 |
''Μάϊος, 26, 1973. Ημέρα Παρασκευή και ώρα 1η του μεσονυκτίου (μετά την αγία Ανάληψι του Χριστού μας), εδιαβάσθηκα Μοναχή - ερασοφορέθηκα... Σε ευχαριστώ, Ιησού μου, με χ ρ υ σ ά γ ρ ά μ μ α τ α και πάλιν και πολλάκις και απειράκις που με έκανες και εμένα Μοναχή... Η εκπλήρωσις του Θείου πόθου που ηξιώθην και έγινα Μ ο ν α χ ή μου είχε φέρει πολύ μεγάλη ε ι ρ ή ν η και α ν ά π α υ σ ι ν, ώστε να θέλω πάρα πολύ να π ε θ ά ν ω... Δεν ήθελα με όλη μου την ψυχή να ζήσω...''. |
Η μακαριστή Γερόντισσα Κυπριανή της Μονής των Αγίων Αγγέλων στις Αφίδνες της Αττικής ήταν μια σύγχρονη οσιακή μορφή, που στο πρόσωπό της ταυτιζόταν ολοκληρωτικά η ρήση του Χριστού μας '' αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών''. (Ματθ. 18, 3). Η αείμνηστη Γερόντισσα ήταν εκ παιδιόθεν αφιερωμένη στον ηγαπημένο Νυμφίο της Χριστό, εκ του Οποίου πάντα περίμενε το κέλευσμα για την άσκηση στη μοναχική ζωή. Υπηρετώντας για μια εικοσαετία στο νοσοκομείο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού ως παιδαγωγός (1945-1967) με ταπείνωση και αυταπάρνηση, έλαβε την κλήση απ' τον Θεό μας με την συνάντηση που είχε για πρώτη φορά το 1971, με τον αείμνηστο πνευματικό μας πατέρα Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανό. Στο πρόσωπο του Μητροπολίτη, η λαϊκή ακόμη Πηνελόπη Αλεξοπούλου θα βρει τον Γέροντα αυτόν, που αναζητούσε επί χρόνια ολόκληρα, με τις προσευχές και τα αιτήματά της προς τον Θεό. Έτσι το 1971 αγοράσθηκε η έκταση που βρίσκεται σήμερα η γυναικεία Ιερά Μονή των Αγίων Αγγέλων, για να ακολουθήσει η Μοναχική κουρά της Γερόντισσας το έτος 1973, λαμβάνοντας το όνομα Κυπριανή! Το 1974, την Παρασκευή της Διακαινησίμου θα γίνει Μεγαλόσχημη Μοναχή, για να ενθρονιστεί το 1982, ως Καθηγουμένη σε ηλικία 74 ετών. Η Γερόντισσα Κυπριανή ήταν ένας ευώδης κήπος με διαλεχτά και μοσχομύρητα άνθη, ένας ορμητικός ποταμός συναισθημάτων που ξεχυνόταν αβίαστα ακόμη και με την σιωπή της! ''Ένιωθα'', έλεγε ως Μοναχή πλέον, ''ότι κρατοῦσα στα χέρια μου ένα μεγάλο δοχείο γεμάτο ξέχειλα από αισθήματα... Και φοβόμουν πολύ να μην σκοντάψω... Ευτυχώς, βρέθηκε μπροστά μου ο Χριστός μας! ... Και έχυσα όλο το δοχείο επάνω Του''! Τον Ιούνιο του 2020 κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο για την μακαριστή Γερόντισσα, από τον Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανό Β', που ενώ ήταν ημιτελειωμένο εδώ και χρόνια, η Αδελφότητα της Μονής εργάσθηκε με ζήλο και υπευθυνότητα για την ολοκλήρωσή του. Το βιβλίο χαίρει πλουσίων Χριστολογικών συναισθημάτων και μιας τόσο, ανυπέρβλητης πνευματικής γραφής, που ο αναγνώστης αισθάνεται να τον κατακλύζουν άρδην, ανείπωτα αισθήματα αγάπης, ταπείνωσης και ευγνωμοσύνης προς τον δωροδότη Χριστό μας. Με το σύντομο αυτό και πτωχό -καθόλα- εισαγωγικό σημείωμά μας θα περπατήσουμε μαζί -έστω και αποσπασματικά- την ''στενή και τεθλιμμένη οδό'', αλλά ταυτόχρονα και την περίλαμπρη, ευφρόσυνη ζωή της αείμνηστης Γερόντισσας Κυπριανής κατά το ''κατατρύφησον του Κυρίου, και δώσει σοι τα αιτήματα της καρδίας σου. αποκάλυψον προς Κύριον την οδόν σου και έλπισον επ' αυτόν, και αυτός ποιήσει'' (Ψαλμός 36, 4-5). Όσοι ευφρανθήκαμε από τον ανεξάντλητο πνευματικό της πλούτο, τις απλές -με υψηλά νοήματα- αστείρευτες διδαχές της, γινόμαστε προσευχητικοί ικέτες στον Χριστό μας να μας χαρίζει τέτοια μεγάλα, πνευματικά αναστήματα, που να μας γεμίζουν και να μας καθαίρουν από την πνευματική μας φτώχεια και τον εφάρματο και ανακόλουθο οδικό μας βίο. Εύχεσθε!
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
3. ''Σε Νυμφίε μου, ποθώ...''.
Πέρασαν οκτώ μήνες... Η φιλήσυχη δούλη του Θεού Πηνελόπη συνέχιζε, με θαυμαστή όπως πάντοτε υπομονή και συνεχή προσευχή, να είναι αφωσιωμένη στο Όραμά της.
Την άνοιξη του 1973 το πρώτο μοναστικό ενδιαίτημα ήταν έτοιμο να υποδεχθή στους κόλπους του την Νύμφη του Χριστού... Και εκείνη η Ευλογημένη με συγκίνησι ευχαρίστησε τον Νυμφίο της, διότι ο χειμώνας της Μεγάλης Αναμονής είχε πλέον περάσει.
Θά ήταν τώρα ελεύθερη να απολαμβάνη μέσα στην άνοιξη της Μοναχικής Ζωής τα άνθη και τις ευωδίες του Μέλλοντος Αιώνος. Διάφορα ονόματα Αγίων προτάθηκαν, ώστε το Ησυχαστήριο να έχη τον ιδιαίτερο Προστάτη του. Κατόπιν κληρώσεως, το Μοναστηράκι αφιερώθηκε στους Αγίους Αγγέλους. Και εδώ ήταν προφανήν η φιλάνθρωπη Πρόνοια του Θεού...
Η ευλογημένη Πηνελόπη έτρεφε ιδιαίτερη ευλάβεια στους Αγίους Ταξιάρχες από τα παιδικά της χρόνια... Ήταν η Ενορία της στο Αίγιο... Και αυτή ζούσε σαν Άγγελος.. Πόσο πράγματι ταιριάζει σε ένα Μοναστήρι να έχη ως Προστάτες του τις χορείες των Αγίων σωμάτων Δυνάμεων!...
Αγγελική Πολιτεία... Αγγελικό σχήμα... Αγγελικό πολίτευμα... Επίγειοι Άγγελοι οι Μοναχοί... Επουράνιοι άνθρωποι οι Μοναχές... Εικόνες των εσχάτων... Ενσαρκώσεις της ερχομένης και ήδη παρούσης Βασιλείας των Ουρανών... Ας είναι δοξασμένο το Όνομα του Κυρίου μας!...
''Και κοινωνούς Αγγέλων εποίησε τους υιούς των ανθρώπων...''. Τελικά, η εγκατάστασις της ευλογημένης Πηνελόπης στο νεόδμητο οίκημα πραγματοποιήθηκε τον Μάϊο του 1973. Εκρίθη σκόπιμο να καρή προηγουμένως ρασοφόρος Μοναχή στο Μοναστήρι μας στην Φυλή, διότι στις Αφίδνες υπήρχαν ακόμη πολλές εκκρεμότητες.
Την Πέμπτη της Αναλήψεως, 26 Μαϊου, προς Παρασκευή, μετά την νυκτερινή Θεία Λειτουργία έγινε η μοναχική Κουρά της Πηνελόπης και εκλήθη Κυπριανή. Παρούσα ήταν η Γερόντισσα Ευγενία (+20.7.2001), Κτητόρισσα και Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης, στην περιοχή επίσης των Αφιδνών.
Το Σάββατο, 28η Μαϊου 1973, η νεόκουρος Γερόντισσα Κυπριανή εγκαταστάθηκε πλέον στο Ησυχαστήριο των Αγίων Αγγέλων. Διήνυσε το εξηκοστό πέμπτο έτος της ηλικίας της... Σε ένα σημείωμά της εκείνων των ημερών αφήνει να ξεχυθούν τα συγκλονιστικά αισθήματα που κατέκλυζαν την ύπαρξί της για την μοναχική της Κουρά.
''Μάϊος, 26, 1973. Ημέρα Παρασκευή και ώρα 1η του μεσονυκτίου (μετά την αγία Ανάληψι του Χριστού μας), εδιαβάσθηκα Μοναχή - ερασοφορέθηκα... Σε ευχαριστώ, Ιησού μου, με χ ρ υ σ ά γ ρ ά μ μ α τ α και πάλιν και πολλάκις και απειράκις που με έκανες και εμένα Μοναχή... Η εκπλήρωσις του Θείου πόθου που ηξιώθην και έγινα Μ ο ν α χ ή μου είχε φέρει πολύ μεγάλη ε ι ρ ή ν η και α ν ά π α υ σ ι ν, ώστε να θέλω πάρα πολύ να π ε θ ά ν ω... Δεν ήθελα με όλη μου την ψυχή να ζήσω...''.
Όλα εξελίχθηκαν απλά και ειρηνικά... Μετά από πέντε ημέρες, η δεκαεπτάχρονη τότε Ευλαμπία, η σημερινή Καθηγουμένη Γερόντισσα Ταξιαρχία, αφιερώθηκε στους Αγίους Αγγέλους. Σημειώνει η Γερόντισσα Κυπριανή:
''31 Μαϊου 1973 και ημέρα Τετάρτη, ώρα περίπου 6 μ.μ., ήλθε η δόκιμος αδελφή Ευλαμπία''. Στο τέλος του έτους, ακολούθησε η νυν Αδελφή Γερόντισσα Γαβριηλία: ''17 Δεκεμβρίου 1973 και ημέρα Κυριακή, ώρα 3 μ.μ., ήλθε η δόκιμος αδελφή Ευαγγελία''.
Ένα έτος περίπου μετά την πρώτη μοναχική της Κουρά, η Γερόντισσα Κυπριανή έλαβε το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα μέσα στην πασχαλινή φωτοχυσία της Διακαινησίμου Εβδομάδος... Ήταν της Ζωοδόχου Πηγής του 1974... Η Κουρά έγινε στο Ησυχαστήριο των Αγίων Αγγέλων. Τα ρείθρα της Χάριτος πλημμυρίζουν για άλλη μια φορά την χριστοφράγιστη Γερόντισσα Κυπριανή. Τα παιδικά της Οράματα, όταν προσκυνούσε την Ζωοδόχο Πηγή, την Μητροπάρθενο Δέσποινα, στην Τρυπητή του Αιγίου, λαμβάνουν πλέον σάρκα και οστά...
Οι ιεροί πόθοι της εκπληρώνονται πλήρως. Τώρα ανήκει ολοκληρωτικά και αποκλειστικά στον Ηγαπημένο... Ο θείος έρωτας, συνεχώς αυξανόμενος, θα την ενισχύη, ώστε με νεανικό ζήλο και ανδρεία να αθλή στο στάδιο της Μοναχικής Πολιτείας. ''Σε, Νυμφίε μου, ποθώ και Σε ζητούσα αθλώ...''.
4. Στο Ερημητήριο
Ως τις αρχές περίπου της δεκαετίας του '90, το Μοναστηράκι διατήρησε τον αρχικό του καθαρά ησυχαστικό χαρακτήρα... Ήταν ουσιαστικά ένα Ερημητήριο, με μία ολιγάριθμη Αδελφότητα. Στον αγροτικό δρόμο, από το Λιοσάτι προς τα επάνω, δεν υπήρχε οδηγητική πινακίδα για το Ησυχαστήριο... Εξ' άλλου, ο δρόμος ήταν πολύ δύσβατος και όταν έβρεχε ήταν πλέον σχεδόν άβατος. Επισκεπτήριο δεν υπήρχε...
Μόνο τον Πνευματικό έβλεπαν τακτικά οι πέντε Μοναχές. Κατά την περίοδο αυτή, η ζωή στο Ερημητήριο των Αγίων Αγγέλων ήταν πολύ απλή... Οι συνθήκες αρκετά δύσκολες, κυριολεκτικά ασκητικές. Εν τούτοις, αυτή ήταν η ζωή που είχε ποθίση και οραματισθή η χαριτωμένη Γερόντισσα Κυπριανή... Αλλά, και οι άλλες αδελφές έτσι ήθελαν να ζουν.
Ησυχία, εν Χριστώ πτωχεία και λιτότης, στέρησις και των στοιχειωδών ευκολιών (φως, νερό), ελάχιστες μέριμνες, προσευχή, λατρεία, εργόχειρο, εξωτερικές εργασίες. Και όλα αυτά μέσα σε μία ατμόσφαιρα αυστηράς και επιμελημένης φροντίδος της Μητέρας Κυπριανής για την πνευματική κατάρτισι των Μοναστριών.
Η Γερόντισσα ήταν, όπως πάντοτε, γεμάτη γλυκήτητα, αγάπη και ζήλο. Ο ένθεος ζήλος έκαιγε στην καρδιά της και την ωδηγούσε σε μία αυστηρότητα εν Πνεύματι Αγίω, διακριτική και εύσπλαχνη. Πρωτίστως, ήταν πολύ αυστηρή στον εαυτό της.
Η πνευματική εργασία, όπως την αποκαλούσε και την εβίωνε προσωπικά, για την απόκτησι της αγάπης, της ταπεινοφροσύνης και της πραγματικής ελευθερίας, μέσα στο κλίμα της αγνότητος και της παρθενίας, απαιτούσε υπακοή, σεβασμό, βία αυταπάρνησι, αυτοκριτική και αυτομεμψία. Στα θέματα αυτά ήταν ανυποχώρητη έναντι των Αδελφών.
Η αφιέρωσις στον Θεό πρέπει να είναι ολοκληρωτική και με βαθειά συνείδησι της θυσιαστικής αυτής πράξεως. Και το απαιτούσε αυτό η Μητέρα Κυπριανή από τις νεαρές Νύμφες του Χριστού... Πάντοτε όμως μέσα στο πνεύμα της ευαγγελικής επιείκιας. Την πληρότητα της αφιερώσεως στον Νυμφίο Χριστό εβίωνε εκ νεότητος αυτής.
Ήδη ζούσε στο αποκορύφωμα της αφιερώσεώς της και απελάμβανε τους εύχυμους καρπούς της... Μυημένη η ίδια στο Μυστήριο της Αφιερώσεως, πάσχιζε να οδηγήση σε αυτό με μητρική στοργή τις Αδελφές και να μεταγγίση σε αυτές την πολύτιμη πείρα της.
Το υπερφυές Μυστήριο της Αφιερώσεως ταυτίζεται με την χαρισματική ζωή κυρίως των Μοναχών. Η Μητέρα Κυπριανή κοινωνούσε εν επιγνώσει και συνεπεία του Μυστηρίου αυτού και προ της μοναχικής αφιερώσεώς της. Όλη της η ζωή ήταν μία Αφιέρωσις σε Εκείνον, τον Ηγιασμένον. Η προσωπικότητά της μαρτυρούσε, ότι ''ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου''.
Η απελευθερωτική δύναμις της αγάπης προς τον Θεό την αποξένωνε από όλα. Μέσω της συνειδητής και εν επιγνώσει υπακοής, αντιμετώπισε με εκπληκτική αυταπάρνησι όσα οικονομούσε ο Θεός στην ζωή της... Δεν προσκολλήθηκε όμως, δεν δέθηκε, με κανένα έργο, με κανένα πρόσωπο. Έτσι, ήταν ελεύθερη, χωρίς καθυστερήσεις, να διαβή τον Ιορδάνη και να έλθη στην Γη της Επαγγελίας...
Τώρα, ήθελε να διαφυλάξη ως πολύτιμο θησαυρό την θεοδώρητη αυτή ελευθερία της Αφιερώσεώς της. Στο Ερημητήριο των Αφιδνών δεν είχε, ούτε επεδίωκε κοινωνικές σχέσεις ή υποχρεώσεις... Δεν διατηρούσε συστηματική αλληλογραφία. Απέφευγε την ενημέρωσι για τα διάφορα επίκαιρα κοινωνική θέματα.
Οι Μοναχές, οι οποίες μια-δυο φορές τον μήνα επικοινωνούσαν με τον κόσμο για κάποιο διακόνημα, δεν θα έπρεπε να φέρουν μέσα στο Ησυχαστήριο τα νέα, ούτε - περισσότερο- να τα σχολιάσουν. Η τακτική της αυτή αποθάρρυνε τους αραιούς προσκυνητές να ανοίγουν συζητήσεις για τα προβλήματα του κόσμου... Διεπίστωναν εξ αρχής, ότι η Μητέρα Κυπριανή αγνοούσε τους πάντας και τα πάντα!...
Ήταν πράγματι εκτός κόσμου... Εκείνη όμως η Ευλογημένη, με μία γλώσσα απλή, καθαρή και ευγενική, έστρεφε την προσοχή στα προσωπικά τους θέματα, τις θλίψεις και τους καημούς τους, στις κατά βάθος πνευματικές τους ανάγκες και αναζητήσεις, συνειδητές ή ασυνείδητες.
Με πολλή αγάπη και ειλικρινές ενδιαφέρον, άνοιγε το θησαυροφυλάκιό της. Το σεμνό της μειδίαμα σε καθήλωνε... Τα λόγια της σε ειρήνευαν... Το αγνό της βλέμμα σε ανύψωνε... Οι λύσεις που πρότεινε, προσαρμοσμένες με διάκρισι και ηρεμία κατά περίπτωσιν, ήσαν δοκιμασμένες: η αγάπη, η υπομονή, η μακροθυμία, η προσευχή, η ελπίδα και προ πάντων η ευχαριστία:
''Ό,τι και είναι, ό,τι και να συμβαίνη, να λέτε: ''Δόξα Σοι, ο Θεός!... Δόξα Σοι, ο Θεός!''... ''Ένα ''Δόξα Σοι, ο Θεός'' αξίζει περισσότερο από χίλια... ''Κύριε ελέησον''...
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
του Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Β':
''Γερόντισσα Κυπριανή,
Της Μονής των Αγίων Αγγέλων ο επίγειος άγγελος (1908-2000)'',
έκδοση α',
Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών,
σελ. 122 - 131, Ιούνιος 2020.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου