ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ (1885)
ΥΠΟ
ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Δ. ΚΕΦΑΛΑ
ιεροδιακόνου, φοιτητού της Θεολογίας
ΜΑΡΤΙΟΥ 10 ΕΤΟΣ 1885
''Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον
και φυλάσσοντες αυτόν''.
(Λουκά ια' 28).
Μ έ ρ ο ς 1 ο ν
Οποία περιεκτική απάντησις ή μάλλον διδασκαλία δίδεται υπό του Κυρίου εις τους νηπιάζοντες ταις φρεσίν έτι Αποστόλους, και έτι πρόσγεια φρονούντας, και αρχάς και προεδρείας έτι ορεγομένους, και υπό του της αντιζηλίας πάθους εισέτι κατεχομένους;
πόσον σαφή διδασκαλία, πόσον λαμπρώς εκφράζει το πνεύμα της αποστολής του Κυρίου!
πόσον δε σαφώς αναγγέλλει, ότι δεν είναι προσωπολήπτης, ότι δεν ορίζει αυτός την θέσιν εκάστου εν τη σωτηρία, αλλ' ότι έκαστος άνθρωπος διά της πίστεως αυτού, και των έργων του, ορίζει αυτήν΄
διδάσκει λοιπόν ότι ουχί αυτών εις αποστόλους θέλει δωρήσει τας πρωτοκαθεδρίας κατά την αποκατάστασιν της βασιλείας του Κυρίου, αλλ' ότι η πίστις και τα έργα αυτών΄
διότι το οις ητοίμασται, καίτοι φανερώνη πράξιν τετελεσμένην, ης το αποτέλεσμα σώζεται, δεν πρέπει όμως να εκληφθή ως αυθαιρέτως τελεσθείσα΄
διότι ουχί τω αυτώ μέτρω αι θείαι και αι ανθρώπιναι μετρώνται πράξεις΄ ό,τι δε παρά τοις ανθρώποις είνε αδύνατον, τούτο είνε δυνατόν παρά τω Θεώ΄
δηλοί άρα το ητοίμασται πράξιν τετελεσμένην μεν αλλά διά προγνώσεως, ως μαρτυρεί και ο Απόστολος Παύλος΄ ''ους προέγνω, και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του υιού αυτού''. (Ρωμ. η' 29)
ώστε καίτοι προωρίσθη η θέσις, δεν επηρεάσθη όμως η ελευθερία του ανθρώπου, όστις οφείλει να ορίση την εν Ουρανώ και τη βασιλεία του Σωτήρος θέσιν αυτού΄
δέον άρα να πίωμεν το ποτήριον, ο ο Κύριος έπιε και να βαπτισθώμεν τω βαπτίσματι ο εβαπτίσθη ο Κύριος, ήτοι λόγω και έργω να γίνωμεν οπαδοί του Κυρίου όπως και την θέσιν ημών παρ' αυτώ ορίσωμεν.
Διά των δύο τούτων συμβολικών λέξεων καίτοι ο Κύριος υπηνίσετο το ποτήριον του θανάτου και το δι' αίματος μαρτυρικόν βάπτισμα, ουχ ήττον εδήλου και την προδιατύπωσιν των δύο πρωτίστων μαρτυρίων της Αγίας Ευχαριστίας και του Αγίου Βαπτίσματος, άτινα πας χριστιανός δέον να κέκτηται ως εφόδια διά την μέλλουσαν ζωήν΄
ότι δε οι λόγοι του Κυρίου και τούτο εσήμαινον μαρτυρεί ο Απόστολος Παύλος λέγων: ''Τούτο το ποτήριον η Καινή Διαθήκη εστίν εν τω εμώ αίματι΄ τούτο ποιείτε, οσάκις αν ''πίνητε, εις την εμήν ανάμνησιν΄ οσάκις γαρ αν εσθίητε ''τον άρτον τούτον και το ποτήριον τούτο πίνητε τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε, άχρις ου αν έλθη''. (Κορινθ. Α'. ιά' 25-26).
Το ποτήριον άρα και τον θάνατον του Κυρίου κατήγγειλλε και το μυστήριον της θείας μεταλήψεως προδιετύπου. Επειδή δε είνε το ύψιστον των μυστηρίων και το αναγκαιότατον διά τον άνθρωπον, ομιλήσαντες ήδη περί εξομολογήσεως θα ομιλήσωμεν σήμερον περί της Θείας Ευχαριστίας, και θα αποδείξωμεν:
α') το μέγεθος του Μυστηρίου΄
και β') πώς χρεωστούμε να προσερχώμεθα προς αυτό.
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι
Εκ του βιβλίου του Αγίου Νεκταρίου: ''ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ'',
Αθήνα 1885, σελ. 2-3.
Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου