ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2018

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ: ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΑΛΥΤΡΩΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΑΣ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ




«Από την ώρα που θα φύγουν αυτά τα άρθρα 
το όνομα είναι αστείο να δημιουργεί προβλήματα»
«Αν ξεπεραστεί ο αλυτρωτισμός του Συντάγματος των  Σκοπίων 
δεν θα είχα πρόβλημα να λέγονται και βόρεια Ελλάδα» 
δήλωσε σε συνέντευξή του ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης 
λίγα 24ωρα μετά τις αντιστοίχου περιομένου δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου Κύπρου.


Φοβόμαστε αν ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Έλληνας; Δεχόμαστε να μπούμε στο διάλογο της αμφισβήτησης ενός γεγονότος;» αναρωτήθηκε ο κ.  Αναστασιάδης; «Εάν στη διαπραγμάτευση διαγραφούν άρθα που αποτελούν έστω και απομακρυσμένη απειλή για την Ελλάδα δεν υπάρχει πρόβλημα» επέμεινε στο συλλογισμό του. «Πέστε ότι αποφασίσει να λέγεται μια άλλη χώρα Ελλάδα... Μακάρι να σκέφτεσαι ως Ελλάδα, θα χάσει ο ελληνικός πολιτισμός;» συνέχισε. «Από την ώρα που θα φύγουν άρθρα που έχουν αλυτρωτικές βλέψεις έχω την εντύπωση ότι το όνομα είναι αστείο να δημιουργεί προβλήματα. Δεν θα χάσει ο ελληνισμός την ταυτότητά του, αρκεί να διασφαλίζονται τα εθνικά συμφέροντα» πρόσθεσε ο Κύπριος πρόεδρος. 


Ο Νίκος Αναστασιάδης παρέθεσε, μάλιστα, και συνομιλίες που είχε με Σκοπιανούς στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος οι οποίοι του έλεγαν ότι «σημαία δεν είχαν, λόγω του φανατισμού, όμως, που προκλήθηκε, απέκτησαν, εθνική ταυτότητα ή συνείδηση δεν είχαν, και απέκτησαν εξαιτίας του φανατισμού, που καλλιεργούνταν στην Ελλάδα, στη Μακεδονία». Τα «μαζεύει» ο Αναστασιάδης. «Έχω πει ότι το θέμα (όνομα Σκοπίων) χειρίζεται η Ελλάδα, και η Κυπριακή Δημοκρατία θα συμπαρασταθεί στην όποια απόφαση της Ελλάδας», τονίζει σε αποκλειστική δήλωσή του στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης. Απαντώντας σε ερώτηση του ΑΠΕ-ΜΠΕ αναφορικά με πρωινές δηλώσεις του στο «Ράδιο Πρώτο», που ήδη προκάλεσαν αντιδράσεις από ανθυποψηφίους του στις εκλογές της Κυριακής. 


Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης εξήγησε: «Εξέφρασα μια εκτίμηση που αποσκοπούσε να αναδείξει τις προοπτικές που θα δημιουργηθούν από την επίλυση του εν λόγω θέματος». Επίσης, ανέφερε ότι «θα πρέπει να διασφαλιστούν πλήρως τα συμφέροντα της Ελλάδας και του ελληνισμού ευρύτερα, και να απαλειφθούν οι όποιες πρόνοιες στο Σύνταγμα των Σκοπίων που μιλούν για αλυτρωτισμό ή και υποδεικνύουν τις όποιες εδαφικές διεκδικήσεις κατά της Ελλάδας». «Επαναλαμβάνω», κατέληξε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης στη δήλωσή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «τα υπόλοιπα είναι θέμα της Ελλάδας για να αποφασίσει». Αντιδράσεις για τις δηλώσεις του Κύπριου Προέδρου. Σχολιάζοντας τις δηλώσεις Αναστασιάδη, ο ανθυποψήφιός του, Νικόλας Παπαδόπουλος σχολίασε: «Οι δηλώσεις του κ. Αναστασιάδη για το Σκοπιανό, στην ραδιοφωνική εκπομπή του Ράδιο Πρώτο, είναι επιεικώς απαράδεκτες και εθνικά επικίνδυνες». 


Ο κ. Αναστασιάδης, είπε ο κ. Παπαδόπουλος, «ακυρώνει ουσιαστικά τη διαχρονική θέση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων εδώ και 30 χρόνια και δυναμιτίζει προκλητικά τη διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας και μάλιστα ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η διαπραγματευτική μάχη για το συγκεκριμένο θέμα», κατέληξε. Ο επίσης ανθυποψήφιος του κ. Αναστασιάδη, Γιώργος Λιλλήκας είπε: «Οι δηλώσεις του κ. Αναστασιάδη για τη Μακεδονία είναι απαράδεκτες και θεσμικά ανεπίτρεπτες». 


Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, συνέχισε ο κ. Λιλλήκας, «ο οποίος δεν δέχεται να έχει λόγο η Ελλάδα στις εσωτερικές πτυχές του Κυπριακού, παρά μόνο στις εξωτερικές, όχι μόνο σχολιάζει ένα θέμα που χειρίζεται η Ελληνική κυβέρνηση για την ονοματολογία, αλλά παρεμβαίνει με τρόπο αντιθεσμικό και στην ουσία των διαπραγματεύσεων προτείνοντας όνομα». «Εμείς»,πρόσθεσε, «στηρίζουμε την Ελλάδα η οποία προσπαθεί να υπερασπιστεί σθεναρά και την ιστορία και τον πολιτισμό της και δεν αποδέχεται αποδεχθεί οποιαδήποτε αλυτρωτική βλέψη από τους γείτονες της».



«Από την ώρα που θα φύγουν άρθρα που έχουν αλυτρωτικές βλέψεις 

έχω την εντύπωση ότι το όνομα είναι αστείο να δημιουργεί προβλήματα. 

Δεν θα χάσει ο ελληνισμός την ταυτότητά του, αρκεί να διασφαλίζονται τα εθνικά συμφέροντα» 

πρόσθεσε ο Κύπριος πρόεδρος. 

Ο Νίκος Αναστασιάδης παρέθεσε, μάλιστα, και συνομιλίες 

που είχε με Σκοπιανούς στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος 

οι οποίοι του έλεγαν ότι 

«σημαία δεν είχαν, 

λόγω του φανατισμού, όμως που προκλήθηκε απέκτησαν, 

εθνική ταυτότητα ή συνείδηση δεν είχαν, 

και απέκτησαν εξαιτίας του φανατισμού, 

που καλλιεργούνταν στην Ελλάδα, στη Μακεδονία»... 



Ρεπορτάζ ''Πρώτο Θέμα'' ΕΔΩ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF