Μέρος 13ον
Τον Βαλτάσαρ γιατι τον τιμώρησε; Γιατι τόλμησε να καταφρονήσει τα άγια εκείνα αφιερώματα που άρπαξε από τα Ιεροσόλυμα και να τα χρησιμοποιήσει αυτός και οι παλλακίδες του.
Έτσι και όσοι αφιερώνουν τα μέλη τους στον Θεό και μετά τολμούν να τα χρησιμοποιήσουν για αμαρτωλές πράξεις, τιμωρούνται αυστηρά από τον Θεό.
Ας μη περιφρονούμε λοιπόν τους θείους λόγους και τις απειλές που υπάρχουν στις άγιες Γραφές. Ας μη παροργίζουμε τον Θεό με τα άτοπα έργα μας και με τις παρανομίες μας.
Ας μη μολύνουμε το σώμα μας που είναι ναός του Θεού, όπως είπε ο απόστολος Παύλος. Για να σωθούμε χρειάζεται να μισήσουμε τα πράγματα του κόσμου, δηλαδή την αμαρτία και τα υλικά αγαθά.
Όσο είμαστε προσκολλημένοι σ' αυτά δεν έχουμε ελπίδα σωτηρίας, γιατί ο Θεός φεύγει από κοντά μας, και χωρίς Αυτόν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε.
Στη σωτηρία μας, χρειάζεται να μισήσουμε τα πράγματα του κόσμου, δηλαδή την αμαρτία και τα υλικά αγαθά. Οι πατέρες το ονομάζουν αυτό ''μνήμη θανάτου''.
Όταν σκεφτόμαστε ότι μια μέρα θα φύγουμε οπωσδήποτε από τη ζωή αυτή θα προετοιμαζόμαστε για την ώρα που θ' απολογηθούμε στον Κριτή.
Το στεφάνι της νίκης το δίνει ο Χριστός μόνο σ' αυτούς που πάνω απ' όλα τα πράγματα του κόσμου έχουν βάλει τη σωτηρία τους και αγωνίζονται γι' αυτήν.
Αν όμως σαν άνθρωπος νικηθεί κανείς από τον διάβολο και πέσει, δεν πρέπει ν' απελπίζεται, αλλά να σηκώνεται και πάλι ν' αγωνίζεται μέχρις ότου νικήσει.
Ποτέ μη σκέφτεσαι ότι θα ζήσεις πολλά χρόνια, γιατι αυτό δεν εξαρτάται από σένα, αλλά από την πρόνοια του Θεού.
Μόνο Εκείνος, που ορίζει χρόνους και καιρούς, γνωρίζει πότε συμφέρει την ψυχή μας για να φύγουμε από τη ζωή αυτή.
Μην επιζητείς πρόσκαιρα αγαθά, γιατι αυτά φεύγουν και διαλύονται σαν καπνός. Σκοπός σου να είναι μόνο η σωτηρία της ψυχής σου και τίποτε άλλο.
Γι' αυτό να μη γίνεσαι δούλος της αμαρτίας. Η σκέψη σου να είναι συνεχώς στη μέλλουσα μακαριότητα και να παρακαλείς το Θεό να σε κάνει κληρονόμο της.
Πρόσεξε τα νιάτα σου να τα περάσεις με αρετές, ώστε να έχεις και ευλογημένα γηρατειά. Ακόμη να προσέξεις να μη κυριέψει την ψυχή σου η επιθυμία του πλούτου, γιατί απομακρύνει από τον Θεό.
Πλούτος για σένα να είναι η αρετή. Να συντρίψεις την αγάπη προς τον κόσμο, όπως η ραγδαία και ορμητική βροχή συντρίβει τα δένδρα.
Σ' αυτούς που έχουν αδικήσει, όταν ταπεινωθούν και ομολογήσουν το σφάλμα τους, οι δικαστές είναι επιεικείς, ενώ εκείνοι που δεν ματανοούν περνάνε μεγαλύτερα βασανιστήρια.
Έτσι κι εσύ, όταν ομολογήσεις τις αμαρτίες σου και ζητήσεις το έλεος του Θεού, Εκείνος θα σε βοηθήσει, ενώ όταν επιμένεις στον εγωϊσμό σου θα σε τιμωρήσει αυστηρά.
Όταν ο Θεός επιτρέπει και μας έρχονται θλίψεις και στενοχώριες, να μην αγανακτούμε, αλλά να ομολογούμε με ταπείνωση ότι είμαστε άξιοι της τιμωρίας.
Εάν δεν ταπεινωθούμε και δεν αισθανθούμε την αρρώστια μας, ο Θεός θα μας εγκαταλείψει, και τότε οι θλίψεις, οι στενοχώριες κι' οι πειρασμοί θα είναι ακόμη πιο βαρείς, γιατί δεν θα έχουμε τον Θεό συμπαραστάτη στην άρση του φορτίου μας.
Είναι αδύνατο να διορθωθούμε και να σωθούμε αν δεν ταλαιπωρηθεί η σάρκα μας. Ακόμη πρέπει να τρέχουμε συχνά στο μυστήριο της εξομολογήσεως, για να καθαρίζεται η ψυχή μας.
Όταν θέλει κανείς να προσφέρει ένα δώρο στον επίγειο βασιλιά, πηγαίνει με χαρούμενο πρόσωπο. Κι όταν έρχεται στον ουράνιο Βασιλιά για να Του ζητήσει κάτι, πρέπει να προσεύχεται με δάκρυα στα μάτια.
Όπως το πρόβατο, όταν φύγει από την μάνδρα και περιφέρεται εδώ κι εκεί, έχει φόβο να πέσει στη φωλιά των λύκων, έτσι κι εκείνος που φεύγει από τη μάνδρα του Χριστού, υπάρχει κίνδυνος να πέσει στις παγίδες του διαβόλου.
Όπως ο άνθρωπος που έχει πάνω του πολύτιμο μαργαριτάρι, φοβάται μήπως του το κλέψουν οι ληστές,
έτσι κι εκείνος που βαδίζει τον δρόμο της πνευματικής ασκήσεως πρέπει να φυλάει με πολλή προσοχή τον μαργαρίτη των αρετών του Χριστού.
Όπως ο άνθρωπος σε ημέρα πένθους πίνει πολύ κρασί και μεθώντας ξεχνάει τον πόνο του, έτσι κι αυτός που θα μεθύσει από αγάπη προς τον Θεό,
ξεχνάει όλα τα ευχάριστα του κόσμου και σκέφτεται μόνον εκείνον και την σωτηρία της ψυχής του.
Πώς μας ωφελούν οι άγιοι
Όποιος φροντίζει για πολλά πράγματα είναι είναι δούλος των πολλών πραγμάτων. Όποιος φροντίζει μόνο για την ψυχή του, αυτός είναι φίλος του Χριστού.
Να γνωρίζεις ότι είναι πολλοί εκείνοι που κάνουν ελεημοσύνη και εκπληρώνουν την εντολή της αγάπης προς τον πλησίον. Ο Θεός όμως μαζί με την ελεημοσύνη θέλει και καθαρή καρδιά.
Μερικοί επαναπαύονται ότι εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους στον Θεό και στον πλησίον με την ελεημοσύνη. Αλλ' αυτή πρέπει να συνοδεύεται και από τον προσωπικό αγιασμό.
Αυτό μας το δίδαξε ο Κύριος και το έκαναν πράξη στη ζωή τους οι άγιοι. Οι άγιοι επεδίωκαν τη μυστική ένωσή τους με τον Θεό. Στη σκέψη τους, στην καρδιά τους και το στόμα τους ήταν πάντα ο Θεός.
Τίποτε δεν χόρταινε την ψυχή τους από τα πράγματα του κόσμου, όσο ο Θεός. Είχαν δοθεί σ' Αυτόν ολοκληρωτικά, ''ψυχή τε και σώματι''. Αλλά και ο Θεός δεν άφηνε τους αγίους του.
Ήταν πάντα δίπλα τους και τους βοηθούσε σ' όλες τους τις ανάγκες. Γιατί ο Θεός, όταν δει την καλή προαίρεση, στέλνει πλούσια τη χάρη Του στους ανθρώπους.
Ο Θεός είναι γενναιόδωρος, αλλά περιμένει πρώτα να ξεκινήσουμε εμείς, ζητώντας το έλεός Του. Ο Θεός θέλει του δώσουμε ολόκληρη την καρδιά μας, τα όνειρά μας. Ο Θεός είναι ζηλότυπος.
Την καρδιά μας την θέλει ολόκληρη, για να την εξαγιάσει. Αυτό έκαναν και οι άγιοι. Έδωσαν στον Χριστό τα πάντα και Αυτός τους έδωσε τα πάντα. Μόνο έτσι θα λυτρωθούμε και θα λευτερωθούμε από τα δεσμά της αμαρτίας.
Οι άγιοι βέβαια ήταν άνθρωποι κι αυτοί, δεν ήταν άγγελοι, αλλ' αγωνίστηκαν επειδή σκέφτηκαν το αιώνιο συμφέρον τους. Γι' αυτό και τους δόξασε τόσο ο Θεός, ώστε να τους τιμούν και να τους μακαρίζουν οι άνθρωποι.
Αυτός είναι ο δρόμος που μας ανοίγουν οι άγιοι και αυτό το δρόμο πρέπει ν' ακολουθήσουμε κι εμείς, αν θέλουμε τη σωτηρία της ψυχής μας. Ο άγιος Ιωάννης ο Θηβαίος, ο θησαυρός αυτός των αρετών, ευαρέστησε τον Θεό με την προσευχή και τη νηστεία στην ησυχία της ερήμου.
Χρειάζεται και ο σωματικός κόπος για την σωτηρία μας. Κάθε ασκητής κάνει μεγάλο αγώνα και βιάζει πολύ τον εαυτό του για να φτάσει με την προσευχή του στον Θεό.
Βία λοιπόν στον εαυτό μας την ώρα της προσευχής. Γράφει ο χρυσός στην ψυχή και στόμα ιερός Χρυσόστομος, ότι ο διάβολος κάνει το παν για να μας σβήσει την λαμπάδα που έχουμε αναμμένη την ώρα της προσευχής.
Οι άγιοι δεν υποχωρούσαν στον πόλεμό του. Ώρες, ημέρες και νύχτες έστεκαν με φόβο μπροστά στον Θεό, ζητώντας την σωτηρία τους. Εμείς τους ακολουθούμε; Τί κάνουμε για την ψυχή μας;
Από τον κόπο της εργασίας σου να προσφέρεις στους φτωχούς, όπως έκανε και ο απόστολος Παύλος. Την ημέρα κήρυττε τον λόγο του Θεού και την νύχτα έφτιαχνε σκηνές για να ζει αυτός και οι συνεργάτες του.
Η καρδιά του αποστόλου Παύλου έκλεινε μέσα της ολόκληρη τη χριστιανοσύνη. Έγραψε στους Κορινθίους:
''Τίς ασθενεί και ουκ ασθενώ; τίς σκανδαλίζεται και ουκ εγώ πυρούμαι''; Ο αββάς Αρσένιος συμβούλευε όποιον πήγαινε σ' αυτόν. Αλλά αυτά που δίδασκε στους άλλους τα ζούσε πρώτα ο ίδιος.
Δεν ήταν ''κύμβαλον αλαλάζον'', αλλά δοχείο του Αγίου Πνεύματος. Ακολουθώντας κι εμείς λοιπόν τη ζωή των αγίων θα έχουμε στην καρδιά μας ειρήνη, γαλήνη εσωτερική και ο Θεός θα είναι πάντα μαζί μας.
( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Συνακόλουθες αναρτήσεις εκ του βιβλίου
''Η Άσκηση στη Ζωή μας''
Είκοσι κείμενα για την Ορθόδοξη Πνευματική Ζωή
βασισμένα στους Ασκητικούς Λόγους του Αββά Ισαάκ του Σύρου,
έκδοση της Ι. Μ. Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής, 2006, σελ. 72 - 77.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου