ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2019

ΟΝΟΜΑ ΣΚΟΠΙΩΝ: ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ...





Ο σχισματικός ''αρχιεπίσκοπος'' των Σκοπίων κ. Στέφανος

λοκληρώθηκε ἡ, κατά τό καταρτισθέν πρόγραμμα, ἀναγνώριση τοῦ γειτονικοῦ κράτους τῶν Σκοπίων μέ τό ὄνομα «Βόρεια Μακεδονία» ἀπό 153 Ἕλληνες πολίτες – μέλη τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου. Ἀμέσως ἔρχεται, κατά τό ἴδιο πρόγραμμα, ἡ σειρά τοῦ Φαναρίου νά ἀναγνωρίσει τήν, ἕως σήμερα, σχισματική Ἐκκλησία τῆς γειτονικῆς χώρας καί νά τῆς δώσει τό ἀνάλογο ὄνομα.


του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου


Κυριολεκτικά, «πρίν ἢ δίς ἀλέκτωρ φωνῆσαι» ὁ Πατριάρχης Βουλγαρίας Νεόφυτος δήλωσε στούς δημοσιογράφους: «Τό ζήτημα τοῦ ὀνόματος τοῦ Μακεδονικοῦ Κράτους μόλις ξεκαθαριστεῖ θά ἀκολουθήσει ἀσφαλῶς τό ἐκκλησιαστικό ζήτημα». Στό ἐκκλησιαστικό ζήτημα τῆς γειτονικῆς χώρας, ἀφορᾶ στό νά καταστεῖ «κανονική» ἡ, ἕως τώρα αὐτοανακηρυχθεῖσα σχισματική «Μακεδονική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία» καί νά τῆς δοθεῖ ὄνομα, ὅπως νά δοθεῖ καί ὁ τίτλος στόν προκαθήμενό της, ὁ ὁποῖος ἕως σήμερα, αὐτοαποκαλεῖται «Ἀρχιεπίσκοπος Μακεδονίας».


Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῶν Σκοπίων κανονικά ἀνήκει στήν Σερβική Ἐκκλησία. Τό 1967, ἐνῶ ἦταν ἀκόμη ἑνωμένη ἡ Γιουγκοσλαβία πραξικοπηματικά ὡς πρός τήν ἐκκλησιαστική τάξη, ἀλλά μέ τόν σχεδιασμό καί τή βοήθεια τοῦ Τίτο καί τοῦ ΚΚΓ αὐτοανακηρύχθηκε Αὐτοκέφαλη. Ὁ Κροάτης ἄθεος Τίτο προώθησε τήν αὐτοκεφαλία στά Σκόπια, γιά νά περιορίσει τήν ἰσχύ τῆς Ὀρθόδοξης Σερβικῆς Ἐκκλησίας καί γιά νά ἐπανασυνδεθεῖ τό κομμουνιστικό καθεστώς του μέ τούς ὁμόφρονές του καί κατόπιν σοβινιστές σλαβομακεδόνες τῆς διασπορᾶς, κυρίως τοῦ Καναδᾶ, τῶν ΗΠΑ καί τῆς Αὐστραλίας. Τότε τό Πατριαρχεῖο τῆς Σερβίας ἔλαβε τήν ἀπόφαση νά διακόψει τήν κανονική κοινωνία μέ τήν ἱεραρχία τῶν Σκοπίων καί νά τήν κηρύξει σχισματική. Ἀπό τότε οὐδεμία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τήν ἀναγνωρίζει.


Μετά τή διάλυση τῆς Γιουγκοσλαβίας καί τήν συγκρότηση τῶν γειτόνων σέ κράτος ἡ ἀντιπαράθεση τῆς σχισματικῆς τους Ἐκκλησίας μέ τό Σερβικό Πατριαρχεῖο ἐντάθηκε. Σέ ἀπάντηση τῶν αὐθαιρεσιῶν τῆς Ἐκκλησίας τῶν γειτόνων ἡ Σερβική Ἐκκλησία ἵδρυσε τήν ὑπό τήν δικαιοδοσία της Αὐτόνομη Ἀρχιεπισκοπή Ἀχρίδας, μέ ἕδρα τά Σκόπια καί πρῶτο Ἀρχιεπίσκοπο τόν Ἰωάννη. Ὁ τίτλος του εἶναι «Ἡ Αὐτοῦ Μακαριότης Ἀρχιεπίσκοπος Ἀχρίδος καί Μητροπολίτης Σκοπίων Ἰωάννης». Ἡ ἀπόφαση αὐτή δέν ἄρεσε καθόλου στούς κυβερνῶντες τά Σκόπια. Ἐπί χρόνια ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωάννης εἶναι ὑπό διωγμόν καί πολλά χρόνια ἔχει περάσει στή φυλακή. Ὅμως εἶναι ὁ μόνος κανονικός Ἀρχιεπίσκοπος στά Σκόπια. Ἡ Σερβική Ἐκκλησία γνωρίζουσα τήν Ἱστορία καί τήν Ἀλήθεια ἀπέφυγε νά δώσει στόν ὑπ’ Αὐτήν Ἀρχιεπίσκοπο τῶν Σκοπίων καί στήν Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας προΐσταται, τό ὄνομα Μακεδονία καί παράγωγά του.


Σέ ἀπάντηση ἡ κυβέρνηση καί ἡ συνεργαζόμενη μέ αὐτήν Ἐκκλησία τῶν Σκοπίων ἀγνοεῖ τήν «Μητέρα Ἐκκλησία» τῆς Σερβίας, ἀνακηρύσσει ὡς «Μητέρα Ἐκκλησία» της τήν Βουλγαρική καί προστρέχει στό Φανάρι, γιά νά τῆς δοθεῖ τό αὐτοκέφαλο. Ὅλα αὐτά κατά παράβαση τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Τό Πατριαρχεῖο τῆς Βουλγαρίας, μέ τήν προτροπή καί τήν πίεση τῆς Βουλγαρικῆς κυβέρνησης δέχθηκε νά «υἱοθετήσει» τήν σχισματικὴ Ἐκκλησία τῶν Σκοπίων, ὅμως δέν πῆρε, ἀκόμη, τήν πρωτοβουλία νά ἔχει κανονική κοινωνία μαζί της. Γνωρίζει ὅτι μία τέτοια ἐκ μέρους τῆς πράξη θά εἶναι casus belli γιά τό Πατριαρχεῖο τῆς Σερβίας καί, ἕνεκα ἄλλων λόγων, γιά τό Φανάρι.


ντιπροσωπεῖες τῆς κυβέρνησης καί τῆς ἐκκλησίας τῶν Σκοπίων ἐπισκέφθηκαν κατ’ ἐπανάληψη τό Φανάρι καί ὑπέβαλαν τό αἴτημα, περί αὐτοκεφαλίας καί ὀνόματος, στόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη. Μέχρι τώρα ὁ κ. Βαρθολομαῖος δέν ἔχει προχωρήσει σέ κάποια ἐνέργεια. Στή σύναξη τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Θρόνου, στήν Κωνσταντινούπολη, διά λόγου δεσμεύθηκε πρός τούς Μητροπολίτες τῆς Μακεδονίας ὅτι δέν θά προχωρήσει στήν ἀναγνώριση τῆς γειτονικῆς Ἐκκλησίας μέ τό ὄνομα «Μακεδονία – Μακεδονικός». Αὐτά πρίν ἀπό τή συμφωνία τῶν Πρεσπῶν στό ὄνομα «Βόρεια Μακεδονία».


πως ὁ Ἀλ. Τσίπρας ἔτσι καί ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος γενικά ἀκολουθοῦν πολιτική ἐφαρμογῆς τῆς γεωπολιτικῆς στήν Εὐρώπη τῶν ΗΠΑ, τῆς Γερμανίας καί τῶν ἄλλων συμμάχων τους. Ἑπομένως εἶναι βέβαιο ὅτι, ὅπως στήν Οὐκρανία, ἔτσι καί στά Σκόπια θά θελήσει νά τούς ἱκανοποιήσει. Εἶναι προφανές ὅτι ὁ κ. Βαρθολομαῖος στήν περίπτωση, πού προχωρήσει στήν ἀναγνώριση τῆς αὐτοκεφαλίας τῆς σχισματικῆς Ἐκκλησίας τῶν Σκοπίων, θά ἀνοίξει νέο μέτωπο μέ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μετά ἀπό τό Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, σέ ἐπίπεδο Ἱεραρχίας, ἀπέδειξε ὅτι δέν εἶναι σέ θέση νά λάβει ἀπόφαση γιά τό ἐθνικό θέμα τῆς Μακεδονίας. Δυστυχῶς. Ἑπομένως πιθανότατα νά ὑπάρξουν πάλι φωνές διαμαρτυρίας Μακεδόνων Ἱεραρχῶν, καί τοῦ πιστοῦ λαοῦ, πού ὅμως δέν θά ἔχουν τό κύρος καί τήν βαρύτητα μίας ἀπόφασης τοῦ κορυφαίου διοικητικοῦ ὀργάνου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος…


Οἱ περιπτώσεις Οὐκρανίας καί Σκοπίων μοιάζουν. Ἡ Σερβία, ὅπως ἡ Ρωσία, εἶναι στό στόχαστρο τῆς Δύσης. Στό θέμα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας τό Σερβικό Πατριαρχεῖο κρατᾶ στάση κατά τῆς ἀπόφασης τοῦ κ. Βαρθολομαίου. Ἡ Ἐκκλησία τῶν Σκοπίων εἶναι σχισματική, ὅπως εἶναι καί τῆς Οὐκρανίας, πού τήν ἀναγνώρισε ὁ Οἰκ. Πατριάρχης. Γιά τά Σκόπια, ὅπως γιά τήν Οὐκρανία, οἱ Δυτικοί ἐπιθυμοῦν καί διά τῆς Ἐκκλησίας νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τήν ρωσική ἐπιρροή. Ἡ Σερβική Ἐκκλησία, ὅπως τό Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας, ἀσφαλῶς θά ἀντιδράσει, ἂν τό Φανάρι ἀναγνωρίσει τήν ὑπό τήν δικαιοδοσία της γειτονική Ἐκκλησία, πού ἔχει, ὅπως ἡ Οὐκρανία, κανονικό Ἀρχιεπίσκοπο, πού ἀναγνωρίζουν ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες…


Πρῶτον αἰσθάνονται ὅτι ἐκφράζουν μίαν ἀλάνθαστη αὐθεντία. Ὁ Οἰκ. Πατριάρχης πιστεύει ὅτι προσωπικά ἐκφράζει μίαν αὐθεντία πού οὔτε κάν στόν Πατριαρχικό θεσμό δέν ἁρμόζει. Στήν ὁμιλία του, τῆς 25ης Ἰανουαρίου 2019, εἶπε: «Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ὡς πρωτεύθυνος καί πρωτόθρονος Ἐκκλησία, μέ τήν πείρα καί τή σοφία αἰώνων πού τό χαρακτηρίζει, πράττει τό ἑκάστοτε ὀρθό καί δίκαιο…». Τό Πατριαρχεῖο δέν εἶναι ἰσόκυρο Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί ὁ Πατριάρχης, ὡς πρόσωπο, διέπεται ἀπό τήν ἁμαρτωλότητα, πού ἀναγνωρίζει ὁ ἴδιος σέ κάθε Θεία Λειτουργία.


Στή συνέχεια εἶπε ὅτι ἀποκατέστησε τήν δικαιοσύνη στούς Οὐκρανούς πού ἐπί τριάντα χρόνια ἦσαν ἐκτός κοινωνίας (σχισματικοί). Καί μετά γιά τόν καθηρημένο «Πατριάρχη Οὐκρανίας» Φιλάρετο, ὅτι τιμωρήθηκε ἐπειδή ζήτησε τό Αὐτοκέφαλο καί ὅτι κακῶς τό ζήτησε ἀπό τήν Μόσχα. Σημειώνεται ὅτι πρῶτον οὐδεμία δικαιοσύνη ἀποκατεστάθη. Ἀντίθετα, μέ τήν βοήθεια τῆς οὐκρανικῆς κυβέρνησης Ποροσένκο, υἱοθέτησε τούς σχισματικούς ὀρθοδόξους καί μετέτρεψε τά πολύ περισσότερα ἑκατομμύρια Οὐκρανῶν, πού παραμένουν σέ κοινωνία μέ τό Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας, σέ σχισματικούς… Γιά τόν Φιλάρετο ὁ ἴδιος Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἀναγνώρισε τήν καθαίρεσή του καί ἀναγνώριζε ἕως τόν παρελθόντα Νοέμβριο τόν ὑπό τόν Μόσχας Μητροπολίτη Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας Ὀνούφριο! Ἐπίσης ὑποστηρίζει ὅτι ἔφερε τήν ἑνότητα στήν Ὀρθοδοξία, ὅταν αὐτή σήμερα εἶναι σέ ἀναστάτωση καί στά πρόθυρα ὁριστικοῦ σχίσματος…



Εκ του ιστολογίου ''ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ''.
Επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF