ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Παρασκευή 2 Απριλίου 2021

''Η ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ''. 20 ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΤΟΥΣ ΑΣΚΗΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΑΒΒΑ ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ



 


Μέρος 12ον


Πώς θα φυλάξουμε καθαρή την καρδιά μας


Να μελετάς τις Άγιες Γραφές και να καταγίνεσαι με τα μέλλοντα αγαθά και τη μνήμη του θανάτου. Γιατι αυτά βοηθούν τον άνθρωπο στην πνευματική πρόοδο.


Να θυμάσαι πάντα τον Θεό και ν' αγωνίζεσαι να κόψεις τα πάθη σου, γιατι αυτά τυραννούν την ψυχή. Ν' αποφεύγεις τις κακές και αισχρές επιθυμίες, που μολύνουν την καρδιά και δεν την αφήνουν να δει τον Θεό.


Να εξετάζεις και να ελέγχεις πάντοτε τον εαυτό σου, να παρατηρείς τα σφάλματά σου και τ' αμαρτήματά σου και να προσπαθείς να τα διορθώσεις. 


Παρακάλεσε τον Θεό να σου δώσει τον φωτισμό Του, για να έλθει μέσα σου η πνευματική χαρά και αγαλλίαση, που σαν μέλι θα γλυκάνει την ψυχή σου. 


Τις θλίψεις και τις στεναχώριες που επιτρέπει ο Θεός να μη τις φοβάσαι, γιατι αυτές κατεργάζονται την ψυχή σου. Χωρίς δυσκολίες δεν προοδεύει ο άνθρωπος, γιατί η ζωή του είναι σαν τα στάσιμα νερά που γεμίζουν με μικρόβια και ακαθαρσίες.


Την καρδιά σου να τη φυλάς καθαρή από τους σαρκικούς λογισμούς. Ο διάβολος θα σε πολεμήσει πολύ για να σου γκρεμίσει αυτό το πνευματικό φρούριο. Αλλά πρόσεξε!


Να ζητάς τη βοήθεια του Θεού και με ταπείνωση ν' αγωνίζεσαι εναντίον του σατανά ο οποίος ''ως λέων ωρυόμενος'' προσπαθεί να σε καταπιεί. Την καρδιά σου τη θέλει ο Θεός ολόκληρη, καθαρή, κι όχι μόνο ένα μέρος. 


Κανένας μέρος της καρδιάς μας να μην παραχωρήσουμε στον διάβολο, που θέλει την καταστροφή μας. Να συγκεντρώνεις τον νου σου στον Θεό και να μην τον αφήνεις ελεύθερο να γυρίζει από δω κι από κει.


Όταν προφυλάξεις τον νου σου, θα φυλαχθεί και η καρδιά σου καθαρή, γιατι από τον νου οι σκέψεις και οι επιθυμίες έρχονται στην καρδιά. Ο Κύριος μακαρίζει αυτούς που έχουν την καρδιά τους καθαρή, γιατι θα δουν τον Θεό. 


Αυτό όμως δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται μεγάλος αγώνας και επαγρύπνηση, γιατι ο πονηρός περιμένει την ώρα που θα μας βρει ανέτοιμους, για να μπει μέσα στην καρδιά μας και να την μολύνει.


Στις καρδιές που έχει λερώσει η αμαρτία δεν έρχεται ο Θεός. Μη περιμένουμε πνευματική προκοπή αν δεν κάνουμε τη καρδιά μας δοχείο, γιατι μόνο έτσι θα γίνει κατοικητήριο καθαρό του Αγίου Πνεύματος.


Όταν βασιλέψει ο Χριστός στην καρδιά μας θα έλθει και η ειρήνη. Είναι η ειρήνη που μόνο Αυτός δωρίζει και την οποία κανείς δεν μπορεί να μας πάρει.


Όπως μια πόλη τη φυλάνε οι φύλακες νύχτα και μέρα, έτσι κι εμείς πρέπει να φυλάμε την καρδιά μας. Αν δεν προσέξουμε, θα γεμίσει από κακούς λογισμούς, πονηρίες και όλα τα κακά.


Αν αγωνισθούμε, δεν θα ριζώσουν μέσα μας οι κακίες, που τόσο τη βλάπτουν. Τον εχθρό πρέπει να τον πολεμάς και να μην κουβεντιάζεις μαζί του, γιατι είναι δόλιος και πανούργος.


Πρέπει να τον διώχνεις όσες φορές κι αν σου επιτίθεται, γιατι δεν θα σταματήσει τον βρωμερό και ανίερο πόλεμό του, μέχρι το τέλος της ζωής μας.


Αλλά κι εμείς πρέπει να είμαστε ξύπνιοι και με το φωτισμό του Θεού ν' αποφεύγουμε τις παγίδες που μας στήνει. Μη ξεχνάς ότι για να μείνει η καρδιά καθαρή, χρειάζεται κόπος, πόνος και πολλοί ιδρώτες πνευματικοί. 


Ζητώντας όμως πάντα τη θεία βοήθεια, ν' αγωνίζεσαι σ' όλη σου τη ζωή, μ' όλες σου τις δυνάμεις και τότε θα έλθει μέσα σου ο Χριστός που θα σου χαρίσει αιώνια χαρά και ευτυχία.



Πώς σώζεται ο άνθρωπος


Οι προφήτες, οι απόστολοι και οι θείοι Πατέρες έγραψαν στα άγια βιβλία για τη δύναμη που έχει η μετάνοια και πως μπορεί ο άνθρωπος να σωθεί, όταν μετανοήσει ειλικρινά.


Όλες οι εντολές που βρίσκονται στα ιερά κείμενα έχουν σκοπό να βοηθήσουν τον άνθρωπο ν' απαλλαγεί από τα πάθη του και να μπει στον δρόμο της σωτηρίας.


Η σωτηρία μας είναι μεγάλη υπόθεση. Η μεγαλύτερη απ' όλες. Τί να κάνουμε, είπε ο Κύριος, όλα τ' αγαθά της γης, αν χάσουμε την ψυχή μας;


Η ψυχή μας αξίζει περισσότερο απ' όλο τον κόσμο. Γι' αυτό πρέπει να έχουμε στην καρδιά μας τον φόβο του Θεού και να προχωράμε στη ζωή αυτή με σύνεση και προσοχή.


Προσοχή σε όλα και ιδιαίτερα στα σαρκικά πάθη, που κατατρώνε την ψυχή μας. Τα Σόδομα τα κατέστρεψε ο Θεός γιατι οι άνθρωποι ήσαν μόνο ''σάρκες'' και δεν υπήρχε μέσα τους τίποτε το πνευματικό.


Ήσαν γεμάτοι από πνευματική ακαθαρσία και γι' αυτό τους αποστράφηκε ο Θεός. Για την πορνεία μόνο ενός ανθρώπου θανατώθηκαν σε μια ώρα είκοσι πέντε χιλιάδες Ισραηλίτες.


Από ποια αιτία ξέπεσε και ο γίγαντας Σαμψών, που από την κοιλιά της μητέρας του ήταν αφιερωμένος στον Θεό; Εμόλυνε το σώμα του με την πορνεία και παρέδωσε τα μέλη του στην αμαρτία.


Ύστερα απ' αυτό, τον εγκατέλειψε ο Θεός, τον έπιασαν και δεμένο τον παρέδωσαν στους εχθρούς. Το ίδιο έπαθε ο προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ, από τον οποίο έλαμψε ο Χριστός.


Για να μην προσέξει, μόνο για μια στιγμή, δελεάστηκε από την ομορφιά μιας γυναίκας και έπεσε στο φοβερό αμάρτημα της μοιχείας. Γι' αυτό και ο Θεός τον τιμώρησε.


Ο Δαβίδ όμως μετανόησε με δάκρυα για το σοβαρό αυτό αμάρτημα και ο Θεός τον συγχώρεσε. Με όλα αυτά πρέπει να καταλάβεις, ότι ο Θεός δεν κάνει εξαιρέσεις που τιμωρεί όλους,


άσχετα αν αυτοί είναι προφήτες, ιερείς, κριτές, άρχοντες και άλλοι αγιασμένοι άνθρωποι, προορισμένοι να φανερώσουν το όνομά Του στους ανθρώπους.


Ο Θεός δεν εκδικείται, αλλά τιμωρεί με παιδαγωγικό τρόπο, ώστε ο άνθρωπος να καταλάβει το σφάλμα του, να συνέλθει, να ξυπνήσει από την αμαρτία και να ζητήσει το έλεός Του.


Απ' όλα αυτά μπορείς να καταλάβεις ότι και τους αγίους τιμωρεί ο Θεός, όταν παραβαίνουν τις εντολές Του. Ο προφήτης Ιεζεκιήλ γράφει ότι ο Θεός δεν υπολογίζει ούτε γέροντες,


ούτε νέους, για να δείξει μ' αυτό ότι γνήσιοι και αγαπημένοι του είναι όσοι έχουν μέσα τους τον θείο φόβο και ζουν με ευλάβεια, σύμφωνα με το θέλημά Του.


Άγιοι για τον Θεό είναι εκείνοι που τηρούν τις εντολές Του και έχουν καθαρή συνείδηση. Αυτοί που περιφρονούν τις εντολές του Θεού, τους περιφρονεί και ο ίδιος ο Θεός, τους αποστρέφεται και παίρνει τη χάρη Του απ' αυτούς.


 Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )


Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου 
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Συνακόλουθες αναρτήσεις εκ του βιβλίου
''Η Άσκηση στη Ζωή μας'' 
Είκοσι κείμενα για την Ορθόδοξη Πνευματική Ζωή 
βασισμένα στους Ασκητικούς Λόγους του Αββά Ισαάκ του Σύρου
έκδοση της Ι. Μ. Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής, 2006, σελ. 66 - 72.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF