Το βιογραφικό βιβλίο του θεοφιλεστάτου Επισκόπου Γαρδικίου κ. Κλήμεντος της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, υπό τον τίτλο ''ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973) ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ'' Τόμος Α', αναφέρεται σε μία μεγάλη, πνευματική προσωπικότητα των καιρών μας, που κόσμισε θεάρεστα το Κίνημα των Γνησίων Ορθοδόξων από το 1924, έως σήμερα.
Επιλέξαμε -αποσπασματικά και μόνο- να μεταφέρουμε κάποιες παραθέσεις του βιβλίου, προς πνευματική ωφέλεια ημών και των αναγνωστών μας, χωρίς να αλλοιώνεται ή και να παρερμηνεύεται ο σκοπός και το πνεύμα του συγγράμματος. Αντί ημετέρων σχολίων, καταγράφουμε από τον πρόλογο της έκδοσης, τα λόγια του κ. Ιωάννη Πολέμη, καθηγητή Βυζαντινής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, που μας εισάγει στην ορθόδοξη πνευματικότητα του σύγχρονου αυτού ομολογητή της Εκκλησίας μας.
''Στην εκατόχρονη μαρτυρική πορεία του το Κίνημα των Γνησίων Ορθοδόξων δεν αναζωογόνησε μόνο το τοπίο της καθόλου ορθοδοξίας, τόσο στην χώρα μας όσο και στην αλλοδαπή, αλλά ανέδειξε και μαρτυρικές και ομολογιακές μορφές, εφάμιλλες των παλαιών πατέρων, που αγωνίσθηκαν τον αγώνα τον καλό υπέρ της πατρώας πίστεως. Ανάμεσά τους αναμφίβολα ξεχωρίζει ο Μαγνησίας Χρυσόστομος, του οποίου την βιογράφηση ανέλαβε με ζήλο και ευσυνειδησία ο θεοφιλέστατος επίσκοπος ΓΟΧ Γαρδικίου κ. Κλήμης.
Πρόκειται για μία απόλυτα τεκμηριωμένη και αξιόπιστη εργασία, η οποία με γλαφυρότητα αποτυπώνει τον βίο ενός ομολογητού των ημερών μας. Σε κάθε σελίδα του βιβλίου ο αναγνώστης μπορεί να οσφρανθεί το πολύτιμο μύρο της αγίας πίστεώς μας, το οποίο τόσο γενναιόδωρα σκόρπισε στο πέρασμά του από την εφήμερη τούτη ζωή ο Χρυσόστομος Νασλίμης.
Ο θεοφιλέστατος Γαρδικίου προβάλλει τον ταπεινό ομολογητή επίσκοπο Μαγνησίας ως πρότυπο αγωνιστού και για τις ημέρες μας και για τους σκοτεινούς καιρούς που έρχονται. Είθε ο Κύριος να τον αξιώσει να μας δώσει σύντομα και τον δεύτερο τόμο της βιογραφίας αυτής, η οποία ίσως λειτουργήσει και ως παρότρυνση σε άλλους ερευνητές να καταγράψουν την αγία βιοτή και άλλων μορφών της αγωνιζομένης ορθοδοξίας.
Κάποιοι πρέπει να διασώσουν όποια στοιχεία υπάρχουν ακόμη για τον παπα-Γιάννη Φλώρο, τον παπα-Ευγένιο Λεμονή, τον Κυκλάδων Παρθένιο, τον Φυλής Κυπριανό και τόσους άλλους. Έτσι θα δημιουργηθεί σταδιακά ο νέος Συναξαριστής της πραγματικής ορθοδοξίας και της γνήσιας αγιότητος στον ταραγμένο εικοστό αιώνα''.
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
ΣΤ.3. Η κατάσταση της Εκκλησίας μας περί τα τέλη του 1936
Είχαμε αναφέρει στο προηγούμενο κεφάλαιό μας, ότι στα μέτρα του '36 οι ιθύνοντες της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλάδος έτρεφαν καλές ελπίδες σχετικά με την αναμενόμενη απόφαση - πόρισμα της Ολομελείας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, σχετικά με την εγκυρότητα και συνταγματικότητα ή μη της καταδικαστικής αποφάσεως από την σύνοδο των Νεοημερολογιτών κατά των Ομολογητών Ιεραρχών μας, και μάλιστα όσον αφορά και στον σωματικό περιορισμό και την εξορία τους σε απρόσιτες Μονές.
Τέτοια απόφαση δεν γνωρίζουμε αν εκδόθηκε τότε άμεσα, διότι αρχάς Αυγούστου του έτους εκείνου επιβλήθηκε ως είναι γνωστόν η Δικτατορία του Ιωάννου Μεταξά. Η Κυβέρνηση αυτή γνωρίζουμε, ότι στα τέλη του έτους εκείνου εξέτασε το θέμα της πιθανής αντικαταστάσεως του Καινοτόμου αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου, αλλά όχι με άμεση αποπομπή του, παρά με προσπάθεια εξωθήσεώς του σε εκούσια παραίτηση19.
Η κίνηση αυτή δεν είναι σαφές κατά πόσον επηρεαζόταν και από το Ημερολογιακό θέμα, ώστε να επιβοηθούσε στην επίτευξη εκκλησιαστικής ενότητος, πράγμα το οποίο για την Πολιτεία θα αποτελούσε οπωσδήποτε κάτι το επιθυμητό.
Ούτε είναι σαφές, τουλάχιστον για την εποχή εκείνη, αν τα κατασταλτικά μέτρα εναντίον των Αρχιερέων μας είχαν κάπως χαλαρώσει, ως ένδειξιν καλής θελήσεως της νέας Κυβερνήσεως έναντι της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων. Στην ως άνω από 22.10.1936 επιστολή προς τον π. Αντώνιο Μουστάκα και σχετικά με το ερώτημα του δευτέρου περί της εν Αθήναις καταστάσεως του ιερού αγώνος, ο π. Χρυσόστομος Νασλίμης δίνει μία όχι καλή εικόνα:
''Προ ολίγων ημερών ήμην εις Αθήνας. Η εκεί κατάστασις είνε νεκρά. Αι Αρχαί μετ' αυστηρότητος περισσής συνέστησαν εις τους Αρχιερείς μη τυχόν και ιεροπρακτήσουν ή προβούν εις καμμίαν χειροτονίαν, διότι θα τους στείλουν εις εξορίαν και πάλιν.
Οι δε Αρχιερείς πτοηθέντες έπαυσαν τας αραιάς, αλλ' οπωσδήποτε γενομένας χειροτονίας, παρ' όλον ότι τα Παρ/τα έχουν ανάγκην Ιερέων, διότι ήρχισαν ήδη ελλείψει τούτων να διαλύωνται το εν μετά το άλλο''13. Από αυτό το απόσπασμα κατανοούμε, ότι παρά την προσπάθεια των Αρχιερέων για κατευνασμό των νέων Αρχών και διά συγχαρητηρίων τηλεγραφημάτων20, τα περιοριστικά μέτρα εναντίον αυτών δεν ανεστάλησαν, αλλά μάλλον χειροτέρευσαν.
Η απαγόρευση ιεροπραξίας στους Αρχιερείς συνεχίσθηκε, αν και γίνεται παραδοχή ότι κάποιες λίγες και σποραδικές χειροτονίες Κληρικών είχαν επιτελεσθεί21. Όμως υπάρχει εμφανής έλλειψη Κληρικών, και τα διάφορα Παραρτήματα, όπως ελέγοντο, σε όλη την Ελλάδα που είχαν φθάσει σε πολλές εκατοντάδες, άρχισαν να διαλύονται το ένα μετά το άλλο.
Αλλά, παρά την αρνητική εικόνα, γνωρίζουμε ότι σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις ο Άγιος Πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος ιερούργησε δημόσια, μία την 13.11.1936, στην ονομαστική του εορτή, στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Κυψέλης Αθηνών22, και άλλη την 12.12.1936, του Αγίου Σπυρίδωνος (Χριστούγεννα με το Νέο, στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης Πειραιώς23.
Από τούτο συμπεραίνουμε, ότι κάποια πρόοδος υπήρξε στο θέμα αυτό και ότι λάμβαναν χώρα ζυμώσεις, προκειμένου οι Αρχές να χαλαρώσουν τα αυστηρά μέτρα εναντίον των Αρχιερέων και γενικά των Γνησίων Ορθοδόξων κατά την δύσκολη εκείνη εποχή.
Ο νέος Ιερομόναχος και Πνευματικός π. Χρυσόστομος Νασλίμης, για να επιστρέψουμε στην δική του περίπτωση, συνέχισε την ποιμαντική δράση κυρίως στις Ενορίες Βερδικούσσης, αλλά και Αμπελώνος και Τυρνάβου Λαρίσης, όπως και σε άλλα μέρη της Θεσσαλίας, κομίζοντας την ειρήνη του Χριστού και τον αγωνιστικό παλμό του.
Ως προς την ιερατική διακονία του, η οποία από την αρχή τροφοδοτούνταν με την ένθερμη προσευχή και την συστηματική μελέτη του λόγου του Θεού και των έργων των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, σημειώνονται τα ακόλουθα διαφωτιστικά:
''Με όλην την δύναμιν της ψυχής, του νου και της καρδιάς του αφιερώθηκε εις το έργον του Αμπελώνος του Κυρίου. Εις όλες τις Θ. Λειτουργίες μεγάλων και μικρών Εορτών, εσπερινές προσευχές, ιερές Τελετές, ιερά Μυστήρια, ευρίσκετο με ακάματον ζήλον και προθυμίαν, δίχως καμμίαν παράλειψιν ή απουσίαν.
Και όλα τα τελετουργικά τα εζωντάνευε, τα εστόλιζε, τα επλαισίωνε με το κήρυγμα του θείου λόγου, ο οποίος εγέμιζε τις ψυχές των πιστών και τις ωδηγούσε εις την καλήν πνευματικήν αναμόρφωσιν.
Εις όλα τα κελέσματα των πιστών, διά να τελέση εις τις οικίες τους ιερά Μυστήρια ή Αγιασμόν, προθύμως επήγαινε διά την τέλεσίν τους ή την διά συμβουλών ειρήνευσιν των οικογενειών, ή διά την οικονομικήν ενίσχυσιν των ενδεών και απόρων Χριστιανών. Επρομηθεύθηκε την σχετικήν και αρμοδίαν ενδυμασία, διά ν' ανεβαίνη πεζός εις τα γύρω χωριά του Πηλίου, ή άλλες απομακρυσμένες και υψηλές περιοχές, όπου διά την ανάβασιν εις αυτές εχρειάζετο πεζοπορία''24.
13. Αρχείον Χρυσοστόμου Νασλίμη, Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος.
19. Βλ. Θεοδόση Αθ. Τσιρώνη (Δρ. Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας Α. Π. Θ.), Εκκλησία Πολιτευομένη - Ο Πολιτικός Λόγος και Ρόλος της Εκκλησίας της Ελλάδος (1913-1941), εκδ. Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη 2010, σελ. 354.
20. Βλ. Εφημερ. ''Η Φωνή της Ορθοδοξίας'', (Β' Περίοδος), αρ. φ. 7/3.8.1936 (π.ο.η.), σελ. 1.
21. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε ότι ο Επίσκοπος Κυκλάδων Γερμανός χειροτόνησε στις 9.8.1936, στην Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής Αχαρνών Αττικής, του οσίου Γέροντος Ιερωνύμου του Κρητός, τον π. Μερκούριο Καλοσκάμη ως Ιεροδιάκονο, και στις 3.11.1936 στην αυτή Μονή τον προχείρησε σε Πρεσβύτερο (βλ. Παρθενίας Μοναχής, Ταπεινός Επίσκοπος Μερκούριος, εκδ. Μερκουρείου Ιδρύματος, επιμέλ. Διον. Μπατιστάτου, Πειραιεύς 1989, σελ. 23). Επίσης, ο αυτός Αρχιερεύς χειροτόνησε Ιερομόναχο στις 20.8.1936, στην περιοχή των Θηβών, και τον Γνωστό Γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη εξ Αγίου Όρους, στην νεότητά του τότε (βλ. Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης, εκδ. Ιερού Ησυχαστηρίου ''Άγιος Εφραίμ'', Κατουνάκια Αγίου Όρους, 2000, σελ. 35).
22. Βλ. Εφημερ. ''Η Φωνή της Ορθοδοξίας'', αρ. φ. 23/23.11.1936, σελ. 2.
23. Βλ. Εφημερ. ''Η Φωνή της Ορθοδοξίας'', αρ. φ. 27/21.12.1936, σελ. 2
24. Βλ. Σύντομος Βιογραφία του Μαγνησίας κ. Χρυσοστόμου Νασλίμη, κείμενο δακτυλογραφημένο, α. χ., Ιεράς Μονής Υπαπαντής του Χριστού Χαρτοκοπίου Ελευθερουπόλεως, σελ. 5.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια και παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Σειρά αποσπασμάτων από το βιβλίο του
Επισκόπου Γαρδικίου κ. Κλήμεντος
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών
''ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973)
ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ'',
τόμος Α', σελ. 148-151, Αθήνα 2019.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου