ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2019

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΣ ΑΘΗΝΩΝ ΔΙΑ ΤΟ ΑΝΤΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΝΕΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ (26-2-1928)



Αναφορά της Θρησκευτικής Κοινότητας Γνησίων Ορθοδόξων
προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος σχετικά με
την κατάργηση του πατροπαράδοτου, Εκκλησιαστικού
ημερολογίου και την αντικατάστασή του με το τρέχον πολιτικό.




ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΕΒΑΣΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ


Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 1928


Ευλαβώς υποβάλλομεν εις την Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος την παρούσαν αναφοράν, δι' ης αιτούμεθα, ίνα η Ι. Σύνοδος ακυρώση την εγκύκλιον του Σ. Μητροπολίτου Χρυσοστόμου περί εισαγωγής του Γρηγοριανού ημερολογίου διά τας εορτάς της Ανατολικής Εκκλησίας, αντί του παλαιού Ιουλιανού ημερολογίου. 


Την αίτησιν ημών ταύτην στηρίζομεν εις τα εξής: το εκκλησιαστικόν Ιουλιανόν ημερολόγιον έχει καθιερωθεί, ως είναι πασίγνωστον, υπό της Α' εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου και υπό της εν Κων/πόλει Μεγάλης Συνόδου της ορθοδόξου ανατολικής Εκκλησίας επί Ιερεμίου Β'. Από των πρώτων δε αιώνων της Χριστιανικής Εκκλησίας καθιερώθησαν αι θρησκευτικαί εορταί και αι Εκκλησιαστικαί ακολουθίαι, επί τη βάσει του μηνολογίου κατά το Ιουλιανόν Καλανδάριον. 


Έκτοτε δε, άνευ ουδεμίας απολύτως διακοπής ή μεταβολής, καθιερώθη η ιερά παράδοσις, να εκτελείται το εορτολόγιον της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας κατά το Ιουλιανόν ημερολόγιον. Τούτο εδέχθη και η Εκκλησία της Ελλάδος από του έτους 1843, επεκύρωσεν δε και εφρούρησεν την τοιαύτην ιεράν παράδοσιν από ρητών διατάξεων, πάντα ανεξαιρέτως τα συντάγματα της Ελλάδος, μέχρι το 1922. 


Πλην τούτων, ο καταστατικός της Εκκλησίας της Ελλάδος νόμος ρητώς ορίζει, ότι τα λατρείας θέλωσιν εκτελείσθαι κατά τα ανέκαθεν κεκανονισμένα, τηρουμένων και των ιερών παραδόσεων. Διά δε του από 13 Ιανουαρίου 1923 Διατάγματος Βασιλέως Γεωργίου του Β', ρητώς και σαφώς επιβάλλεται η διατήρησις του Ιουλιανού ημερολογίου εις πάσας ανεξαιρέτως τας θρησκευτικάς ιεροτελεστίας. Το Συνταγματικόν, Κανονικόν και νόμιμον τούτο Εκκλησιαστικό καθεστώς ανέτρεψεν η πασίγνωστος εγκύκλιος του Σ. Μητροπολίτου Αθηνών, δι' ης συνιστάται εις τους Μητροπολίτας του Κράτους να εφαρμόζωσι το νέον Γρηγοριανόν ημερολόγιον, αντί του Ιουλιανού. 


Η εγκύκλιος αύτη εξεδόθη αυθαιρέτως υπό μόνου του Μητροπολίτου, διότι η Ι. Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος ουδόλως απεφάσισε την μεταβολήν ταύτην. Και γινώσκει η Ι. Σύνοδος, ότι ουδεμία υπάρχει απόφασις Κανονικώς ληφθείσα και νομίμως διατυπουμένη, ήτις ν' αποφασίζη περί της τοιαύτης μεταβολής. Μόνον η Ιεραρχία της Ελλάδος  έχει γνωμοδοτήσει, όπως ο Σ. Μητροπολίτης Αθηνών έλθη περί τούτου εις συνεννόησιν μετά των Πατριαρχείων της ορθοδοξίας και δη μετά του Πατριαρχείου Κων/πόλεως. 


Ως δε γιγνώσκει  η Ι. Σύνοδος και ως αποδεικνύεται εκ των επισήμων εγγράφων του εν τω Υπουργείω των Εξωτερικών ευρισκομένου φακέλλου της Επιτροπής, περί συγκλήσεως Οικουμενικής Συνόδου, ούτε τα Πατριαρχεία Αλεξανδρείας, Ιεροσολύμων και Αντιοχείας, ούτε η Ι. Σύνοδος της Μεγάλης του Χριστού εν Κων/πόλει Εκκλησίας αποδέχθησαν την πρότασιν του Μητροπολίτου Χρυσοστόμου περί εισαγωγής του Γρηγοριανού ημερολογίου, αντί του Ιουλιανού. 


Μόνον ο Πατριάρχης Κων/πόλεως, τη πρακλήσει του Μητροπολίτη Χρυσοστόμου, παραστήσαντος αναληθώς τω Πατριάρχη, ότι η εισαγωγή του Γρηγοριανού ημερολογίου επιβάλλεται εξ εθνικής ανάγκης, απήντησεν ατομικώς και ουχί κατόπιν αποφάσεως της Ι. Συνόδου της Μεγάλης Εκκλησίας εις τούτο, ότι συναινεί να εισαχθεί εν Ελλάδι το Γρηγοριανόν ημερολόγιον, μόνον διά τας ακινήτους εορτάς, κατ' ακολουθίαν δε, ο Σ. Μητροπολίτης Χρυσόστομος εξέδωκεν την ασεβή εγκύκλιον προς τους Μητροπολίτας του Κράτους. 


Δεν θέλομεν να εξετάσωμεν διά της παρούσης αναφοράς τους γνωστούς ημίν λόγους, ων ο Σ. Μητροπολίτης προσήλθεν εις την έκδοσιν της εγκυκλίου, αρκούμεθα μόνον να υπομνήσωμεν προς την Ι. Σύνοδον, τον μέγιστον κλονισμόν της θρησκευτικής συνειδήσεως του Ελληνικού Λαού, τον εξ' αυτής απελθόντα και την αγανάκτησιν αυτού κατά των Αρχιερέων του Κράτους, οίτινες, ως δεν έπρεπε τρομοκρατούμενοι υπό της Επαναστατάσεως συνεμορφώθησαν προς την εγκύκλιον. 


Δεν θέλομεν επίσης να υπομνήσωμεν τας καταδιώξεις απανταχού του Κράτους των Χριστιανών λαικών και κληρικών, ων η ευσέβεια ήτο ανωτέρα του διά των διωγμών, εξαναγκασμού υπέρ του νέου ημερολογίου, τη παραγγελία του Σ. Μητροπολίτου Χρυσοστόμου. Η χρονική περίοδος από της εκδόσεως της εγκυκλίου μέχρι σήμερον θα μείνη εν τη νεωτέρα Εκκλησιαστική Ιστορία της Ελλάδος, ως επανάληψις, εν μικροτέρα βεβαίως κλίμακι, των διωγμών των πρώτων αιώνων του Χριστιανισμού, εις βάρος των Μητροπολιτών των αποδεξαμένων την εγκύκλιον και την αιώνιαν κατάκρισιν του Σ. Μητροπολίτου Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου. 


Όμως η εξακολούθησης της αντικανονικής και αντιεθνικής ταύτης Εκκλησιαστικής καταστάσεως δέον να παύση ακυρουμένης της εγκυκλίου. Ουδέν έχει ταύτη Εκκλησιαστικόν στήριγμα, εις ουδεμίαν στηρίζεται διάταξιν νόμου, ουδέ εις κανένα επαναστατικόν νομοθετικόν έστω διάταγμα. Υφίσταται μόνον μνημείον ασεβείας και αυθαιρεσίας του Σ. Μητροπολίτου Χρυσοστόμου, αντετιθέμενον και εναντιούμενον εις την Συνταγματικήν Κανονικήν προαιώνιον και Εκκλησιαστικήν νομοθεσίαν, ως ανωτέρω είπομεν, εις τον νόμον Σ. Α. και το Βασιλικόν Διάταγμα της 18 Ιανουαρίου 1923, η παράβασις των οποίων δύναται να επισύρη και ευθύνας ποινικάς κατά των παραδοτών. 


Επιβάλλεται υμίν, Σεβασμιώτατοι Σύνεδροι, έχουσι το ιερόν καθήκον, συμφώνως τη διαβεβαιώσει επί τη χειροτονία υμών, καθ' ην επεκαλέσθητε μάρτυρα τον Ύψιστον, να αποκαταστήσητε την Εκκλησιαστικήν εν τω Κράτει τάξιν και την ειρήνην εν τη θρησκευτική συνειδήσει του Ελληνικού Λαού, διά της ακυρώσεως της υπέρ του νέου ημερολογίου εγκυκλίου και της επαναφοράς του ανέκαθεν καθεστώτος, περί εκτελέσεως πασών των ιεροτελεστιών και των θρησκευτικών τελετών, ως αύται εγένοντο κατά τα πατροπαράδοτα μέχρι της κατηραμένης ημέρας, της εκδόσεως της εγκυκλίου. 


Μη διστάσετε Σεβασμιώτατοι Σύνεδροι ν' απαλάξητε τον Ελληνικόν λαόν από της κατεχούσης αυτόν ψυχικής αγωνίας και αγανακτήσεως, επί τη καθιερώσει του Γρηγοριανού ημερολογίου. Ο Ελληνικός Λαός της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας αντιλαμβάνεσθε, ότι δεν διστάζει να θεωρήση τους Μητροπολίτας απομακρυνομένους της περί το εορτολόγιον ιεράς παραδόσεως και μετερχομένους από της εκδόσεως της εγκυκλίου κατά των πνευματικών αυτών ποιμνίων, παράνομα και καταπιεστικά μέτρα κατά της ελευθερίας της λατρείας κατά τα πατροπαράδοτα βαθύτατα οριζόμενα εις την θρησκευτικήν συνείδησιν. 


Μη θελήσετε να βαρύνητε την ψυχήν και να παραλείψητε το Συνοδικόν υμών καθήκον διά της εξακολουθήσεως της ισχύος, της ασεβούς εγκυκλίου. Προστατεύσητε την ελληνικήν ευσέβειαν αντί να ανέχησθε την καταδίωξιν αυτής. Διά της ακυρώσεως της εγκυκλίου θα επανέλθη παρά τω λαώ, ο οφειλόμενος τοις Μητροπολίτοις σεβασμός και μετ' αυτού εν ψυχική γαλήνη των πιστών, απαραίτητος εις την ψυχικήν αυτώ σωτηρίαν, υπέρ ης ετάχθητε φρουροί υπό της θείας Προνοίας. 


Μη λησμονήτε, Σεβασμιώτατοι Σύνεδροι, ότι ο διά της παραδόσεως του εκκλησιαστικού καθεστώτος των Ιερών κανόνων και των Ιερών παραδόσεων κλονισμός της Εκκλησίας έχει άμεσα και βέβαια επιβλαβή αποτελέσματα εις την θρησκευτικήν συνείδησιν του ελληνικού λαού και εις την βαθείαν αυτού πεποίθησιν, ότι ο Ελληνισμός δεν δύναται να εκτελέση τον προορισμόν αυτού εν τω κόσμω, εάν η ελληνική εκκλησία δεν είναι, ως εν σιδηρούν τείχος, καθ' ου πρέπει να θραύηται πάσα απόπειρα οιουδήποτε νεωτερισμού, κατά του από αιώνων καθιερωμένου εκκλησιαστικού καθεστώτος. 


Ουδέ είναι κώλυμα εις την κατάργησιν της εγκυκλίου του Σ. Χρυσοστόμου, η υπό των πλείστων Μητροπολιτών έγκρισις διά της υπογραφής αυτών, της εφαρμογής της εγκυκλίου, διότι η έγκρισις αύτη εδόθη υπό τον υπονοούμενον όρον, περί του οποίου απεφάσισεν η Ιεραρχία, όταν επρότεινεν ο Σ. Μητροπολίτης Χρυσόστομος την μεταβολήν, δηλ. να γίνη η εφαρμογή του Γρηγοριανού, αφού προηγουμένως συναινέσουν εις τούτο τα Πατριαρχεία της Ανατολικής Εκκλησίας και δη το Πατριαρχείον Κων/πόλεως. 


Ως δε ανωτέρω είπομεν και ως καλώς γινώσκει η Ι. Σύνοδος, ουδέν των τεσσάρων Πατριαρχείων της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας συναίνεσεν εις τούτο. Η δε συναίνεσις του Πατριαρχείου Κων/πόλεως προς εφαρμογήν του Γρηγοριανού ημερολογίου, ατομικώς γενομένη και άνευ της γνώμης και αποφάσεως της Ι. Συνόδου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας είναι άκυρος, και δεν δύναται να είναι κώλυμα εις την μη παραδοχήν αυτής υπό της Εκκλησίας της Ελλάδος, ουδέ και υπό των Μητροπολιτών,  οίτινες εξακολουθώσι να θεωρώσιν εαυτούς, ως υπαγομένους εκκλησιαστικώς εις τον Οικουμενικόν Πατριάρχην. 


Ρητώς το άρθρον Η' του επισήμου Κανονισμού περί του σχηματισμού της Ι. Συνόδου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας ορίζει τα εξής: ''Πάσα πράξις της Συνόδου γενομένη άνευ της ειδήσεως και της παρουσίας του Πατριάρχου υπάρχει άκυρος, αλλά και πάσα πράξις γενομένη μονομερώς παρά του Πατριάρχου υπάρχει ωσαύτως άκυρος''. 


Κατά ταύτα, Σεβασμιώτατου Σύνεδροι, ουδέν απολύτως, ουδέν κώλυμα κανονικόν ή νόμιμον υπάρχει, όπως εκπληρούντες τα ιερά υμών καθήκοντα, ως μελών της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ακυρώσητε την αντορθόδοξον και υπό της Μεγάλης Συνόδου της Ανατολικής Εκκλησίας επί Ιερεμίου του Β' αναθεματισμένην εγκύκλιον, περί εφαρμογής του Γρηγοριανού ημερολογίου.



Μετά παντός σεβασμού


Το Διοικητικόν Συμβούλιον της Κοινότητος των γνησίων ορθοδόξων



Ο Πρόεδρος 

Γεώργ. Παράσχος


Ο αντιπρόεδρος
Ι. Σιδέρης


Ο γ. γραμματεύς
Σ. Κατσούρης


Τα μέλη: 

Κ. Αντωνιάδης, Σ. Χαρασώης, Αθ. Μιχαλόπουλος, Χ. Μαυρογένης, Β. Δεληβοριάς, Κ. Νικολακόπουλος




Αναφορά της Θρησκευτικής Κοινότητας Γνησίων Ορθοδόξων
προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος σχετικά με την κατάργηση 
του πατροπαράδοτου, Εκκλησιαστικού ημερολογίου και την αντικατάστασή του 
με το τρέχον πολιτικό.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου 
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Εκ της εφημερίδας των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'', της Κυριακής 26 Φεβρουαρίου 1928, αριθ. φύλ. 8912, σελ. 4.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF