 |
''Στις 15 Οκτωβρίου η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη ενός ανωνύμου Μάρτυρα Μοναχού. Ο Μοναχός αυτός ζούσε σε μια Σκήτη της Αιγύπτου, και για αρκετά χρόνια έκανε υπακοή σε Γέροντα. Από φθόνο όμως του μισόκαλου δαίμονα αθέτησε την υπακοή του κι έφυγε από την καθοδήγησι του Γέροντα, χωρίς να υπάρχει εύλογη και βλαπτική για την ψυχή αιτία. Καταφρόνησε μάλιστα και το επιτίμιο, με το οποίο τον κανόνισε ο Γέροντάς του. Έφυγε λοιπόν και κατέβηκε στην Αλεξάνδρεια. Αλλά εκεί τον έπιασε ο ειδωλολάτρης άρχοντας, του έβγαλε το Μοναχικό Σχήμα και τον πίεζε να θυσιάση στα είδωλα. Καθώς όμως με κανένα τρόπο δεν τον έπειθε να το κάνει, πρόσταξε πρώτα να τον δείρουν αλύπητα με βούρδουλα, κι έπειτα να τον αποκεφαλίσου με ξίφος. Έτσι κι έγινε. Άρπαξαν τον Μοναχό οι ειδωλολάτρες, του έκοψαν το κεφάλι και πέταξαν το σώμα του έξω από την πόλη για να το φάνε τα σκυλιά. Μερικοί όμως ευσεβείς Χριστιανοί ήρθαν την νύχτα και το σήκωσαν...''. |
''Η εργασία αυτή με τίτλο
''Η Τριπλή Ευγνωμοσύνη προς τον Πνευματικό Πατέρα''
εξεφωνήθη ως Πανηγυρικός Λόγος το έτος (1987)
στην ειδική Εκδήλωσι
''Ευχαριστήρια'': ''Εν έργω και λόγω τίμα τον Πατέρα σου'',
την οποία διωργάνωσε
η Ιερά Μονή των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης Φυλής Αττικής,
προς τιμήν του εορτάζοντος Πνευματικού αυτής Πατρός και Καθηγουμένου
Σεβ. Μητροπολίτου Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού.
Το κείμενο κυκλοφορεί για πρώτη φορά, βελτιωμένο, συμπληρωμένο και υπομνηματισμένο.
Εκ της σελ. 12 του βιβλίου
''Λόγοι περί Υπακοής''
από την σειρά Δ': ''Ορθόδοξες Μοναχικές Εμπειρίες''.
(Μέρος 2ον)
Ας ενθυμηθούμε ένα σύγχρονο σχετικό γεγονός. ''Κοντά στο Κελλί του Αγίου Δημητρίου στην Αγιορειτική Σκήτη της Κερασιάς υπήρχε μία Καλύβη που δεν είχε πηγαίο νερό.
Εκεί ησύχαζε κάποιος ενάρετος Γέροντας με τον υποτακτικό του. Μια ημέρα ανεχώρησε ο υποτακτικός και πήγε στην Κωνσταντινούπολι, όπου υπέστη μαρτυρικό θάνατο από τους Τούρκους.
Ο Γέροντας αγωνιούσε για την τύχη του Μοναχού του και επειδή δεν ημπορούσε, λόγω του γήρατος, να συντηρήται, ανεχώρησε και πήρε τον δρόμο για την Ιερά Σκήτη της Αγίας Άννης.
Όταν είχε φθάσει στον επάνω του Αγίου Βασιλείου Σταυρό, βλέπει τον υποτακτικό του να έρχεται, τον οποίο υποδέχτηκε φιλόφρονα και τον ερωτούσε τι έγινε.
Ο Μοναχός του είπε ότι, εμαρτύρησε μεν για τον Χριστό μας, αλλά επειδή ανεχώρησε χωρίς την ευλογία του, εστάλη από τον Κύριο να ζητήση συγχώρεσι και να του αναγγείλη να μη φύγη από την Καλύβη του, διότι μετά από σαράντα ημέρες θα απέλθη απ' αυτήν την ζωή, το οποίο και έγινε...''9.
Το μεγαλείο άλλωστε της υπακοής κατανοείται πλήρως από την θεοδώρητη εξουσία του Γέροντος, την οποία σέβεται και ο Ουράνιος Κόσμος, όπως αποδεικνύεται και από την εξής θαυμαστή διήγησι:
''Στην Κερασιά υπήρχε το Κελλί του Αγίου Δημητρίου, στο οποίο ήταν ηγούμενος ο περιβόητος για την αρετή του Χατζηγιώργης. Είχε αρχικώς συνοδία σαράντα Μοναχών, οι οποίοι ενήστευαν και το λάδι.
Το Πάσχα αντί για αυγά έβαφαν πατάτες. Πολλοί από τους Μοναχούς αυτούς ανεπαύθησαν πράγματι με θαυμαστό και παράδοξο τρόπο. Ενώ ευρίσκοντο στην Εκκλησία και προσηύχοντο, Άγγελος Κυρίου προσεκάλη όσους επρόκειτο να απέλθουν από τον κόσμο αυτό.
Κάποια φορά κατά την ώρα της Θ. Λειτουργίας ήλθε άγιος Άγγελος σ' έναν Αδελφό και του λέει: ''Άγομεν προς την μέλλουσαν ζωήν''. Ο Αδελφός αμέσως έτρεξε στον Προεστώτα και του ανήγγειλε την πρόσκλησι του Αγγέλου. Τότε ο Ηγούμενος απήντησε στον Αδελφό:
''Να ειπής στον Άγγελο να περιμένη μέχρι να τελειώση η Θ. Λειτουργία''. Έτσι και έγινε. Μετά την Θ. Λειτουργία ο Αδελφός εκοιμήθη!...''10.
Ένα ακόμη χαρακτηριστικό γεγονός, το οποίο μας διασώζουν τα ιερά βιβλία της Εκκλησίας μας, επισφραγίζει με ιδιαίτερη έμφασι τα ανωτέρω και δεν αφήνει καμμίαν αμφιβολία για το πνευματικό περιεχόμενο και την δύναμι της Ευλογίας και της ''άνωθεν από του Πατρός των Φώτων''11 Εξουσίας του Πνευματικού Πατρός και Γέροντος.
''Στις 15 Οκτωβρίου η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη ενός ανωνύμου Μάρτυρα Μοναχού. Ο Μοναχός αυτός ζούσε σε μια Σκήτη της Αιγύπτου, και για αρκετά χρόνια έκανε υπακοή σε Γέροντα.
Από φθόνο όμως του μισόκαλου δαίμονα αθέτησε την υπακοή του κι έφυγε από την καθοδήγησι του Γέροντα, χωρίς να υπάρχει εύλογη και βλαπτική για την ψυχή αιτία. Καταφρόνησε μάλιστα και το επιτίμιο, με το οποίο τον κανόνισε ο Γέροντάς του. Έφυγε λοιπόν και κατέβηκε στην Αλεξάνδρεια.
Αλλά εκεί τον έπιασε ο ειδωλολάτρης άρχοντας12, του έβγαλε το Μοναχικό Σχήμα και τον πίεζε να θυσιάση στα είδωλα. Καθώς όμως με κανένα τρόπο δεν τον έπειθε να το κάνει, πρόσταξε πρώτα να τον δείρουν αλύπητα με βούρδουλα, κι έπειτα να τον αποκεφαλίσουν με ξίφος.
Έτσι κι έγινε. Άρπαξαν τον Μοναχό οι ειδωλολάτρες, του έκοψαν το κεφάλι και πέταξαν το σώμα του έξω από την πόλη για να το φάνε τα σκυλιά. Μερικοί όμως ευσεβείς Χριστιανοί ήρθαν την νύχτα και το σήκωσαν.
Το άλειψαν με μύρα, το τύλιξαν με σεντόνια και το έβαλαν μέσα σε λάρνακα. Ύστερα το τοποθέτησαν στο άγιο βήμα ενός Ναού της πολιτείας για να τιμάται σαν Μαρτυρικό Λείψανο.
Κάθε φορά όμως που γινόταν Θεία Λειτουργία και ο διάκονος εκφωνούσε το ''Όσοι κατηχούμενοι προέλθετε'', έβλεπαν όλοι την λάρνακα να βγαίνη μόνη της έξω από το Ιερό!...
Χωρίς να την αγγίζει ανθρώπινο χέρι, έφτανε μέχρι τον νάρθηκα της Εκκλησίας κι έμεινε εκεί μέχρι την Απόλυση. Έπειτα γυρνούσε πάλι μόνη της πίσω στο Ιερό!... Όλοι έμεναν εκστατικοί μ' αυτό που γινόταν.
Το πληροφορήθηκε κι ένας από τους διακριτικούς πατέρες, και παρεκάλεσε το Θεό να του δώση εξήγηση. Δεν άργησε να του φανερωθή η αιτία του θαύματος. Άγγελος παρουσιάστηκε μπροστά του και του λέει:
- Γιατί θαυμάζεις και απορείς γι' αυτό που συμβαίνει; Δεν έλαβαν οι Απόστολοι του Χριστού, καθώς γνωρίζεις, εξουσία ''του δεσμείν και λύεειν''; Κι από κείνους πάλι οι διάδοχοί τους κ.ο.κ.;
Αυτόν λοιπόν τον αδελφό, που αξιώθηκε να χύσει το αίμα του για τον Χριστό και όμως δεν του επιτρέπεται να βρίσκεται μέσα στο ιερό Βήμα όσο τελείται η αναίμακτη θυσία, μάθε πως Άγγελος τον διώχνει μέχρι το νάρθηκα.
Γιατι, ενώ ήταν υποτακτικός του τάδε τάδε συνασκητή του, αθέτησε την υπακοή. Κι όταν ο Γέροντάς του εύλογα τον επιτίμησε με κανόνα, εκείνος τον άφησε κι έφυγε δεμένος με το επιτίμιο.
Και σαν Μάρτυρας μεν, έλαβε το μαρτυρικό στεφάνι. Σαν δεμένος όμως με επιτίμιο από τον Γέροντά του, δεν μπορεί να βρίσκεται μέσα στο Ιερό, όταν τελείται η Θεία Λειτουργία.
Εκτός κι αν του λύσει τον κανόνα ο Γέροντας που τον έδεσε. Σαν τά' μαθε αυτά ο άγιος εκείνος ασκητής, πήρε το ραβδί του, πήγε στο Γέροντα του Μάρτυρα και του διηγήθηκε τα πάντα. Έπειτα τον πήρε και κατέβηκαν μαζί στην Αλεξάνδρεια.
Πήγαν στον Ναό, όπου βρισκόταν το Μαρτυρικό Λείψανο. Άνοιξαν τη θήκη, που περιείχε το σώμα του Μάρτυρα, και του έδωσαν κι οι δυο την συγχώρηση. Έπειτα, αφοί τον ασπάσθηκαν, στάθηκαν και προσευχήθηκαν δοξολογώντας το Θεό.
Από τότε, όταν γινόταν Θεία Λειτουργία, παρέμενε ο Μάρτυρας Μοναχός ασάλευτος στη θέση του μέσα στο άγιο Βήμα...''13.
Μέχρι τώρα, Σεβασμιώτατε Πατέρα μας, απαρίθμησα τρεις λόγους, για τους οποίους αισθανόμεθα ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη και ευλάβεια στο πρόσωπό Σας:
α) διότι είσθε ο έμπειρος ''καλλιτέχνης'' της αγάπης΄
β) διότι είσθε το μέσον, διά του οποίου απολαμβάνουμε τα χαρίσματα του Παναγίου Πνεύματος΄ και
γ) διότι γίνεσθε αίτιος να βιώνουμε το Μυστήριο της ευλογημένης και παμμακάριστης Υπακοής.
Επικαλούμεθα τις άγιες ευχές Σας, ώστε να μη φανούμε αγνώμονες έναντι των μεγάλων αυτών χαρισμάτων του Θεού, διότι άλλοι αδελφοί μας ταλαιπωρούνται, αναζητώντας αυτά που εμείς απολαμβάνουμε πλουσιοπαρόχως.
Λέγεται, ότι οι μέλισσες για να φτιάξουν ένα κιλό μέλι, κάνουν το ολιγώτερο 50.000 πτήσεις και κάθονται επάνω σε 1.500.000 περίπου άνθη!...
Εμείς όμως μέσα στο ευλογημένο αυτό Κοινόβιο, στο πνευματικό αυτό μελίσσι, έχουμε έτοιμο το γλυκύτατο μέλι του Αγίου Πνεύματος, φθάνει να ευλαβούμεθα τον Γέροντά μας, να έχουμε εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του, να εγκολπονώμεθα την αγία ταπεινοφροσύνη και να επιδιώκουμε πάντοτε την τσισαγία Υπακοή.
Σας ευχαριστούμε, πολυσέβαστε Πνευματικέ μας Πατέρα, διότι η ονομαστική Σας εορτή μας έδωσε την ευκαιρία να εμβαθύνουμε για λίγο στην Μοναχική μας ιδιότητα.
Ευχόμεθα εγκαρδίως να Σας δίδη ο Κύριός μας, διά πρεσβειών της Υπερευλογημένης Θεοτόκου και πάντων των Αγών, υγεία και μακροημέρευσι, χαρά και αγαλλίασι, ''πάσαν δόσιν αγαθήν και παν δώρημα τέλειον''14,
ώστε - με την αγία διάκρισι και σοφία των Πατέρων της Εκκλησίας μας - να κατευθύνετε την Ιερά Ολκάδα του λογικού Ποιμνίου Σας επί λιμένα σωτηρίας, στην αιώνια τρυφή και μακαριότητα, στην ευλογημένη κοινωνία του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν!
9. Βλ. περιοδ. ''Άγιος Κυπριανός'', αριθ. 190-191/Οκτώβριος 1984, σελ. 376 (Στήλη΄ ''Είπε Γέρων'': ''Περισπούδαστα αγιορειτικά διηγήματα'').
10. Βλ. περιοδ. ''Άγιος Κυπριανός'', αυτόθι.
11. Πρβλ. Ιακ. α' 17.
12. ''Η ιστορία διαδραματίζεται σε περίοδο διωγμού των Χριστιανών, πιθανότατα στον διωγμό, που έγινε στην Αλεξάνδρεια επί Μαξιμίνου, ανάμεσα στο 308 και το 311, οπότε μαρτύρησαν και πολλοί Μοναχοί'' (Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Θαύματα και Αποκαλύψεις..., βλ. την υποσημ. 13).
13. Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Θαύματα και Αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία, σελ. 111-113: ''Ο παρήκοος οσιομάρτυρας'', έκδοση δεύτερη, Ωρωπός Αττικής 1997. Στο τέλος της παρούσης εργασίας παραθέτουμε εν είδει Επιμέτρου το αρχαίο κείμενο της θαυμαστής αυτής διηγήσεως εκ του Μηναίου του Οκτωβρίου.
14. Πρβλ. Ιακ. α' 17.
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Σειρά συνακόλουθων αναρτήσεων εκ του βιβλίου
''Λόγοι Περί Υπακοής''
από την σειρά Δ': ''Ορθόδοξες Μοναχικές Εμπειρίες''
έκδοση της Ιεράς Μονής Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης Φυλής Αττικής.
(1999), σελ. 41-49.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου