ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2019

Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑ ΣΤΗΝ ''ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ'' ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ




«Ο Βαρθολομαίος μπορεί να δώσει αυτοκεφαλία στη Μακεδονική Εκκλησία για να ενισχύσει το προφίλ του».


Για «εκκλησιαστικό μόρφωμα» κάνει λόγο ο τέως καθηγητής Δογματικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ , κ. Δημήτρης Τσελεγγίδης σχολιάζοντας την απόφαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδας να αναγνωρίσει την αυτοκεφαλία στην Ουκρανική μη κανονική Εκκλησία.


Ο κ. Τσελεγγίδης μιλώντας στο Sputnik αναφέρεται στην απόφαση του Οικουμενικού Πατριάρχη να αναγνωρίσει όχι μια σχισματική εκκλησία αλλά ένα εκκλησιαστικό μόρφωμα, που ο ίδιος είχε καταδικάσει πριν από χρόνια αλλά και ότι με την πράξη του αυτή εισπήδησε σε περιοχή που ανήκει στο Πατριαρχείο της Μόσχας το οποίο είναι όπως αναφέρει το αρμόδιο για να είχε ζητηθεί ο τόμος της αυτοκεφαλίας.


Μάλιστα, ο τέως καθηγητής στις αρχές Σεπτεμβρίου έστειλε επιστολή στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, Ιερώνυμο, αλλά και σε όλα τα μέλη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος διατυπώνοντας τις θέσεις του και τις ενστάσεις του προκειμένου να ληφθούν υπόψη στην Ιερά Σύνοδο.


«Πρῶτα, δηλαδή, θά πρέπει νά ἐξεταστεῖ, ἄν τό «μόρφωμα» αὐτό πληροῖ τίς προϋποθέσεις τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Κοινότητας. Ἄν, ἀντίθετα, ἀναγνωριστεῖ τό «Αὐτοκέφαλό» του, τότε αὐτομάτως ἀναγνωρίζεται καί ἡ ἐκκλησιαστική «νομιμότητα» τῆς Σχισματικῆς Ἐκκλησίας. Ὡς γνωστόν, γιά τήν Σχισματική Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ἔχει προηγηθεῖ Πανορθόδοξη καταδίκη μέ καθαιρέσεις καί ἀφορισμούς. 


Αὐτή ἡ Πανορθόδοξη καταδίκη δέν ἔχει ἀνακληθεῖ. Τελευταῖα, μέ Τόμο Αὐτοκεφαλίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (11-1-2019), ἔγινε μιά ἁγιοπνευματικοῦ καί ἐκκλησιολογικοῦ χαρακτῆρα θεσμική ὑπέρβαση, πού δημιουργεῖ εὔλογα ἐρωτήματα γιά τήν ἐκκλησιαστική νομιμότητά της», στην επιστολή του ο κ. Τσελεγγίδης.


«Η αλήθεια πρέπει να διατυπώνεται κι έχει ευθύνη αυτός που την αποκρύπτει» είπε ο κ. Τσελεγγίδης προσθέτοντας ότι όπως έγινε γνωστό επτά Ιεράρχες (συν τον Κερκύρας που έλειπε στο Ιάσιο αλλά έστειλε επιστολή) ζήτησαν την αναβολή της συζήτησης του θέματος της Ουκρανίας από την Ιερά Σύνοδο.


Το 1992, ο μοναχός Φιλάρετος Ντενισένκο είχε καθαιρεθεί από το Πατριαρχείο Μόσχας και μάλιστα ανεθεματίσθη για την πρόκληση σχίσματος αλλά και για άλλες αντικανονικές ενέργειες. «Μιλάω για εκκλησιαστικό μόρφωμα γιατί έκαναν αντικανονικές ενέργειες όπως χειροτονήσεις ή αυτοχειροτονήσεις και το Πατριαρχείο της Μόσχας τους καθαίρεσε. Μάλιστα το 1999 ο Οικουμενικός Πατριάρχης, Βαρθολομαίος είχε στείλει επιστολή στο Πατριαρχείο Μόσχας συμφωνώντας με την καθαίρεση. 


Τι άλλαξε από τότε και τώρα αναγνωρίζεται η ίδια εκκλησία με μητροπολίτη τον Επιφάνιο; Γιατί αναγνωρίζει ένα μόρφωμα το οποίο ο ίδιος είχε καταδικάσει;» διερωτάται ο κ. Τσελεγγίδης. Επιπλέον, όπως επισημαίνει το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι αναρμόδιο για να δώσει αυτοκεφαλία καθώς η Ουκρανία ανήκει στο Πατριαρχείο της Μόσχας.


«Σαφώς η Μόσχα θα έπρεπε να κρίνει το αίτημα. Βέβαια δεν θα συζητούσε ένα αίτημα καθηρημένων. Ο νόμιμος μητροπολίτης της ουκρανικής εκκλησίας είναι ο Ονούφριος» τόνισε ο καθηγητής του ΑΠΘ που χαρακτηρίζει αδιανόητη την νομιμοποίηση της μη κανονικής ουκρανικής εκκλησίας.


Προτείνει μάλιστα τη μετάνοια τόσο για τον Οικουμενικό Πατριάρχη όσο και «όσους εδώ σιγοντάρουν αυτή την κατάσταση. Να μετανοήσουν όλοι όσοι λένε ότι αγαπούν τον Χριστό και την Εκκλησία». «Μακεδονική Εκκλησία» Στην ερώτησή του Sputnik για το τι θα κάνει το Οικουμενικό Πατριαρχείο εάν ζητήσει τον τόμο, δηλαδή την αυτοκεφαλία και η λεγόμενη «Μακεδονική Εκκλησία» της Β. Μακεδονίας (σ.σ. η οποία αποτελεί σχισματική καθώς δεν αναγνωρίζεται από το Πατριαρχείο της Σερβίας), ο κ. Τσελεγγίδης είπε ότι «με την ίδια λογική της αυθαιρεσίας μπορεί να το κάνει για ενισχύσει το προφίλ του». 


«Σε μια τέτοια περίπτωση θα έχει εισπηδήσει σε άλλη Εκκλησία, αυτή της Σερβίας», τόνισε. Οι αντιδράσεις στο εσωτερικό της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι πολλές, ωστόσο, η Ιερά Σύνοδος αναγνώρισε το δικαίωμα του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου να χορηγήσει αυτοκεφαλία καθώς και το προνόμιο του αρχιεπίσκοπου Ιερώνυμου να χειρισθεί περαιτέρω το ζήτημα.


Την προσεχή Παρασκευή 18 Οκτωβρίου ο Οικουμενικός Πατριάρχης, Βαρθολομαίος θα πραγματοποιήσει διήμερη επίσκεψη στη Θεσσαλονίκης κατόπιν προσκλήσεως του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, Άνθιμου. Μάλιστα μια μέρα μετά, το Σάββατο θα τελέσει Πατριαρχική Θεία Λειτουργία στον Ιερό παλαιοχριστιανικό Ναό Παναγίας της Αχειροποιήτου ενώ σύμφωνα με πληροφορίες οι οποίες δεν έχουν επιβεβαιωθεί ακόμα, θα παραστεί και ο Αρχιεπίσκοπος, Ιερώνυμος ενώ λέγεται ότι θα μνημονεύσουν από κοινού τον μητροπολίτη Επιφάνιο.


Τι θα γίνει όμως σε αυτή την περίπτωση; «Η Εκκλησία μας πιθανόν να αντιμετωπίσει πρόβλημα ακοινωνησίας με άλλες τοπικές Εκκλησίες. Θα έχουμε μια φρικτή κατάσταση ενδεχόμενης πολυδιάσπασης μεταξύ Εκκλησιών», κατέληξε ο κ. Τσελεγγίδης.





Φωτεινή Χαρίση


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF