ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τρίτη 30 Ιουνίου 2020

ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ: ''ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ'' (1885)




ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ (1885)


ΥΠΟ


ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Δ. ΚΕΦΑΛΑ

ιεροδιακόνου, φοιτητού της Θεολογίας


ΜΑΡΤΙΟΥ 10  ΕΤΟΣ 1885



''Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον

και φυλάσσοντες αυτόν''.

(Λουκά ια' 28).

Μ έ ρ ο ς  3 ο ν


β' Μέγεθος και αξία του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας


Το παραδοθέν παρά του Κυρίου μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας είνε το ανώτερον όλων των μυστηρίων΄ είνε το θαυμασιώτερον των θαυμάτων, όσα η δύναμις του Θεού εξετέλεσεν΄ είναι το υψηλότερον εξ όσων η σοφία του Θεού επενόησεν΄


είνε δε και το τιμιώτερον όλων των χαρισμάτων όσα η αγάπη του Θεού εχαρίσατο τοις ανθρώποις΄ διότι τούτο υπερέχει όλα τα άλλα κατά την αριθμητικήν υπερβασίαν των όρων της φύσεως΄


διότι πάντα μεν τα θαύματα προέρχονται εξ υπερβασίας νόμων τινών της φύσεως, το μυστήριον όμως της θείας μεταλήψεως υπερέβη πάντας΄ 


διό και δικαίως, το θαύμα των θαυμάτων, και το μυστήριον των μυστηρίων, δύναται να κληθή και να θεωρηθή. 


Ο Αριστοτέλης ορίζων τους τρόπους της υπάρξεως των φυσικών πραγμάτων ανάγει αυτούς εις δέκα, ους ονομάζει, κατηγορίας΄ εισί δε αι εξής΄ ουσία, ποσόν, ποιόν, προς τι, πού, ποτέ, κείσθαι, έχειν, ποιείν, (είτε ενεργείν), και πάσχειν.


Το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας υπερβαίνει πάντας τους ειρημένους τύπους΄ διό και δικαίως θαύμα θαυμάτων δύναται να κληθή' 


και ιδού προς απόδειξιν'  είναι θαύμα κατά την Ο υ σ ί α ν,  διότι τα άγια δώρα ενώ προ της ευλογίας εισί ουσία άρτου και οίνου, μετά την ευλογίαν και τον αγιασμόν είνε ουσία του σώματος και αίματος του Χριστού΄ 


είνε θαύμα κατά  π ο σ ό ν,  διότι όλον το σώμα του Χριστού εις όλον τον άγιον άρτον και επίσης ολόκληρον εις πάσαν μερίδα΄ 


είναι θαύμα κατά  π ο ι ό ν,  διότι αισθανόμεθα μεν την ποιότητα του άρτου και του οίνου, αλλά τρώγομεν και πίνομεν σώμα και αίμα Χριστού.


Θαύμα κατά το  π ρ ο ς  τ ι δηλ. κατά την σχέσιν διότι εις την Θείαν Ευχαριστίαν είνε μεν αυτός ο υιός ον εγέννησεν εν χρόνω η Παρθένος Μαρία, πλην ενταύθα δεν γεννάται κυρίως εκ πατρός ή μητρός, αλλά τελεσιουργείται μυστηριωδώς΄ 


ώστε εν τω τρόπω της μετουσιώσεως, ήτοι της μεταβολής του άρτου και οίνου εις σώμα αυτού, δεν αναφέρεται ούτε εις πατέρα ούτε εις μητέρα.


θαύμα κατά το  π ο ύ'  διότι αυτός ο Ιησούς Χριστός είνε και εις τον Ουρανόν και εις την Γην, και ο αυτός και εις το ιερόν ημών θυσιαστήριον. 


Θαύμα κατά το  π ό τ ε  διότι ως σώμα Χριστού είνε άφθαρτον και αθάνατον΄ ως αίμα Χριστού είνε πηγή ζωής αιωνίου΄ αλλά διαμένουσι τα θεία ιδιώματα εν τη Θεία Ευχαριστία ενόσω διαμένουσι τα είδη του άρτου και του οίνου. 


Θαύμα κατά το  κ ε ί σ θ α ι΄ διότι εις την θείαν λειτουργίαν θεωρείται ο Ιησούς κείμενος εν τη φάτνη, ως γεννηθείς, ως επί του σταυρού, ως πάσχων, ως αναστάς και ανερχόμενος εις ουρανούς, ως αναληφθείς και καθήμενος εν δεξιά του πατρός, ως υιός και Θεός. 


Θαύμα κατά το  έ χ ε ι ν΄ διότι το σώμα και αίμα του Κυρίου έχει εξωτερικήν περιβολήν τα είδη του άρτου και του οίνου. 


Θαύμα κατά το  π ο ι ε ί ν. (είτε ενεργείν) διότι η μετάληψις των αχράντων μυστηρίων εγγίζει μεν την αίσθησιν αλλ' αγιάζει το πνεύμα. 


Θαύμα τέλος κατά το π ά σ χ ε ι ν΄ διότι ο θείος άρτος μελίζεται μεν αλλ' ως σώμα Χριστού δεν δαπανάται. Όθεν η θεία Ευχαριστία επειδή υπερβαίνει πάντας τους όρους ή τας κατηγορίας υφ' ας εκδηλούνται οι νόμοι της φύσεως είνε το μεγαλήτερον όλων των θαυμάτων΄ επίσης είναι και το υψηλότερον, επειδή υπερβαίνει πάσαν κατάληψιν.


Το μέγεθος του θαύματος τούτου θέλει γίνει καταληπτόν, εάν λάβωμεν υπ' όψει έτερον θαύμα.


Η εκ Παρθένου γέννησις του Σωτήρος είναι μεν θαύμα διότι δεν εννοούμεν τίνι τρόπω γεννάται εν χρόνω και εκ γυναικός ο αίδιος Θεός; νοούμεν όμως ότι γεννάται΄


διότι βλέπομεν αυτόν τέλειον άνθρωπον΄ υπερβαίνει μεν πολλούς όρους ή πολλάς κατηγορίας, αλλά μένουσι και τίνες υφ' ας αντιλαμβανόμεθα αυτόν.


Εις το μυστήριον όμως της θείας μεταλήψεως, κρύπτεται ου μόνον η θεότης αλλά και η ανθρωπότης΄ ώστε είναι μυστήριο των μυστηρίων΄ 


το κατά πάντα τρόπον απόκρυφον΄ το υπερβαίνων πάντας τους όρους της φυσικής γνώσεως΄ διά του μυστηρίου τούτου ο Θεός έδειξεν εις ημάς, ως δυνατός, το μέγιστον κράτος της θείας του παντοδυναμίας, ως σοφός το μέγιστον ύψος της θείας παναγαθίας. 


Τοιούτο το μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας΄ υποδείξαντες το μέγεθος και την αξίαν αυτού, ήδη μεταβαίνομεν εις την υπόδειξιν του τρόπου καθ' ον πρέπον είνε να προσερχώμεθα εις την Μετάληψιν αυτού.

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι

Εκ του βιβλίου του Αγίου Νεκταρίου: ''ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ'', 
Αθήνα 1885, σελ. 6-9. 
Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση 
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF