ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2022

ΒΙΣΚΟΡΟΝΤ ΠΑΥΛΟΣ ΣΕ ΖΕΛΕΝΣΚΙ: «ΖΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΤΟ 1917! ΜΕΝΕΙ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ!»




Έκκληση προς τον Πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντιμίρ Ζελένσκι έκανε ο Καθηγούμενος της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου, Σεβ. Μητροπολίτης Βίσγκοροντ και Τσερνόμπιλ κ. Παύλος.


Ο κ. Παύλος αρχικά ενημέρωσε τον πρόεδρο Ζελένσκι λέγοντας ότι απαγορεύθηκε η τέλεση Ιερών Ακολουθιών στους δύο μεγαλύτερος Ιερούς Ναούς της Λαύρας των Σπηλαιών.


Σύμφωνα με τον Καθηγούμενο οι Αρχές κατήγγειλαν μονομερώς τη σύμβαση μακροχρόνιας μίσθωσης των δύο Ιερών Ναών, χωρίς να προειδοποιήσουν εντός καθορισμένης προθεσμίας.


Επίσης ο Μητροπολίτης Παύλος ανέφερε στον Ουκρανό Πρόεδρο ότι έχει κατ΄ επανάληψη απευθυνθεί στον Υπουργό Πολιτισμού Α. Τκατσένκο, χωρίς μέχρι σήμερα να λάβει καμία απάντηση.


Ο κ. Παύλος δεν παρέλειψε να υποδείξει κιόλας ότι οι δύο ναοί, αναστηλώθηκαν εκ βάθρων τη δεκαετία του 1990 από την ίδια την αδελφότητα. Να αναφερθεί ότι σύμφωνα με τον κ. Παύλο τους δύο αυτούς ναούς διεκδικούσε το λεγόμενο «Πατριαρχείο Κιέβου» του Φιλαρέτου Ντενισένκο, ενώ σήμερα τους διεκδικεί η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας, η οποία δεν έχει καμία σχέση με την αναστήλωσή τους.


«Τώρα εκ νέου δημιουργήθηκε σχίσμα εντός του κράτους μας από τον λεγόμενο Μητροπολίτη Επιφάνιο…Συνέχεια καραδοκούν να αρπάξουν τα ιερά σεβάσματα, με τα οποία δεν έχουν καμία σχέση…


Οι άνθρωποι διεκδικούν ναούς, για τους οποίους δεν έπραξαν ποτέ τίποτε. Αδιαφορούν για τα ιερά σεβάσματα, αλλά τους μαγνητίζει το γεγονός ότι είναι η Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου» - υπογραμμίζει στην έκκλησή του ο Μητροπολίτης Παύλος.


Επίσης ο Μητροπολίτης Βίσγκοροντ κάλεσε τον πρόεδρο της Ουκρανίας να επισκεφθεί την Λαύρα ο ίδιος, και να διαπιστώσει ότι οι ναοί είναι ασφυκτικά γεμάτοι από πιστούς της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.


«Υπερασπίζεσθε τη δικαιοσύνη, αλλά γύρω Σας υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι συμπεριφέρονται με τρόπο επαίσχυντο: αρπάζουν τα ιερά σεβάσματα, προχωρούν σε διαπληκτισμούς, τοποθετούν κλειδαριές στους ναούς…Λες και δεν φτάνει η θλίψη και η συμφορά που οι άνθρωποι μας πεινούν, παγώνουν και δεν έχουν ρεύμα.


Θέλετε να αφαιρέσετε την πίστη από τους ανθρώπους; Να δώστε κατάλληλες εντολές στην κυβέρνηση και στους ανθρώπους γύρω Σας. Δώστε εντολές στο κόμμα σας να μην υπογράψουν αυτά τα έγγραφα κατά της Εκκλησίας…Πόσους ανθρώπους παρακάλεσα να Σας υπερψηφίσουν! Σήμερα στεναχωριέμαι να ακούσω μομφές για αυτό» - αναφέρει ο Ουκρανός Ιεράρχης.


Ακόμη ο Μητροπολίτης Παύλος αντιπαρέβαλε τη σημερινή κατάσταση της Μονής με τα χρόνια των διωγμών από τους άθεους, ενώ απαίτησε την μη ανάμειξη στις υποθέσεις της Εκκλησίας.


«Θέλω να Σας παρακαλέσω ότι αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουμε καμία σχέση με την Εκκλησία, να μην μας λένε πότε να εορτάζουμε τα Χριστούγεννα, ποια εκκλησία να πηγαίνουμε. Το έχω ζήσει πλέον. Το 1983 κρύφθηκα σε δάσος, διανυκτερεύοντας πάνω σε δένδρο, διότι μας κυνηγούσε η KGB, και τότε έγραψαν ότι είμαστε αίσχος της σοβιετικής μας χώρας.


Τα εγγόνια αυτών των ανθρώπων, που εργάζονται στις υπηρεσίας της ασφάλειας, έρχονται σήμερα και ερευνούν…Σήμερα ζούμε ακριβώς την ίδια εποχή, όπως και το 1917. Μένει μόνον να αρχίζουν να σκοτώνουν ιερείς, επισκόπους και πιστούς. Δυστυχώς, βλέπω ότι προς εκεί βαδίζουν τα πράγματα» - τονίζει ο κ. Παύλος.


Επίσης, κάλεσε «όσους επιθυμούν το κακό» για την Εκκλησία να μελετήσουν το Ευαγγέλιο, υπογραμμίζοντας ότι «νομίζουν ότι θα επικρατήσουν με την δική τους εξουσία…Αλλά υπάρχει και η δίκη του Θεού, στην οποία δεν θα καταφέρουν να επικρατήσουν».


Από την πλευρά του ο Υπουργός Πολιτισμού της Ουκρανίας Α. Τκατσένκο, δήλωσε ότι «δεν είναι υποχρεωμένος να επικοινωνεί με τον καθηγούμενο». Ακόμη επιβεβαίωσε ότι οι δύο ναοί της Λαύρας δεν θα είναι διαθέσιμοι


για ακολουθίες για την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, ενώ τόνισε πως αυτή την στιγμή ειδική κρατική επιτροπή ελέγχει την νομιμότητα της χρήσεως του χώρου της Λαύρας, ώστε στη συνέχεια θα αφαιρεθεί η δυνατότητα από την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία να χρησιμοποιεί τον υπόλοιπο χώρο της μονής.


Για το εν λόγω θέμα μίλησε και ο Μητροπολίτης Μπάντσεν κ. Λογγίνος, ο οποίος είναι γνωστός στην Ουκρανία για τον φλογερό του λόγο. «Παρακαλέσαμε τον Κύριο να συνετίσει τους καημένους ανθρώπους, οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους ισχυρούς και αποφάσισαν να πολεμήσουν με τον Θεό, τον ουρανό και τον λαό Του…


Μπορείτε να αρπάξετε τα οικοδομήματα, αλλά όχι και τον Θεό. Όλοι οι άνθρωποι είναι η Εκκλησία του Αγίου Πνεύματος, να είσθε έτοιμοι: ο Θεός θα σας χτυπήσει! Στην Λαύρα αναπαύονται οι Άγιοι πατέρες Αντώνιος και Θεοδόσιος των Σπηλαίων του Κιέβου. Δεν θα μας εγκαταλείψουν, και όταν ξεσηκωθούν, θα αντιμετωπίσετε φοβερά δεινά» τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Λογγίνος.


Η Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου (10ος αι.) είναι ιστορικό λίκνο του ρωσικού μοναχισμού και μια από τις μεγαλύτερες ιερές μονές της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας με περισσότερους από 200 μοναχούς.


Ο συνολικός αριθμός των οικητόρων της μονής, συμπεριλαμβανομένων των δοκίμων μοναχών, εργαζομένων και φοιτητών της Θεολογικής Ακαδημίας και Ιερατικής Σχολής Κιέβου ανέρχεται σε χίλια άτομα.


Στη Λαύρα επίσης στεγάζεται η έδρα του Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ. Ονουφρίου. Οι Ουκρανοί δημόσιοι υπάλληλοι δέχθηκαν νωρίτερα ότι ο κοινός αριθμός των μοναχών της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας στο Κίεβο (περίπου 50 άτομα) δεν επαρκεί για την εκ νέου επάνδρωση της τεράστιας Mονής. Επιμέλεια - μετάφραση: Romfea.gr.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF