ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2020

ΜΕΤΑ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟ ΣΧΙΣΜΑ, Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΠΙΤΙΜΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ Χ.Α.Ν.!




Το άρθρο που ακολουθεί -γραμμένο από τον Μοναχό Αρσένιο Κοττέα, αναφέρεται στον ρόλο, τους σκοπούς και την ουσία της γνωστής Χ.Α.Ν., μιας προτεσταντικού τύπου, οικουμενιστικής και διαχριστιανικής ''αδελφότητας'' -κατ' ουσίαν όμως ενός μασωνικού υποκαταστήματος στη χώρα μας- των γνωστών καταχθονίων ''Στοών''- που ιδρύθηκε επίσημα το 1923 στην Αθήνα. Τα έτη 1927-1928 έγινε πολύς θόρυβος στον ημερήσιο Τύπο της Αθήνας για τον ρόλο της Χ.Α.Ν., λόγω και της ανακήρυξης του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου Παπαδούλου, ως επιτίμου μέλους της! Προηγηθείσης της ημερολογιακής μεταρρύθμισης, όπως και άλλων βάσει της ψευδοσυνόδου του 1923, άρχισαν οι πρώτες αναφορές στις εφημερίδες για τους ύποπτους σκοπούς και την ''καταγωγή'' της εν λόγω αδελφότητας, παρακλάδι της παγκόσμιας οργάνωσης YMCA (Young Men's Christian Association). Παράλληλα και σε ορθόδοξα περιοδικά της εποχής -όπως η -''ΑΝΑΠΛΑΣΗ''- στιγματίζεται το γεγονός, πως ουδείς δύναται να δημοσιεύσει άρθρο του στον Τύπο, που να καταφέρεται κατά της Μασωνίας με αποδείξεις και ονόματα. Από τους πρώτους που γράφουν κατά της αμερικανοκίνητης αυτής ''ανθρωπιστικής'' και ''φίλαθλης'' ψευδοχριστιανικής αδελφότητος είναι ο βυζαντινολόγος και μουσικός Κωνσταντίνος Ψάχος, ο βουλευτής Δημήτριος Βοκοτόπουλος και ο δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας ''ΣΚΡΙΠ'' Γρηγόριος Ευστρατιάδης. Το άρθρο του Μοναχού, το δημοσιεύουμε -μόνο και μόνο- για την ιστορική του πάντα σχέση με το ημερολογιακό σχίσμα, που προκάλεσε ο φυσικός του αυτουργός και επίτιμο μέλος της Χ.Α.Ν. Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος. Μεταφορά στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. Εκ της εφημερίδας των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'', της Τρίτης 10 Ιανουαρίου 1928, αρ. φύλλου 8776, σελ. 3. σελ. Εύχεσθε!



Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος




Ο ΕΥΣΕΒΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΑΣ ΠΡΟΣΕΞΗ



Το Αντιχριστιανικόν και Αντεθνικόν Σωματείον Χ.Α.Ν. και η υπό των μελών αυτού διεξαγομένη καταχθονία προπαγάνδα 


Ως να μην έφθανον όσας παρανομίας διέπραξε εις βάρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Χριστιανικού Λαού ο Μητροπολίτης Αθηνών, ηθέλησε και δι' άλλων μέσων καταχθονίων να κρημνίση εκ θεμελίων το οικοδόμημα της Ορθοδοξίας, το οποίον εθεμελίωσεν ο ΧΡΙΣΤΟΣ και το εσεβάσθησαν οι αιώνες. Εσκέφθη δηλαδή προς το συμφέρον του το ατομικόν και διά να έχη την υποστήριξην των προτεσταντών και τον Μασσόνων προπαγανδιστών, να προσεταιρισθή την αντιχριστιανικήν και Εβραιομασσωνική οργάνωσιν της Χ.Α.Ν. και να γίνη Επίτιμος Πρόεδρος, διά να δύναται με το αξίωμά του το αρχιερατικόν, να ενισχύη αυτήν εις τον προσηλυτιστικόν της σκοπόν, ο οποίος είναι εναντίον της Ορθοδοξίας και εναντίον του Ελληνισμού.


Διότι εάν όντως ήτο, ο Μητροπολίτης Αθηνών ιεράρχης, όπως πρέπει, όχι μόνον δεν έπρεπε να προεδρεύη του σωματείου αυτού, αλλά και να ενεργήση, όπως διαλυθή η Χ.Α.Ν. και καταδιωχθούν οι αρχηγοί της επί προσηλυτισμώ των Ορθοδόξων. Πολλά περί της καταχθονίου ενεργείας της Χ.Α.Ν. έχουν γραφτή από πολλούς και ουδείς πλέον καλώς γνωρίζων τα πράγματα είναι δυνατόν να αμφιβάλη περί των και κατ' αυτής καταγγελομένων.


Διότι πλην του ότι ο παγκόσμιος αρχηγός της Χ.Α.Ν. Τζων Μότε είναι εβραιομασσώνος προπαγανδιστής, πλην του ότι πλείστοι διευθύνοντες της Χ.Α.Ν. εις πολλά μέρη της Ευρώπης και Αμερικής και εν Ελλάδι είναι Μασσώνοι και άλλοι Προτεστάνται, έχομεν όμως και άλλας αποδείξεις, ότι οι πλείστοι των νέων της Αδελφότητος αυτής έχουν γίνει προτεστάνται και οδηγούνται υπό των αρχηγών των εις προτεσταντικούς ναούς και κάμνουν, ό,τι κάνουν οι ξένοι προπαγανδισταί. Έχουν δώσει εις την οργάνωσίν των  το όνομα Χριστιανική Αδελφότης των Νέων, διά να εξαπατώσι τον Λαόν και προσηλυτίζωσι με το όνομα αυτό τους Ορθοδόξους νέους.


Και λέγουν εις τους απλοικούς: ιδού ημείς έχομεν κοινωφελείς σκοπούς, βοηθούμεν τους πτωχούς, κάμνομεν έργα καλά και δεικνύομεν αγάπην προς τον πλησίον μας. Αλλά κοινωφελείς σκοπούς, έχουν και έργα καλά κάμνουν και οι μασσώνοι και οι θεοσοφισταί και άλλοι αιρετικοί. Την αγάπην δε διδάσκει και ο Βουδδισμός ακόμη και οι οπαδοί της θρησκείας του Κομφουκίου και του Λάο-τσε και αυτήν την αγάπην προς των πλησίων των έχουν, ως κύριον σκοπόν των. Επομένως η ποιότης των δογμάτων των, αι αρχαί των είναι εκείνα με τα οποία θα κρίνωμεν μιαν θρησκείαν και μιαν οργάνωσιν αν είναι χριστιανική και μάλιστα Ορθόδοξος.


Η Χ.Α.Ν. όμως δεν έχει τοιαύτας αρχάς και τοιαύτα δόγματα, αλλ' άλλας, τας οποίας θέλει και επιζητή να τας εφαρμόση εις πάντα τα θρησκεύματα και εις την ορθόδοξον εκκλησίαν μας. Αλλά όπως εν υποκάμισιν δεν είναι δυνατόν να εφαρμόση εις οιονδήποτε σώμα, ούτε και οι αρχαί και τα δόγματα και οι σκοποί της Χ.Α.Ν. δεν είναι δυνατόν να προσαρμοσθώσι με τας αρχάς και τα δόγματα της ορθοδόξου εκκλησίας μας. Αυτό το απαίσιον τρίγωνον, το οποίον έχει την κορυφήν του κάτωθεν και το οποίον έχει η Χ.Α.Ν. ως σύμβολό της και έμβλημά της, τι άλλο σημαίνει παρά τον κακόν θεόν, τον Σατανάν, τον Αρειμάν; ρίψατε εν βλέμμα εις όσα αποκαλύπτει ο κ. Δρ. Ανδρόνικος (Ελληνικήν) περί του απαισίου αυτού τριγώνου και θα πεισθήτε περί των λεγομένων μου.


Παρατηρήσατε εις την Μεγάλην Εγκυκλοπαίδειαν, ήτις διευθύνεται υπό επιτροπής με επικεφαλήν τον κ. Δούσμανην και θα ίδητε εις την σελίδα 76 και εν τη λέξει του Eliphas Sevi, προς την ψυχήν του κόσμου, το μυστηριώδες ρευστόν και τα αντίστοιχα αυτοίς, έχει δε ως σύμβολον το Αζώθ. Αυτά γράφει η Μεγάλη Επίσημος εγκυκλοπαίδεια, ώστε τα ακασά είναι η πνοή, ο θεός, ο αντικατοπτριζόμενος επί των υδάτων, ο αντίθετος του καλού Θεού ο Σατανάς, ο πονηρός δαίμων, ο οποίος εμπεριέχεται εντός του τριγώνου αυτού, το οποίον η Χ.Α.Ν. έχει σύμβολόν της και βοήθειάν της. Οι γυμνοσοφισταί των Ινδιών και οι Μάγοι μεταχειρίζονται το τρίγωνον αυτό και τον εντός αυτού περιγραφόμενον κακόν θεόν τον δαίμονα, διά τας ανάγκας των τας θρησκευτικάς και τας κοινωνικάς ακόμη.


Οι θεοσοφισταί επίσης μεταχειρίζονται το τρίγωνον αυτό και τον δι' αυτού παριστανόμενον δαίμονα, εν τη θρησκείαν των και ως τρίτον λόγον, ως τρίτην δηλαδή δύναμιν σατανικήν επί του πνευματικού των κόσμου. Αυτό το τρίγωνον με τον δαίμονά του και την δύναμίν του, (ας την έχουν πάντοτε) μεταχειρίζονται οι αρχηγοί και οι οπαδοί της Χ.Α.Ν. Πού λοιπόν ο χριστιανικός της χαρακτήρ; Διά του τρόπου αυτού επιβουλεύεται ή όχι την ορθοδοξίαν μας, εξαπατώσι αύτη τον ορθόδοξον λαόν; Επιτρέπεται εις αρχηγός της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ως ο Μητροπολίτης Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, επιτρέπεται να είναι και να λέγεται επίτιμος πρόεδρος τοιούτου αντιχριστιανικού θεοσοφιστικού, γυμνοσοφιστικού, Μασσωνικού, εβραικού και σατανικού σωματείου;


Ή πρέπει να διαρρήξη τα ίματιά του και να φροντίση όπως το διαλύση εις τα εξ ων συνετέθη τούτο; Αλλά διά να είναι επίτιμος Πρόεδρος της Χ.Α.Ν. και να θέλη να την υποστηρίζη και να απολογείται δήθεν δι' όσα του ψάλλουν καθημερινώς δι' αυτό, τούτο ακριβώς φανερώνει την ενοχήν του. Είναι λοιπόν ο Μητροπολίτης Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος εναντίον της Ορθοδοξίας, εναντίον του Ελληνισμού. Είναι μασσώνος και πρέπει να εγκαταλείψη τον Μητροπολιτικόν Θρόνον διά να μη αναγκασθή κατόπιν των αποκαλύψεων τούτων ο Ορθόδοξος Ελληνικός Λαός να τον κρημνίση, αφ' ου μάλιστα έχει και πλείστας όσας αφορμάς ο λαός εναντίον του, διότι τον διήρεσε εις δύο μερίδας με το νέον του πολιτικόν Ημερολόγιον και έβαψε τα χέρια του εις το αίμα των αθώων ευσεβών Χριστιανών.


Το ποτήριον ξεχείλισε πλέον, το μαχαίρι έφθασε εις το κόκκαλον και ο Λαός αδημονεί και ανυπομονεί ποτε να ίδη κατερχόμενον εκ του θρόνου του, τον Μητροπολίτην Αθηνών, διά να μην ευρεθή εις την δυσάρεστον θέσιν να τον εκδιώξη αυτός, ως αιρετικόν και ανάξιον.



Γύθειον, τη 20 Δεκεμβρίου (πάτριον) 1927



Ο ελάχιστος εν Μοναχοίς



Αρσένιος Κοττέας

Αγιορείτης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF