ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΜΟΝΑΧΟΣ ΘΕΡΑΠΩΝ, ΜΟΝΑΧΟΣ ΤΡΟΦΙΜΟΣ: «ΟΤΑΝ ΣΗΜΑΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ...» ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΑΣΧΑΛΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ 1ον

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο των εκδόσεων «ΑΘΩΣ»,
Ιερομόναχος Βασίλειος, Μοναχός Θεράπων, Μοναχός Τρόφιμος: «Όταν σημάνουν οι καμπάνες...»,
Οι Τρεις Πασχάλιοι Μάρτυρες της Όπτινα, Α' έκδοση, Ιούλιος 2020, σελ.24-26.
Το ξημέρωμα του Πάσχα του 1993 τρεις μοναχοί του ερημητήριου της Όπτινα στη Ρωσία, ο πατήρ Βασίλειος, ο πατέρας Θεράπων και ο πατήρ Τρόφιμος έπεσαν θύματα άγριας δολοφονίας από έναν σατανιστή.
Το συμβάν συγκλόνισε τους ορθόδοξους Ρώσους και τα νέα διαδόθηκαν σύντομα σε όλο τον κόσμο. Ο πρόωρος θάνατος των τριών χαρισματικών, νεαρών μοναχών μοιάζει ίσως με τραγωδία.
Αλλά ο μαρτυρικός θάνατος, με τον οποίο σφραγίστηκαν οι μοναχικοί τους αγώνες, είναι αφορμή όχι για να θρηνεί κανείς, αλλά για να ευφραίνεται.
Όπως είπε ένας από τους ιερείς του μοναστηριού στον επικήδειο λόγο του:
<<Δεν είμαστε τόσο θλιμμένοι όσο χαρούμενοι, επειδή αυτοί οι τρεις αδελφοί ξεκίνησαν και ολοκλήρωσαν με επιτυχία το μοναστικό μονοπάτι της ζωής τους>>.
Και πράγματι ο θεάρεστος τρόπος ζωής και ο θρίαμβός τους επί του θανάτου μαρτυρούνται από τα θαύματα, που άρχισαν να λαμβάνουν χώρα στους τάφους τους, αμέσως μετά τον θάνατό τους.
Οι πατέρες Βασίλειος, Θεράπων και ο Τρόφιμος μαρτύρησαν στις μέρες μας. Έζησαν στον κόσμο μας, φοίτησαν σε δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια.
Ήλθαν αντιμέτωποι με πειρασμούς και δυσκολίες, που συναντούν και σήμερα οι νέοι. Η διαφορά μας είναι ότι εκείνοι ξεπέρασαν αυτούς τους πειρασμούς του κόσμου και υπάκουσαν το ευαγγέλιο:
<<ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δεύρο ακολούθει μοι>> ακόμα και πάνω στο σταυρό.
Οι ζωές αυτών των τριών πατέρων της Όπτινα αποδεικνύουν ότι ακόμη και τον 21ο αιώνα μπορεί κανείς να αφιερώσει ολόκληρη τη ζωή του στον Θεό και να καθαγιαστεί.
Ας αποτελέσουν οι πατέρες Βασίλειος, Θεράπων και Τρόφιμος πηγή έμπνευσης και παράδειγμα για εμάς. (...)
(Εκ του προλόγου).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

-Μπάτουσκα, έχετε κάποια επιθυμία, πιο έντονη;

-Ναι, θα ήθελα να πεθάνω το Πάσχα,
όταν σημάνουν οι καμπάνες.

Ιερομόναχος Βασίλειος

Ο Ιγκόρ Ιβάνοβιτς Ροσλιακόφ γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1960. Ο πατέρας του, Ιβάν Φιοντόροβιτς, μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε στο ναυτικό και μετά εντάχθηκε στην αστυνομία. Όντας έντιμος και ευθύς, η σχέση του με το Θεό ήταν ζωντανή. Πάντοτε κουβαλούσε μια μικρή εικόνα της Θεοτόκου. Γνώριζε απέξω το <<Πάτερ ημών>> και τον 90ό Ψαλμό <<Ο κατοικών εν βοηθεία του Υψίστου>> πράγμα που τον έσωσε από βέβαιο θάνατο στο μέτωπο πολλές φορές. Η μητέρα του Ιγκόρ, Άννα Μιχαήλοβνα, εργάστηκε πολλά χρόνια ως υφάντρια σε εργοστάσιο και έπειτα ζούσε με τη σύνταξή της. Η γέννηση του γιου τους γιορτάστηκε με ιδιαίτερη χαρά, καθώς ο Ιβάν Φιοντόροβιτς ήταν ήδη 43 και η Άννα Μιχαήλοβνα 40. Λίγο μετά τη γέννηση οι ευτυχείς γονείς βάφτισαν τον πολυαγαπημένο τους γιο δίνοντάς του το όνομα Ιγκόρ προς τιμήν του δικαίου μεγάλου ηγεμόνος Ιγκόρ του Τσέρνιγκωφ. Επρόκειτο για μια εποχή, κατά την οποία οι αθεϊστικές αρχές προσπαθούσαν με όλες τους τις δυνάμεις να ξεριζώσουν την Ορθοδοξία. Στη θέση των όμορφων εκκλησιών, που καταστρέφονταν, χτίζονταν κέντρα διασέδασης και θέατρα. Στα παιδιά ενστάλαζαν την πεποίθηση ότι όλοι οι πιστοί ήταν αμαθείς, αγράμματοι και ψυχικά ασθενείς. Διασπείροντας τέτοιου είδους ψέματα για την Εκκλησία του Χριστού, ο εχθρός της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους έσπερνε την απιστία και την αθεϊα στις καρδιές των Ρώσων. Ο πατέρας του Ιγκόρ είχε πέσει και αυτός θύμα των αληθοφανών, εκ πρώτης όψεως, ιδεών του μαρξισμού και είχε ενταχθεί ως νέος στο κομμουνιστικό κόμμα. Αργότερα, έχοντας ζήσει την υποκρισία, την διαφθορά και την πονηριά αυτής της τεχνητής πίστης στο <<λαμπρό μέλλον>>, πήγε στην Επιτροπή Διαμερίσματος του κομμουνιστικού κόμματος και παρέδωσε τα χαρτιά του. Προσπάθησαν επί μακρόν να τον μεταπείσουν, έφτασαν μάλιστα στο σημείο να τον απειλήσουν. <<Σκέψου τον γιο σου>>, του είπαν. <<Αυτή σου η απόφαση μπορεί να επηρεάσει το μέλλον του>>. Αλλά ο Ιβάν Φιοντόροβιτς ήταν αμετάπειστος: <<Ο γιος μου θα βρει ο ίδιος τον δρόμο του>>. Στις ερωτήσεις του δωδεκάχρονου Ιγκόρ απάντησε: <<Δεν μπορείς να συμβιβάζεσαι με την απάτη, γιε μου>>. Ζώντας σε μια κοινωνία άθεη και έχοντας διδαχθεί στο σχολείο τον αθεϊσμό, ο Ιγκόρ δεν πίστευε στον Θεό ως παιδί και έφηβος. Αρνούνταν ακόμη και να φάει τα κόκκινα αυγά, που η μητέρα του έβαφε σύμφωνα με το ορθόδοξο πασχαλινό έθιμο. Αλλά, όπως ακριβώς ο απόστολος Παύλος, που δεν ακολούθησε τον Χριστό ως νέος, έτσι και η νεαρή ψυχή του μελλοντικού μάρτυρα του Χριστού δεν είχε ακλόνητη πίστη εξ απαλών ονύχων. Η χάρη, όμως, που ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός εμφύτευσε αδιόρατα στην καρδιά του κατά τη βάπτιση, επρόκειτο να αποδώσει τους καρπούς της στην ώρα της. Η οικογένεια ζούσε στο Κουζμίνκι. Αυτό το προάστιο είχε μόλις ενσωματωθεί στη Μόσχα, ενώ υπήρχε ακόμη πολύ πράσινο, απομεινάρια παλαιών αλσών και κήπων. Το κτίριο, όπου βρισκόταν το διαμέρισμα των Ροσλιακόφ, ήταν κοντά στο δάσος, που περιέβαλλε το παλιό πάρκο Κουζμίνκι. Αυτό το πάρκο ανήκε κάποτε στον πρίγκιπα Γκαλίτσιν και κατά τον 18ο και 19ο αιώνα το είχαν επισκεφτεί πολλές ηγετικές φυσιογνωμίες του ρωσικού πολιτισμού. Από την πριουσία του είχε διατηρηθεί μια από τις πτέρυγες του παλατιού, κάποιες περίτεχνες σιδερένιες θύρες, μεγάλες λιμνούλες με συντριβάνια και αλέες στο αγγλικό πρότυπο, που κάποτε περιέβαλλαν κήποι φτιαγμένοι από τους καλύτερους τεχνίτες. Στην είσοδο του πάρκου δέσποζε μια εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία τη Βλαχερνίτισσα. Άνθη και πτηνά ομόρφαιναν το πάρκο, η ατμόσφαιρα ήταν ειδυλλιακή και έσφυζε από ζωή. Ο Ιγκόρ πήγαινε στο σχολείο αρ. 466, σε κοντινή απόσταση από το σπίτι του. Ανταποκρινόταν με ευκολία στις σχολικές του υποχρεώσεις. Στην τρίτη τάξη γράφτηκε σε μάθημα υδατοσφαίρισης και σύντομα άρχισε να παίρνει μέρος σε αγώνες. Ο διευθυντής της τάξης, φιλόλογος, αφηγείται: <<Ήταν ταλαντούχος, είχε χάρισμα δοσμένο πραγματικά άνωθεν. Αντιλαμβανόταν την έννοια του καθήκοντος από πολύ μικρός. Μερικές φορές έλειπε είκοσι μέρες από το σχολείο λόγω αγωνισμάτων. Αλλά, όταν επέστρεφε, διαπιστώναμε ότι είχε διαβάσει το μάθημα μόνος του και ήταν έτοιμος να γράψει εργασίες και διαγωνίσματα. Αυτό προκαλούσε τον σεβασμό των δασκάλων και τον θαυμασμό των συμμαθητών>>.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο των εκδόσεων «ΑΘΩΣ»,
Ιερομόναχος Βασίλειος, Μοναχός Θεράπων, Μοναχός Τρόφιμος: «Όταν σημάνουν οι καμπάνες...»,
Οι Τρεις Πασχάλιοι Μάρτυρες της Όπτινα, Α' έκδοση, Ιούλιος 2020, σελ.24-26.