ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Σάββατο 16 Μαΐου 2020

ΠΡΩΗΝ TRANS ΚΑΤΑΘΕΤΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΕΜΦΥΛΙΚΗΣ ΑΥΤΟΧΕΙΡΙΑΣ





Μαρτυρία μπροστά στην Επιτροπή Εκπαίδευσης της Γερουσίας της Καλιφόρνιας. Πρώην και μετανοημένη “transgender”καταθέτει εναντίον του νόμου SB48 στην Καλιφόρνια. Ο νόμος SB 48 είχε την απαίτητηση από όλα τα Δημόσια σχολεία - και όλα τα σχολικά Εγχειρίδια - να παρουσιάζουν με θετικό τρόπο την ομοφυλοφυλία, τη διαφυλική συμπεριφορά- transgenderism , το cross-dressing, και να προβάλλουν ως αξιομίμητα πρόσωπα και γεγονότα της «ομοφυλοφιλικής ιστορίας».


-Ο νόμος SB 48 είχε την απαίτηση από όλα τα Δημόσια σχολεία - και όλα τα σχολικά Εγχειρίδια - να παρουσιάζουν με θετικό τρόπο την ομοφυλοφυλία, τη διαφυλική συμπεριφορά- transgenderism , το cross-dressing, και να προβάλλουν ως αξια μίμησης πρόσωπα και γεγονότα της «ομοφυλοφιλικής ιστορίας».


-Μαρτυρία της Σάρα Άλλις Γιάνκ, πρώην και αποκαταστημένης πλέον transgender. - Άλλοι μάρτυρες από την αντιπολίτευση. - Γειά σας, λυπούμαι που έχω επιβεβαιώσει από δική μου εμπειρία αυτή την μοναδική άποψη και θα ήθελα να εισακουστώ.


Σας ευχαριστώ κύριοι Γερουσιαστές και ειδικά τον επικεφαλής Γερουσιαστή Άλαν Λέβενθαλ για την ευκαιρία που μου δίνετε να μιλήσω. Είμαι γέννημα-θρέμμα της Καλιφόρνιας, υπερήφανη απόφοιτη του UC Berkeley, και αυτή την στιγμή εργάζομαι στο Λός Άντζελες, στην βιομηχανία του κινηματογράφου.


Ο λόγος για τον οποίο βρίσκομαι απέναντί σας σήμερα είναι διότι πέρασα 19 χρόνια της ζωής μου ζώντας ως άνδρας. Οι πρώτες μου κουβέντες ήταν: Είμαι αγόρι. Άν κάποιος μπορούσε να ισχυρισθεί πως γεννήθηκε έτσι, αυτή ήμουν εγώ. Νόμιζα πως δεν είχα άλλη επιλογή, εκτός από το ή να κάνω εγχείρηση αλλαγής φύλου ή να συνεχίσω να κλείνω ραντεβού με γυναίκες, ως άνδρας παγιδευμένος στο σώμα ενός κοριτσιού.


Είχα τάσεις αυτοκτονίας όχι εξαιτίας κοινωνικών πιέσεων ή έλλειψης κατανόησης ή αποδοχής από τους άλλους, αλλά επειδή εγώ προσωπικά δεν επιθυμούσα να ζώ με αυτό τον τρόπο, γιατί είναι ένας καταστροφικός και οδυνηρός τρόπος ζωής και κανένας δεν μου έδωσε κάποια άλλη επιλογή ή άποψη εκτός από το να είμαι έτσι.Αυτό με οδήγησε σε απελπισία και κατάθλιψη , νόμιζα πως ποτέ δεν θα μπορούσε να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Έτσι ήταν μέχρι την στιγμή που εμφανίσθηκε ο Θεός στη ζωή μου.


Δεκατρία χρόνια αργότερα, αυτή τη στιγμή, αποδέχομαι και αγκαλιάζω απόλυτα τον εαυτό μου για αυτό ακριβώς που είμαι. Είμαι γυναίκα. Παντρεύομαι τον αγαπημένο της ζωής μου, έναν άνδρα που ονομάζεται Μάτ, αυτόν τον Σεπτέμβριο. Είναι η πιό χαρούμενη στιγμή που υπήρξε για μένα, για τη ζωή μου,και την ρομαντική μου σχέση και έγινε γιατί επέλεξα με μια συνειδητή επιλογή να εγκαταλείψω το gay lifestyle, να αγαπήσω και να αγκαλιάσω τον αληθινό εαυτό μου ,την ετεροφυλόφιλη γυναίκα, και δεν είμαι μόνο εγώ, υπάρχουν χιλιάδες σαν και εμένα που επέλεξαν να εγκαταλείψουν το gay lifestyle.


Ποτέ δεν αισθάνθηκα διαφορετική επειδή ήμουν Ασιατικής καταγωγής, αλλα το αισθάνθηκα λόγω του σεξουαλικού μου προσανατολισμού. Ανησυχώ για την ασφάλεια των νέων ανθρώπων που όπως και εγώ στα νεανικά μου χρόνια θα έχουν αυτοκτονικό ιδεασμό, γιατί τους παρουσιάζεται η εξής «αλήθεια», πως ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός και το μπερδεμένο τους φύλο, δεν είναι το ίδιο πράγμα (δηλ. δεν αποτελούν σταθερά χαρακτηριστικά) όπως είναι το χρώμα του δέρματός τους και η εθνικότητα. (τα οποία δεν επιδέχονται αμφισβήτησης.)


Πως είναι μιά επιλογή και με την νομική πράξη του αυτοπροσδιορισμού μπορούν να επιλέξουν το οποιοδήποτε είδος lifestyle θα τους κάνει όσο το δυνατόν πιο ευτυχισμένους.


Αυτή η άποψη δεν είναι αυτή που θεμελίωσε αυτό το έθνος. Τις αξίες της ζωής, της ελευθερίας και της επιδίωξης της ευτυχίας. Γνωρίζω πέρα από κάθε αμφιβολία πως ακόμη και εάν όλη η κοινωνία, το εκπαιδευτικό σύστημα, η κυβέρνηση, τα ΜΜΕ, ο εμπορικός κόσμος, η εκκλησία, οι οικογένειες, ο ιατρικός κόσμος, όλοι αν υποστήριζαν την ομοφυλοφιλία ως ένα υγιή και νόμιμο τρόπο ζωής, εγώ ακόμη θα εξακολουθούσα να θέλω να αυτοκτονήσω, εάν δεν μου έδειχναν και αυτή την επιλογή: να αγκαλιάσω τον πραγματικό γυναικείο εαυτό μου.


Ως ετεροφυλόφιλη γυναίκα που επέλεξε να βαδίσει το δρόμο προς τον μελλοντικό της σύζυγο Μάτ, είμαι ευγνώμων που υπήρχε πραγματική ελευθερία του λόγου στο σχολείο που μεγάλωσα, και έδωσα το μήνυμα πως η αλλαγή είναι εφικτή, πως υπάρχει και ένας άλλος δρόμος από το απλώς να αποδέχεσαι και να λές «εγώ έτσι γεννήθηκα».


Ολοκληρώνοντας, βρίσκομαι τώρα μπροστά σας για να σας ζητήσω να καταψηφίσετε τον SB48 διότι προωθεί την σύγχιση ως πρός το φύλο, τον πειραματισμό, απειλεί την ασφάλεια της νεότητας της Καλιφόρνιας, και εγώ σας βεβαιώνω από την προσωπική μου εμπειρία ότι οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι το ίδιο πράγμα όπως μια εθνική ή φυλετική ομάδα, σας το λέω γιατί είμαι η ζωντανή απόδειξη, πως είναι μιά επιλογή.


Σας ευχαριστώ!





Ιστολόγιο ''Μαμά, Μπαμπάς και Παιδιά''


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF