριούτο. 


Δεν παρήλθεν ολίγη ώραν οπότε απευθύνει έντονον διαταγήν προς αυτούς ''εν ονόματι του νόμου διαλυθείτε'' και διατάξας τους υπ΄αυτόν άνδρας εφ΄όπλου λόγχην να υποπέσωσι κατά του εκκλησιάσματος, πρώτος αυτός έδωκε το σύνθημα αρχίσας να κτυπά δια του υποκοπάνου του όπλου μιμηθέντες κατόπιν και οι υπ΄αυτόν άνδρες. Δέχονται κτυπήματα υποκοπάνων πολλοί΄ξεσχίζονται πίλοι γυναικών΄καταρρίπτονται κατά γης το έξωθεν προσκυνητάριον με τας αγίας εικόνας, το τραπέζιον ένθα ήσαν τοποθετημένα τα κηρία, χωρίς να προβάλλει ουδεμίαν αντίστασιν το πλήθος διεμαρτύρετο δια τους τοιούτους βανδαλισμούς. Ο ιερεύς λαβών γνώσιν εγκαίρως της ασκησθείσης βίας δεν προσήλθε. Οι εντός του Ναού παραμένουσι, των ψαλτών εξακολουθούντων να ψάλλωσι μέχρις ότου περί την ώραν εκείνην 2 μεταμεσονύκτιον έληξεν η ακολουθία του όρθρου. Μετά τούτο αρξάμενοι να εξέρχονται του Ναού διεχωρίσθησαν υπό των αξιωματικών και των χωροφυλάκων οι άνδρες εκ των γυναικών και οδηγήθησαν υπ΄αυτών οι άνδρες δια μέσου του σκότους εις το αστυνομικόν τμήμα Π. Φαλήρου. 


Καθ΄οδόν καταφθάσας εξ' Αθηνών ταγματάρχης χωροφυλακής ειδοποιεί ενώπιον πάντων των συνοδευομένων, ότι κατά διαταγήν του Α΄ Σώματος Στρατού διετάχθη να εκκινήσει ο λόχος προς ενίσχυσιν. Τα γυναικόπεδα εγκατελείφθησαν διεσκορπισμένα υπό το σκότος και το ψύχος και έντρομα μη γνωρίζοντα, που να κατευθυνθώσι. Εις το Τμήνα ανακρινόμενοι οι άνδρες ηρωτώντο ποιος τους οδήγησεν εκεί. Άλλοι αποκρίνοντο ο Χριστός, άλλοι ο Σύλλογος, άλλοι ο εις εκ του άλλου μαθόντες, ότι θα γίνει εορτή προσήλθομεν. Μετά την ανάκρισιν όλων αφέθησαν ελεύθεροι, δηλώσαντες πάντες προς τον ανακρίναντα αυτών υπομοίραρχον ν΄αναφέρει εις τας ανωτέρας Αρχάς του, ότι δεν θα παύσουν ποτέ συνερχόμενοι και συνεκκλησιαζόμενοι κατά το παλαιόν Εκκλησιαστικόν Ημερολόγιον, αψηφούντες οιανδήποτε βίαν. 


Οι μη δυνάμενοι ν΄ακολουθήσουν εν τη ολονυκτίω προσευχή, γνωρίζοντες ότι την πρωίαν επρόκειτο να γίνει η τελετή της καταβυθίσεως του Σταυρού εις τον έναντι του Ζωολογικού κήπου, χώρον ένθα και Ναύδριον του Αγίου Γεωργίου, κατέφθανον αθρόοι και επλήρωσαν τον εκεί χώρον, πληροφορούμενοι δε την κατά την νύκτα εξασκηθείσαν βίαν εξεδήλουν την αγανάκτησίν των και ανεχώρουν. Οι Κύριοι Υπουργοί, ως προαναφέραμεν, ενώ προέβησαν εις δηλώσεις επιτρεπούσας εις ημάς τον Εκκλησιασμόν, έπειτα εναντίον των δηλώσεών των, τη εισηγήσει πάντως του Μητροπολίτου Αθηνών και εννοούντος δια μεθόδων Μεσαιωνικής βίας των Παπών της Δυτικής Εκκλησίας να επιβάλει την αντικανονικήν καινοτομίαν του, εξαπέλυσαν δύναμιν ενόπλου στρατού επιτεθείσαν καθ΄ημών προσευχομένων μετά των γυναικών και των τέκνων μας ανθρώπων, φιλονόμων, αόπλων και αμάχων και οι οποίοι, όπως εκτελέσωμεν αθορύβως τα θρησκευτικά καθήκοντα  ημών κατεπονούμεθα εν ολονυκτίω προσευχή και εις απόκεντρον ιδιωτικόν ναόν. 




Διατί 

ο Αθηνών Μητροπολίτης δεν προβαίνει εις αφορισμόν ημών 

και των ομοφρόνων ιερέων; 

(ποινήν την οποίαν μόνον μεταχειρίζεται η Ορθόδοξος Εκκλησία 

κατά των παρανομούντων μελών αυτής και ουχί σωματικήν βίαν ή εξορίαν, 

ποινάς, 

ας οι Πάπαι της Δυτικής Εκκλησίας μεταχειρίσθησαν κατά τον Μεσαίωνα); 

Αλλ΄επειδή έχει συνείδησιν, 

ότι ευρίσκεται εκτός του Εκκλησιαστικού Νόμου και η έκδοσις αφορισμού καθ΄ημών 

την βίαν δια της Στρατιωτικής αρχής και καθιστά τοιουτοτρόπως αξιόμεμπτον το Ελληνικόν κράτος, 

το οποίον όπως εξυπητετήσει τας βουλάς και την θέλησιν αυτού, 

καταπατεί το πρώτον του καταστατικού χάρτου του πολιτεύματος 

περί θρησκείας άρθρον, 

το οποίο υπάρχει κατά προτίμησιν πρώτον εν αυτώ από της Ανεξαρτησίας του Έθνους ημών, 

μόλις δε χθες 

υπό της παρούσης Εθνοσυνελεύσεως μετερρυθμίσθη παρέχον 

επί το φιλελευθερότερον την ανεξιθρησκείαν, 

ώστε πάντες 

οι εις οιανδήποτε θρησκείαν ανήκοντες ασκώσιν ελευθέρως και 

υπό την προστασίαν των Νόμων τα της λατρείας των. 

Αλλά 

προ του θελήματος του Αθηνών Μητροπολίτου ουδέ 

οι υπό της Εθνοσυνελεύσεως ψηφιζόμενοι θεμελιώδεις Νόμοι 

του φιλελευθέρου Δημοκρατικού πολιτεύματος έχουσιν ισχύν, 

ουδέ 

Κανονικόν Εκκλησιαστικόν δίκαιον, 

ουδέ τίποτε. 

Αναμένομεν 

όπως δώσει δικαίαν λύσιν του ζητήματος ημών η Εθνοσυνέλευσις, 

προς ην 

προ των εορτών υπεβάλαμεν αίτησιν, 

προ τινων δε ημερών διαμαρτυρίαν. 


Αθήναι τη 24 Ιανουαρίου 1925


(Εκ του Γραφείου του Συλλόγου των Ορθοδόξων, Κάτω Ανδριανού 9)


Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια και παρουσίαση κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Άρθρο - διαμαρτυρία του ''Συλλόγου των Ορθοδόξων'', μετέπειτα ''Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών''
 στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'', 
σχετικά με την άσκηση βιαιοπραγιών εκ μέρους της Χωροφυλακής, 
κατά τον πρώτο εορτασμό των Θεοφανείων από τους Ορθοδόξους Χριστιανούς του πατρίου ημερολογίου, έτει 1925.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF