Χάριτι Θεού, προβαίνουμε στη μεταφορά στο διαδίκτυο δύο Λόγων του ιεροτάτου Επισκόπου Κερνίτσης και Καλαβρύτων Ηλία Μηνιάτη (1669-1714) στην Αγία και Μεγάλη Παρασκευή, εκ του βιβλίου της Ι. Μ. Τατάρνας Ευρυτανίας ''Εσταυρώθης δι' εμέ''. Ο Επίσκοπος Ηλίας Μηνιάτης δίκαια θεωρήθηκε ο μεγαλύτερος και δεινός ρήτορας κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας και γι΄αυτό τον αποκάλεσαν ''Χρυσόστομο της Τουρκοκρατίας''. Κατά τον μακαριστό Μητροπολίτη π. Αυγουστίνο Καντιώτη, ''ήτο... ο μεγαλύτερος εκκλησιαστικός ρήτωρ της υποδούλου Ελλάδος΄ με δημοσθένειαν ρητορείαν εκήρυξε τα μεγαλεία του Θεού''. Ο λόγος του απλός, λιτός, θερμά καρδιακός και επί ζήλω οθοδοξότατος ''ακουμούσε'' ησύχως στη καρδιά του συμπασχόντος καταπιεσμένου από την Ενετοκρατία ποιμνίου του. Ένα μικρό δείγμα αυτού, που επιλέξαμε: ''Ψυχή του καλού μας Πατρός, του θείου Εσταυρωμένου μας Ιησού, τι λες; "Άφες αυτοίς' ου γαρ οίδασι τι ποιούσι". Πώς; "Άφες αυτοίς". Ναι, γλυκύτατέ μου Ιησού, "άφες αυτοίς" αυτήν την ώρα. Ας δοθή εις όλους συγχώρησις. Ίσως δουν τώρα το σφάλμα τους και διορθωθούν. "Άφες αυτοίς"! Ας έλθη συγχώρησις, λοιπόν, συγχώρησις! Μα ωστόσο ας παύσουν τα βέλη, ας τελειώσουν οι αμαρτίες, ας φανή ένα σημάδι μετανοίας΄ ένας αναστεναγμός΄ ένα δάκρυ! Καρδιά του Ιησού μου, τι λες; "Άφες αυτοίς, Πάτερ". Καρδιά του αμαρτωλού τι αποκρίνεσαι; "Μνήσθητί μου, Κύριε! Μνήσθητί μου όταν έλθης εν τη Βασιλεία σου"! Αμήν''. Ευχόμαστε την ''Καλή Ανάγνωση'' στους αναγνώστες μας, με την προτροπή της εκκίνησης της μετανοίας, της επιδαψίλευσης του Θείου Έρωτος, της αφετηρίας της γλυκητάτης άθλησης στο πνευματικό στίβο της εγκοσμίου ζωής. Σ' αυτό, που όλοι πρέπει να αγωνιζόμαστε, ώστε να λάβουμε ''απολυτήριο'' με ''Διαγωγή -κατά Χριστόν- Κοσμιωτάτη''! Εύχεσθε!
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Λόγος Α'
Εις το Σωτήριον Πάθος
τη Αγία και Μεγάλη Παρασκευή
Λόγος Α'
Εις το Σωτήριον Πάθος
τη Αγία και Μεγάλη Παρασκευή
Μέρος 5ον
Μα τι είναι αυτός ο στέφανος που φορείς; Στεφάνι ακάνθινο, που πλεγμένο με βιαιότητα στο κεφάλι, αγκυλώνει με οξύ και ανυπόφορο πόνο; Και το κόκκινο φόρεμα; Μια χλαμύδα φτωχική με την οποία τον έντυσαν οι στρατιώτες για να τον εμπαίξουν ωσάν δήθεν βασιλέα των Ιουδαίων. Τούτο πράγματι είναι πάρα πολύ. Και δεν φθάνουν τα βασανιστήρια; Χρειάζεται και η ατίμωσις; Πράγματι ακραίον το πάθος, ακμαίον και το όνειδος! Και ποιος έπαθε τόσα πολλά;Ποιός ονειδίσθηκε τόσον, όπως εσύ, αθωότατε Ιησού;
Τούτο είναι που σε έκαμε να πης΄ ''Περίλυπός έστιν η ψυχή μου έως θανάτου''; ''Ίδε ο άνθρωπος''! Πού είσαι τώρα Πέτρε, γνωρίζεις αυτόν τον άνθρωπο; Ο Πέτρος ήδη μετανιωμένος, όλος κατάνυξι και ντροπή δεν σηκώνει τα μάτια να τον δη. Μάτια που έγιναν δύο βρύσες πικροτάτων δακρύων΄ ''και εξελθών έξω έκλαυσε πικρώς''. ''Ίδε ο άνθρωπος''! Μαρία πικραμένη μητέρα, γνωρίζεις τον γλυκήτατόν σου Υιό; Και που να τον δης μέσα στον τόσον αλαλαγμό, στη τόση σύγχυσι των Ιουδαίων; ''Ίδε ο άνθρωπος''!
Δές τον από τους ουρανούς, Συ, ω προαιώνιε Πάτερ΄ δες τον αγαπητόν σου υιό, τον οποίον εκ γαστρός προ εωσφόρου εγέννησες! Αλλά τώρα και ο Ουράνιος Πατήρ εσκέπασε με τις πτέρυγες των Σεραφείμ τα μακάριά του μάτια, για να μη βλέπη το πάθος του Υιού, που τώρα τον παραδίδει για να θυσιασθή... ''Ίδε ο άνθρωπος''! Πού είσθε Απόστολοι και Μαθηταί; Αυτοί όλοι τον άφησαν και έφυγαν. Ώστε λοιπόν αυτός είναι ο δυστυχής άνθρωπος που δεν έχει κάποιον φίλο για να τον συμπαθήση και τον λυπηθή;
Αρχιερείς, πρεσβύτεροι, γραμματείς των Ιουδαίων, ''ίδε ο άνθρωπος''! Τον θέλετε περισσότερο βασανισμένο; Τον θέλετε περισσότερο καταφρονημένο από ότι τον βλέπετε; Δεν σας φθάνει τόσο για να χορτάση ο θυμός σας; Τέτοιο ελεινό θέαμα θα έπρεπε να προκαλή περισσότερο την λύπη σας παρά το μίσος σας! Φρίξον ήλιε, στενάξατε ουρανοί! Ανάμεσα στο τόσον αναρίθμητο πλήθος λαού, κανείς δεν υπάρχει που να τον βλέπη και να τον λυπάται.
Κανείς δεν δεν είναι που να μην απολαμβάνη τις πληγές του και να μη διψάη το Αίμα του. Κανείς δεν βρίσκεται που να μη λέη΄ ''σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν''! Και πως να μη ειπή για όλα αυτά ο Ιησούς ''περίλυπός έστιν η ψυχή μου έως θανάτου''; Όμως πήγαινε και προφυλάξου για λίγη ώρα από τον θυμό αυτών των αιμοβόρων λύκων, άκακε Αμνέ του Θεού! Ίσως ο ηγεμών θελήση να επιχειρήση μίαν ακόμη δοκιμή. Ίσως και σε γλυτώση από τον θάνατο.
ΜΕΡΟΣ Β
Υπήρχε συνήθεια ώστε κατά την ημέραν εκείνη, που ήτο Παρασκευή του Πάσχα, να απολύεται ένας δέσμιος, ένας άξιος θανάτου, όποιον θα ζητούσε προς χάριν ο λαός εκ της Ρωμαικής εξουσίας. Τότε υπήρχεν ένας δέσμιος, ένας άξιος θανάτου, όποιον θα ζητούσε προς χάριν ο λαός εκ της Ρωμαικής εξουσίας. Τότε υπήρχεν ένας δέσμιος ονομαζόμενος Βαραββάς, ληστής ξακουστός στην Ιουδαία. Ο Πιλάτος που δεν εύρισκε κανένα φταίξιμο στον Ιησού βρήκε την αφορμή να προβάλη στους Ιουδαίους ποιον από τους δύο βα απολύση΄ τον Ιησούν ή τον Βαραββάν΄ ''τίνα θέλετε εκ των δύο απολύσαι υμίν'';
Ακούστε Ιουδαίοι! Απ' εδώ είναι ο Βαραββάς. Ένας ληστής που έχει τα χέρια του μολυσμένα από το αίμα των ανθρώπων που έσφαξε. Ένας κλέφτης που με τις αρπαγές του ετρόμαζεν όλη η Ιουδαία. Ένας επαναστάτης κατά της βασιλείας των Ρωμαίων. Ένας εχθρός της κοινής ειρήνης, ένας κακοποιός, άξιος μυρίων θανάτων. Απ' εκεί είναι ο Ιησούς ο Ναζωραίος, άνθρωπος της ειρήνης, αγαθός προς όλους, ευεργέτης πάντων, ένας θαυματουργός που γιάτρεψεν αρρώστους, εκκαθάρισε λεπρούς, εφώτισε τυφλούς, ανέστησε νεκρούς.
Ποιόν θέλετε από τους δύο να απολύσω; Τί λέτε εσείς νεκροί που αναστηθήκατε, εσείς τυφλοί που αναβλέψατε, εσείς λεπροί που καθαρισθήκατε; Εσείς που πεινασμένους σας εχόρτασε στην έρημο παραδόξως με μόλις πέντε άρτους; Εσείς, παίδες Εβραίων, όχλοι της Ιερουσαλήμ που προχθές τον υποδεχθήκατε σαν βασιλέα του Ισραήλ με το ωσαννά και μετά βαίων και κλάδων; Ποιόν από τους δύο θέλετε ελεύθερον για να ζήση; Τον ληστή ή τον ευεργέτη; Τον φονιά ή τον Ιατρό; Τον Βαρραβάν ή τον Ιησούν;
Ω, απανθρωπία του αχαρίστου λαού! Όλοι θέλουν ζωντανό τον Βαρραβάν. Και τον Ιησούν; ''Σταυρωθήτω''! Μα ποιο είναι, τέλος πάντων, το φταίξιμό του; Τους λέγει ο ηγεμών΄ ''τί γαρ κακόν εποίησε''; ''Σταυρωθήτω''! Όπως θέλετε. Πάντως εγώ νίπτω τας χείρας μου, και είμαι ''αθώος από του αίματος του δικαίου τούτου''. Το αίμα σου ας είναι επάνω μας' ''Σταυρωθήτω το αίμα αυτού εφ' ημάς, και επί τα τέκνα ημών''. Σε παρακαλώ, ω Πιλατε, κάμε λίγη υπομονή και πριν αποφασίσης άκουσε δυο λόγια που θέλω να σου πω!
Για να απολύσης τον Χριστό ή τον Βαραββάν ερωτάς τον λαόν των Εβραίων; Εσύ γνωρίζεις καλώς πως όλοι αυτοί είναι εχθροί του Χριστού, ξέρεις πως τον παρέδωσαν σε σένα και τον θέλουν πεθαμένο, όχι για κάποιο φταίξιμό του, αλλά μόνον από φθόνο΄''ήδει γαρ ότι διά φθόνον παρέδωκαν αυτόν''. Εσύ είσαι και ο εξουσιαστής και ο δικαστής. Η εξουσία και η δικαιοσύνη είναι στα χέρια σου. Ο Χριστός είναι άπταιστος -εσύ ο ίδιος το ομολογείς΄ ο Βαραββάς είναι πταίστης -εσύ ο ίδιος το βλέπεις.
Οι Εβραίοι, που κατακρίνουν τον Χριστό είναι φανεροί του εχθροί και τον κατακρίνουν μόνον από φθόνο -εσύ ο ίδιος το γνωρίζεις. Αυτή δεν είναι η αλήθεια; Α, και ''τί έστιν αλήθεια''; μου αποκρίνεται εκείνος. Μου γυρίζει τις πλάτες και αναχωρεί. Στάσου, ω Πιλάτε, σε εξορκίζω στον Θεό! Εσείς οι εξουσιαστές και οι δικαστές της γης, δεν αποβλέπετε στην εξεύρεσι της αλήθειας; Η ζυγαριά που κρατάτε, δεν είναι ζυγαριά της δικαιοσύνης, που ζυγίζει σωστά την αλήθεια;
Οι αποφάσεις που βγάζετε έχουν άλλο σκοπό εκτός από την αλήθεια; ''Τί έστιν η αλήθεια''; Τί με πειράζεις; Σου το λέω άλλη μια φορά. Τί ακούω; Η αλήθεια έχει εξορισθή από τα δικαστήρια; Πιλάτε, λογάριασε καλά τί κάνεις. Εσύ ελευθερώνεις τον Βαραββά. Μα αυτός είναι ένας ληστής, μαθημένος στις ληστείες, στα αίματα, στην φυλακή και στα σίδερα, σ' αυτά που παρέμεινε τόσον καιρό΄ αυτός δεν άλλαξε γνώμη. Και πάλι θα πάρη τους δρόμους, πάλι θα φονεύη, πάλι θα σκορπά φόβο και τρόμο σ' όλη την Ιουδαία.
Θα κάνη εγκλήματα χειρότερα απ΄τα πρώτα και συ θα είσαι ο αίτιος. Τί λέγεις; Δεν μιλάς; Εσύ αποφασίζεις να σταυρωθή ο Χριστός, αλλά ο Θεός δεν θα υποφέρη τόσην παρανομία. Η πόλις Ιερουσαλήμ θα ερημωθή και δεν θα μείνη πέτρα επάνω στην πέτρα (''ου μη αφεθή λίθος επί λίθον''. Ο λαός των Εβραίων θα χάση την ελευθερία, την ιερωσύνη, την βασιλεία και συ θα είσαι η αφορμή. Τί λες; Δεν αποκρίνεται ο Πιλάτος!
Δεν ακούει, διότι ένας λόγος του έφραξε τα αυτιά. Αν ελευθερώσης τον Ιησούν, του είπαν, δεν θα είσαι φίλος του Καίσαρος ''εάν τούτον απολύσης ουκ ει φίλος του Καίσαρος''. Ο άδικος κριτής λόγω του συμφέροντός του δεν βλέπει την αλήθεια, δεν αποδίδει το δίκαιο! Μα τόσα κακά που πρόκειται να συμβούν; Ας χαλάση ο κόσμος όλος, δεν με νοιάζει! Το συμφέρον μου έτσι με οδηγεί να ενεργήσω. Δεν θέλω να χαλάσω την φιλία του Καίσαρος.
Ένας ληστής, άξιος για τον σταυρό, ελευθερώνεται! Και ένας Υιός Θεού, που είναι άξιος να προσκυνήται αποθνήσκει επάνω στον Σταυρό! Αυτά συμβαίνουν όταν οι άνθρωποι δικάζουν μόνον κατά το συμφέρον τους...
Μα τι είναι αυτός ο στέφανος που φορείς; Στεφάνι ακάνθινο, που πλεγμένο με βιαιότητα στο κεφάλι, αγκυλώνει με οξύ και ανυπόφορο πόνο; Και το κόκκινο φόρεμα; Μια χλαμύδα φτωχική με την οποία τον έντυσαν οι στρατιώτες για να τον εμπαίξουν ωσάν δήθεν βασιλέα των Ιουδαίων. Τούτο πράγματι είναι πάρα πολύ. Και δεν φθάνουν τα βασανιστήρια; Χρειάζεται και η ατίμωσις; Πράγματι ακραίον το πάθος, ακμαίον και το όνειδος! Και ποιος έπαθε τόσα πολλά;Ποιός ονειδίσθηκε τόσον, όπως εσύ, αθωότατε Ιησού;
Τούτο είναι που σε έκαμε να πης΄ ''Περίλυπός έστιν η ψυχή μου έως θανάτου''; ''Ίδε ο άνθρωπος''! Πού είσαι τώρα Πέτρε, γνωρίζεις αυτόν τον άνθρωπο; Ο Πέτρος ήδη μετανιωμένος, όλος κατάνυξι και ντροπή δεν σηκώνει τα μάτια να τον δη. Μάτια που έγιναν δύο βρύσες πικροτάτων δακρύων΄ ''και εξελθών έξω έκλαυσε πικρώς''. ''Ίδε ο άνθρωπος''! Μαρία πικραμένη μητέρα, γνωρίζεις τον γλυκήτατόν σου Υιό; Και που να τον δης μέσα στον τόσον αλαλαγμό, στη τόση σύγχυσι των Ιουδαίων; ''Ίδε ο άνθρωπος''!
Δές τον από τους ουρανούς, Συ, ω προαιώνιε Πάτερ΄ δες τον αγαπητόν σου υιό, τον οποίον εκ γαστρός προ εωσφόρου εγέννησες! Αλλά τώρα και ο Ουράνιος Πατήρ εσκέπασε με τις πτέρυγες των Σεραφείμ τα μακάριά του μάτια, για να μη βλέπη το πάθος του Υιού, που τώρα τον παραδίδει για να θυσιασθή... ''Ίδε ο άνθρωπος''! Πού είσθε Απόστολοι και Μαθηταί; Αυτοί όλοι τον άφησαν και έφυγαν. Ώστε λοιπόν αυτός είναι ο δυστυχής άνθρωπος που δεν έχει κάποιον φίλο για να τον συμπαθήση και τον λυπηθή;
Αρχιερείς, πρεσβύτεροι, γραμματείς των Ιουδαίων, ''ίδε ο άνθρωπος''! Τον θέλετε περισσότερο βασανισμένο; Τον θέλετε περισσότερο καταφρονημένο από ότι τον βλέπετε; Δεν σας φθάνει τόσο για να χορτάση ο θυμός σας; Τέτοιο ελεινό θέαμα θα έπρεπε να προκαλή περισσότερο την λύπη σας παρά το μίσος σας! Φρίξον ήλιε, στενάξατε ουρανοί! Ανάμεσα στο τόσον αναρίθμητο πλήθος λαού, κανείς δεν υπάρχει που να τον βλέπη και να τον λυπάται.
Κανείς δεν δεν είναι που να μην απολαμβάνη τις πληγές του και να μη διψάη το Αίμα του. Κανείς δεν βρίσκεται που να μη λέη΄ ''σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν''! Και πως να μη ειπή για όλα αυτά ο Ιησούς ''περίλυπός έστιν η ψυχή μου έως θανάτου''; Όμως πήγαινε και προφυλάξου για λίγη ώρα από τον θυμό αυτών των αιμοβόρων λύκων, άκακε Αμνέ του Θεού! Ίσως ο ηγεμών θελήση να επιχειρήση μίαν ακόμη δοκιμή. Ίσως και σε γλυτώση από τον θάνατο.
ΜΕΡΟΣ Β
Υπήρχε συνήθεια ώστε κατά την ημέραν εκείνη, που ήτο Παρασκευή του Πάσχα, να απολύεται ένας δέσμιος, ένας άξιος θανάτου, όποιον θα ζητούσε προς χάριν ο λαός εκ της Ρωμαικής εξουσίας. Τότε υπήρχεν ένας δέσμιος, ένας άξιος θανάτου, όποιον θα ζητούσε προς χάριν ο λαός εκ της Ρωμαικής εξουσίας. Τότε υπήρχεν ένας δέσμιος ονομαζόμενος Βαραββάς, ληστής ξακουστός στην Ιουδαία. Ο Πιλάτος που δεν εύρισκε κανένα φταίξιμο στον Ιησού βρήκε την αφορμή να προβάλη στους Ιουδαίους ποιον από τους δύο βα απολύση΄ τον Ιησούν ή τον Βαραββάν΄ ''τίνα θέλετε εκ των δύο απολύσαι υμίν'';
Ακούστε Ιουδαίοι! Απ' εδώ είναι ο Βαραββάς. Ένας ληστής που έχει τα χέρια του μολυσμένα από το αίμα των ανθρώπων που έσφαξε. Ένας κλέφτης που με τις αρπαγές του ετρόμαζεν όλη η Ιουδαία. Ένας επαναστάτης κατά της βασιλείας των Ρωμαίων. Ένας εχθρός της κοινής ειρήνης, ένας κακοποιός, άξιος μυρίων θανάτων. Απ' εκεί είναι ο Ιησούς ο Ναζωραίος, άνθρωπος της ειρήνης, αγαθός προς όλους, ευεργέτης πάντων, ένας θαυματουργός που γιάτρεψεν αρρώστους, εκκαθάρισε λεπρούς, εφώτισε τυφλούς, ανέστησε νεκρούς.
Ποιόν θέλετε από τους δύο να απολύσω; Τί λέτε εσείς νεκροί που αναστηθήκατε, εσείς τυφλοί που αναβλέψατε, εσείς λεπροί που καθαρισθήκατε; Εσείς που πεινασμένους σας εχόρτασε στην έρημο παραδόξως με μόλις πέντε άρτους; Εσείς, παίδες Εβραίων, όχλοι της Ιερουσαλήμ που προχθές τον υποδεχθήκατε σαν βασιλέα του Ισραήλ με το ωσαννά και μετά βαίων και κλάδων; Ποιόν από τους δύο θέλετε ελεύθερον για να ζήση; Τον ληστή ή τον ευεργέτη; Τον φονιά ή τον Ιατρό; Τον Βαρραβάν ή τον Ιησούν;
Ω, απανθρωπία του αχαρίστου λαού! Όλοι θέλουν ζωντανό τον Βαρραβάν. Και τον Ιησούν; ''Σταυρωθήτω''! Μα ποιο είναι, τέλος πάντων, το φταίξιμό του; Τους λέγει ο ηγεμών΄ ''τί γαρ κακόν εποίησε''; ''Σταυρωθήτω''! Όπως θέλετε. Πάντως εγώ νίπτω τας χείρας μου, και είμαι ''αθώος από του αίματος του δικαίου τούτου''. Το αίμα σου ας είναι επάνω μας' ''Σταυρωθήτω το αίμα αυτού εφ' ημάς, και επί τα τέκνα ημών''. Σε παρακαλώ, ω Πιλατε, κάμε λίγη υπομονή και πριν αποφασίσης άκουσε δυο λόγια που θέλω να σου πω!
Για να απολύσης τον Χριστό ή τον Βαραββάν ερωτάς τον λαόν των Εβραίων; Εσύ γνωρίζεις καλώς πως όλοι αυτοί είναι εχθροί του Χριστού, ξέρεις πως τον παρέδωσαν σε σένα και τον θέλουν πεθαμένο, όχι για κάποιο φταίξιμό του, αλλά μόνον από φθόνο΄''ήδει γαρ ότι διά φθόνον παρέδωκαν αυτόν''. Εσύ είσαι και ο εξουσιαστής και ο δικαστής. Η εξουσία και η δικαιοσύνη είναι στα χέρια σου. Ο Χριστός είναι άπταιστος -εσύ ο ίδιος το ομολογείς΄ ο Βαραββάς είναι πταίστης -εσύ ο ίδιος το βλέπεις.
Οι Εβραίοι, που κατακρίνουν τον Χριστό είναι φανεροί του εχθροί και τον κατακρίνουν μόνον από φθόνο -εσύ ο ίδιος το γνωρίζεις. Αυτή δεν είναι η αλήθεια; Α, και ''τί έστιν αλήθεια''; μου αποκρίνεται εκείνος. Μου γυρίζει τις πλάτες και αναχωρεί. Στάσου, ω Πιλάτε, σε εξορκίζω στον Θεό! Εσείς οι εξουσιαστές και οι δικαστές της γης, δεν αποβλέπετε στην εξεύρεσι της αλήθειας; Η ζυγαριά που κρατάτε, δεν είναι ζυγαριά της δικαιοσύνης, που ζυγίζει σωστά την αλήθεια;
Οι αποφάσεις που βγάζετε έχουν άλλο σκοπό εκτός από την αλήθεια; ''Τί έστιν η αλήθεια''; Τί με πειράζεις; Σου το λέω άλλη μια φορά. Τί ακούω; Η αλήθεια έχει εξορισθή από τα δικαστήρια; Πιλάτε, λογάριασε καλά τί κάνεις. Εσύ ελευθερώνεις τον Βαραββά. Μα αυτός είναι ένας ληστής, μαθημένος στις ληστείες, στα αίματα, στην φυλακή και στα σίδερα, σ' αυτά που παρέμεινε τόσον καιρό΄ αυτός δεν άλλαξε γνώμη. Και πάλι θα πάρη τους δρόμους, πάλι θα φονεύη, πάλι θα σκορπά φόβο και τρόμο σ' όλη την Ιουδαία.
Θα κάνη εγκλήματα χειρότερα απ΄τα πρώτα και συ θα είσαι ο αίτιος. Τί λέγεις; Δεν μιλάς; Εσύ αποφασίζεις να σταυρωθή ο Χριστός, αλλά ο Θεός δεν θα υποφέρη τόσην παρανομία. Η πόλις Ιερουσαλήμ θα ερημωθή και δεν θα μείνη πέτρα επάνω στην πέτρα (''ου μη αφεθή λίθος επί λίθον''. Ο λαός των Εβραίων θα χάση την ελευθερία, την ιερωσύνη, την βασιλεία και συ θα είσαι η αφορμή. Τί λες; Δεν αποκρίνεται ο Πιλάτος!
Δεν ακούει, διότι ένας λόγος του έφραξε τα αυτιά. Αν ελευθερώσης τον Ιησούν, του είπαν, δεν θα είσαι φίλος του Καίσαρος ''εάν τούτον απολύσης ουκ ει φίλος του Καίσαρος''. Ο άδικος κριτής λόγω του συμφέροντός του δεν βλέπει την αλήθεια, δεν αποδίδει το δίκαιο! Μα τόσα κακά που πρόκειται να συμβούν; Ας χαλάση ο κόσμος όλος, δεν με νοιάζει! Το συμφέρον μου έτσι με οδηγεί να ενεργήσω. Δεν θέλω να χαλάσω την φιλία του Καίσαρος.
Ένας ληστής, άξιος για τον σταυρό, ελευθερώνεται! Και ένας Υιός Θεού, που είναι άξιος να προσκυνήται αποθνήσκει επάνω στον Σταυρό! Αυτά συμβαίνουν όταν οι άνθρωποι δικάζουν μόνον κατά το συμφέρον τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου