Η ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΠΕΤΡΙΝΟΥ ΝΑΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο των εκδόσεων «ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ» και «ΑΘΩΣ»:
«Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΒ ΤΟΥ ΠΟΤΣΑΕΦ»,
Α' έκδοση, Ιούλιος 2009, σελ. 47-51.
<<Το βιβλίο εξιστορεί με γλαφυρό τρόπο το βίο του Αγίου Ιώβ που έζησε τον 16ο αιώνα στη Ρωσία, καθώς και θαυμαστά σημεία που φανερώθηκαν μετά την κοίμησή του.
Ο Όσιος Ιώβ του Ποτσάεφ, κατά κόσμον Ιωάννης Ζέλεζο, γεννήθηκε περί το 1550 στη Γαλικία της Ρωσίας.
Εκάρη μοναχός σε ηλικία μόλις δώδεκα ετών.
Η φήμη των ασκητικών του αγώνων απλώθηκε σύντομα σε όλες τις γειτονικές περιοχές της Πολωνίας και της Μικρής Ρωσίας και πλήθος λαού, ανάμεσά τους και ο Πρίγκηπας του Οστρόγκ, στράφηκαν προς αυτόν.
Εξελέγη ηγούμενος μετά από παρακλήσεις των συνασκητών του.
Διακρίθηκε για τους αγώνες του υπέρ της Ορθοδπξίας, την οποία απειλούσαν οι αιρέσεις της Ουνίας και των Προτεσταντών.
Την ημέρα ασκούσε τον εαυτό του με συνεχές εργόχειρο, κυρίως αγροτικές εργασίες και κτίσιμο ιχθυοφραγμάτων.
Τη νύχτα αποσυρόταν σ' ένα σπήλαιο στο οποίο προσευχόταν.
Εκεί αξιώθηκε να αντικρίσει το άκτιστο φως. Υπήρξε, παράλληλα, σημαντικός συγγραφέας και απολογητής της Ορθοδοξίας.
Ο Όσιος Ιώβ κοιμήθηκε εν ειρήνη το 1651 μετά τη Θεία Λειτουργία.
Τόσο η κατάσταση των λειψάνων του, που μυρόβλυσαν, όσο και τα θαύματά του οδήγησαν την Εκκλησία στην ανακήρυξή του ως Αγίου>>.
(Εκ του οπισθόφυλλου του βιβλίου)
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Η ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΠΕΤΡΙΝΟΥ ΝΑΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ

Ένα άλλο, όχι λιγότερο σημαντικό καθήκον το οποίο ανέλαβε ο Όσιος Ιώβ για την ανοικοδόμηση της Μονής του Ποτσάεφ ήταν η ανέγερση ενός νέου πέτρινου ναού στην θέση του προηγούμενου ξύλινου Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Μέχρι τότε, ο τελευταίος είχε αποδειχθεί ότι ήταν τελείως ακατάλληλος, είχαν αρχίσει να προσέρχονται, προκειμένου να προσκυνήσουν την θαυματουργό εικόνα της Θεομήτορος του Ποτσάεφ.
Έτσι, ο Όσιος Ιώβ πέτυχε να έχει επιρροή στην ευλαβή οικογένεια Ντομασέσφκυ και εκείνοι συμφώνησαν να πληρώσουν για την κατασκευή ενός νέου πέτρινου Ναού στο όρος Ποτσάεφ, αφιερωμένου στην Παναγία Τριάδα, χρησιμοποιώντας τους δικούς τους πόρους. Θα υπέθετε κανείς ότι με τις εντολές του ίδιου του Αγίου ο νέος ναός χτίσθηκε κάπως υψηλότερα από τον Ναό της Κοιμήσεως, κατά τρόπον ώστε η προεξοχή του βράχου με το ιαματικό Ίχνος της Παναγίας να ενσωματωθεί στον ίδιο τον Ναό, ακριβώς όπως είναι τοποθετημένη σήμερα, μέσα στην μεγάλη... της Λαύρας η οποία είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου.
Το ευσεβές ζεύγος εξωράισε τον νέο Ναό <<με όλα όσα ήταν απαραίτητα για έναν τέτοιο Ναό>>, δωρίζοντας για αυτόν τον σκοπό όχι μόνον μεγάλα χρηματικά ποσά, αλλά ακόμη και τους θησαυρούς που είχαν κληρονομήσει και οι οποίοι αποτελούνταν από χρυσά και ασημένια είδη και άλλα τιμαλφή.
Το 649 ο Ναός ολοκληρώθηκε με δύο πλαϊνά Παρεκκλήσια, που προστέθηκαν στο κτίσμα κατόπιν απαίτησης της οικογένειας Ντομασέσφσκυ, το ένα εκ των οποίων αφιερώθηκε στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και το άλλο στον Άγιο μεγαλομάρτυρα Θεόδωρο. Τον ίδιο δε χρόνο, με την ευλογία του Επισκόπου Αθανασίου (Πουζίνα), του Ορθοδόξου Επισκόπου του Λουτσκ (1634-1650), ο Ναός καθιερώθηκε κατά πάσαν πιθανότητα από τον ίδιο τον Όσιο Ιώβ.
Ταυτόχρονα, με μέριμνα του Αγίου η θαυματουργική εικόνα της Θεοτόκου μεταφέρθηκε από τον Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στον Νέο και, προκειμένου να παρέχει καλύτερη πρόσβαση σε όσους επιθυμούσαν να την προσκυνήσουν, τοποθετήθηκε, σύμφωνα με αρχαίο Ορθόδοξο έθιμο, στο τέμπλο, επάνω από την Ωραία Πύλη του κυρίως Ναού με έναν ειδικό μηχανισμό, που της επέτρεπε να χαμηλώνει, παρόμοιο με εκείνον που έχει η θαυματουργός εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου.
Ο μηχανισμός αυτός είναι ακόμη εν χρήσει στο Καθολικό της Λαύρας του Ποτσάεφ σήμερα. Είναι αυτονόητο ότι, με δεδομένη την αύξηση της τάξης και της καλής περιουσιακής κατάστασης της Μονής, ο αριθμός των μοναχών στο όρος Ποτσάεφ τον καιρό του Οσίου Ιώβ θα πολλαπλασιαζόταν. Και πράγματι, μέχρι το έτος 1607, όχι περισσότερο από δύο ή τρία χρόνια μετά την άφιξη του Αγίου στο Ποτσάεφ, κατά την μαρτυρία του περιοδικού Όρος Ποτσάεφ, <<ο αριθμός των μοναχών στην Μονή εκείνη είχε αυξηθεί>> και η Κοινότητα του Οσίου Ιώβ απέκτησε τόση σπουδαιότητα, ώστε οι Ορθόδοξοι όλων των γειτονικών επαρχιών της Πολωνίας και της Ρωσίας να της δίνουν ιδιαίτερη προσοχή.
Εν τούτοις ο Όσιος δεν μπορούσε να περιορισθεί στις στις σχέσεις του μόνον με τους ευεργέτες. Είναι ευρύτατα γνωστό, από τα μέσα του 13ου ιώνα μέχρι και το τέλος του 17ου αιώνα, στην Βολυνία και σε ολόκληρη τη Ρωσία έκαναν συνεχώς τις εμφανίσεις τους ληστρικές ομάδες Τατάρων οι οποίοι, επέστρεφαν στους καταυλισμούς τους, για να εμφανισθούν αργότερα και να επιφέρουν μεγαλύτερη ερήμωση.
Συνέβη, το έτος 1607, μία τέτοια ομάδα να εμφανισθεί κοντά στην περιοχή της Μονής του Ποτσάεφ, <<φονεύοντας μερικούς και απάγοντας τους υπόλοιπους ως δούλους>>. Εκείνον τον καιρό, κάποιος από τους μοναχούς του Ποτσάεφ, μη γνωρίζοντας ότι οι Τάταροι βρίσκονταν εκεί, έκανε περίπατο στο βουνό <<λέγοντας τις προσευχές του>>.
Ξαφνικά, ένας Τάταρος ρίχθηκε επάνω του' αλλά βλέποντας ότι είναι ηλικιωμένος και ότι δεν θα ήταν χρήσιμος για δούλος, τον χτύπησε με το ξίφος και του πήρε το κεφάλι. Μπορεί να φαντασθεί κανείς τί λύπη πρέπει να προξένησε αυτό στον Μακάριο Ηγούμενο και στην Μονή του. Ταυτοχρόνως όμως ο Κύριος δεν άργησε να παρηγορήσει τον δούλο του και τους αδελφούς του. Σύμφωνα με κάποια παράδοση ο δολοφονημένος μοναχός πήρε στα χέρια το κομμένο κεφάλι του <<σαν άλλος Διονύσιος Αεροπαγίτης>> και, μεταφέροντάς το στον Ναό, το εναπέθεσε μπροστά στην θαυματουργό εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου' μόνον μετά από αυτό αναπαύθηκε, παραδίδοντας το πνεύμα του στον Κύριο.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο των εκδόσεων
«ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ» και «ΑΘΩΣ»:
<<Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΒ ΤΟΥ ΠΟΤΣΑΕΦ>>,
Α' έκδοση, Αθήνα 2023, σελ. 47-51.