ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Δευτέρα 20 Μαΐου 2024

ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΤΗΚΕ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΚΙΕΒΟ Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ «ΔΕΚΑΤΗΣ»




Ο ιερός ναός των Αγίων Βλαδιμήρου και Όλγας της ιεράς μονής της «Δεκάτης» της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, που ανηγέρθη πλησίον του σημείου, όπου προϋπήρχε ο χτισμένος τον 10ο αι. παλαιός ιερός ναός της «Δεκάτης», κατεδαφίσθηκε τη νύκτα της 17ης Μαΐου 2024, αναφέρει η ιστοσελίδα της Ενώσεως Ορθοδόξων Δημοσιογράφων.


Σύμφωνα με στοιχεία που αναρτήθηκαν στο λογαριασμό της μονής στο κοινωνικό δίκτυο Telegram, χθες 16 Μαΐου, περί τις 10 μ.μ., κατέφθασαν λεωφορεία με αστυνομικούς και στρατιωτικούς στον ιερό ναό της «Δεκάτης». Αργότερα γνωστοποιήθηκε ότι τα όργανα της αστυνομίας προσπαθούν να συλλάβουν τους αδελφούς της μονής.


Το ενημερωτικό κανάλι «Ντοζόρ να Πέρσομου Κοζάτσκομου» στο κοινωνικό δίκτυο Telegram μετέδωσε ότι ένστολοι και αστυνομικοί περικύκλωσαν όλο το χώρο του Εθνικού Μουσείου Ιστορίας της Ουκρανίας. Όλες οι προσβάσεις και τα κλιμακοστάσια αποκλείστηκαν. Δεν επιτράπηκε στην αδελφότητα της μονής να εισέλθει στον ιερό ναό των Αγίων Βλαδιμήρου και Όλγας, ενώ σε ένα ιερέα, ο οποίος θέλησε να απομακρύνει από το υπό κατεδάφιση κτήριο αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας του Βλαδιμήρου της «Δεκάτης», εκπρόσωποι της αστυνομίας άρχισαν να του ασκούν σωματική βία στρίβοντάς του τα χέρια, ώστε αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τον χώρο της μονής.


Σύντομα, στον χώρο του Εθνικού Μουσίου Ιστορίας της Ουκρανίας κατέφθασαν άδεια φορτηγά. Στις 23:28 ο δικηγόρος και κληρικός της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας πρωθιερέας Νικήτας Τσέκμαν έγραψε στο λογαριασμό του στο κοινωνικό δίκτυο Telegram ότι άρχισαν να καταστρέφουν τον ναό με ειδικά μηχανήματα κατεδάφισης. Οι αυτόπτες μάρτυρες αντήλλασσαν πληροφορίες ότι στην περιοχή διεκόπη η λειτουργία της κινητής τηλεφωνίας.


Σύντομα μετά τα μεσάνυχτα φορτηγά άρχισαν να απομακρύνουν θραύσματα της κατεδαφισμένης εκκλησίας. Το γεγονός της καταστροφής του ναού επιβεβαίωσε το ενημερωτικό κανάλι της ιεράς μονής της «Δεκάτης» στο κοινωνικό δίκτυο Telegram. Μέχρι το πρωί απέμεινε άδειος χώρος. Έμεινε ακέραια μόνον μια μπρούντζινη αναπαράσταση, που ήταν εντοιχισμένη.


Ο μητροπολίτης Τσερκάσι και Κάνεφ Θεοδόσιος κατέθεσε λουλούδια στο σημείο, όπου ήταν χτισμένος ο ιερός ναός της «Δεκάτης», ανέφερε ο λογαριασμός «Τσερκάσκι μπλαγκοβέστνικ» του κοινωνικού δικτύου Telegram. «Για μένα, που είμαι γέννημα και θρέμμα του Κιέβου, αυτό που συνέβη σήμερα είναι μια τραγωδία», σχολίασε το γεγονός ο μητροπολίτης Θεοδόσιος και συνέχισε: «Μα πώς αλλιώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τη βάρβαρη κατεδάφιση ενός εν ενεργεία ορθοδόξου ιερού ναού στο κέντρο του Κιέβου;


Είναι τραγωδία. Και εκεί, όπου συνέβη η τραγωδία, καταθέτουν λουλούδια. Σήμερα είμαι εδώ όχι με την ιδιότητα του ιεράρχη, αλλά με την ιδιότητα του πολίτη και του από γεννήσεως κατοίκου του Κιέβου. Φρονώ ότι σήμερα πολλοί κάτοικοι της πρωτεύουσας, ορθόδοξοι και μη, θρησκευόμενοι και μη, θα ακολουθήσουν το παράδειγμά μας. Άλλωστε, δεν είναι ακόμη σε όλους ακρωτηριασμένη οριστικά η συνείδηση και καταπατημένη η μνήμη...».


Όπως ανέφερε η Ένωση Ορθοδόξων Δημοσιογράφων, στις 14 Σεπτεμβρίου 2023 το Εφετείο του Κιέβου απέρριψε την έφεση της κοινότητας της ιεράς μονής της «Δεκάτης» του Κιέβου και υποχρέωσε να κατεδαφισθεί ο ναός. Στο υπουργείο Πολιτισμού της Ουκρανίας δήλωσαν ότι δήθεν το κτήριο του ναού «παραμορφώνει το σύνολο του ιστορικού αρχαιολογικού συγκροτήματος “η εκκλησία της Δεκάτης”, ενώ η ίδια η ανέγερση του ναού πλησίον των θεμελίων του ιστορικού ναού της «Δεκάτης» έρχεται «σε αντίθεση με την προβλεπόμενη χρήση» του οικοπέδου.


Στα τέλη Απριλίου 2024 στην ιερά μονή της «Δεκάτης» δέχθηκαν επιστολή της κρατικής εκτελεστικής υπηρεσίας ότι στις 7 Μαΐου, την Τρίτη της Διακαινησίμου, θα αρχίσει η διαδικασία κατεδαφίσεως του κτηρίου του ναού. Στις 6 Μαΐου το απόγευμα κατέφθασαν στον ιερό ναό της «Δεκάτης» πιστοί για ακάθιστη προσευχή, προκειμένου να αποτρέψουν τις παράνομες ενέργειες και να προσευχηθούν για ειρήνη. Μετά ταύτα οι Αρχές κατέφυγαν σε τέχνασμα, δηλώνοντας ότι ματαιώνουν τα σχέδια κατεδάφισης του ναού της «Δεκάτης» στις 7 Μαΐου και την αναβάλλουν επ’ αόριστον. Δέκα ημέρες αργότερα υπό την κάλυψη του σκότους το ιερό σέβασμα καταστράφηκε.


Ο δικηγόρος της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας πρωθιερέας Νικήτας Τσέκμαν ανέφερε ότι η κατεδάφιση της ιεράς μονής της «Δεκάτης» ήταν παράνομη, διότι στο Ενιαίο Μητρώο Εκτελεστικών Διαδικασιών δεν καταχωρήθηκε οποιοδήποτε έγγραφο σχετικά με την κατεδάφιση του ιερού σεβάσματος. Η θρησκευτική κοινότητα επίσης δεν έλαβε κανένα έγγραφο σχετικά με αυτό.


Επιπλέον, δημοσιεύθηκε η απάντηση της Κεντρικής Διαπεριφερειακής Διεύθυνσης του υπουργείου Δικαιοσύνης στην καταγγελία των δικηγόρων της ιεράς μονής της «Δεκάτης» για τις παράνομες ενέργειες του εκτελεστικού οργάνου του κράτους. «Παρακαλούμε αντικειμενικώς και ολοπλεύρως να ελέγξετε τα εκτιθέμενα στο αίτημα περιστατικά, να προσδιορίσετε τις αιτίες και τις προϋποθέσεις, που συνέβαλαν στις παραβιάσεις και να λάβετε άμεσα μέτρα προς εξάλειψή τους. Εάν το αίτημα κριθεί αβάσιμο, να εξηγηθεί η διαδικασία ένστασης κατά της απόφασης που ελήφθη επ’ αυτού», έγραψαν οι υπάλληλοι της διεύθυνσης. Η απάντηση για τα αποτελέσματα του ελέγχου θα έπρεπε να έχει δοθεί μέχρι τις 24 Μαΐου, ωστόσο η κατεδάφιση έγινε πριν από αυτή την ημερομηνία. *Εκ των ιστολογίων «mospat.ru» και «Ακτίνες» της 17 και 18.5.2024. Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF