ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τρίτη 13 Ιουνίου 2023

«Ο ΤΥΠΟΣ ΣΗΜΕΡΑ»: «ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ» ΤΟΝ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΚΑΙ …ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ



Επιλογή άρθρων από τον ημερήσιο Τύπο -γραπτό και ηλεκτρονικό- με βάση το ενδιαφέρον, την αξιοπιστία και την αξιοπρέπεια των λόγων του, τη συνάφεια, τη συγγένεια και την σχετικοποίησή του με τα πνευματικά θέματα που προβάλλει το ιστολόγιό μας. Ευτυχώς, ακόμα και σήμερα, υπάρχουν άρθρα -γνωστών και αγνώστων- που προάγουν την αλήθεια, τις διαχρονικές αξίες και εκείνη την διακριτή λεπτότητα, που προσδίδει στο λόγο το «άλας» της ολοκλήρωσης, τη τελειότητα της λεκτικής αριστείας. Στην εποχή που ζούμε, ο ημερήσιος Τύπος πίπτει, όταν ο ελεύθερος ηλεκτρονικός ανανίπτει. Κάποτε στις εφημερίδες είχαμε τις λεγόμενες «σχολές», που δεν ήταν τίποτ' άλλο από την ίδια δημοσιογραφική γραμμή -γραμμή στο λόγο και την ανάδειξή του- που κατέδειξαν συντάκτες ονόματα, συντάκτες που το ήθος και η συνέπειά τους αναγνωρίστηκε από το αναγνωστικό κοινό. Εφημερίδες -ασχέτως πολιτικής κατεύθυνσης- όπως η «Αυγή», η «Απογευματινή», το «Βήμα», η «Καθημερινή», τα «Νέα», το «Έθνος» και η «Εστία». Σήμερα ο ημερήσιος Τύπος δυστυχώς εξέπεσε, τόσο από ανθρώπινο δυναμικό όσο κι από τις «αλήθειες» που κομίζει, κατάντησε περισσότερο δέσμιος και υποχείριο των ιδιοκτητών - «νεροκουβαλητών» του δημοσίου, παρά εκλεκτός και αξιοκρατικός αρωγός στην επιλογή και την ανάδειξη της είδησης. Γιατι συμβαίνει το εξαιρετικά αλλόκοτο, τραγελαφικό, ταυτόχρονα και τραγικό: δεν παρουσιάζεται η πραγματική είδηση, αλλά το κουτσομπολιό, το κους κους, το ηδονοβλεπτικό, το αιμοσταγές, η «δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας» και η λαγνεία του τρόμου! Απέναντι στα νοσηρά αυτά «δημοσιογραφικά σκευάσματα» και σηψαιμικά υποκατάστατα επιλέγουμε -όχι δίκην ρομαντισμού, αλλά χάριν της ανόθευτης φιλαληθείας- άρθρα, που πολλάκις μπορεί να μην συμβαδίζουν με τις ημέτερες απόψεις, αλλά που αναδεικνύουν όμως την συχνά έρπουσα «αγιότητα» του λόγου! Εύχεσθε!




Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος








Ἡ Ἑλληνική Δημοκρατία ἠρνήθη μέσῳ τοῦ Ἑλληνικοῦ Κέντρου Κινηματογράφου νά χρηματοδοτήσει ταινία τοῦ σκηνοθέτου Γιάννη Σμαραγδῆ.
Πολῖτες ζητοῦν νά μάθουν τόν λόγο, καί οἱ ὑπεύθυνοι ἀπαντοῦν ὅτι εἶναι «προσωπικό δεδομένο»!
Ὅλη ἡ ἀλληλογραφία



«ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ εἶναι ἐπικίνδυνο νά εἶσαι πατριώτης» δηλώνει ὁ σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδῆς, ἀπαριθμῶν τά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζει ἀφ’ ὅτου ἀπεφάσισε νά γυρίσει ταινία γιά τόν πρῶτο Κυβερνήτη τῆς Ἑλλάδος Ἰωάννη Καποδίστρια. Κάποιοι κάνουν τά ἀδύνατα δυνατά γιά νά ματαιωθεῖ ἡ ταινία. Ἀπό ἐξαγορές συνεργατῶν τοῦ σκηνοθέτου μέχρι τηλεφωνικές ὑποκλοπές καί μεθόδους τοῦ ὑποκόσμου. Μετά μᾶς κάνει ἐντύπωση πού ὁ χῶρος τῆς «τέχνης» ἔχει καταληφθεῖ ἀπό ἀριστερούς πού προβάλλουν παρακμιακά πρότυπα. Αὐτούς ὅμως χρηματοδοτεῖ ἡ Ἑλληνική Δημοκρατία. Σκηνοθέτες σάν τόν Σμαραγδῆ βλέπουν τίς αἰτήσεις τους γιά χρηματοδότηση ἀπό τό Ἑλληνικό Κέντρο Κινηματογράφου νά ἀπορρίπτονται. Ἁπλά, ξερά καί ἀναιτιολόγητα. Ἴσως ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας, ὁ πρῶτος μάρτυς τοῦ νεοελληνικοῦ Κράτους, νά μήν ἀνταποκρίνεται στά πρότυπα πού θέλουν νά προβάλλουν. Τούς ἐνοχλεῖ ἄραγε τό γεγονός ὅτι εἶναι μία διεθνοῦς κύρους προσωπικότης; Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς Ρωσσίας, μιᾶς μεγάλης δυνάμεως τῆς ἐποχῆς; Τούς ἐνοχλεῖ ὅτι ἐγκατέλειψε τά ἀξιώματά του καί ἦλθε στήν Ἑλλάδα χωρίς νά καταδεχθεῖ νά μισθοδοτηθεῖ ἀπό ἕνα κράτος σέ χρεωκοπία; Τούς ἐνοχλεῖ τό ὅτι ἔμεινε ὄρθιος στίς ἐπάλξεις ὑπερασπιζόμενος τίς ἀρχές του, μέχρις ὅτου τά βόλια τῶν δολοφόνων τόν ἔπληξαν ἔξω ἀπό τόν ναό ὅπου ἐκκλησιάζετο, ὡς ἁπλός πολίτης, ἀνάμεσα στούς Ἕλληνες; Ἀπάντησις δέν ὑπάρχει, διότι τό Ἑλληνικό Κέντρο Κινηματογράφου ἐπικαλεῖται τήν νομοθεσία περί προστασίας προσωπικῶν δεδομένων γιά νά ἀποφύγει νά δώσει ἐξηγήσεις. Τώρα τί εἴδους «προσωπικά δεδομένα» μπορεῖ νά ὑπάρχουν σέ ἕνα σκεπτικό ἀπορρίψεως αἰτήσεως χρηματοδοτήσεως μιᾶς ταινίας, εἶναι γιά ἐμᾶς μυστήριο πού ἐκφεύγει τῶν ὁρίων τῆς κατανοήσεως διά τοῦ ὀρθοῦ λόγου. Ἔχει νά κάνει μέ «προσωπικά δεδομένα» αὐτῶν πού ἔλαβαν τήν ἀπόφαση; Μέ «προσωπικά δεδομένα» τοῦ σκηνοθέτου; Μέ «προσωπικά δεδομένα» τοῦ Ἰωάννου Καποδίστρια; Καί ὅμως. Ἰδού ἡ ἀπάντησις τήν ὁποία ἔδωσε τό Ἑλληνικό Κέντρο Κινηματογράφου σέ πολῖτες πού ἔθεσαν ἐρώτηση σχετικῶς μέ τούς λόγους γιά τούς ὁποίους ἡ αἴτησις γιά χρηματοδότηση τῆς ταινίας ἀπερρίφθη: «Ἀγαπητέ κύριε Δοῦκα, »Ἀγαπητέ κύριε Ρέντζο, »Τό Ἑλληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ) σᾶς εὐχαριστεῖ γιά τήν ἐπικοινωνία καί γιά τό εἰλικρινές ἐνδιαφέρον πού ἐπιδεικνύετε ἐσεῖς καί οἱ φορεῖς τούς ὁποίους ἐκπροσωπεῖτε γιά τόν ἑλληνικό κινηματογράφο καί τούς δημιουργούς του. »Ἀναφορικά μέ τό κινηματογραφικό σχέδιο “Καποδίστριας” τοῦ κυρίου Ἰωάννη Σμαραγδῆ καί τή μή ἔνταξή του σέ χρηματοδοτικό πρόγραμμα τοῦ ΕΚΚ δέν νομιμοποιούμαστε, λόγῳ τήρησης τῆς σχετικῆς μέ τά προσωπικά δεδομένα νομοθεσίας, νά ἀνακοινώσουμε δημοσίως ἤ νά κοινοποιήσουμε σέ τρίτους στοιχεῖα τῆς ἀξιολόγησης τοῦ σχεδίου αὐτοῦ. »Περισσότερες λεπτομέρειες γιά τό πλαίσιο τῆς διαδικασίας ἀξιολόγησης προτάσεων πού κατατίθενται στό ΕΚΚ μπορεῖτε νά βρεῖτε στήν ἱστοσελίδα του, στήν ἑνότητα Χρηματοδότηση- Προγράμματα Ἀνάπτυξης καί Παραγωγῆς. Θά χαροῦμε ἄν μᾶς ὑποδείξετε σέ ποιά ἠλεκτρονική διεύθυνση ἐπιθυμεῖτε νά σᾶς ἀποστέλλουμε ἐνημερώσεις πού ἀφοροῦν τόν ἑλληνικό κινηματογράφο ὥστε μέ τή σειρά σας νά τίς κοινοποιεῖτε στά μέλη σας.




Μέ ἐκτίμηση


Δημήτρης Μπούρας

Δημοσιογράφος

Ὑπεύθυνος Γραφείου Τύπου»




*Αναδημοσίευση εκ της εφημερίδας <<Εστία>> της 12.6.2023.
Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF