Συνακόλουθες αναρτήσεις εκ του βιβλίου του αειμνήστου
πατρός Θεοδωρήτου Μαύρου:
''ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΑΙΡΕΣΙΣ''
<<Άρθρα και σχόλια αναφερόμενα εις την σύγχρονον αίρεσιν του Οικουμενισμού
και την μεγάλην ευθύνην
των κοινωνούντων αμέσως ή εμμέσως μετ' αυτής>>.
Έκδοση του περιοδικού <<Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ>>,
Αθήνα 1982. σελ. 65-68.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
Ο Απόστολος των εθνών αποστέλλων προς Φιλιππησίους την ομώνυμον επιστολήν του και επιθυμών να ενισχύση αυτούς εις την κατά Χριστόν ζωήν, η ο οποία τον καιρόν εκείνον εσήμαινε καθημερινόν μαρτύριον, τονίζει εν ενθουσιασμώ και πίστει πολλή: <<Ότι ημίν εχαρίσθη το υπέρ Χριστού, ου μόνον το εις αυτόν πιστεύειν, αλλά και το υπέρ αυτού πάσχειν>>! Αυτό δε <<το υπέρ Χριστού>> ερμηνεύων ένας μεγάλος ομολογητής και εραστής των ιερών της Εκκλησίας Παραδόσεων, ο μέγας Θεόδωρος ο Στουδίτης, γράφει: <<Υπέρ Χριστού γαρ και διά Χριστόν, υπέρ ου το πάσχειν πάσχα>>! Όντως ωραίος λόγος εξ ωραίων και οσιακών χειλέων προφερόμενος! Το πάσχειν υπέρ Χριστού, σημαίνει διά την πάσχουσαν υπέρ αυτού ψυχήν, Πάσχα! Μήπως τα ίδια δεν έψαλλε και ένας άλλος μιμητής του αγίου Θεοδώρου, ο πολύς Μελέτιος ο Γαλησιώτης μερικούς αιώνες αργότερα; <<Υπέρ γαρ λόγον αληθώς έστιν η θυμηδεία / ην ο Χριστός τοις δι' αυτόν πανθάνουσι παρέχει' / καν τις συγκρίνειεν αυτήν προς την των προπατόρων, / και προ της παραβάσεως, εύρη διπλήν και πλείω>>. Μακάριαι όντως ψυχαί, ελευθερωθείσαι των γηίνων και μόνον των ουρανίων επιποθούσαι διηνεκώς. Πού σήμερον οι μιμηταί των ουρανοφρόνων εκείνων ανδρών, οι οποίοι έζων και ανέπνεον διά τον Χριστόν και την Εκκλησίαν του; Ελάχιστοι και σπανιώτατοι οι τοιούτοι, καθάπερ οάσεις εν ερήμω... Το τραγικώτερον εν προκειμένω είναι, ότι ενώ οι υιού του φωτός, τα υποτιθέμενα <<φωτόμορφα τέκνα της Εκκλησίας>> παρουσιάζουν την ανωτέρω θλιβεράν εικόνα, αντιθέτως οι υιοί του <<αιώνος τούτου>>, οι άνθρωποι δηλαδή που δεν έχουν ουδεμίαν σχέσιν προς την Εκκλησίαν και την ζωήν του πνεύματος, παρουσιάζονται ολοπρόθυμοι και ζέοντες διά να επαληθεύση ο λόγος του Κυρίου: <<οι υιοί του αιώνος τούτου φρονιμώτεροι υπέρ τους υιούς του φωτός εις την γενεάν την εαυτών εισίν>> (Λουκ. 16. 8). Και όντως! Αναρίθμητοι τυγχάνουν οι εξ αυτών καθημερινώς <<αποθνήσκοντες>> εις διαφόρους επικινδύνους αποστολάς, προκειμένου να προστατεύσουν την εδαφικήν ακεραιότητα της προσκαίρου πατρίδος των, ή το και συχνότερον, να επιβουλευθούν την ανεξαρτησίαν ετέρας πατρίδος! Αι μυστικαί υπηρεσίαι των διαφόρων Κρατών ομιλούν σαφέστατα εν προκειμένω. Η ανωτέρω σύγκρισις προκαλεί, πρέπει να προκαλή, το ερύθημα εις τας παρειάς όλων των ρασοφόρων, των ορθοδόξων ρασοφόρων της εποχής μας. Διότι δεν είναι μικρόν πράγμα να θυσιάζη ο άλλος την μίαν και μοναδικήν ζωήν του, προκειμένου να επιτύχη την δολοφονίαν του α' ή β' πολιτικού αντιπάλου, ή την ποικίλην κατασκόπευσιν της οιασδήποτε χώρας, οι δε μοναχοί και κληρικοί, οι της Εκκλησίας στρατιώται και αξιωματικοί, να μη τολμούν ν' ανοίξουν το στόμα των εναντίον των συγχρόνων υπονομευτών των ιερών δογμάτων και Παραδόσεών της! Αλλά η τραγικότης των ημερών δεν σταματά ενταύθα. Οι ανωτέρω <<υιοί του φωτός>> ουχί μόνον παραμένουν αδρανείς και αδιάφοοι ενώπιον της κηρυττομένης κακοδοξίας των ημερών μας, της παναιρέσεως του Ο ι κ ο υ μ ε ν ι σ μ ο ύ, αλλά ζωηρεύουν και ενεργοποιούνται μόνον όταν πρόκειται να ελέγξουν συναδέλφους των, μοναχούς και κληρικούς, που ετόλμησαν να σπάσουν το φράγμα της σιωπής και να διεκδικήσουν νομίμως τα δικαιώματα της ορθοδόξου συνειδήσεως, αγωνιζόμενοι υπέρ των ιερών και οσίων της πίστεώς μας.Τα γεγονότα της Ι. Μ. Εσφιγμένου και αι ποικίλαι καταπιέσεις των Αγιορειτών Ζηλωτών αποτελούν ανάγλυφον έκφρασιν των ανωτέρω, διά τον Αγιορειτικόν τουλάχιστον χώρον. Εις το αυτό, δυστυχώς, επίπεδον κινείται και η δραστηριότης της ακαδημαϊκής θεολογίας! Ούτε ίχνος παρουσίας της εις τον στίβον της καλής ομολογίας' αντιθέτως μάλιστα τυγχάνουν πλείσται αι περιπτώσεις της πλήρους συμπορεύσεώς της με την οικουμενιστικήν αποστασίαν των ημερών μας, πλην μιας - δυο περιπτώσεων, και αυτών εντός του στεγανού χώρου της αβροφροσύνης και της μονομερείας κινουμένων... Και ενώ είναι αληθές ότι διά τον ορθόδοξον Σλαβικόν κόσμον ο εκκλησιαστικός ιστορικός του μέλλοντος θα εύρη ικανούς και διαφόρους λόγους να τον δικαιολογήση διά την σημερινήν του αντικανονικήν στάσιν, διά την Ελλαδικήν Εκκλησίαν όμως ποίον δικαιολογητικόν θα προσκομίση; Το μόνον ίσως που θα του απομένη να σημειώση είναι, ότι η αλλοτρίωσίς της εκ των Παραδόσεων και της γραμμής των Πατέρων, ωφείλετο εις την φθοράν που υπέστη αύτη εκ της σπουδής και επιμορφώσεως πλείστων εκ των στελεχών της εις την αιρετικήν Δύσιν - προσόν απαραίτητον διά τους υποψηφίους Καθηγητάς των Θεολογικών Σχολών! - και την διαστροφήν εν συνεχεία του παραδοσιακού φρονήματος του Λαού εκ των ανωτέρω λογάδων, τη επικουρία δυστυχώς και των Θρησκευτικών Οργανώσεων. Το τελευταίον το σημειούμεν μετά μεγάλης πικρίας, διότι γνωρίζομεν πολύ καλώς οποίαν θλιβεράν και αξιοκατάκριτον στάσιν ετήρησαν από της ενάρξεως ήδη του ημερολογιακού σχίσματος μέχρι της σήμερον! Τα παρόμοια συμβαίνουν δυστυχώς και εις αυτήν την <<Ακρόπολιν της Ορθοδοξίας>>, το Άγιον Όρος, το Οποίον, ενώ από την μια μεριά διακηρύσσει τολμηρώς ότι ακολουθεί <<την ακραιφνώς ορθόδοξον γραμμήν>>, από την άλλην αδιαφορεί πλήρως και σιγά σκανδαλωδώς ενώπιον της <<γυμνή τη κεφαλή>> κηρυττομένης κακοδοξίας υπό του οικείου επισκόπου του, του Οικ. Πατριάρχου Δημητρίου, διώκων συγχρόνως ποικίλως τους διαφωνούντας προς την ανωτέρω πορείαν του αγιορείας πατέρας! Είθε η ανάγνωσις των επομένων σελίδων να εξυπνίση ωρισμένας εκλεκτάς κατά τα άλλα ψυχάς, αι οποίαι καλή τη πίστει παραμένουν εισέτι εν κοινωνία μετά της αιρέσεως, ώστε και την ενδεκάτην <<αποτειχίζουσαι εαυτάς την προς τον καλούμενον επίσκοπον κοινωνίας>> εξιωθώμεν της πρεπούσης εις ορθοδόξους τιμής, παρά του δικαιοκρίτου Θεού. Αμήν.
( Ε κ τ ο υ π ρ ο η γ ο ύ μ ε ν ο υ )
Εν πρώτοις είναι αδύνατον να υπάρξη κανών που να τιμωρή τον ιερέα ή τον επίσκοπον, διότι δεν διέκοψεν κοινωνιαν με τον αιρετικόν προ συνοδικής διαγνώμης. Διατί; Διότι η Σύνοδος εν τοιαύτη περιπτώσει τι ρόλον θα παίζη αφού θα έρχεται να δώση το παρόν πάντοτε... <<κατόπιν εορτής>>;
Και πως είναι δυνατόν να είναι αληθής σύνοδος, διεκδικούσα ήτοι την Ευαγγελικήν αλήθειαν, αφού δεν θα προστατεύη αύτη τον υπ' αυτής ποιμενόμενον κλήρον και λαόν, αλλά θα προστατεύεται υπ' αυτών; Διότι, εν εσχάτει αναλύσει αυτό σημαίνει η υποχρεωτική αντίδρασις πάντων, άμα τη εμφανίσει της αιρέσεως, εξαιρέσει της Συνόδου ήτις θα έρχεται να δώση το παρόν τελευταία!
Ένας τοιούτος Κανών, εάν υπήρχε, θα ωμοίαζε προς τον σχετικόν πολιτικόν νόμον που θα διέταζε πάντας τους στρατιώτας και αξιωματικούς να μάχωνται ανενδότως άμα τη εμφανίσει του εχθρού, πλην των στρατηγών και επιτελαρχών, οι οποίοι θα συνήρχοντο εις σύσκεψιν τ ε λ ε υ τ α ί ο ι, διά να ανακοινώσουν ότι κακώς επετέθη ο εχθρός και έπραξαν πολύ καλώς που αντέδρασαν εγκαίρως στρατός και αξιωματικοί!...
Δυστυχώς τέτοιους κανόνας αναζητεί ο π. Επιφάνιος εις το Πηδάλιον, και αφού δεν τους ευρίσκει... βαπτίζει ως δ υ ν η τ ι κ ο ύ ς τους υπάρχοντας, των οποίων την έννοιαν βαναύσως παρερμηνεύει! Αλλά και οι σύγχρονοι συνοδικοί πατέρες δεν φαίνεται να διαφέρουν της ψυχολογίας του αυτοκλήτου δικηγόρου των, αφού επί ολοκλήρους δεκαετίας τώρα,
ενώ βλέπουν την την αίρεσιν του Οικουμενισμού αυξανομένην και προκλητικώς καταλύουσα τα των <<πατέρων όρια>>, τα οποία υποτίθεται ότι οι Σεβασμιώτατοι πρέπει να φυλάττουν ως κόρην οφθαλμού, αυτοί όταν συνέρχωνται, αντί να καταδικάσουν την κακοδοξίαν, διώκουν τους ολίγους εκ των πιστών που ετόλμησαν να αντιδράσουν εις την αίρεσιν διεκδικούντες την φωνήν των ιερών Κανόνων!
Όντως ακριβής επανάληψις του αντορθοδόξου παρελθόντος της Εκκλησίας. Αλλά και κάτι άλλο. Κατά ποιαν λογικήν θα απήτει ο υποτιθέμενος ούτος κανών να καθαιρή η Σύνοδος τους μη προ αυτής αντιδράσαντας κληρικούς, όταν αυτοί οι ίδιοι οι Συνοδικοί που θα ενήργουν την καθαίρεσιν θα ευρίσκοντο εις τον α υ τ ό ν β α θ μ ό ν ε ν ο χ ή ς, εν συγκρίσει προς τους προ αυτών αντιδράσαντας;!
Τοιούτος κανών θα είχε θέσιν, ΜΟΝΟΝ όταν οι επίσκοποι της <<συνοδικής διαγνώμης>> είχαν αντιδράσει εγκαίρως και πατερικώς εις την κακοδοξίαν, αλλά δεν ηδυνήθησαν να συνέλθουν εν συνόδω προς καταδίκην του κακοδόξου, λόγω επεμβάσεως της πολιτείας και υπερασπίσεως του αιρετικού, ως εγένετο πολλάκις, και ιδία επί Εικονομαχίας.
Τότε ασφαλώς συνερχόμενοι οι εν λόγω επίσκοποι έχουν όλο το δικαίωμα να καταδικάσουν τους μη μιμηθέντας την διαγωγήν των κληρικούς, ως εγένετο εν τη Ζ' Οικ. Συνόδω. Τότε βεβαίως δεν δοκιμάζονται, δεν προλαμβάνουν να δοκιμασθούν, και αι συνειδήσεις των λοιπών κληρικών, με το ποιαν δηλ. στάσιν θα πρέπη να τηρήσουν έναντι της κακοδοξίας κ.λ.π.
Ας μη, λοιπόν, ματαιοπονή ο Πανοσιολογιώτατος, προσπαθών να ειρηνεύση την συνείδησίν του, ως και πάντων των κοινωνούντων εν γνώσει και προ <<συνοδικής διαγνώμης>> τη κηρυττομένη αιρέσει, διότι πανταχόθεν στενά δι' αυτόν και τους προστατευμένους του...
Η πράξις της Εκκλησίας
Αλλά μήπως η Εκκλησία του Χριστού και ΠΡΟ της δημιουργίας των σχετικών ιερών Κανόνων, δεν αντιμετώπιζεν επιτυχώς τας εμφανιζομένας αιρέσεις, βάσει της διδασκαλίας της Αγίας Γραφής και των αγίων τέκνων της, ως σαφώς μαρτυρεί τούτο και ο άγιος Θεόδωρος;
<<Παραγγελίαν γαρ έχομεν εξ αυτού του Αποστόλου, εάν τις δογματίζη ή προστάσση ποιείν ημάς, παρ' ο παρελάβομεν, παρ' ο οι Κανόνες των κατά καιρούς Συνόδων, καθολικών τε και τοπικών ορίζουσιν, απαράδεκτον αυτόν έχειν και μηδέ λογίζεσθαι αυτόν εν κλήρω αγίων>> (PG. 99, 988Α).
Τούτο ακριβώς εφήρμοσαν και οι άγιοι Πατέρες της Ζ' Οικ. Συνόδου κατά την δίκην και καταδίκην των εικομάχων, παρά τα αντιθέτως γραφέντα υπό του π. Επιφανίου, ότι δηλ. <<ουδέποτε ετιμωρήθη κληρικός τις, ή καν επετιμήθη διά τον λόγον ότι δεν έσπευσε ν' αποσχισθή πάραυτα από του αιρετικού επισκόπου...>>.
Παραθέτομεν ευθύς αμέσως αντιπροσωπευτικά κείμενα από τας συνεδρίας της Συνόδου.
Α') Τ α ρ ά σ ι ο ς ο αγιώτατος Πατριάρχης εν τω επισκόπω Νεοκαισαρείας είπεν: ως άγνωστος σοι παρήλθεν η αλήθεια έως του νυν, ή ως εγνωσμένης κατεφρόνησας; Και εάν ως άγνωστος σοι παρήλθεν, μη αιδεσθής τον ορθόν λόγον μαθείν, ώσπερ ουκ ησχύνθης τον διεστραμμένον.
Γ ρ η γ ό ρ ι ο ς επίσκοπος Νεοκαισαρείας είπε: πίστευσον, Δέσποτα, ως άγνωστος' αυτώ δε μαθείν, και ως κελεύει ο δεσπότης και η αγία Σύνοδος.
Τ α ρ ά σ ι ο ς: Λέγε τι θέλεις μαθείν;
Γ ρ η γ ό ρ ι ο ς είπε: Ηνίκα πάσα η ομήγυρις αύτη εν λαλεί και φρονεί, έμαθον και επληροφορήθην ότι η αλήθεια αύτη εστίν, η νυνί ζητουμένη και κηρυσσομένη. Και διά τούτο καγώ αυτώ συγγνώμην των πρώην μου κακών, και θέλω μετά πάντων και φωτισθήναι και διδαχθήναι' τα πλημελήματα και αμαρτήματά μου άμετρά έστι και ως ο Θεός κατανύξει την ιεράν Σύνοδον και τον πανάγιον δεσπότην...
Τ α ρ ά σ ι ο ς: Ώφειλες εκ των ανέκαθεν χρόνων ανοίξαι σου τα ώτα και Παύλου του θείου Αποστόλου ακούσαι λέγοντος: <<στήκετε, κρατείτε τας παραδόσεις, ας παρελάβετε είτε διά λόγου, είτε δι' επιστολής ημών>>' και πάλιν Τιμοθέω και Τίτω γράφοντος: <<τας βεβήλους κενοφωνίας παραιτείσθαι>>. Τί βεβηλότερον ή τι κενοφωνότερον του λέγειν Χριστιανούς ειδωλολατρήσαι;
Γ ρ η γ ό ρ ι ο ς: Κακόν ην και ομολογούμεν, κακόν ην, αλλ' ούτως επράχθη και ούτως επράξαμεν' και διά τούτο αιτούμεν συγγνώμην των πλημμελημάτων ημών. Ομολογώ, Δέσποτα, έμπροσθεν της τιμιωτάτης αγιωσύνης υμών, και πάντων των αδελφών της αγίας Συνόδου, ότι η μ ά ρ τ ο μ ε ν και η ν ο μ ή σ α μ ε ν και κακώς επράξαμεν και συγγνώμην αιτούμεν περί τούτου...
Β') Β α σ ί λ ε ι ο ς επίσκοπος Αγκύρας είπεν: Όθεν και εγώ επίσκοπος Αγκύρας της πόλεως, προαιρούμενος ε ν ω θ ή ν α ι τη Καθολική Εκκλησία... ταύτην την παρούσαν έγγραφόν μου ομολογίαν ποιούμαι και προσάγω υμίν τοις εξ αποστολικής αυθεντίας λαβούσι την εξουσίαν. Εν αυτώ δε και συγγνώμην εξαιτούμαι παρά της Θεοσυλέκτου υμών μακαριότητος υπέρ ταύτης μου της β ρ α δ υ τ ή τ ο ς. Δέον γαρ ην μη υστερηκέναι με προς την της Ορθοδοξίας ομολογίαν' αλλά της άκρας μου αμαθείας και νωθρείας και ημελημένης διανοίας εστί τούτο>>.
Γ') Τη αγία και οικουμενική Συνόδω Θ ε ο δ ό σ ι ο ς (επίσκοπος Αμορίου) ο ελάχιστος Χριστιανός ομολογώ και συντίθεμαι και δέχομαι και ασπάζομαι... και διά τούτο παρακαλώ υμάς άγιοι του Θεού και βοώ' ή μ α ρ τ ο ν εις τον ουρανόν και ενώπιον υμών' δέξασθέ με ως εδέξατο ο Θεός τον άσωτον και την πόρνην και τον ληστήν' ζητήσατέ με καθώς εζήτησεν ο Χρισός το απολωλός πρόβατο, ο ανέλαβε επί των ώμων.
Σ ά β β α ς ο ευλαβέστατος ηγούμενος Μονής των Στουδίων είπε: Κατά τας αποστολικάς διατάξεις και Οικουμενικάς Συνόδους, άξιός έστιν αποδοχής...
Τ α ρ ά σ ι ο ς ο αγιώτατος Πατριάρχης είπεν: οι ποτε κ α τ ή γ ο ρ ο ι της Ορθοδοξίας νυνί συνήγοροι της αληθείας εγένοντο...
Δ') Οι μοναχοί αναλαβόντες είπον: Αλλά για τους παρασυρθέντας και βία παθόντας ο πατήρ (Μ. Αθανάσιος) προσίεται. Ειπάτωσαν ουν ή παρεσύρησαν ή βίαν υπέμειναν, ότι α π έ σ τ η σ α ν τ η ς α λ η θ ε ί α ς.
Υ π ά τ ι ο ς και οι συν αυτώ επίσκοποι είπον: <<Ότι ημείς ούτε βίαν υπεμείναμεν, ουδέ παρεσύρημεν, αλλ' εν ταύτη τη αιρέσει ημών γεννηθέντες ανετράφημεν και ηυξήθημεν... Και αύθις Θαλάσσιος και Ευσέβιος και Ευστάθιος οι ευλαβέστατοι επίσκοποι είπον: π ά ν τ ε ς η μ ά ρ τ ο μ ε ν, π ά ν τ ε ς σ υ γ γ ν ώ μ η ν α ι τ ο ύ μ ε ν...
( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου