ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2019

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΟΣΜΑ ΜΟΝΑΧΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ




Τοιαύτην επιστολήν έστειλεν ο οσιομάρτυς και Πατήρ ημών Κοσμάς ο Φλαμιάτης, εις κάποιον υποτακτικόν. 


Κατά την σωζομένην παράδοσιν ο όσιος ούτος και μάρτυς Κοσμάς εδηλητηριάσθη, υπό του Αγγλικού κόμματος εντός των εν Πάτραις φυλακών, ένθα είχε κλεισθεί μεθ' ετέρων δέκα Ιερομονάχων συγκατηγορηθέντων αυτώ επί στηλιτεύσει διά των της Αγγλίας επιβουλών, εκείνων όμως απολυθέντων μετά τον θάνατον του προταιτίου των. 


Τα όσα λέγει φαίνονται αληθή και βέβαια και ουδεμίαν αντίρρησιν και λόγον επιδέχονται τα ειρημένα εις τους συνετούς και εναρέτους και πείραν έχοντας των πραγμάτων. 


Ούτος έχει γράψει και άλλο βιβλίον εκδοθέν εις Τύπον κατά το έτος 1849 (σελ: 80) ''Ορθόδοξος Φωνή'' ονομαζόμενον το οποίον, διηγείται τας βαθείας επιβουλάς τας κατά των ορθοδόξων, αι οποίαι φέρουσιν εις απορίαν τον αναγνώστην, πληροφορούμενον όμως διά των πραγμάτων, τα οποία μαρτυρούσι. 


Μικρά είναι, αλλά περιέχει σύνοψιν πολλών γνώσεων.




ΜΕΡΟΣ Α'



ΕΠΙΣΤΟΛΗ 


ΚΟΣΜΑ ΜΟΝΑΧΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ



1. Εις δόξαν Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος, του ενός και μόνου αληθινού Θεού, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν.


2. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.


3. Μοναχός έστι βία φύσεως διηνεκής και φυλακή αισθήσεων ανελειπής.


4. Επιστολή Κοσμά Μοναχού και Φλαμιάτου, πεμφθείσα έξωθεν προς τους εν Αγιωνύμω όρει του Άθωνος ασκουμένους Πατέρας.


5. Προ ολίγου έλαβον αδελφικόν υμέτερον, και αναγνούς ελυπήθην μαθών εξ' αυτού, ότι εσβέσθη ο οπωσούν αναπτόμενος ένθεος ζήλος του Μοναδικού επαγγέλματος΄ και εγκαταλειπόντες του γυμνάζεσθαι την τέχνην των τεχνών, και επιστήμην των επιστημών, ως λέγουσιν οι θείοι Πατέρες, εξεδόθητε εις μαθήτευσιν γραμματικής επιστήμης και μουσικής, ελπίζοντες εξ' αυτών αύξησιν γνώσεως γεώδους και ουχί πνευματικής. 


6. Όθεν υπολαμβάνω αγαπητοί, ότι εξ' επηρείας των πονηρών ανθρώπων, των κατά τους χρόνους τούτους αναφανέντων και διασπαρέντων πανταχόθεν, ως λύκων και λεόντων ορυομένων κατά της λογικοίς ποίμνης του Χριστού, εν δέρμασι προβάτων, και υποκρίσει βαθεία, περιερχομένων και ζητούντων κατασπαράξαι τους μη γιγνώσκοντας την εκείνων δολιότητα, εκ των οποίων απατηθέντες εξ' απλότητος, κινδυνεύετε κατάβρωμα τούτων γενέσθαι, μάλλον δε του σκολίου δράκοντος, του οποίου τα κέντρα οπλίζονται οσημέραι, καθ' όλου μεν του χριστεπωνύμου πληρώματος, εξαιρέτως δε κατά του Μοναδικού επαγγέλματος, και τα οποία υπέρ ποτέ άλλοτε την σήμερον επιπολλάζουσι, και προξενούσι την πτώσιν και απώλειαν εις τους πολλούς, διά του δελεάσματος των σαρκικών ηδονών. 


7. Εις ιατρείαν των ιοβόλων τούτων φαρμάκων, απαιτείται επίτασις ευχής, νηστείας, δεήσεως εκτενούς, δακρύων, και αληθινής επιστροφής εις το εξιλεώσαι τον Ύψιστον, και ρυσθήναι της τοιαύτης μεγάλης οργής, της επερχομένης τη οικουμένη  φύγωμεν όθεν τον τρομερόν όλεθρον , τον κατά της πίστεως και τουγένους ημών των ευσεβών διωγμόν, τον δολίως και μυστικώς ενεργούμενον, προ τεσσαράκοντα ετών και επέκεινα, εκ μυστικής συνωμοσίας όλων των αλλοφύλων εθνών της Δύσεως, δι' ενεργείας των αθέων Λουθηροκαλβίνων, οίτινες εις τους εσχάτους τούτους και χαλεπούς χρόνους φέρουσιν εν αυτοίς απαράλλακτον την εικόνα του Σατανά. 


8. Ίνα δε εκθέσω τας περιστάσεις και ραδιουργίας, το τε βάθος της υποκρίσεως, και τους ολεθρίους σκοπούς αυτών, και τας απαισίους συνωμοσίας, αίτινες όλαι τίνουσιν καθ' όλης της απανταχού ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας, και εις τον όλεθρον όλων των ορθοδόξων λαών, ουκ εξαρκούσι ολόκληρα βιβλία πολλά και μεγάλα καθιστορούντα περί τούτου. 


9. Ολίγα δε τινά εκ των πολλών σημειούμεν΄ δημιουργός αυτής της καχεσπέρου πλάνης, και πρωταίτιος της επιβουλής μετά Σατανάν φαίνεται η δεινή πλάνη της Λουθηρο-Καλβινικής δυσσεβείας, την οποία πρεσβεύει η υπερήφανος Αγγλία: αύτη εκίνησε δολίως ως αλώπηξ, όλα τα αλλόφυλα έθνη της Δύσεως, και Ανατολής, και παρώτρυνεν εις αυτά την συνωμοσίαν, και τα οποία ως όργανα διευθύνει κατά τους ιδίους σκοπούς αυτής, εναντίον της Εκκλησίας διά την αμέλειαν και αδιαφορίων των ποιμένων και προστατών, και σπεύδει μανιακώς, προς όλεθρον και απώλειαν της ευσεβείας. 


10. Αύτη η συνωμοσία, εκτελείται έκτοτε εις πάντα τα μέρη του Βορρά΄ Μολδοβλαχίαν, Σερβίαν, Βουλγαρίαν και εις όλο το Οθωμανικό κράτος, Ανατολήν, Αίγυπτον, Λυβίαν και διά νόμου εις την Επτάνησον και Ελλάδα, όπου η Αγγλία έχει την ισχύν και επιρροήν εις τα πράγματα. 


11. Εις αυτόν τον φρικτόν σκοπόν τείνουσιν όλα τα απανταχού σημερινά σχολεία και Λύκεια, όλαι αι καθ' όλους τους ορθοδόξους λαούς διοργανομέναι μυστικαί εταιρίαι, τα κόμματα, τα σχίσματα, η διάδοσις της διαφθοράς, και προ πάντων η νυν Εκκλησιαστική διοίκησις, διά της οποίας, διευθύνεται η καθ' ημάς Εκκλησία από της κοσμικής αρχής, κατά το όλον απαίσιον και αντιχριστιανικόν σύστημα της Αγγλίας συστηματικώς και διά νόμου εις την Ελλάδα, εμμέσως δε και πλαγίως εις όλα τα ορθόδοξα κράτη. 


Εις αυτό τείννουσιν και οι επιβαλλόμενοι όρκοι, μυστικοί και φανεροί, τα νέα νομοσχέδια, αι κενοτομίαι, αι τυπογραφίαι, αι εφημεριδογραφίαι, τα πάντα ακουόμενα και ενεργούμενα σκάνδαλα, αι κατά του Υψίστου βλασφημίαι του δυσσεβούς και αθέου Καίρου, και όσα άλλα μυρία τοιαύτα εις αυτήν την συνωμοσίαν παρεσύρθησαν, οι έτι ολίγοι σωζόμενοι Επίσκοποι της Ελλάδος, και κληρικοί προδόται της Εκκλησίας, και όλοι σχεδόν οι ευγενείς του κόσμου, οι έχοντες θέσεις και επαγγέλματα, και οι διά του χρυσού αρνηταί γενόμενοι του Χριστού. 


12. Εις αυτήν την συνωμοσίαν παρεσύρθησαν ελεινώς όλοι οι διδάσκαλοι και φιλόμουσοι, και λόγιοι, και δι' αυτών η επιβουλή μορφούται, προ τοσούτων ετών αδιαλείπτως, εις όλον την ορθόδοξον Εκκλησίαν, ώστε κινδυνεύει όλη η νεολαία, και η επόμενη γενεά των ευσεβών χριστιανών, ανεπαισθήτως αναφανήναι εις το ναυάγιον, της πανολέθρου και τρομεράς πλάνης, της αντιθέου διδασκαλίας και αθείας. 


13. Αθετώ το φρικωδέστατον σημείον της ερημώσεως το βδέλυγμα της αντιθείας, ο εστάθη επάνω του ναού του Θεού εις Επτάννησον και Ελλάδα, νομοθετήσας διευθύνεσθαι την Εκκλησίαν υπό της κοσμικής αρχής, κατά το έθος και σύστημα της σατανικής πλάνης. Εις αυτά τα δύο κράτη Επταννήσου και Ελλάδος, διά νόμου και συστηματικώς, ου μόνον λαικοί, αλλά και οι άσπονδοι εχθροί του χριστιανισμού, και κακοδόξως διοικούσι, και νομοθετούσι τα της Εκκλησίας, εισπράξεις δε και κτήματα των Εκκλησιών και Μοναστηρίων σφετερίζονται, και μισθώνουσι τους ιερείς ως ανδράποδα. 


Οι δε ολίγοι σωζόμενοι Επίσκοποι, ουδέν άλλο έχουσιν ως προς τα Εκκλησιαστικά καθήκοντα, ειμή όνομα κενόν και τύπον΄ ώστε η απ' αιώνος δοθείσα του Παναγίου Πνεύματος τελεταρχική των σεπτών μυστηρίων εξουσία εδόθη εις εκείνην την ασεβεστάτην αρχήν, ήτις προ πολλού νοθεύει αδιαλείπτως όλα τα ορθά δόγματα, διαφθείρει το νόημα των θείων Γραφών, εξαλείφει τους όρους των Αποστόλων και των Ιερών Συνόδων, και διά των πλανηθέντων Επισκόπων και κληρικών, καταργούνται ανεπαισθήτως όλα τα ορθά φρονήματα και μυστήρια της ορθοδόξου Εκκλησίας, και αντεισάγονται αξιοδακρύτως αι κακοδοξίαι της πλάνης. 


14. Το βάθος της υποκρίσεως, το οποίο επικρατεί εν γένει, αυτήν την πτώσιν της πλάνης, φαίνεται απαραδειγμάτιστον, και όλως απίθανον εις τους αδυνάτους. 


15. Και μια τέτοια παγκοσμίως και δολιωτάτη συνωμοσία τείνει προς τοις άλλοις, εις κατάργησιν του Μοναδικού τάγματος΄ και προ πάντων τοις ούσιν εις το άγιον όρος του Άθωνος, το οποίον σώζεται άχρι τούδε διά της θείας Χάριτος, ο επισημότερος τόπος του Μοναδικού βίου και το πλέον ιερόν παράδειγμα της ορθοδόξου διαγωγής, κατά της οποίας μυρίας ραδιουργίας διά βαθυτάτης υποκρίσεως υπενόησαν.




Συνεχίζεται



Εισαγωγή στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου 
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου 
''ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΟΣΜΑ ΜΟΝΑΧΟΥ ΤΟΥ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ 
Πεμφθείσα έξωθεν προς τους εν τω Αγιονύμω όρει του Άθωνος ασκουμένους Πατέρας'', σελ. 3-5. 
Πηγή ηλεκτρονικού κειμένου εκ της Ψηφιακής Βιβλιοθήκης Νεοελληνικών Σπουδών από την 
''ΑΝΕΜΗ''.
Και όπως σημειώνεται στον Επίλογο του παρόντος βιβλίου:
''Λοιπόν, η ανάγνωσις της τοιαύτης και παρούσης επιστολής χρειάζεται Αναγνώστην συνετόν, ενάρετον και πείραν έχοντα των πραγμάτων΄ ειδέ μη, ας μη άπτηται.
''Μη δότε τα άγια τοις κυσί'' (Ματθ. ζ',6).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF