.jpg)
Ἡ μαρτυρία τῆς ἀειμνήστου δούλης τοῦ Θεοῦ Μαριάνθης Γραμμένου
† Μνήμη: 17η Ἰουνίου
Tὴν Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων Πάντων, 16η Ἰουνίου 2025 ἐκ. ἡμ., ἑώρτασε ἐκ μεταθέσεως ὁ ῾Ιερὸς Ναὸς τοῦ Ἁγίου ᾿Ισαύρου στὴν Γαρίτσα Κερκύρας, Μετόχι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἁγίων Κυπριανοῦ καὶ Ἰουστίνης, Φυλὴ Ἀττικῆς. Τῶν Ἀναστασίμων καὶ Πανηγυρικῶν Ἑσπερινοῦ, Ὄρθρου καὶ Ἀρχιερατικῆς Θείας Λειτουργίας προΐστατο ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης μας Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς κ. Κυπριανός, συμπαραστατούμενος ὑπὸ τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀθανασίου, Ἁγιοκυπριανίτου, Ὑπευθύνου τοῦ ἱεροῦ Μετοχίου, καὶ τοῦ εὐλαβεστάτου Ὑποδιακόνου Χρυσοβαλάντου Μαρίνη. Στοὺς Ἐνορίτας τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ προσετέθη μεγάλο πλῆθος Προσκυνητῶν ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τῆς Ἑλλάδος. Στὸ Ἀναλόγιο, ὁ Μουσικολογιώτατος Ἀδελφός μας Νικόλαος Πολύχρος, μὲ τοὺς βοηθούς του, ἀπέδωσε κατανυκτικὰ ἅμα καὶ ἑόρτια τοὺς ὕμνους, συμβάλων τὰ μέγιστα στὴν προσευχητικὴ χάρι τῶν Ἀκολουθιῶν. Ὁ δὲ Ἅγιος Ἴσαυρος ἐπεδαψίλευσε πλουσίως Χάρι, κατάνυξι καὶ ἐν Χριστῷ χαρὰ στὴν συναθροισμένη μεγάλη πνευματικὴ οἰκογένεια.
«Ὁ ἅγιος οὗτος ῎Ισαυρος, ὁ τῶν μυστηρίων διάκονος, καὶ οἱ σὺν αὐτῷ, Βασίλειος καὶ ᾿Ιννοκέντιος, κατήγοντο ἀπὸ τὰς Ἀθήνας κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Νουμεριανοῦ, ἐν ἔτει σπδ´ (284), ἀναχωρήσαντες δὲ ἀπὸ τὴν πατρίδα των, ὑπῆγον εἰς τὴν ᾿Απολλωνίαν, (ἴσως τὴν ἐν τῇ Ἀλβανίᾳ περιεχομένην, ἥτις κοινῶς Πόλλινα ὀνομάζεται) καὶ ἐκεῖ, δι᾿ ἀποκαλύψεως θείου ἀγγέλου ἐμβάντες εἰς ἓν σπήλαιον, εὗρον τὸν Φήλικα καὶ Περεγρῖνον καὶ ῾Ερμείαν, τοὺς ὄντας Χριστιανούς, τοὺς ὁποίους ἐδίδαξεν ὁ Ἅγιος ῎Ισαυρος νὰ μὴ ἀγαπῶσι τὰ παρόντα πρόσκαιρα πράγματα. Ὅθεν τρεφόμενοι παρὰ τοῦ Ἁγίου πνευματικῶς, ἔτρεφον καὶ αὐτοὶ τοῦτον σωματικῶς, φέροντες αὐτῷ τὰ πρὸς ζωάρκειαν· ἐβεβαίωσαν δὲ μὲ τὰ ἔργα τοὺς λόγους του, ἀποστραφέντες τὴν συνομιλίαν καὶ συναναστροφὴν τῶν συγγενῶν των, διότι ἦσαν ῞Ελληνες.
Τούτου χάριν διεβλήθησαν παρ᾿ ἐκείνων εἰς τὸν ἔπαρχον τῆς Ἀπολλωνίας, Τριπόντιον ὀνόματι, ὅστις πιάσας αὐτοὺς καὶ μὴ δυνηθεὶς νὰ τοὺς χωρίσῃ ἀπὸ τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἐπρόσταξε καὶ τοὺς ἀπεκεφάλισαν, καὶ οὕτως ἔλαβον οἱ ἀοίδιμοι τοὺς στεφάνους τῆς ἀθλήσεως. Ὁ δὲ Ἅγιος ῎Ισαυρος ὁμοῦ μὲ τὸν ᾿Ιννοκέντιον παρεδόθησαν εἰς τὰς χεῖρας τοῦ υἱοῦ τοῦ ἐπάρχου, ὀνόματι Ἀπολλωνίου, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἐτιμωρήθησαν μὲ φωτίαν καὶ νερόν, καὶ ἐπειδὴ παραδόξως δὲν ἐβλάβησαν ἀπὸ αὐτά, εἵλκυσαν πολλοὺς ῞Ελληνας εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τοὺς ὁποίους πρῶτοι ἦσαν ὁ ῾Ροῦφος καὶ ὁ ῾Ρουφινιανὸς οἱ αὐτάδελφοι, οἵτινες ἦσαν καὶ Συγκλητικοὶ τῆς πόλεως Ἀπολλωνίας. Τελευταῖον δὲ ἀπεκεφαλίσθησαν καὶ ἀπῆλθον νικηφόροι εἰς τὰ οὐράνια». (Ὁσίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστής..., τ. Β´, σελ. 209α, ἔκδοσις Κ.Χ. Σπάνου, ἄν.χ.).
Τὴν 26.9.1988 ἀπεφασίσθη ἀπὸ τὸ ῾Υπουργεῖο Πολιτισμοῦ ὁ «χαρακτηρισμὸς (τοῦ) ῾Ι. Ναοῦ Ἁγίου ᾿Ισαύρου στὴ Γαρίτσα Κερκύρας ὡς ἱστορικοῦ διατηρητέου μνημείου». ῾Η ἀπόφασις διελάμβανε τὰ ἑξῆς: «Χαρακτηρίζουμε τὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου ᾿Ισαύρου, ποὺ βρίσκεται στὴ Γαρίτσα Κερκύρας, ὡς ἱστορικὸ διατηρητέο μνημεῖο. Πρόκειται γιὰ μονόχωρο ὀρθογώνιο κτίσμα σὲ συμφυὲς καμπαναριὸ στὴν ἀν. πλευρά, τυπικὸ δεῖγμα ἑπτανησιακῶν ναῶν, ποὺ χρονολογεῖται στὰ τέλη τοῦ 17ου αἰῶνα καὶ ἀναφέρεται στὸν κατάλογο τῶν ἐκκλησιῶν ποὺ συνέταξε τὸ 1693 ὁ μεγάλος πρωτοπαπᾶς Αὐλωνίτης».
Τὴν Κυριακή, 7.9.92 ἡ Κα Μαριάνθη Γραμμένου μᾶς ἔδωσε τὰ ἑξῆς ἐνδιαφέροντα στοιχεῖα σχετικὰ μὲ τὸν ῾Ιερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου ᾿Ισαύρου. α) Κατοικοῦσα δίπλα στὸν Ναὸ τοῦ Ἁγίου ᾿Ισαύρου σ᾿ ἕνα ἡμιϋπόγειο σπίτι. Ἐκεῖ ζοῦσα καὶ στενοχωριόμουν, διότι ἤμουν πολὺ πτωχή. Ἀρκετὲς φορὲς ἔβλεπα τὸν Ἅγιο Ἴσαυρο στὸν ὕπνο μου, χωρὶς νὰ τὸν γνωρίζω, καὶ μοῦ ἔλεγε: «Παιδί μου, μὴν στενοχωριέσαι, ἐγὼ θὰ σὲ προστατεύσω», καὶ μοῦ ἔδινε ἕνα κομμάτι ψωμί.
Τὴν ἄλλη μέρα ποὺ πήγαινα νὰ πάρω τὰ ροῦχα ἀπὸ κάποια κυρία γιὰ νὰ τὰ πλύνω, αὐτὴ μοῦ ἔβαζε μέσα σὲ μία τσάντα φρυγανιὲς καὶ ἕνα κιλὸ ψωμί. Ἐπίσης ἔβλεπα τὸν Ἅγιο νὰ μοῦ δίνη τρόφιμα καὶ τὴν ἑπομένη ἡ κυρία, στὴν ὁποία ἔπλενα, μοῦ ἔβαλε μέσα στὴν τσάντα τρόφιμα. Πολλὲς φορὲς τὸ σπίτι αὐτὸ πλημμύριζε, ὅταν ἦταν κακοκαιρία. ᾿Εκεῖ ὅπου ὑπῆρχαν εἰκόνες καὶ στὸ κρεββάτι μου τὸ νερὸ δὲν ἔφτανε. ῾Η προστασία τοῦ Ἁγίου ἦταν φανερή. β) Ἄλλο βράδυ πάλι ἄκουγα Λ ε ι τ ο υ ρ γ ί α... Ἄνοιγα τὴν πόρτα τῆς αὐλῆς, ἐρωτοῦσα τὶς γειτόνισσες: «Ἀκοῦτε Λειτουργία στὸ ραδιόφωνο;»·
«ὄχι», μοῦ ἔλεγαν. Μετὰ πλησίαζα τὴν πόρτα τοῦ ἐργοστασίου τοῦ Δ ε σ ύ λ λ α (ἀπέναντι ἦταν τὸ παραθυράκι τοῦ ῾Ιεροῦ)· ἔβλεπα ὅλη τὴν ἐκκλησία φωτισμένη καὶ ἀπὸ ἀγγελικὲς φωνὲς ἀκουγόταν ἡ Λειτουργία ἐπὶ μιάμιση ὥρα... Αὐτὸ συνέβαινε κάθε δεκαπέντε ἡμέρες, ἐπὶ τρισήμιση χρόνια περίπου... γ) Ἕνα βράδυ εἶδα τὸν Ἅγιο στὸ διάδρομο καὶ ἔκαιγε χαρτιὰ καὶ μοῦ ἔλεγε: «Σήκω νὰ ζεσταθῆς»... Καὶ ἐγὼ τοῦ ἀπαντῶ: «Ἐσεῖς καῖτε χαρτιά, δὲν καῖτε ξύλα γιὰ νὰ ζεσταθῶ»... Κι᾿ ἐκεῖνος μοῦ ἀπαντᾶ: «Καίω τὴν μαρτυρία μου»... Τότε κατάλαβα, ὅτι ὁ Ἅγιος Ἴσαυρος ἦταν Μάρτυρας, διότι μέχρι τότε δὲν τὸ γνώριζα.
δ) Ὅλα αὐτὰ συνέβησαν, ὅταν γιὰ πολλὰ χρόνια ἡ ἐκκλησία ἦταν ἐγκαταλελειμμένη. Ὅταν ἄρχισε πάλι νὰ λειτουργῆται, βλέπω ἕνα χέρι στὸν ὕπνο μου νὰ μὲ τραβᾶ καὶ ἀκούω μιὰ φωνὴ νὰ μοῦ λέη: «Σήκω νὰ ἔρθης στὸ σπίτι μου»... Ἐγὼ ξανακοιμήθηκα, λόγῳ ἀσθενείας μου, καὶ γιὰ δεύτερη φορὰ ἀκούω τὴν ἴδια φωνή. Τὴν ἑπομένη ἦρθα στὴν ἐκκλησία ( μνήμη τῆς Ἁγίας Μαρίνης), καὶ γιὰ πρώτη φορὰ εἶδα τὸν ῞Αγιο ῎Ισαυρο στὴν εἰκόνα του, ὅπως τὸν ἔβλεπα τόσο καιρὸ στὸν ὕπνο μου.
Εκ του περιοδικού της Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής
«Ορθόδοξος Παρέμβασις»,
Αριθμὸς τεύχους 33, Ιούνιος - Αύγουστος 2025, σελ. 4-5.
Επιμέλεια ημετέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου