ΟΠΟΥ ΞΕΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΑΓΩΝΙΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΑΠΑΘΕΙΑ!

Ἐνδιαφερόμαστε γιά τήν δημοκρατία σέ ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τοῦ κόσμου, ἀλλά εἴμαστε ἀδιάφοροι γιά τήν δημοκρατία στήν πατρίδα μας. Γνωρίζουμε μέ τό νί καί μέ τό σίγμα τί τρέχει στό Πεκῖνο, στήν Οὐάσιγκτων, στήν Μόσχα, στήν Τεχεράνη, στήν Βουδαπέστη καί στήν Βαρσοβία, ἀλλά κοιμόμαστε ὄρθιοι γιά τό τί ἐνδεχομένως συμβαίνει στό ἀπέναντι τετράγωνο στήν Ἀθήνα.

του Μανώλη Κοττάκη

Ἐνδιαφερόμαστε γιά τήν δημοκρατία στήν μακρινή Κίνα καί σχολιάζουμε μέ ἀποτροπιασμό τούς περιορισμούς τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν πού ἐπιβάλλει ἐκεῖ ἡ διακυβέρνηση τοῦ Προέδρου Σί. Σκουντᾶμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον συνωμοτικά: «Εἶδες τίς διαδηλώσεις τῶν ἑκατομμυρίων στό Πεκῖνο;». Ρωτᾶμε συνεχῶς:

«Τί συμβαίνει στήν Κίνα; Εἶδες τά λευκά χαρτιά πού κρατοῦν οἱ διαδηλωτές;». Θυμόμαστε τήν ἀντίστοιχη ἔκρηξη τῆς δεκαετίας τοῦ 1990 μέ τά ἐπεισόδια στήν πλατεῖα Τιέν Ἄν Μέν, καί κάποιοι φαντασιωνόμαστε νέο 1989.

Ἐνδιαφερόμαστε γιά τήν δημοκρατία στήν Ρωσσία, γιά τίς διώξεις τῶν ἀντιφρονούντων, καί στολίζουμε καθημερινά τόν Πούτιν μέ διάφορους χαρακτηρισμούς –ὁ συχνότερος ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι «δικτάτωρ».

Ἐνδιαφερόμαστε γιά τήν δημοκρατία στήν Ἀμερική. Παθιαστήκαμε πρόσφατα γιά τό ἀποτέλεσμα τῶν ἐνδιάμεσων ἐκλογῶν, γιά τό ποιός ἐλέγχει τό Twitter καί πῶς θά τό χειραγωγήσει ὁ Μάσκ. Εἴχαμε ἀγωνία γιά τό ποιός νίκησε στίς κρίσιμες Πολιτεῖες, γιά τό ἄν ἔγινε νοθεία στήν Ἀριζόνα, καί ἄν ἀπετράπη ἡ παλινόρθωση Τράμπ, γιά τό ποιός ἔχει εὐθῦνες γιά τά γεγονότα στό Καπιτώλιο.

Ἐνδιαφερόμαστε γιά τήν δημοκρατία στό Ἰράν καί γιά τήν ἐξέγερση χιλιάδων γυναικῶν κατά τῆς μαντήλας. Διοργανώνουμε συζητήσεις, σχολιάζουμε μέ ἀποτροπιασμό τίς δολοφονίες, χειροκροτοῦμε τήν ἄρνηση τῶν παικτῶν τῆς ἐθνικῆς Ἰράν νά ποῦν τόν ἐθνικό τους ὕμνο στό Μουντιάλ, ἐκφράζουμε ἀλληλεγγύη, ζητᾶμε ριζοσπαστικές ἀλλαγές. 

Ἐνδιαφερόμαστε ἀκόμη καί γιά τήν δημοκρατία στό Κατάρ ὅπου, ὅπως προκύπτει ἀπό ὅλα ὅσα συμβαίνουν στό ὑπό ἐξέλιξη Μουντιάλ, κυριαρχεῖ ὁ αὐταρχισμός καί ἡ λογοκρισία. Ὅπου ξένη δημοκρατία, ἀγωνία οἱ Ἕλληνες! Ἀκόμη καί γιά τήν Οὑγγαρία.

Ἀλλά γιά τήν δική μας δημοκρατία; Ἐρώτηση οὐδεμία. Ἀπορίες μηδέν. Μιθριδατισμός. Ἀπάθεια. Ἀδιαφορία. Ὅλα ὅσα μᾶς συμβαίνουν τά θεωροῦμε φυσιολογικά. Συνηθισμένα πράγματα. Κλασσικά εἰκονογραφημένα. Γι’ αὐτό καί τά ὑποτιμοῦμε. Τά προσπερνοῦμε. Τά χλευάζουμε. Μέ τό ἐπιχείρημα, ὅτι πάντα ἔτσι ἦταν στήν Ἑλλάδα!

Μεταξύ μας: Δέν ὑπάρχει χειρότερο συναίσθημα ἀπό αὐτό. Νά διαπιστώνεις ὅτι ἡ δημοκρατία δολοφονεῖται στήν πατρίδα μας σέ συνθῆκες ἐλευθερίας, γενικῆς ἀπάθειας, σιωπῆς καί ἀδιαφορίας. Νά βλέπεις ὅτι δέν μᾶς νοιάζει. Ὅτι δέν ντρεπόμαστε.

Ὅτι δέν μᾶς θορυβεῖ τό γεγονός, πώς τό τελευταῖο διάστημα τό ζήτημα τῆς ἀνεξαρτησίας τοῦ Τύπου, τῆς ἀνεξαρτησίας τῆς δικαιοσύνης, τῆς διαπλοκῆς πολιτικῆς καί ἐπιχειρηματιῶν, τῆς ἔξαρσης τοῦ ὀργανωμένου ἐγκλήματος

πού ξεκαθαρίζει τούς λογαριασμούς του ἐν μέσῃ ὁδῷ, γίνεται ὅλο καί τακτικότερα ἀντικείμενο σχολιασμοῦ ἀπό ὅλες τίς μεγάλες δυτικές ἐφημερίδες τοῦ ἐξωτερικοῦ, ἀκόμη-ἀκόμη καί ἀπό τήν ἁρμόδια ἐπιτροπή τῆς Κομμισσιόν.

Εἶναι ἀπογοητευτικό νά αἰσθάνεσαι ὅτι συμπεριφερόμαστε σάν νά μήν μᾶς ἀφορᾶ τό γεγονός, πώς ἡ παραβίαση τοῦ ἀπορρήτου τῶν ἐπικοινωνιῶν πλήττει τήν διεθνῆ εἰκόνα τῆς χώρας στούς κόλπους φιλικῶν ξένων κυβερνήσεων.

Οἱ ὑπουργοί τῶν ὁποίων ζητοῦν ἀπό τούς Ἕλληνες ὁμολόγους τους διμερεῖς συναντήσεις ἐκ τοῦ σύνεγγυς καί ὄχι ἐπικοινωνίες ἐκ τοῦ μακρόθεν, προκειμένου νά συνεννοοῦνται μέ ἀσφάλεια γιά εὐαίσθητα καί λεπτά ζητήματα ἐξωτερικῆς πολιτικῆς.

Εἶναι συγκλονιστικό νά διαπιστώνεις πώς δέν μᾶς κάνει ἐντύπωση ὅτι ἡ ὑπόθεση αὐτή πλήττει σέ ἐπίπεδο ἐντυπώσεων τόν πυρῆνα τοῦ κράτους δικαίου μίας δυτικῆς φιλελεύθερης δημοκρατίας. Δημοκρατίας, ἡ ὁποία ἐμφανίζεται νά παρακολουθεῖ ἱεροκρυφίως τούς θεματοφύλακες τῶν νόμων της καί τῆς τάξεώς της, ἀνώτατους δικαστικούς λειτουργούς, ἀρχηγούς ὑπηρεσιῶν, συμβούλους ἐθνικῆς ἀσφάλειας, ὑποδιοικητές μυστικῶν ὑπηρεσιῶν, ὑπουργούς.

Ἡ ἀπάθειά μας εἶναι μοναδική. Στό μυαλό μεγάλης μερίδας Ἑλλήνων ἕνα ἀστικό κόμμα, συγχωρεῖται –μή σᾶς πῶ ἐπικροτεῖται κιόλας– νά παραβιάζει τούς κανόνες τοῦ κράτους δικαίου, ἐφ’ ὅσον φέρνει τήν οἰκονομική ἀνάπτυξη στήν χώρα. Πολύ δέ περισσότερο ἄν ἔχουν κάνει τά ἴδια ἀνομήματα καί οἱ πολιτικοί του ἀντίπαλοι στό παρελθόν.

Ἐνδιαφέρον γιά τήν δημοκρατία στήν χώρα, ἴσως, ὑπάρξει μόνον, ἄν οἱ Ἕλληνες συνδέσουν τήν ὑπόθεση τῆς παραβίασης τοῦ ἀπορρήτου τῶν ἐπικοινωνιῶν μέ σκάνδαλα διαφθορᾶς. Ἄν δηλαδή δημοσιευθοῦν ὑποκλαπεῖσες συνομιλίες πού δείχνουν ὅτι ἔγινε πάρτυ εἰς βάρος τῶν οἰκονομικῶν τους.

Μόνο τότε, μόνο ἄν μεσολαβήσει τό χρῆμα καί συνδεθεῖ μέ τίς παραβιάσεις, ἴσως συγκινηθοῦμε γιά τήν ποιότητα τῆς δημοκρατίας στήν πατρίδα μας. Ἡ δημοκρατία στίς μέρες μας ἔχει δυστυχῶς τιμή στήν πατρίδα μας…

Ἀποτιμᾶται σέ εὐρώ. Μόνον. Καί ὅλα αὐτά στό πλαίσιο μιᾶς ἀνάποδης κουλτούρας πού, σέ ἀντίθεση μέ τήν αὐστηρή εὐρωπαϊκή ἠθική, στήν Ἑλλάδα, δοξάζει τήν παρανομία καί τήν παραβίαση βασικῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ἡ ἄποψή μας εἶναι ἡ ἑξῆς: ἀντί νά μαδοῦμε καθημερινά τήν μαργαρίτα γιά τό ἄν ἔπρεπε μιά συνεδρίαση Ἐπιτροπῆς Θεσμῶν τῆς Βουλῆς νά εἶναι δημόσια, πού ἔπρεπε, γιά τό ἄν ἔπρεπε νά προσαχθοῦν βασικοί μάρτυρες τῆς ὑποθέσεως,

ἄν ἔπρεπε νά ἀντικατασταθοῦν βουλευτές τῆς πλειοψηφίας, ἄν ἔπρεπε νά ἔχει ἀρθεῖ τό ἀπόρρητο, ἄν ἔπρεπε νά ζητηθεῖ ἡ γνώμη τῶν ἀνεξάρτητων ἀρχῶν γιά τήν κατάρτιση τοῦ νομοσχεδίου γιά τήν ἐθνική ὑπηρεσία πληροφοριῶν,

ἄν… ἄν…, καλύτερα εἶναι ὁ Πρωθυπουργός καί οἱ ἀρχηγοί τῶν κομμάτων νά ξεκαθαρίσουν στό φῶς τῆς ἡμέρας τί ἀπό ὅσα καταγγέλλονται συνέβη καί τί δέν συνέβη.

Νά χρεωθοῦν εὐθῦνες, νά πιστωθοῦν συγγνῶμες, καί νά πᾶμε παρακάτω. Τό νά δηλητηριάζεται καθημερινά ἡ δημοκρατία σέ μία χώρα πού ἔχει ὀδυνηρή ἱστορική ἐμπειρία γιά τό τί σημαίνει νά ἀπαξιώνεται ἡ πολιτική, δέν εἶναι λύση.

Οὔτε ἡ ὑποκρισία εἶναι λύση. Νά ἀφιερώνονται ὧρες ἐπί ὡρῶν κάθε μέρα σέ ραδιόφωνα καί τηλεοράσεις γιά συνεντεύξεις μέ θέμα τί συμβαίνει στήν Κίνα, τί συμβαίνει στήν Ρωσσία, τί συμβαίνει στό Ἰράν,

τί συμβαίνει στό Κατάρ, τί συμβαίνει στήν Ἀμερική, τί στήν Οὑγγαρία, τί στήν Πολωνία, ἀλλά νά μή συζητᾶμε τί συμβαίνει μέ τήν δημοκρατία στήν Ἑλλάδα, ἀποτελεῖ στρατηγική στρουθοκαμήλου. Ἕως πότε ὅμως θά ἔχουμε τό κεφάλι μας βαθιά χωμένο στήν ἄμμο; *Εκ της ηλεκτρονικής μορφής της <<Εστίας>> της 1.12.2022. Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.