ΚΑΛΟΥΜΕΘΑ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΜΕ: ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ Ή ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίου του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής», εκδόσεις «Ορθόδοξη Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 64-67.
Αυτό το βιβλίο γράφηκε από τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς, Επίσκοπο Αχρίδας, κατά την διάρκεια της φυλάκισής του, σε ένα από τα πιο φρικτά στρατόπεδα συγκέντρωσης αιχμαλώτων, στο Νταχάου, κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, στη Γερμανία (15 - 9 - 1944 έως 8 - 5 - 1945).
Ο Άγιος Νικόλαος γενννήθηκε στις 23.12.1881 στο μικρό ορεινό χωριό Λέλιτς κοντά στο Βάλιεβο της Σερβίας. Οι γονείς του, Ντράγκομιρ και Κατερίνα, απλοί χωρικοί είχαν εννέα παιδιά από τα οποία το πρώτο ήταν ο Νικόλαος. Βαπτίσθηκε στο μοναστήρι του Τσέλιε που τότε αποτελούσε τον ενοριακό ναό του χωριού. Η ξακουστή οικογένεια των Βελμίροβιτς κατάγεται από τη Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας. Ο πατέρας του είχε σπάνια μόρφωση για χωρικό της εποχής του και ήταν ο γραμματικός της περιφερείας. Το Δημοτικό τελείωσε στο Σχολείο της μονής Τσέλιε και το Γυμνάσιο στο Βάλιεβο. Μετά την αποφοίτησή του από την Θεολογική Σχολή του Βελιγκραδίου, έλαβε υποτροφία για το Πανεπιστήμιο της Βέρνης στην Ελβετία.
Το διδακτορικό του θέμα ήταν: <<Η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού ως θεμελιώδες δόγμα της Αποστολικής Εκκλησίας>>. Στην συνέχεια με νέα υποτροφία σπούδασε φιλοσοφία στην Οξφόρδη της Αγγλίας. Μετά από την σωτηρία του από σοβαρή ασθένεια έταξε να ενδυθή το μοναχικό σχήμα και να θέση τον εαυτό του στην διακονία της Εκκλησίας και του λαού.
Στις 20 Δεκεμβρίου 1909 έγινε μοναχός με το όνομα Νικόλαος. Κατόπιν επήγε για σπουδές στην φημισμένη Ακαδημία της Πετρούπολης στην Ρωσία... Στις 25 Μαρτίου του 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσης, κατόπιν μετατίθεται στην επισκοπή Αχρίδος και το 1934 επέστρεψε και πάλι στην επισκοπή Ζίτσης. Το 1941 συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους Γερμανούς.
Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1944 τον μετέφεραν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου στη Γερμανία, από όπου απελευθερώθηκε στις 8 Μαϊου του 1945 από τον αμερικανικό στρατό... Εκοιμήθη ειρηνικά στις 18 Μαρτίου του 1956 ενώ προσευχόταν στην ρωσική μονή του Αγίου Τύχωνος στην Πενσυλβάνια των Η.Π.Α.
Στις 12 Μαΐου του 1991 τα οστά του μεταφέρθηκαν στη Σερβία, στο μοναστήρι Λέλιτς. Στις 24 Μαΐου 2003 η Σύνοδος των Αρχιερέων της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ακολουθώντας τη συνείδηση του πληρώματός της, προέβη στην επίσημη ανακήρυξη της αγιότητος του επισκόπου Νικολάο και την αναγραφή του στο σερβικό αγιολόγιο. Η μνήμη του τιμάται στις 12 Μαΐου.
Ευχόμαστε την «Καλή Ανάγνωση» και «πνευματική εντρύφηση» σε έναν σύγχρονο άγιο της εποχής μας, που τα κείμενά του παραστατικά, αισθαντικά και προπαντός δημιουργικά μας εισαγάγουν στον άρρητο, θαυμαστό και εύοσμο κόσμο της Θεολογίας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος!
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένων
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: «ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ» ΜΕΡΟΣ 6ον

Καλούμεθα να επιλέξουμε: Με τον Χριστό ή τον Διάβολο

Υπάρχουν γεγονότα στην ιστορία του ανθρώπινου γένους που μοιάζουν με μεγάλη καμπάνα που καθημερινά χτυπά και εγείρει, σαν συναγερμός, την συνείδηση των ανθρώπων. Ένα τέτοιο γεγονός, το οποίο χιλιάδες χρόνια εξεγείρει την ανθρώπινη συνείδηση, είναι η εκλογή ανάμεσα στον Ιησού Χριστό και τον ληστή Βαραββά.

Ο Πόντιος Πιλάτος πρότεινε στο λαό να εκλέξει ανάμεσα στους δύο. Πρόεδρος αυτής της εκλογής ήταν ο ίδιος, ένας άνθρωπος που πίστευε σε πολλούς θεούς, ψηφοφόροι ήταν οι Εβραίοι, που πίστευαν στον ένα Θεό.

Ο Πιλάτος προσπάθησε με κάθε τρόπο να ελευθερώσει τον Ιησού, αφού διαπίστωσε ότι ήταν αθώος. Η τελευταία προσπάθεια να Τον ελευθερώσει ήταν η ευκαιρία που έδωσε στους Εβραίους να επιλέξουν: Ή τον Ιησού ή τον Βαραββά.

Υπολόγιζε λογικά: Ούτε μία κατηγορία εναντίον του Ιησού δεν είχε αποδειχτεί αληθής, ενώ αντίθετα όλες οι κατηγορίες εναντίον του Βαραββά ήταν αποδεδειγμένα αδιάψευστες. Ο Βαραββάς πράγματι άξιζε την ποινή του θανάτου ως στασιαστής και αιμοδιψής κακούργος.

Έλπιζε λοιπόν ο Πιλάτος πως οι ηγέτες του εβραϊκού λαού θα άκουγαν τη συνείδησή τους και θα κατάφερναν να υπερνικήσουν την προσωπική τους κακία και το μίσος τους, και δεν θα καταδίκαζαν ένα δίκαιο άνθρωπο, για να ελευθερώσουν έναν εγκληματία.

Θεωρούσε ο Πιλάτος πως σίγουρα θα επέλεγαν τον Ιησού, εξαιτίας που πλησίαζε και η μεγαλύτερη γιορτή τους. Άλλωστε, αυτή η μεγάλη γιορτή είχε ως στόχο τον εξαγνισμό και τον καθαγιασμό της ανθρώπινης συνείδησης...

Ο Πιλάτος νόμιζε πως, λίγα λεπτά μετά την απελευθέρωση του δίκαιου Ιησού, θα χαιρόταν και η γυναίκα του η Κλαούντια, που τον παρακαλούσε, να μην βάψει τα χέρια του με το αίμα αυτού του δίκαιου ανθρώπου.

Και φώναζε τότε ο Πιλάτος στους Εβραίους: Ποιόν θέλετε να ελευθερώσω; Τον Βαραββά ή τον Ιησού; Μεγάλη ήταν η έκπληξη του Πιλάτου, όταν με μια φωνή οι Εβραίοι του φώναξαν: Τον Βαραββά, τον Βαραββά!

Συγχυσμένος μετά από αυτή την απρόσμενη επιλογή του όχλου ο Πιλάτος έκανε ακόμα μια ερώτηση σ' αυτή την ασυνείδητη μάζα του λαού: Και τί να κάνω με τον Ιησού; Αμέσως ο λαός γάβγισε, σαν πεινασμένο τσακάλι: <<Να σταυρωθεί>>, σταύρωσέ Τον!

Και ο ειδωλολάτρης Πιλάτος έπλυνε τα χέρια του από το αίμα του δίκαιου. Και ο λαός, σαν τσακάλι με ανθρώπινη μορφή πάλι φώναξε: <<Το αίμα του πάνω σε μας και στα παιδιά μας>>! Έτσι και έγινε και γίνεται μέχρι σήμερα.

Ο Βαραββάς ελευθερώθηκε και ο Υιός του Θεού ο Μεσσίας και Σωτήρας του κόσμου οδηγήθηκε στο Γολγοθά και σταυρώθηκε.

Ο πιο δίκαιος σ' αυτό τον κόσμο πέθανε μαρτυρικά στο Σταυρό, ενώ ο Βαραββάς στις ταβέρνες των Ιεροσολύμων κερνούσε τους... ευεργέτες του.

Επιλογή ανάμεσα στον Θεό και στον σατανά. Επιλογή ανάμεσα στον ευεργέτη και στον κακούργο. Επιλογή ανάμεσα στον Ιησού και στον Βαραββά. Το συνταρακτικό αυτό γεγονός αποτελεί αληθινά μια μεγάλη καμπάνα η οποία κάθε μέρα ξυπνάει τη συνείδησή μας.

Ο καθένας μας αναρωτιέται πώς ήταν δυνατό να γίνει αυτή η επιλογή! Και εμείς αναρωτιόμαστε: Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει ακόμη και σήμερα αυτή η επιλογή; Δεν βλέπετε, αδελφοί μου, πως και σήμερα, στην επιλογή αυτή κερδίζει ο Βαραββάς και χάνει ο Ιησούς;

Ο λόγος της σκοτεινής τραγωδίας του δυτικού κόσμου είναι ότι προτιμήθηκε το πρότυπο του Βαραββά και όχι ο Χριστός. Επειδή οι δυτικοί έγιναν οι ίδιοι Βαραββάδες αντί να γίνουν αληθινοί Χριστιανοί. Ο σκοπός τους είναι ίδιος με τον σκοπό του Βαραββά.

Σκοπός τους είναι να υψώσουν τον εαυτό τους και τους ανθρώπους τους μέχρι τον ουρανό, ενώ όλους τους άλλους ανθρώπους, όλους τους άλλους λαούς, επιθυμούν να τους καταπατήσουν, όπως πατούν το χώμα.

Οι μέθοδοί τους είναι ίδιες, σαν αυτές που είχε ο πρώτος εκείνος ληστής ο Βαραββάς: Μυστική συνωμοσία, ψέματα, εξέγερση και αίμα. Ποιά είναι η αιτία της πρόσφατης σκοτεινής δυτικής τραγωδίας; Είναι η ίδια αιτία.

Η ίδια αιτία είναι και για την πρόσφατη σερβική τραγωδία. Οι Σέρβοι ηγέτες έδωσαν και αυτοί την απαλλακτική ψήφο τους για τον Βαραββά σε βάρος του Χριστού. Ο σέρβικος λαός έπρεπε να είχε ξεσηκωθεί εναντίον αυτής της φρίκης, αλλά δεν ξεσηκώθηκε.

Γι΄αυτό το λόγο ήρθε η φωτιά του πολέμου στο σπίτι μας, στην οποία πολλοί κάηκαν, και όλοι μας αποκτήσαμε εγκαύματα που πονάνε πολύ. Αδελφοί μου, τί θα πράξουμε τώρα; Από εδώ και πέρα πρέπει να είμαστε με το μέρος του Χριστού και εναντίον κάθε Βαραββά σ' αυτό τον κόσμο.

Θα επιτρέψουμε στον εαυτό μας να είμαστε χειρότεροι από τον Πιλάτο; Ο Πιλάτος παρόλο που πίστευε σε πολλούς θεούς, όμως ήθελε να σώσει τον Χριστό. Στην Ινδία σήμερα θέλουν να σώσουν τον Χριστό από τους χριστιανούς!

Όπως ο Πιλάτος θέλησε να πάρει το μέρος του Χριστού, έτσι και οι κάτοικοι της Ινδίας σήμερα ξεσηκώνονται αποφασιστικά εναντίον των Βαραββάδων, που φορούν το προσωπείο του χριστιανού.

Επιλέξτε λοιπόν Σέρβοι, τη ζωή ή το θάνατο. Την τιμή ή την ντροπή. Το φως ή το σκοτάδι. Την δικαιοσύνη ή την αδικία. Τον Θεό ή τον διάβολο, επιλέξτε!

Επιλέξτε ή τον Χριστό ή τον Βαραββά. Από αυτή σας την επιλογή εξαρτήθηκε όλο το παρελθόν σας, και από αυτό θα εξαρτηθεί και όλο το μέλλον σας. Αμήν.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίριβιτς:
<<Μέσα από το παράθυρο της φυλακής>>, εκδόσεις <<Ορθόδοξη Κυψελη>>,
Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 64-67.