ΘΕΜΑΤΑ ΖΩΗΣ Α'»: ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (ΜΕΡΟΣ ΔΕΚΑΤΟ ΕΚΤΟ)

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
της Ι. Μ. Παρακλήτου: «Θέματα Ζωής Α': Από τις Ομιλίες του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου»,
θέμα: «Οι Βουλές του Θεού»,
4η έκδοση, Ωρωπός Αττικής 2013, σελ. 90-93.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

Υπάρχει, όμως, κι ένας άλλος δρόμος, το  π έ ν θ ο ς.
Ούτε και γι' αυτό χρειάζεται κόπος.
Δεν σου ζητάω να ταξιδέψεις στα πέλαγα, να φτάσεις σε μακρινά λιμάνια, να κάνεις οδοιπορία, να ξοδέψεις χρήματα, να παλέψεις με τ' άγρια κύματα.
Αλλά τί;
Να πενθήσεις για την αμαρτία;
Έχεις και γι' αυτό απόδειξη από τη Γραφή.

Ήταν ένας βασιλιάς που λεγόταν Αχαάβ, άνθρωπος δίκαιος. Η βασιλεία του, όμως, δεν ήταν καλή λόγω της άνομης γυναίκας του Ιεζάβελ. Ο Αχαάβ θέλησε να πάρει το αμπέλι κάποιου Ναβουθαί από την πόλη Ιεζράελ, δίνοντάς του ως αντάλλαγμα άλλο αμπέλι ή χρήματα. Μα ο Ναβουθαί δεν του το πουλούσε, γιατί ήταν πατρική του κληρονομιά. Ο βασιλιάς από τη λύπη του δεν ήθελε ούτε να φάει. Τότε η βασίλισσα Ιεζάβελ, η αδιάντροπη και μιαρή, τον πλησίασε και του είπε: «Γιατί στενοχωριέσαι και δεν τρως;... Σήκω, φάε, σύνελθε. Εγώ θα σου δώσω το αμπέλι του Ναβουθαί» (Γ' Βασ. 20:5,7). Παίρνει, λοιπόν, και γράφει στο όνομα του βασιλιά μιαν επιστολή σ' όλους τους πρεσβυτέρους της Ιεζράελ, προστάζοντάς τους: «Κηρύξτε νηστεία και παρουσιάστε ψευδομάρτυρες εναντίον του Ναβουθαί, που να πουν ότι βλαστήμησε το Θεό και το βασιλιά» (πρβλ. Γ' Βασ. 20:10). Τι νηστεία ήταν αυτή! Νηστεία γεμάτη ανομία. Κήρυξαν νηστεία, για να κάνουν φόνο! Και τι έγινε, λοιπόν; Λιθοβολήθηκε ο Ναβουθαί και πέθανε. Σαν τό' μαθε η Ιεζάβελ, λέει στον Αχαάβ: «Σήκω να κληρονομήσεις το αμπέλι του Ναβουθαί, γιατί δεν είναι πια ζωντανός» (Γ. Βασ. 20:15). Κι εκείνος, ενώ στην αρχή λυπήθηκε, ύστερα πήγε να πάρει το αμπέλι. Τότε ο Θεός του έστειλε τον προφήτη Ηλία, λέγοντας: «Πήγαινε και πες στον Αχαάβ: Επειδή κληρονόμησες κάνοντας φονικό, γι' αυτό ο Κύριος λέει, ότι στον τόπο, όπου τα γουρούνια και τα σκυλιά έγλειψαν το αίμα του Ναβουθαί, εκεί θα γλείψουν και το δικό σου αίμα' και οι πόρνες θα λουστούν στο αίμα σου» (Γ' Βασ. 20:19). Θεόσταλτη η οργή, τέλεια η απόφαση, πλήρης η καταδίκη. Και κοίτα που τον στέλνει -στο αμπέλι. Όπου διαπράχθηκε το έγκλημα, εκεί που επιβάλλεται η τιμωρία. Και όταν είδε ο Αχαάβ τον προφήτη Ηλία, τι είπε: «Με βρήκες, εχθρέ μου» (Γ. Βασ. 20:20). Δηλαδή, ένοχος είμαι, γιατί αμάρτησα, και μ' έπιασες' τώρα έχεις την ευκαιρία να με περιφρονήσεις. «Με βρήκες, εχθρέ μου». Γιατί εχθρός του Αχαάβ ο Ηλίας; Γιατί ο προφήτης ασκούσε πάντα έλεγχο στο βασιλιά για τις πράξεις του. «Σε βρήκα», του λέει. Και του αναγγέλλει τη θεϊκή απόφαση. «Να τι λέει ο Κύριος: Επειδή σκότωσες και κληρονόμησες και αίμα αθώου έχυσες, θα χυθεί και το δικό σου αίμα και θα το γλείψουν τα σκυλιά και θα λουστούν σ' αυτό οι πόρνες». Τ' άκουσε ο βασιλιάς και ταράχθηκε και λυπήθηκε για την αμαρτία του. Συναισθάνθηκε την αδικία που έκανε, κατανύχθηκε, έκλαψε, νήστεψε, ξέσκισε το χιτώνα του κι έβαλε σάκκο, σε ένδειξη πένθους. Γι' αυτό και ο Θεός ακύρωσε την απόφασή Του, αφού πρώτα όμως απολογήθηκε στον Ηλία, για να μην πάθει ο προφήτης ό,τι είχε πάθει ο Ιωνάς. Θυμάστε τι είχε γίνει με τον Ιωνά; Του είπε ο Θεός: «Σήκω και πήγαινε στη Νινευή, την πόλη την μεγάλη, και κήρυξε εκεί... Τρεις μέρες ακόμα, και η Νινευή θα καταστραφεί» (Ιων. 1:2' 3:4). Ο Ιωνάς, γνωρίζοντας τη φιλανθρωπία του Θεού, δεν ήθελε να πάει. Και τι έκανε; Δοκίμασε να ξεφύγει, γιατί σκέφτηκε: «Εγώ πάω να κηρύξω' ο Θεός όμως, καθώς είναι σπλαχνικός, αλλάζει γνώμη και δεν τους τιμωρεί' και τότε θα με θανατώσουν σαν ψευδοπροφήτη». «Κατέβηκε, λοιπόν», λέει η Γραφή, «ο Ιωνάς στην Ιόππη», βρήκε ένα πλοίο, που είχε προορισμό τη Θαρσίς, πλήρωσε το ναύλο του και μπήκε μέσα» (Ιων. 1:3). Για που τό' βαλες Ιωνά; Σ' άλλον τόπο πας; Αλλά  «του Κυρίου είναι η γη και όλα όσα τη γεμίζουν» (Ψαλμ. 23:1). Στη θάλασσα; Αλλά «δική Του είναι η θάλασσα και Αυτός την έφτιαξε» (Ψαλμ. 94:5). Στον ουρανό; Αλλά δεν άκουσες τον Δαβίδ που λέει: «θα κοιτάξω τους ουρανούς, που είναι καμωμένοι από τα δάχτυλά Σου» (Ψαλμ. 8:4). Ο φόβος, ωστόσο, τον έκανε να φύγει -έτσι νόμιζε' γιατί το να ξεφύγει κανείς πραγματικά από το Θεό είναι αδύνατο. Όταν, όμως, η θάλασσα τον έφερε πάλι στην ξηρά, ήρθε στη Νινευή και κήρυξε: «Τρεις μέρες ακόμα, και η Νινευή θα καταστραφεί» (Ιων. 4:2). Για να μην πάθει, λοιπόν, και ο Ηλίας ό,τι έπαθε ο Ιωνάς, ο Θεός του φανέρωσε την αιτία για την οποία συγχώρησε τον Αχαάβ: «Είδες τη συντριβή του Αχαάβ μπροστά μου; Όσο, λοιπόν, ζει, δεν θα στείλω την τιμωρία» (Γ' Βσ. 20:29). Άλλο και τούτο! Ο κύριος γίνεται συνήγορος του δούλου. Ο Θεός απολογείται σ' έναν άνθρωπο γι' άλλον άνθρωπο. Μη νομίζεις, του λέει, πως τον συγχώρησα χωρίς λόγο. Όχι. Επειδή άλλαξε τον τρόπο της ζωής του, άλλαξα κι εγώ στάση απέναντί του κι έδιωξα την οργή μου. Αυτό δεν σημαίνει πως εσύ θα θεωρηθείς ψευδοπροφήτης. Γιατί είπες την αλήθεια. Αν εκείνος δεν άλλαζε τρόπο ζωής, θα τον τιμωρούσα, όπως είχα αποφασίσει. Τώρα, όμως, που πένθησε και θρήνησε, τον συγχωρώ. Βλέπεις που το πένθος σβήνει τις αμαρτίες;

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο
της Ι. Μ. Παρακλήτου: «Θέματα Ζωής Α': Από τις Ομιλίες του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου»,
θέμα: «Οι Βουλές του Θεού»,
4η έκδοση, Ωρωπός Αττικής 2013, σελ. 90-93.