 |
Μητροπολίτης Θυατείρων Γερμανός Στρηνόπουλος (1872-1951) |
Ο τίτλος της ετικέτας της ανάρτησης ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων'' είναι καθόλα ενδεικτικός των ψευδοπροφητών της λεγομένης Οικουμενικής Κίνησης ή Παναίρεσης των Εσχάτων, που με την ανατολή του 20ού αιώνα ανεδύθησαν ίνα ''λαλούν διεστραμμένα''. Πρόκειται για μια σειρά επιστολών, ανακοινώσεων, εγκυκλίων και γενικότερα συγγραμμάτων τους, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προάγουν τον διαχριστιανικό συγκρητισμό, αλλοιώνουν, μετασχηματίζουν και εγκαθιστούν έναν κάλπικο, πλαστό και απομιμητικό ''χριστιανισμό'', που απευθύνεται σε μάζες, γιατι ο ίδιος ο Οικουμενισμός διατίθεται σε οικουμενική, πλατιά, λαική κατανάλωση! Σε αυτούς τους ψευδοπροφήτες κατά την ''Αποκάλυψη'' του Ευαγγελιστή Ιωάννη αναφέρεται ο νέος ''Φάκελλος'' που ανοίγουμε υπό τον εμφανή, αυτοδίκαια διεκδικητικό και εμφατικό τίτλο ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων''! Σε αυτόν θα παρελάσουν όλοι οι θιασώτες της Εωσφορικής Κίνησης, αρχής γενομένης από τον πρωτοπόρο και πρωταγωνιστή του Οικουμενιστικού Θιάσου, τον Τεκτονικό μοιχεπιβάτη του Οικουμενικού Θρόνου, Μελέτιο Μεταξάκη. Τα γραπτά που συλλέξαμε, προέρχονται εκ του Τύπου -κυρίως του Εκκλησιαστικού- ημερησίου και περιοδικού και τα δημοσιεύουμε αυτούσια κάθε φορά, χωρίς σχολιασμούς και επικρίσεις. Ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης θα δύναται να συνειδητοποιήσει και να κατανοήσει την πτώση και την έκπτωση των Οικουμενιστών από τα ίδια τους τα κείμενα, ακολουθώντας την επιταγή του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου: ''Ει που την ευσέβειαν παραβλαπτομένην ίδοις, μη προτίμα την ομόνοιαν της αληθείας, αλλ' ίστασο γενναίως έως θανάτου… την αλήθειαν μηδαμού προδιδούς''. P.G. 60, 611. Εύχεσθε!
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Μέρος 14ον
Παγχριστιανικόν Συνέδριον
Στοκχόλμη (19-30 Αυγούστου 1925)
...Εις το δεύτερον μέρος εκτίθεται ο τρόπος μελέτης και αντιμετωπίσεως των βιομηχανικών, κοινωνικών, πολιτικών και διεθνών ζητημάτων, και τονίζεται ιδίως ο παράγων της ανθρωπίνης προσωπικότητος.
Το τρίτον μέρος αποτελεί μάλλον την κατακλείδα του όλου διαγγέλματος. Ενταύθα αναγνωρίζεται η ανάγκη της διαπαιδαγαγήσεως των ατόμων και των Εκκλησιών ''διά μελέτης, συνεδρίου και προσευχής''.
Παρατίθενται αι τάξεις των ανθρώπων, προς ους απευθύνεται το διάγγελμα τούτο: πάντες οι Χριστιανοί, οι νέοι όλων των χωρών, οι ερευνηταί της αληθείας και οι εργάται του κόσμου.
Το οικουμενικόν ιδεώδες τίθεται διά μιας προτάσεως ως εξής: ''Ο κάθε άνθρωπος εν απολύτω αφοσιώσει προς την ιδίαν αυτού Εκκλησίαν ας επιζητή να έχη μίαν μερίδα εν τη ευρυτέρα ταύτη κοινωνία και συνεργασία των Χριστιανικών Εκκλησιών, των οποίων το Συνέδριον τούτο είναι μία υπόσχεσις και μία ασφάλεια''.
Εκτίθεται κατόπιν ο τρόπος συνεργασίας επί του αναληφθέντος έργου. Τέλος το διάγγελμα κατακλείεται διά των ακολούθων: ''Μόνον εφόσον γινώμεθα ενδοστρεφείς, δυνάμεθα να αποκτήσωμεν πραγματικήν ενότητα του πνεύματος και της ψυχής. Όσον πλησιάζομεν προς τον Σταυρωθέντα, επί τοσούτον ερχόμεθα πλησιέστερον ο εις προς τον άλλον υπό οιαδήποτε ποικίλα χρώματα και αν αντικατροπτίζηται το Φως του Κόσμου εν τη πίστει ημών...''
Αι θρησκευτικαί ακολουθίαι της ενάρξεως και της κατακλείδος του συνεδρίου ετελέσθησαν εις τον καθεδρικόν ναόν της Ουψάλης. Ιδιαίτεραι προσευχαί ελέγοντο και εις τας αιθούσας των συνεδριάσεων.
Οι σύνεδροι την 19ην Αυγούστου 1925, ευθύς αμέσως μετά την εναρκτήριον ακολουθίαν εγένοντο δεκτοί υπό των βασιλέων της Σουηδίας. Επίσης έσχον την ευκαιρίαν να συμμετάσχωσιν εις φιλικάς συγκεντρώσεις, να επισκεφθώσι τα αξιοθέατα της πόλεως και να συμπροσευχηθώσι μετ' άλλων, παριστάμενοι εις ακολουθίας άλλων Εκκλησιών ή Ομολογιών.
Το συνέδριον προσέθεσεν εις τα ήδη υφιστάμενα τέσσαρα τμήματα εν τη κινήσει ΖΕ και πέμπτον ''των Εκκλησιών εν άλλαις περιοχαίς''. Προς συνέχισιν του αναληφθέντος έργου προέβη εις τον διορισμόν μιας Συνεχιστικής Επιτροπής εξ 70 μελών, εξ ης προήλθεν η Εκτελεστική Επιτροπή εκ 12 μελών. Εις την πρώτην εδόθησαν 12 και εις την δευτέραν 3 έδραι εις τους ορθοδόξους.
Τας τελευταίας κατείχον ο Θυατείρων Γερμανός, ο αρχιμ. Ιούλιος Σκριμπάν και ο πρωθ. Στέφανος Τσαγκώφ. (...) Μεταξύ των επιτευγμάτων της κινήσεως ταύτης, και ιδίως του Συνεδρίου της Στοκχόλμης, θεωρούνται τα εξής:
1. η επί το αυτό προσέλευσις ολοκλήρου σχεδόν του Χριστιανικού κόσμου, εκτός της ΡΚαθολικής Εκκλησίας. Οι εκπρόσωποι των Εκκλησιών διά πρώτην φοράν συνήρχοντο από κοινού διά μελέτην, συζήτησιν και πρσευχήν.
Αι Εκκλησίαι πλέον ελάμβανον την ευθύνην της Οικουμενικής Κινήσεως. Το συνέδριον της Στοκχόλμης υπήρξε το πρώτον συνέδριον ταύτης μορφής εις την Ιστορίαν της Εκλησίας και έδωκε το πρότυπον διά τα άλλα συνέδρια παρομοίας φύσεως,
2. το έργον της διεκκλησιαστικής βοηθείας και επανορθώσεως. Τούτον είχεν αρχίσει ενωρίς το 1919 και έκτοτε συνεχίζεται.
3. η συγγραφική παραγωγή επί της περιγραφικής εκκλησιολογίας και των προβλημάτων της καθόλου Οικουμενικής Κινήσεως.
4. η εκπαίδευσις και η θεολογική κίνησις. Τα μαθήματα της Ιστορίας της Οικουμενικής Κινήσεως και ευρύτερον του Οικουμενισμού ήρχισαν να διδάσκωνται εν Ζυρίχη, Γενεύη, Μαρβούργω, Αμερική και αλλού. Αφ' ετέρου ιδρύθη και μία επιτροπή προς συνεργασίαν μεταξύ των θεολόγων,
5. η ίδρυσις του Οικουμενικού Σεμιναρίου (Ινστιτούτου), το σημερινόν Οικουμενικόν Ινστιτούτον, εις ο εδίδαξαν και διδάσκουσι θεολόγοι και άλλοι επιστήμονες διεθνούς φήμης,
6. η ίδρυσις του Διεθνούς Χριστιανικού Κοινωνικού Ινστιτούτου (1926), το οποίον μετατράπη αργότερον εις το Τμήμα Σπουδών του ΠΣΕ,
7. η δράσις της Διεθνούς Επιτροπής Χριστιανικού Τύπου κατά το συνέδριον της Στοκχόλμης, εξ ης προήλθε το 1933 η εβδομαδιαία έκθεσις ''Παγκόσμιος Χριστιανικός Τύπος και Υπηρεσία Πληροφοριών'', μετέπειτα ''Οικουμενική Υπηρεσία Τύπου'' (International Christian Press kai Information Service, the Ecumenical Press Sernice),
8. H Ίδρυσις της Επιτροπής Νεολαίας (Youth Commission), ήτις διερυνθείσα μετέπειτα έλαβε την ονομασίαν της Οικουμενικής Επιτροπής Νεολαίας (Ecumenical Youth Commission).
Τέλος, από Ορθοδόξου πλευράς, είναι δυνατόν να επισημανθώσιν, εκτός των προαναφερθέντων, και άλλα τινά σημεία.
Άπασαι αι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι εκτός των Πατριαρχείων Αντιοχείας και Μόσχας, είχον αποστείλει αντιπροσώπους εις Στοκχόλμην. Πρόεδρος της αντιπροσωπείας ταύτης ήτο ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Φώτιος.
Παρέστησαν διά πρώτην και μόνην φοράν μέχρι σήμερον και πατριάρχαι εις συνέδριον της Οικουμενικής Κινήσεως, οι πατριάρχαι Αλεξανδρείας Φώτιος και Ιεροσολύμων Δαμιανός. Οι ορθόδοξοι παρήσαν εν τω συνεδρίω ως μία ομάς.
Ούτω παρείχετο εις αυτούς η ευκαιρία δι' ενδοορθοδόξους επαφάς και συνομιλίας, καθώς και δι' ανεπισήμους τοιαύτας μετ' εκπροσώπων άλλων Εκκλησιών, πράγμα όπερ γίνεται και αργότερον, καθ' άπαντα σχεδόν τα συνέδρια της Οικουμενικής Κινήσεως.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Εκ του βιβλίου του θεολόγου Βασιλείου Θ. Σταυρίδη,
πρώην καθηγητή της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης
''ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΕΩΣ'',
έκδοση ''Πατριαρχικόν Ίδρυμα Πατερικών Μελετών'', 1984, σελ. 83-85.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου