ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2020

ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ: ''Η ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ Η ΡΩΣΙΔΑ, Η ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΗ'' (ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟΝ)

 


''Το Σάββατο, 10 Σεπτεμβρίου 1978, άρχισαν
οι Ακολουθίες της ανακηρύξεως στον Συνοδικό
Καθεδρικό Ναό της Παναγίας του Κουρσκ στην
Νέα Υόρκη των Η.Π.Α. Με επικεφαλής τον
Μακαριώτατο Μητροπολίτη Φιλάρετο έλαβαν
μέρος δεκατέσσερεις (14) Επίσκοποι, εξηνταπέντε
(65) Ιερείς και πολλοί Διάκονοι, συμπροσευχομένου
και πλήθους λαού από την Νέα Υόρκη, την
Καλιφόρνια, τον Καναδά και την
Μακρυνή Αυστραλία...''.




(Συνέχεια από το προηγούμενο)


Η ανακήρυξις της αγίας Ξένης


Πριν από πολλά χρόνια η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Εκκλησίας στη Διασπορά, εξ’ αιτίας του μεγάλου σεβασμού του Ρωσικού λαού προς την Μακαρία Ξένη και ιδιαίτερα από τις πολλές μαρτυρίες, που ελάμβανε, στις οποίες καταγράφονταν συγκινητικές περιπτώσεις θεραπειών διά πρεσβειών της Οσίας, σκεπτόταν να προβή στην ανακήρυξι της αγίας Ξένης.

Έτσι, το 1974 απεφασίσθη η έναρξις συλλογής σχετικών πληροφοριών. Σε λίγα χρόνια συγκεντρώθηκαν στοιχεία για εκατό θαύματα της Μακαρίας. Στην συνέχεια, η Ιερά Σύνοδος υπό την προεδρία του Μητροπολίτου Φιλαρέτου ώρισε ως ημέρα ανακηρύξεως την Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 1978 εκκλ. Ημερ. Την Κυριακή, 31 Ιουλίου 1978, ανεγνώσθη σε όλους τους Ναούς Επιστολή του Μητροπολίτου Φιλαρέτου σχετική με την μέλλουσα ανακήρυξι. Από της 24ης Αυγούστου 1978 η Ιερά Σύνοδος έδωσε εντολή να τελεσθούν σε όλες τις Ενορίες Της μνημόσυνα για την ανάπαυσι της δούλης του Θεού Ξένης και τελικά να γίνη προσευχή να στείλη ο Κύριος το έλεός Του διά των πρεσβειών της.

Το Σάββατο, 10 Σεπτεμβρίου 1978, άρχισαν οι Ακολουθίες της ανακηρύξεως στον Συνοδικό Καθεδρικό Ναό της Παναγίας του Κουρσκ στην Νέα Υόρκη των Η.Π.Α. Με επικεφαλής τον Μακαριώτατο Μητροπολίτη Φιλάρετο έλαβαν μέρος δεκατέσσερεις (14) Επίσκοποι, εξηνταπέντε (65) Ιερείς και πολλοί Διάκονοι, συμπροσευχομένου και πλήθους λαού από την Νέα Υόρκη, την Καλιφόρνια, τον Καναδά και την Μακρυνή Αυστραλία.

Έψαλε ο Συνοδικός χορός. Ο ευσεβής Λαός του Θεού είχε τόσο ασφυκτικά γεμίσει τον ιερό Ναό, ώστε ήταν σχεδόν αδύνατον να σταυροκοπηθή κανείς! Παρ’ όλα αυτά η τάξις, η σιωπή και η οργάνωσις ήταν εξαιρετική. Επίσης και η αυλή γύρω από την Εκκλησία ήταν γεμάτη κόσμο, όπου επωλούντο Εικόνες της Αγίας, βιβλία και άρθρα που είχαν ετοιμασθή ειδικά για την ημέρα αυτή. Η έναρξις των Ακολουθιών έγινε με το τελευταίο μνημόσυνο για την ανάπαυσι της δούλης του Θεού Ξένης.

Στην αγρυπνία που επηκολούθησε ο Μητροπολίτης Φιλάρετος απέσυρε το κάλυμμα που ήταν επάνω στην Εικόνα της Αγίας, μέχρι τότε, ενώ όλοι οι Κληρικοί έψαλαν μαζί το Μεγαλυνάριο. Την Κυριακή το πρωί, 11 Σεπτεμβρίου 1978, έγινε μεγαλοπρεπής αρχιερατική Θ. Λειτουργία και ακολούθησε η πρώτη Παράκλησις της Νεοανακηρυχθείσης Αγίας.

Στην συνέχεια παρετέθη μεγάλη Τράπεζα, στην οποία έλαβαν μέρος πολλοί πιστοί, όπου διαβάστηκε ο Βίος και τα θαύματα της Αγίας, μερικοί δε μάρτυρες των θαυμάτων τα εδιηγήθησαν οι ίδιοι. Την ίδια ημέρα, Κυριακή της ανακηρύξεως, και η Ιερά Μονή μας έλαβε μέρος στην χαρά της αγίας μας Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Στον μεγάλο Ναό της Μονής εξετέθη η ιερά Εικόνα της Αγίας Ξένης για να την προσκυνήσουν οι ευλαβείς προσκυνηταί, το δε βράδυ της ιδίας ημέρας έλαβε χώρα μια ειδική εκδήλωσις στην Αθήνα στο μικρό μετόχι μας του οσίου Θεοδώρου Στουδίτου, στο Ρουφ. Ενώπιον αρκετών πιστών έγινε μια ομιλία διαρκείας πενήντα (50) λεπτών, για τον Βίο και τα Θαύματα της Οσίας και εψάλησαν μερικά τροπάρια από την Ακολουθία της Μακαρίας Ξένης. 


Προσκύνημα στην Αγία Ρωσία 


Με την Χάρι του Κυρίου μας, το 1989, μαζί με μια ομάδα τριαντένα ευσεβών αξιωθήκαμε να πραγματοποιήσουμε ένα αλησμόνητο προσκύνημα στην Αγία Ρωσία. Ζήσαμε μερικές ημέρες (20-30 Ιουλίου, εκ. ημ.) μέσα στο πνεύμα της γνωστής Ρωσικής ευσεβείας και διεπιστώσαμε τις όντως θαυμαστές αλλαγές που η θεία Πρόνοια οικονομεί τα τελευταία χρόνια στην μεγάλη αυτή χώρα.

Είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε το Κίεβο, την κοιτίδα αυτήν της Ρωσικής ευσεβείας, πρώτη πρωτεύουσα των Ρώσων και πρώτη Χριστιανική πόλι του κράτους, όπου μεταξύ των άλλων, προσκυνήσαμε με συγκλονισμένες καρδιές στο λίκνο του Ρωσικού Μοναχισμού, στην περίφημη Λαύρα των Σπηλαίων, όπου ευρίσκονται πολλά άφθαρτα λείψανα οσίων Πατέρων και άλλων Αγίων.

Οι τίμιες Κάρες του αγίου Κλήμεντος Πάπα Ρώμης και άλλων τριών αγνώστων Αγίων εκείνον τον καιρό είχαν αρχίσει να αναβλύζουν άγιο Μύρο! Ένας άλλος σταθμός του πολυωφελούς ταξιδίου μας ήταν η Αγία Μόσχα. Μεγάλη και ιδιαίτερη ευλογία το προσκύνημα στον τάφο του συγχρόνου Αγίου, του Στάρετς Ζαχαρίου (+1936), στο Γερμανικό Κοιμητήριο. 

Για την ευλογημένη αυτή Ρωσική μορφή έχουμε εκδώσει ένα βιβλιαρίδιο, όπου ημπορεί κανείς να θαυμάση τον Βίο, τα θαύματα και την Διδασκαλία του. Ιδιαιτέρως κατανυκτικό επίσης και το προσκύνημά μας στο μνήμα του αγίου και ομολογητού Πατριάρχου Τύχωνος, καθώς και στην περίφημη Λαύρα του Αγίου Σεργίου του Ραντονέζ, όπου και το ιερό Λείψανό του.

Αλλά, όπως είναι ευνόητο, η πιο μεγάλη και συγκλονιστική ευλογία-εμπειρία ήταν το προσκύνημα στον θαυματόβρυτο τάφο της οσίας Ξένης της διά Χριστόν Σαλής, στην αγία Πετρούπολι. Η κατάνυξις και η εν Χριστώ χαρά απερίγραπτες! Με πολλή ευλάβεια εψάλη ο Παρακλητικός Κανών της Οσίας και έγινε Αρτοκλασία. Στιγμές αλησμόνητες!

Ήταν πράγματι ένα θαύμα: το εκκλησάκι επάνω στον ιερό τάφο της οσίας Ξένης, στο Κοιμητήριο του Σμολένσκ, μετά από τόσες ταλαιπωρίες και περιπέτειες, σώο και πάλι ανοικτό, καλωσορίζει τους αναρίθμητους πιστούς, οι οποίοι προστρέχουν στην Οσία με θερμή πίστι, ικετεύοντας για την λύσι των δυσκολιών και δοκιμασιών της ζωής!...

Ευχαριστούμε και δοξάζουμε από την θέσι αυτή τον Πολυεύσπλαχνο Κύριο και Θεό μας, διότι μας αξίωσε μιας τόσο μεγάλης ευλογίας. Είθε η Χάρις της οσίας Ξένης να μας προστατεύη πάντοτε και να μας οδηγή ασφαλώς στην οδό της σωτηρίας. Αμήν!

 (Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι)

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου 
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Εκ του βιβλίου του αειμνήστου Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α'
''Η Οσία Ξένη η Ρωσίδα, η διά Χριστόν Σαλή'', 
έκδοση Ιεράς Μονής Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, Φυλής Αττικής
Αθήνα 1993, σελ. 44-52.
Από τις αναρτήσεις έχουν απαλειφτεί οι σχετικές παραπομπές του βιβλίου 
-με ευθύνη του επιμελητή του ιστολογίου- 
προκειμένου το κείμενο να καταστεί περισσότερο στρωτό και ευανάγνωστο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF