ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2018

ΕΠΟΧΗ ΑΣΕΒΕΙΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ




Ὁμιλία στά  Ἅγια Θεοφάνεια τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν και Πάσης Ἑλλάδος κ. ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ
Κεντρικό Λιμάνι Πειραιῶς, 6/19-1-2018



Σεβασμιώτατοι, Θεοφιλέστατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς.

Πανοσιολογιώτατοι, Αἰδεσιμολογιώτατοι Πρεσβύτεροι.
Ἱερολογιώτατοι Διάκονοι.
Ὁσιώτατοι Μοναχοί καί Μοναχές.
Ἀξιότιμοι κύριοι ἐκπρόσωποι τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, καί τῆς Δημοτικῆς Ἀρχῆς.
Λαέ τοῦ Θεοῦ εὐλογημένε.



Ὁ μέγας θεολόγος καί ὁμολογητής τῆς πίστεώς μας ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς μᾶς λέγει: 

Μέγα καί ὑψηλό εἶναι τό μυστήριο τοῦ βαπτίσματος τοῦ Χριστοῦ, 

δυσθεώρητο καί δυσερμήνευτο, 

ἀλλά ἐπειδή εἶναι ἐξαιρετικά σωτήριο ἂς τό ἀνιχνεύσουμε ὅσο εἶναι ἐφικτό. 

Κατά τά Ἅγια Θεοφάνεια καί Θεία Ἐπιφάνεια, 

πού ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, 

ὁ Ἰησοῦς Χριστός δέχεται τό βάπτισμα ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Πρόδρομο, 

στόν Ἰορδάνη ποταμό. 

Ὁ Θεός Πατήρ μαρτυρεῖ καί λέγει, κατά τήν ὥρα ἐκείνη τῆς βαπτίσεως: 

«Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός ἐν ᾧ ηὐδόκησα». 

Καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιο κατέρχεται ἐν εἴδει περιστερᾶς 

καί ἐπιβεβαιώνει τήν μαρτυρία τοῦ Πατρός. 

Ἔτσι φανερώνονται τά τρία Πρόσωπα τῆς Παναγίας καί Ὁμοουσίου καί Προσκυνητῆς Τριάδος. 

Καί ὁ Ἰησοῦς Χριστός φανερώνεται πρός ἡμᾶς, 

ἀπό τόν Οὐράνιο Πατέρα Του, ὡς Υἱός ἀγαπητός, 

ὁ ὁποῖος ἦλθε στόν κόσμο ὡς ἄνθρωπος, 

γιά νά σώσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἁμαρτία, τή φθορά καί τόν θάνατο. 

Μέ τήν βάπτισή Του, ὁ Χριστός, φώτισε τό γένος τῶν ἀνθρώπων 

καί τοῦ ἄνοιξε διάπλατα τόν δρόμο τῆς λυτρώσεως καί τῆς ἀνακαινίσεως 

καί τῆς αἰώνιας ζωῆς καί Βασιλείας Του· 

καί ἡ αἰώνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν προσδιορίζεται χρονικά ἢ τοπικά. 


αἰώνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι μία νέα δυνατότητα στὸν ἄνθρωπο, εἶναι ἕνας νέος τρόπος ζωῆς ποὺ κυριαρχεῖται ὄχι ἀπὸ τὸ σκοτάδι ἀλλὰ ἀπὸ τὸ φῶς, ὄχι ἀπὸ τὸ μῖσος ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀγάπη, ὄχι ἀπὸ τὴν ὑπερτροφικὴ ἐπικράτηση τοῦ ἐγὼ ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ταπεινοφροσύνη, ὄχι ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ θανάτου ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἀδελφοί μου, εἶναι τὸ φῶς τοῦ κόσμου, ὁ Λυτρωτὴς καὶ ὁ Σωτῆρας, ὁ στοργικὸς πατέρας καὶ ὁ ἀληθινὸς ὁδηγὸς τῆς ζωῆς μας. Ὁ Χριστὸς ἔκαμε τὴν μεγάλη καὶ εἰρηνικὴ ἐπανάσταση. 


ντέταξε στὴν πλάνη τὴν ἀλήθεια, στὸ σκοτάδι τὸ φῶς, στὴν ἀδικία τὴν δικαιοσύνη, στὸν πόλεμο τὴν εἰρήνη, στὴ δουλεία τὴν ἐλευθερία, στὴν κακία τὴν ἀγάπη, στὴν ἀντιδικία τὴ συγγνώμη, στὴν ἀνηθικότητα τὴν ἁγνότητα, στὴν περιφρόνηση καὶ ἀπαξιώση τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν θυσιαστικὴ προσφορά. Αἰῶνες τώρα μᾶς καλεῖ κοντά Του. Μᾶς θέλει ἑνωμένους μέσα στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Ἐκκλησίας. Σταθεροὺς στὴν πίστη, πρόθυμους Μαθητές Του, ἀξίους μιμητές Του. Νὰ ζοῦμε μέσα στὸ πνεῦμα τῆς χάριτός Του καὶ τῆς ἀγάπης Του, ὡς ἀδελφοὶ ἐν Χριστῷ καὶ ζωντανὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. 


μεῖς ὅμως μὲ τὸν τρόπο τῆς ζωῆς μας ἀρνούμαστε οὐσιαστικὰ τὸ Χριστό! Καταντήσαμε τὴν ἐποχή μας, χειρότερη ἀπ᾽ τὴν ἐποχὴ τῶν Σοδόμων. Χειρότερη ἀπ᾽ τὴν ἐποχὴ τῆς Νινευΐ. Εἶναι ἐποχὴ μεγάλης ἁμαρτίας, προπαντὸς ἀνηθικότητος, ποὺ ἰδιαίτερα ἀποστρέφεται ὁ Θεός. Σήμερα οἱ ἄνθρωποι κομπάζουν καὶ ἐπαίρονται διὰ τὰ ἀνήθικα κατορθώματά τους! Νέοι σαπίζουν στὴ βρωμιὰ τῆς πορνείας καὶ ἀσέλγειας. Σύζυγοι ἀθετοῦν τὴν πίστιν τοῦ γάμου καὶ κυλίονται στὸ βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας. Ἐποχὴ ἀσέβειας, ἀλλὰ καὶ ἀποστασίας ἀπὸ τὸ Θεό, ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία. Γι᾽ αὐτὸ ἔρχεται κι’ ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Γι᾽ αὐτὸ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς νὰ γίνονται οἱ καταστρεπτικοὶ πόλεμοι. Νὰ γίνονται οἱ σεισμοί. Νὰ γίνονται οἱ θεομηνίες! 


Καὶ τόσα ἄλλα κακά. Γιὰ τὴν ἀσέβεια κι’ ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων. Κι᾽ ἂν ὁ Θεὸς συνεκράτησε τὴν ὀργή Του μέχρι τώρα, ἀσφαλῶς τὸ ἔκανε γιατὶ ὑπῆρχαν ἔστω λίγοι ἄνθρωποι δίκαιοι, εὐσεβεῖς, καὶ πιστοὶ πού εἶναι ἅγιοι, ποὺ προσεύχονται γιὰ τὸν κόσμο καὶ τὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Μὲ τὸ πρόσχημα τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ τῆς κοινωνίας καὶ σύνθημα τὸ «ἔτσι κάνω γιατὶ ἔτσι πρέπει νὰ κάνει ὁ κάθε σύγχρονος ἄνθρωπος», ἀνεχόμαστε τὴν ψήφισιν καὶ ἐφαρμογὴ στὴν πατρίδα μας ἀντίχριστων νόμων. «Πρέπει νὰ ἐκσυγχρονίσουμε τὸν πολιτισμό μας, ὅπως κάνουν ὅλες οἱ σύγχρονες κοινωνίες», μᾶς λένε οἱ σύγχρονοι Ἐθνοπατέρες! 


Καὶ πῶς, δηλαδή, ἐννοοῦν τὸν ἐκσυγχρονισμό μας αὐτόν; Ἀντικαθιστώντας τὸν εὐλογημένο θρησκευτικὸ γάμο, μὲ τὸν πολιτικό! Ἐπιχειρώντας τὴν κατάργησιν τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἔπλασε ἄνδρα καὶ γυναῖκα στὸν κόσμο. Τώρα μὲ μία ἁπλὴ πολιτικὴ δήλωση, ὅποιος ἐπιθυμεῖ κατὰ τὶς ἄνομες ἐπιθυμίες του, θὰ χαρακτηρίζει τὸ φύλο του. Δηλαδή, τὸ φύλο του δὲν θὰ εἶναι αὐτὸ ποὺ τὸ ἔπλασε ὁ Θεός, ἀλλὰ αὐτὸ πού ὁ ἴδιος ἐπιθυμεῖ! Διαλύοντας τὴν οἰκογένεια μὲ τὴ νομιμοποίηση τῶν ἀμβλώσεων, τὰ ἔξοδα τῶν ὁποίων, μάλιστα, ἀναλαμβάνει τὸ πάμφτωχο καὶ καταχρεωμένο Ἑλληνικὸ δημόσιο! Δαπανώντας γιὰ τὸ ἀντίχριστο ἔγκλημα τῶν ἀμβλώσεων τεράστια ποσά, τὰ ὁποῖα θὰ μποροῦσαν νὰ δωθοῦν στὶς φτωχὲς οἰκογένειες καὶ τοὺς πολύτεκνους, γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ δημογραφικοῦ προβλήματος, καὶ ἐνῶ ἔχουν ὑπ’ ὄψιν τους τὴν μελέτη εἰδικῶν ἐρευνητῶν, ποὺ λέγει ὅτι μετὰ ἀπὸ 20 μὲ 30 χρόνια ὁ πληθυσμὸς τῆς Ἑλλάδος θὰ ἔχει μειωθεῖ στὰ 6.000.000! 


Μὲ τὴ λαίλαπα τῶν δυσβάσταχτων κυβερνητικῶν μέτρων, τὶς περικοπὲς σὲ μισθοὺς καὶ συντάξεις, τὴ γενικευμένη καὶ διαρκῆ μείωση τῶν εἰσοδημάτων, τὴν ἀπώλεια τῆς ἐργασίας, ποὺ ἔχει ὁδηγήσει στὴν ἀπόγνωση χιλιάδες κατοίκους, μὲ ἀποτέλεσμα πολλοὶ συνάνθρωποί μας νὰ ὑποφέρουν σκληρά, νὰ στεροῦνται τὰ βασικὰ ἀγαθὰ τῆς ζωῆς, νὰ ἀναζητοῦν τροφὴ ἀκόμη καὶ στοὺς κάδους ἀπορριμάτων!


Τοὺς νέους μας νὰ ἀγανακτοῦν, νὰ πονοῦν, νὰ ἀπελπίζωνται, νὰ ξενιτεύωνται καὶ πάλιν, ὅπως στὴ μεταπολεμικὴ περίοδο τῆς δεκαετίας τοῦ 1950, ἀναζητῶντας καλύτερη ζωὴ στὸ ἐξωτερικό. Ἴσως κατηγορηθοῦμε ὅτι πολιτικολογοῦμε. Ὄχι, ὅμως, δὲν πολιτικολογοῦμε ἀλλὰ θεολογοῦμε. Ὅπως μᾶς διδάσκει ὁ Πρωτοκορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων Παῦλος «ὅταν πάσχει ἕν μέλος, ὅλο τὸ σῶμα πάσχει»! Ὡς ποιμενάρχες καὶ πνευματικοὶ πατέρες, δὲν μποροῦμε νὰ σταθοῦμε ἀδιάφοροι στὴν πνευματικὴ αὐτὴ κατάντια! Ἕνας σύγχρονος λόγιος ἁγιορείτης μοναχὸς εἶπε: «...Νὰ μὴν ἔχεις ἄποψη γιὰ τίποτε, νὰ σιωπᾶς συνεχῶς, νὰ συμφωνῇς, καὶ ὅταν δὲν συμφωνεῖς, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ περνᾶς καλά, εἶναι ἄνανδρο καὶ ἀνέντιμο…». Ἑπομένως, ἔχουμε ἐπιβεβλημένο καθῆκον νὰ μὴ σιωπήσουμε! Παρακολουθοῦμε μὲ μεγάλο ἐνδιαφέρον τὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἐξελίσσονται στὸν γεωγραφικὸ χῶρο τῶν Βαλκανίων καὶ ἰδιαιτέρως ὅσα σχετίζονται μὲ τὴν Πατρίδα μας. 


ς Ἐκκλησία δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν ἐκφράσουμε τὴν ἀνησυχία μας γιὰ τὰ ὅσα βλέπουν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας. Παρ᾽ ὅλον ὅτι πολλοὶ μᾶς θεωροῦν ὡς ἐκτὸς θέματος, γιὰ τὴ συμφωνία ὡς πρὸς τὸ ὄνομα τοῦ κρατικοῦ μορφώματος τοῦ κρατιδίου τῶν Σκοπίων, κ’ ἴσως δὲν μᾶς ἀναγνωρίζουν τὸ δικαίωμα νὰ ἔχουμε γνώμη ἐπ᾽ αὐτοῦ, ἐμεῖς διακηρύσσουμε ὡς Κληρικοὶ καὶ ὡς Ἕλληνες πολῖτες, ὅτι τὸ θέμα τοῦ ὀνόματος εἶναι ἐθνικὸ καὶ ἀφορᾶ ὅλους τοὺς Ἕλληνες πολῖτες. Ἀναγνωρίζουμε, ὅτι τὴν ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τῆς Χώρας, σύμφωνα μὲ τὸ Σύνταγμα καὶ τὴν ἐντολὴ τοῦ λαοῦ, τὴν ἀσκεῖ ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία· ἐν τούτοις, αἰσθανόμαστε τὴν ἀνάγκη νὰ ἐκφράσουμε τὴ γνώμη καὶ τὴ θέση μας, ὅπως ἔχει δικαίωμα κάθε δημοκρατικὸς καὶ νομοταγὴς Ἕλληνας πολίτης τῆς Πατρίδας μας γιὰ τὸ θέμα αὐτό, δημόσια καὶ ὑπεύθυνα. Ἡ Ἱστορία τῆς Μακεδονίας γράφτηκε μὲ τὸ αἷμα ἡρώων Ἑλλήνων καὶ ὡς ἐκ τούτου ἀνήκει ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο στοὺς Ἕλληνες ἀπογόνους τους. 


Οἱ ἀγῶνες τοὺς ὁποίους ἔκανε ὁ σεπτὸς Ποιμενάρχης τῆς Ἐκκλησίας μας πρώην Φλωρίνης Ἅγ. Χρυσόστομος, ὡς τελευταῖος μητροπολίτης Πελαγωνίας, μᾶς ὑποχρεώνουν νὰ διατρανώσουμε ὅτι «κανεὶς δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ σφετερισθῇ τὰ δίκαια, τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια μας, εἴτε αὐτὰ ἔχουν σχέση μὲ τὴν γῆ μας, εἴτε μὲ τὴν πνευματική μας κληρονομιά, ἐν προκειμένῳ δὲ μὲ τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας, [αὐτὸ] παραμένει ἀδιαπραγμάτευτο. Πιστεύουμε ἀκράδαντα ὅτι ἡ Μακεδονία ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι πάντοτε Ελληνική». Δὲν δεχόμαστε καμία ὀνομασία ποὺ νὰ περιέχῃ τὸν ὅρο «Μακεδονία». Κανεὶς δὲν δικαιοῦται νὰ διαστρεβλώνῃ τὴν ἐθνικὴ ἱστορία μας. «Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ [οἱ Σκοπιανοὶ] ἔχουν κατασκευάσει ἕνα ἰδεολόγημα ποὺ στηρίζεται σὲ ψευδῆ ἱστορικὰ στοιχεῖα, διότι εἶναι σλαβικὸ φῦλο ποὺ ἦρθε στὴν περιοχὴ τῶν Βαλκανίων τὸν 6ο - 7ο μ.Χ. αἰῶνα, δηλαδὴ χίλια χρόνια σχεδὸν μετὰ τὸν Μέγα Αλέξανδρο». 


γαπητοί μου, Κάνουμε τὰ πρῶτα μας βήματα στὸ νέο ἔτος. Δυστυχῶς τὰ μεγάλα προβλήματα παραμένουν. Ὅλοι μας δοκιμαζόμαστε. «Ἂς ἀνοίξουμε καὶ ἐμεῖς λοιπὸν τὶς πόρτες τῆς ψυχῆς μας γιὰ νὰ εἰσέλθῃ καὶ νὰ κατοικήσῃ μέσα σ’ αὐτὴν ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ποὺ εἶναι τὸ ἀληθινὸ φῶς τῆς θεογνωσίας, γιὰ νὰ μᾶς γεμίσῃ μὲ σύνεση καὶ σοφία ὥστε καὶ ἡ δική μας, τοῦ καθενός μας, ἡ ζωή, νὰ κυριαρχεῖται ἀπὸ τὴν ἀγάπη, τὴν ταπείνωση, τὴν ἀνοχή, τὴν συγγνώμη, τὴν μακροθυμία, τὴν ἐπιείκεια καὶ τὴν πραότητα». «Λύτρωση ἔρχεται ὁ Χριστὸς νὰ δώσει μὲ τὴ βάπτιση σὲ ὅλους τοὺς πιστούς. Γιατὶ μὲ αὐτὴν καθαρίζει τὸν Ἀδάμ, ὑψώνει τὸν πεσμένο, ντροπιάζει τὸν τύραννο ποὺ προκάλεσε τὴν πτώση, ἀνοίγει τοὺς οὐρανούς, κατεβάζει τὸ θεῖο Πνεῦμα, καὶ χαρίζει τὴν ἀφθαρσία καὶ τὴν μέθεξη». Ἀδελφοί μου, «οἱ καιροὶ οὐ μενετοί», οἱ βιασταὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ κληρονομήσουν τὴν αἰώνια ζωή. 



Ἡ σημερινή ἑορτή τῶν Θεοφανείων εἶναι προσκλητήριο 

γιά πνευματική ἀνανέωση καί ἐπιστροφή πρός τόν Ἐπιφανέντα Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό. 

Ἂς τόν ἔχουμε ὁδηγό στή ζωή μας, 

καί μέ συμπαραστάτες καί πρεσβευτές μας τήν Παναγία Μητέρα Του, 

τόν Πρόδρομό Του, καί ὅλους τούς Ἁγίους τῆς Πίστεώς μας, 

νά βαδίσουμε πρός τήν ὁδόν τῆς σωτηρίας. 

Ὁ ἐν Ἰορδάνῃ βαπτισθείς Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός 

νά φωτίζῃ ὅλους, ὁλόκληρο τόν κόσμο, καί νά μᾶς ἐνισχύῃ ἰδιαίτερα τώρα, 

πού ἡ Πατρίδα μας περνᾶ δύσκολες ὧρες. 

Εἴθε ὁ Κύριός μας, πού γιά χάρη μας ἔγινε ἄνθρωπος 

καί καταδέχθηκε νά βαπτισθῇ στόν Ἰορδάνη ἀπό τόν Ἰωάννη, 

σάν ἕνας κοινός ἄνθρωπος, νά μᾶς σκεπάζῃ ὅλους, 

νά μᾶς προστατεύῃ, νά μᾶς εὐλογῇ, νά μᾶς φωτίζῃ καί νά μᾶς χαρίζῃ τήν εἰρήνη, 

ὥστε νά μπορέσουμε νά βγοῦμε σύντομα ἀπό τό ἀδιέξοδο, 

στό ὁποῖο μᾶς ἔχουν ὁδηγήσει ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ἀλόγιστοι χειρισμοί καί οἱ σκοπιμότητες τῶν διεθνῶν σκοτεινῶν κέντρων, 

πού ἐποφθαλμιοῦν τήν ἀνεξαρτησία μας καί τήν περήφανη πολιτιστική καί ἱστορική παράδοσή μας. 

Σέ ὅλους δέ τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ὅπου Γῆς, 

Χρόνια Πολλά, Eἰρηνικά καί Eὐλογημένα!



Εκ της επίσημης ιστοσελίδας της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών ΕΔΩ.


Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. κ. Καλλίνικος

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF