ΟΣΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ: ΕΡΓΑ Γ', «Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ» ΜΕΡΟΝ 8ον

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Η Βασιλεία του Θεού και ο αντίχριστος»,
σε μετάφραση και επιμέλεια του συγγραφέα Πέτρου Μπότση, «Έργα Γ'»,
Αθήνα 2011, σελ. 78-82.
<<Όλη αυτή η σύγχυση και ο θόρυβος για τα παραπάνω, όπως και γι΄άλλα συναφή θέματα που αναφέρονται στον αντίχριστο, μας ώθησαν να συμπεριλάβουμε ως βασικό κείμενο στον τρίτο τόμο των έργων του οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ μια πατερική και αγιογραφική πραγματεία του για το θέμα αυτό.
Τίτλος της εργασίας αυτής είναι <<Η Βασιλεία του Θεού και ο Αντίχριστος>>.
Ο όσιος Ιγνάτιος πραγματεύεται με μοναδική ερμηνευτική ικανότητα και πληρότητα τα λόγια του ίδιου του Κυρίου για το θέμα της Δεύτερης Παρουσίας Του, της Βασιλείας του Θεού και του αντιχρίστου, ώστε να μην αφήνει κανένα κενό ή δυνατότητα παρερμηνείας των αγιογραφικών κειμένων.
Το θεωρήσαμε απαραίτητο λοιπόν να συμβάλλουμε με τη γνώμη ενός αγίου της Εκκλησίας μας στη διάλυση όλων των σχετικών παρερμηνειών και πλανών, ώστε κάθε καλοπροαίρετος χριστιανός να ερμηνεύσει ναι ν' ασχοληθεί με το βασικό θέμα <<ου έστι χρεία>>, και που δεν είναι άλλο από το να προετοιμαστούμε, να είμαστε έτοιμοι για το <<πώς>> και όχι για το <<πότε>> θα συναντήσουμε το Χριστό.
Εκτός από βασικό αυτό έργο όμως, στον τρίτο τόμο συμπεριλάβαμε κι άλλα εποικοδομητικά κείμενα, απαραίτητα στον κάθε χριστιανό που θέλει ν' αγωνιστεί με συνέπεια στον αμπελώνα του Κυρίου.
Ο όσιος Ιγνάτιος ήταν πάρα πολύ εγκρατής της πατερικής θεολογίας κι ασχολήθηκε με την ερμηνεία αρκετών αγιογραφικών κειμένων με μοναδική ικανότητα και θείο φωτισμό.
Εκτός από τα ερμηνευτικά του κείμενα (όπως για παράδειγμα τις ερμηνείες του 1ου ψαλμού του Δαβίδ, των ευαγγελικών περικοπών που αναφέρονται στη Μάρθα και τη Μαρία, στις Μυροφόρες γυναίκες κλπ), ο όσιος Ιγνάτιος έγραψε και κάποιες πραγματείες που αφορούν στην καθημερινή ζωή και στην πνευματική πρόοδο των χριστιανών, όπως για παράδειγμα την αξία που έχουν στην πνευματική ζωή η νηστεία, η εγρήγορση, η ταπεινοφροσύνη, η σωματική και πνευματική άσκηση, η νέκρωση του κοσμικού πνεύματος κ. α.
Τα κείμενα του οσίου Ιγνατίου είναι αυθεντικά, πατερικά, στηρίζονται στην παράδοση και την ορθή διδασκαλία της Εκκλησίας μας.
Κατά συνέπεια είναι μια πηγή ζώντος ύδατος, που ξεδιψάει κι αναπαύει τον ταλαιπωρημένο από αμφιβόλου προέλευσης σύγχρονες ετεροδιδασκαλίες και πλάνες>>.
Πέτρος Μπότσης, Ιανουάριος 2008
(Απόσπασμα εκ του Προλόγου)
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

Η ΝΕΚΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

<<Τίς αποκυλίσει ημίν τον λίθον>> (Μάρκ. ιστ' 3)

Κήρυγμα στην Κυριακή των Μυροφόρων

(συνέχεια εκ του προηγούμενου)

Ο τάφος υποδηλώνει την καρδιά μας. Η καρδιά μας ήταν ναός, αλλά έγινε τάφος. Ο Χριστός εισέρχεται εκεί με το βάπτισμα και κατοικεί μέσα μας. Τότε η καρδιά εξαγιάζεται και καθιερώνεται ως ναός του Θεού.

Από τον Χριστό αποκτούμε τη δυνατότητα να ενεργούμε, να αναγεννήσουμε τον παλαιό άνθρωπο. Ο Χριστός, που Τον δεχτήκαμε  με το άγιο βάπτισμα, συνεχίζει να κατοικεί μέσα μας, αλλά πολλές φορές πληγώνεται και νεκρώνεται με τη συμπεριφορά μας.

Μια βαριά πέτρα, <<λίθος μέγας>>, καλύπτει την είσοδο του τάφου. Οι εχθροί του Θεού τοποθετούν φρουρό στην είσοδο του τάφου και τον σφραγίζουν καλά. Δεν αφήνουν κανένα κενό και καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για να εμποδιστεί έστω και η αφή της.

Οι πολέμιοι του Θεού φροντίζουν οι ίδιοι να συντηρήσουν αυτήν τη νέκρωση. Σκέφτηκαν κι επινόησαν κάθε είδους εμπόδιο, ώστε να ειδοποιηθούν σε περίπτωση ανάστασης. Ήθελαν να την εμποδίσουν με κάθε τρόπο, να την κάνουν αδύνατη.

Πέτρα είναι το ψυχικό πάθος που οι άγιοι πατέρες ονομάζουν <<αναισθησία>> (Βλ. την Κλίμακα του οσίου Ιωάννη του Σιναϊτη, Λόγος ιζ'). Ποιά είναι η αμαρτία αυτή, σε τί συνίσταται; Κάποιοι θα πουν πως ούτε άκουσαν γι' αυτήν.

Σύμφωνα με ορισμό που δίνουν οι πατέρες, <<αναισθησία>> είναι η νέκρωση των πνευματικών αισθήσεων. Είναι ο αόρατος θάνατος της ψυχής του ανθρώπου για τα πνευματικά θέματα κι η αναζωογόνησή του για τα υλικά.

Τυχαίνει καμμιά φορά ν' αρρωστήσει ο άνθρωπος κι η αρρώστιά του να κρατήσει πολύ καιρό. Έτσι η αρρώστια δεν βρίσκει ικανή <<τροφή>> και σταματάει να τον βασανίζει. Τον εγκαταλείπει έτσι αποκαμωμένο, νεκρωμένο κατά κάποιο τρόπο, ανίκανο για οποιαδήποτε δραστηριότητα, γιατί οι πόνοι κι οι ταλαιπωρίες τον έχουν φθείρει.

Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στην ανθρώπινη ψυχή. Όταν η ψυχή χρονοτριβεί στην αμέλεια και σε αδιάκοπους περισπασμούς, όταν ξεχνά και δεν ασχολείται καθόλου με το Θεό και την αιωνιότητα, όταν λειτουργεί κι αδιαφορεί για τις ευαγγελικές εντολές και διδαχές, τότε νεκρώνεται και παύει το ενδιαφέρον της για τα πνευματικά θέματα.

Τα πνευματικά αυτά θέματα όμως υπάρχουν. Μόνο για την ψυχή αυτή δεν υφίστανται, επειδή η ίδια έχει νεκρωθεί και το ενδιαφέρον της γι' αυτά έχει ατονήσει. Γιατί όλη η δύναμη κι η θέλησή της στρέφονται προς ό,τι είναι υλικό, πρόσκαιρο, μάταιο κι αμαρτωλό. 

Όποιος ερευνά την κατάσταση της ψυχής του εμπεριστατωμένα και αμερόληπτα, θα δει μέσα της το πάθος της αναισθησίας. Θα δει σε τί έκταση έχει φτάσει η επιρροή της. Θα διακρίνει την αγριότητά της, τη σοβαρότητά της.

Και τότε θ' αναγνωρίσει πως όλ' αυτά μαρτυρούν τη νέκρωση της ψυχής. Με το που θα ξεκινήσουμε να διαβάζουμε το λόγο του Θεού τί πλήξη και τί ανία μας πιάνει αμέσως! Ό,τι κι αν διαβάσουμε μας φαίνεται ασήμαντο, περίεργο, που δεν αξίζει την προσοχή μας.

Πόσο θα θέλαμε να σταματήσουμε αμέσως αυτό το διάβασμα! Πού οφείλεται αυτό; Στο γεγονός ότι δεν έχουμε ζήλο για το λόγο του Θεού. Πόσο στεγνή νιώθουμε την ψυχή μας, όταν στεκόμαστε στην προσευχή, πόσο ψυχρή!

Πόσο βιαζόμαστε να τελειώσουμε τις τυπικές αιτήσεις και ικεσίες μας, πόσες φορές ο νους μας περισπάται από δω κι από κει! Γιατί; Επειδή έχουμε αποξενωθεί από το Θεό. Πιστεύουμε στην ύπαρξή Του, μα η πίστη μας είναι νεκρή!

Δεν ζει μέσα στις καρδιές μας. Γιατί ξεχάσαμε την αιωνιότητα; Δεν κινδυνεύουμε ν' αποκλειστούμε από τον αριθμό εκείνων που θα εισέλθουν στον τόπο της αιώνιας μακαριότητας; Ο θάνατος στέκεται μπροστά μας, όπως και σε κάθε άλλον άνθρωπο.

Γιατί το ξεχνάμε αυτό; Επειδή έχουμε προσκολληθεί μ' όλη μας την ψυχή στα εγκόσμια. Δεν μας απασχολεί η αιωνιότητα, ποτέ δε θέλουμε να σκεφτόμαστε γι' αυτήν. Έχουμε χάσει την πολύτιμη αυτή αίσθηση κι έχουμε ενστερνιστεί μιαν απατηλή αντίληψη για την επίγεια διαδρομή μας.

Η απατηλή αυτή αντίληψη μας κάνει να φανταζόμαστε την επίγεια ζωή μας ατέλειωτη, αιώνια. Έχουμε τόσο απατηθεί κι αιχμαλωτισθεί από την ψεύτικη αυτή αντίληψη, ώστε ενεργούμε σ' όλα τα πράγματα σύμφωνα μ' αυτήν.

Θυσιάζουμε όλες τις ψυχικές και σωματικές μας δυνάμεις σ' αυτό που είναι φθαρτό. Δεν έχουμε καμιά φροντίδα για τον άλλο κόσμο που μας περιμένει, αν και είναι σίγουρο πως κάποτε θα γίνουμε κάτοικοί του.

Γιατί επιδιδόμαστε τόσο πολύ στην αργολογία, στους αστεϊσμούς, στην κατάκριση και στους εμπαιγμούς των συνανθρώπων μας; Γιατί δαπανάμε χρόνο πολύ και μάλιστα αβασάνιστα σε διασκεδάσεις ταπεινές, που δε μας δίνουν καμιά ψυχική ικανοποίηση, προσπαθώντας με το ένα κενό της ζωής μας ν' αντικαταστήσουμε το άλλο;

Γιατί δε θέλουμε ν' αφιερώσουμε ούτε τον ελάχιστο χρόνο στις αμαρτίες μας και στη μετάνοιά μας γι' αυτές; Είναι επειδή έχουμε ροπή προς την αμαρτία, προς οτιδήποτε ρηχό, προς οτιδήποτε μας συνδέει με την αμαρτία, συντηρεί μέσα μας την αμαρτία.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Η Βασιλεία του Χριστού και ο αντίχριστος»,
σε μετάφραση και επιμέλεια του συγγραφέα Πέτρου Μπότση, «Έργα Γ'»,
Αθήνα 2011, σελ. 78-82.