Ο ΘΕΡΙΣΜΟΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίριβιτς: «Μεθ' ημών ο Θεός», εκδόσεις «Ορθόδοξη Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2017, σελ. 92-95.
(132 αξιόπιστα θαυμαστά ιστορικά γεγονότα που επιμαρτυρούν πως ο Θεός ενεργεί, με άπειρους τρόπους, για να φέρει τους ανθρώπους κοντά Του, κοντά στην Αλήθεια, κοντά στην σωτηρία τους).
Η μετάφραση από τα σερβικά έγινε από το ζεύγος Νράγκαν και Ευαγγελία Σαραμάντιτς.
«Οι ιστορίες που δημοσιεύονται στο βιβλίο μας είναι μόνον ένα δεμάτι σταριών από το ανθρώπινο χωράφι της ζωής. Κάποιες από αυτές τις ακούσαμε εξ ιδίων και άλλες τις πληροφορηθήκαμε μέσω τρίτων ατόμων. Δημοσιεύουμε όμως μόνον εκείνες που είναι χαρακτηριστικές και αξιόπιστες.
Μερικές είναι σχεδόν ίδιες με τα θαύματα της Αγίας Γραφής, ενώ άλλες παρουσιάζουν ομοιότητα με θαύματα που έχουν καταγραφεί σε παλαιότερες εποχές στην εκκλησιαστική μας παράδοση. Η Αγία Γραφή και η εκκλησιαστική μας παράδοση αποτελούν τα πλέον καταλληλότερα μέσα για την ερμηνεία αυτών των θαυμάσιων γεγονότων, που συνέβησαν στον κόσμο και επηρέασαν τις ανθρώπινες ζωές. Αποτελούν οδηγό για όποιον προσπαθήσει να τα εκτιμήσει, οδηγό που μειώνει την πιθανότητα της πνευματικής πλάνης.
Συμβάλλουν στη διάκριση της αλήθειας από την πλάνη, του φωτός από το σκοτάδι και της πραγματικότητας από τα σύμβολα. Ποιό όμως είναι το συμπέρασμα το οποίο συνάγεται από τέτοιου είδους βιώματα; Πιθανόν είναι μόνον ένα και μοναδικό: Ο Θεός είναι Αυτός που οδηγεί τον κόσμο και κυβερνά την κάθε ανθρώπινη ζωή. Ο Θεός ενεργεί με άπειρους τρόπους για να φέρει τους ανθρώπους κοντά Του, κοντά στην Αλήθεια, κοντά στην σωτηρία τους.
Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς με το βιβλίο του «Εμμανουήλ» αποδεικνύει την αγάπη του για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Το κοινό στοιχείο όλων αυτών των ιστοριών είναι ένα: πως ο Θεός είναι δίπλα μας και αόρατα κινεί τα νήματα της ζωής όλων μας. Υπάρχει το πνευματικό βασίλειο, το βασίλειο του Θεού, το οποίο είναι γεμάτο από τις ψυχές των Δικαίων. Υπάρχει μόνον ένας νόμος, ο νόμος της Δικαιοσύνης του Θεού, ο νόμος της ηθικής. Οτιδήποτε άλλο ονομάζεται νόμος, είναι σκιά και σύμβολο αυτού του μεγάλου και αιώνιου νόμου του Θεού. Με λίγα λόγια, εμείς οι ταξιδιώτες αυτού του κόσμου δεν είμαστε μόνοι στον δρόμο μας. Μαζί μας είναι ο Θεός και όλος ο ουράνιος στρατός. Εμμανουήλ: «Μεθ' ημών ο Θεός»: Μαζί μας είναι ο Κύριος».
(Από τον πρόλογο του βιβλίου)
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: «ΜΕΘ' ΗΜΩΝ Ο ΘΕΟΣ» ΜΕΡΟΣ 8ον

13. Ο θερισμός την ημέρα της γιορτής της Αγίας Τριάδας

Μας διηγήθηκε ένας αδελφός, κάτω από την πόλη Νταρ της Σερβίας, το παρακάτω περιστατικό, που συνέβη το 1931: <<Ένας άνθρωπος ο οποίος δεν είχε φόβο Θεού αλλά ούτε και τους ανθρώπους ντρεπόταν, πήρε το δρεπάνι και πήγε στο χωράφι του την ημέρα της εορτής, της Αγίας Τριάδας, για να θερίσει. Θέριζε το χωράφι μόνος του. Κανείς άλλος, που θα μπορούσε να τον ακούσει, δεν ήταν στην περιοχή. Την ώρα που αυτός θέριζε, ξαφνικά άκουσε μια παιδική φωνή. Γύρισε πέρα δώθε το κεφάλι του αλλά δεν είδε κανέναν. Έτσι συνέχισε την εργασία του. Στη συνέχεια άκουσε ένα παιδικό κλάμα. Αυτή τη φορά του φάνηκε γνωστό το παιδικό κλάμα. Εκεί κοντά, βρισκόταν το χωράφι του αδελφού του, που ήταν σπαρμένο με καλαμπόκια. Άφησε τότε το δρεπάνι του και κατευθύνθηκε στο χωράφι του αδελφού του να δει ποιό είναι αυτό το παιδί που κλαίει. Μάταια, όμως έψαξε, δεν βρήκε τίποτα. Κατόπιν άκουσε ξανά παιδική φωνή, και κατάλαβε πως η φωνή αυτή, ήταν η φωνή του παιδιού του. Τότε παράτησε την δουλειά του και γύρισε στο σπίτι του. Όταν έφτασε έξω από το σπίτι, άκουσε το ίδιο εκείνο παιδικό κλάμα. Ο γιος του ήταν αυτός, ο οποίος έκλαιγε, ο γιος του, τον οποίο είχε αφήσει το πρωί χαρούμενο και υγιή. Μπαίνοντας στο σπίτι βρήκε το παιδί άρρωστο με υψηλό πυρετό. Εκείνο το βράδυ το παιδί του ξεψύχησε.

14. Οι φωνές στην εκκλησία

Η Ορθόδοξη παράδοση λέει ότι, όταν ο Άγιος Σπυρίδωνας λειτουργούσε, ακούγονταν στην εκκλησία ψαλμωδίες αγγέλων. Οι άνθρωποι που άκουγαν από έξω από την εκκλησία τις ψαλμωδίες απορημένοι ρωτούσαν τον Άγιο ποιοί είναι αυτοί που ψέλνουν τόσο ωραία στην εκκλησία. Αυτός απαντούσε ότι δεν υπήρχε καμία χορωδία ψαλτών στην εκκλησία και πως αυτοί που έψαλλαν ήταν άγγελοι! Ο Ιερομόναχος Δομετιανός μας διηγήθηκε τί του συνέβη κάποτε που λειτούργησε σε μία εκκλησία, η οποία ήταν μετόχι του μοναστηριού Διβοστίν, το οποίο βρίσκεται στην Κεντρική Σερβία. Ο πάτερ Δομετιανός αναφέρει πως όταν έφτασε στην εκκλησία δεν υπήρχε ανθρώπινη ψυχή. Ούτε ο καντηλανάφτης δεν είχε φτάσει στην Εκκλησία. <<Εγώ>>, είπε ο πατήρ αναρωτιόμουν: <<Θεέ μου, δεν υπάρχει κανείς να πει <<Αμήν>>, όταν θα αρχίσω την λειτουργία>>! Έτσι σκεπτόμενος ο μοναχός, τελείωσε την προσκομιδή. Στη συνέχεια άρχισε να λέει: <<Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος...>>. Προς μεγάλη του έκπληξη άκουσε μία φωνή να λέει <<Αμήν>>. Γύρισε πίσω και κοίταξε να δει μήπως είχε έρθει κανείς, αλλά η εκκλησία ήταν άδεια, όπως όταν έφτασε. Γεμάτος δέος, συνέχισε τη λειτουργία. Τίποτα πια δεν ακουγόταν. Από τότε, μας λέει ο ιερομόναχος Δομετιανός, δεν αμφιβάλλω άλλο πια ποτέ ότι ουράνιες δυνάμεις είναι παρούσες στον ναό, την ώρα της λειτουργίας.

15. Η μυστηριώδης και σωτήρια ψυχή

Ο αδελφός Νικόδημος, ο οποίος κατάγεται από το χωριό από το χωριό Παρτσάν, μας διηγήθηκε ότι επέστρεψε στην ορθόδοξη πίστη και στην εκκλησιαστική ζωή, με τον παρακάτω τρόπο. Κάποια στιγμή, είχε νοικιάσει ένα χωράφι και το φύτεψε καρπούζια. Όταν άρχισαν να ωριμάζουν τα καρπούζια, αυτός έφτιαξε μία καλύβα και σε αυτήν ερχόταν κάθε βράδυ και κοιμόταν. Πάντα είχε δίπλα του το όπλο του. Μία νύχτα, είδε κλέφτες στο χωράφι. Το όπλο βρισκόταν δίπλα του γεμάτο. Είδε τους κλέφτες να περπατούν μέσα στο χωράφι και να κλέβουν τα καρπούζια. Ο Νικόδημος θυμωμένος έπιασε το όπλο, το έβαλε στον ώμο του και ήταν έτοιμος να πυροβολήσει. Τότε άκουσε μία φωνή να του φωνάζει δυνατά: <<Νικόδημε, δες τί έχεις μέσα στο όπλο>>. Ακούγοντας αυτή τη φωνή ο Νικόδημος άφησε το όπλο του να πέσει από τα χέρια του. Αναρωτιόταν έκπληκτος ποινού ήταν αυτή η φωνή και από πού ακουγόταν. Κοίταξε γύρω του, αλλά δεν υπήρχε κανείς. Κοίταξε πάλι στο χωράφι και είδε τους κλέφτες με θράσος να περπατούν και να κόβουν καρπούζια από το χωράφι. Ο Νικόδημος σκέφτηκε, ότι παράκουσε και έπιασε πάλι το όπλο του για να πυροβολήσει. Μόλις όμως το έπιασε, άκουσε ξανά μια φωνή: <<Νικόδημε, δες τί είναι αυτό που έχει το όπλο>>. Αυτός ξαφνιάστηκε πολύ και αναρωτιόταν ποιός ήταν αυτός που του μιλάει. Άρχιζε να κοιτάει προσεκτικά γύρω του, αλλά δεν είδε κανέναν. Οι κλέφτες συνέχιζαν με περισσότερο θράσος να κλέβουν. Ο Νικόδημος βλέποντας την αδιαντροπιά τους, τόσο θύμωσε που αποφάσισε να τους πυροβολήσει αμέσως. Έσφιξε δυνατά το όπλο και σκόπευσε. Πάλι άκουσε την ίδια φωνή: <<Νικόδημε, δες τί έχεις μέσα στο όπλο σου>>! Η φωνή αυτή τον διαπέρασε σαν ρεύμα και τότε αυτός απόθεσε το όπλο στο έδαφος. Πήρε μία σιδερένια ράβδο και προσπάθησε να την βάλει στην κάνη του όπλου, η ράβδος όμως δεν έμπαινε. Ο Νικόδημος κοίταξε μέσα στην κάνη να δει γιατί δεν έμπαινε η ράβδος και κατάλαβε ότι η κάνη του όπλου ήταν γεμάτη χώμα και πέτρες. Τότε αυτός συνειδητοποίησε ότι αυτή η φωνή που άκουσε προερχόταν από τον Θεό. Τί είχε συμβεί; Οι κλέφτες είχαν έρθει κατά την διάρκεια της ημέρας και είχαν βουλώσει την τρύπα της κάνης του όπλου με αποτέλεσμα, αν ο Νικόδημος τους πυροβολούσε, η κάνη θα έσκαγε και αυτός είτε θα αυτοτραυματιζόταν, είτε θα σκοτωνόταν. Με μιας ο Νικόδημος κατάλαβε τί του είχε συμβεί. Άφησε το όπλο και ξέχασε τους κλέφτες που πήρανε τα καρπούζια και έφυγαν. Πέρασε όλη τη νύχτα, κλαίγοντας. Θυμήθηκε τις αμαρτίες του, σκεφτόταν την ελεημοσύνη του Θεού και συνεχώς έκλαιγε. Από τότε ο Νικόδημος άρχισε να εκκλησιάζεται και να είναι σταθερό μέλος της εκκλησίας.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίριβιτς:
<<Μεθ' ημών ο Θεός>>, εκδόσεις <<Ορθόδοξη Κυψέλη>>,
Θεσσαλονίκη 2017, σελ. 92-95.