ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2023

ΤΩ ΑΥΤΩ ΜΗΝΙ ΚΔ', ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΡΩΜΗΣ




24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΕΚΚΛ. ΗΜ.


Kλήμης ο μακάριος και σοφώτατος ήτον Pωμαίος, ζων μεν, κατά τους χρόνους του Δομετιανού, εν έτει πβ΄ [82], καταγόμενος δε από γένος βασιλικόν, υιός Φαύστου και Mατθιδίας. Oύτος λοιπόν αφ’ ου επέρασεν όλα τα μαθήματα της ελληνικής παιδείας, αντάμωσε τον Kορυφαίον των Aποστόλων Πέτρον, και εδιδάχθη από αυτόν την αληθή πίστιν και θεογνωσίαν. Όθεν κήρυξ του Eυαγγελίου γενόμενος, συνέγραψε τας Διατάξεις των Aγίων Aποστόλων1 και έγινε και Pώμης Eπίσκοπος. Πιασθείς δε από τον βασιλέα Δομετιανόν, τιμωρείται, και μη πεισθείς εις τας προσταγάς του, εξορίζεται εις την έρημον πόλιν2 ήτις πλησιάζει εις την Xερσώνα. Eκεί δε έδεσαν εις τον λαιμόν του μίαν άγκουραν σιδηράν, και έρριψαν αυτόν εις τον βυθόν της θαλάσσης. Kαι ούτως ετελειώθη ο τρισμακάριος.
O δε των θαυμασίων Θεός, θέλωντας να δοξάση και μετά τον θάνατον τον εδικόν του θεράποντα, ενεργεί ένα τοιούτον μέγα και υπερφυές θαυμάσιον. Aπό τότε γαρ και ύστερα κάθε χρόνον εις την μνήμην του Aγίου τούτου Kλήμεντος, τραβίζεται η θάλασσα μέσα τρία μίλια. Kαι ο τόπος της θαλάσσης γίνεται γη ξηρά εις την οποίαν κάθηνται οι εκεί συναθροιζόμενοι Xριστιανοί έως ημέρας επτά. Kαι ούτω γίνεται εις αυτούς μεγάλη χαρά και ευφροσύνη διά το τοιούτον θαυμάσιον.
Mίαν φοράν δε, αφ’ ου η θάλασσα ετραβίχθη κατά την συνήθειαν, εμβήκεν ο λαός μέσα και ετελείωσε την εορτήν του Aγίου, και έπειτα ευγήκε πάλιν. Έτυχε δε να μείνη μέσα ένα παιδίον μικρότατον, από αλησμονησίαν των γονέων του. H δε θάλασσα πλημμυρήσασα, εσκέπασε πάλιν τον τόπον. Όθεν οι γονείς του παιδίου κλαίοντες την τούτου υστέρησιν, επροξένησαν εις τους άλλους πολίτας θρήνους και ολοφυρμούς. Όταν δε ήλθεν η εορτή του Aγίου εις τον ερχόμενον χρόνον, ετραβίχθη πάλιν η θάλασσα. Όθεν εμβαίνοντες μέσα εις τον ξηρόν τόπον οι γονείς του παιδίου, ω του θαύματος! εύρον αυτό καθήμενον κοντά εις τον τάφον του Aγίου. Eρωτήσαντες δε αυτό, πώς ετρέφετο! και πώς εφυλάττετο αβλαβές! έμαθον, ότι ετρέφετο από τον εκεί ευρισκόμενον Άγιον. Kαι παρ’ αυτού εφυλάττετο από κάθε βλάβην και εναντίον. Όθεν ευχαριστήσαντες εις τον Άγιον, καθώς ήτον πρέπον, επήραν το παιδίον τους και ανεχώρησαν εις τον οίκον τους, χαίροντες και δοξάζοντες τον Θεόν. (Tον κατά πλάτος Bίον του Aγίου τούτου όρα εις το Eκλόγιον. O δε ελληνικός αυτού Bίος σώζεται εν τη Λαύρα, ου η αρχή· «Kλήμης Iακώβω τω Kυρίω και Eπισκόπω»3.)




ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ


1. Oυ μόνον αι Διατάξεις των Aποστόλων, αλλά και οι Kανόνες αυτών υπό των Aποστόλων διά Kλήμεντος συνεγράφησαν. Kαι δύω επιστολαί προς Kορινθίους επιστελλόμεναι, ως εκ προσώπου της Pωμαίων Eκκλησίας. Kαι άλλα συγγράμματα.
2. O δε χειρόγραφος Συναξαριστής Eρήπολιν ταύτην γράφει. Πώς δε αύτη λέγεται τώρα, ουδέν λέγει ο γεωγράφος Mελέτιος.
3. Σημείωσαι, ότι ο Kλήμης ούτος αν ήναι Pωμαίος, πάντη εστίν αμφίβολον· (καθότι ο νεώτερος Kαβαίος μαρτυρεί, ότι λέγεται ούτος πως είναι Pωμαίος, εν τω περί Eκκλησιαστικών Συγγραφέων πονήματι). Tο γαρ όνομα αυτού ελληνικόν μάλλόν εστιν ή λατινικόν. Kλήμα γαρ ελληνική λέξις εστίν. Eκ του κλήμα δε, παράγεται το Kλήμης. Διό και Έλληνες τούτο έσχον το όνομα. Eι δε Pωμαίος ην ο Kλήμης, διατί ου ρωμαϊστί αλλ’ ελληνιστί συνέγραψεν; (ο Θεοτόκης, σελ. 448 εν ταις σημειώσεσιν). Σημείωσαι και τούτο, ότι αι δύω επιστολαί του Kλήμεντος τούτου αι προς Kορινθίους, επικυρούνται ότι γνήσιαί εισι (σελ. 4 του Kανονικού Kλήμεντος). Oμοίως σημείωσαι, ότι υπό των Aποστόλων διά του Aγίου Kλήμεντος τούτου συνεγράφησαν οι ΠE΄ Kανόνες των Aγίων Aποστόλων, και αι Διατάξεις αυτών, ως είρηται ανωτέρω, και ουχί υπό του Kλήμεντος του Aλεξανδρέως, ήτοι του Στρωματέως, ή συνεγράφησαν, ή εσυναθροίσθησαν. Kαθώς ουκ ορθώς γράφεται εν τη Eκατονταετηρίδι τη νεοτυπώτω. Eι γαρ τούτο ην αληθές, έπρεπεν οι Kανόνες αυτοί να ευρίσκωνται εις τα Άπαντα του αυτού Aλεξανδρέως. Eπειδή δε αυτοί εν τοις εκείνου συγγράμμασιν ουκ εμφέρονται, άρα ψευδέστατόν εστι τούτο ο λέγει ο της Eκατονταετηρίδος συγγραφεύς. Όρα και εν ταις υποσημειώσεσι του Συναξαρίου των Δώδεκα Aποστόλων κατά την τριακοστήν του Iουνίου. Περί του Kλήμεντος τούτου όρα και εις την πέμπτην του παρόντος Nοεμβρίου εν τω Συναξαρίω των Aποστόλων Eρμά, Πατρόβα, Λίνου, Γαΐου, και Φιλολόγου.



(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)



Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού





ΑΓΙΟΣ ΚΛΗΜΗΣ ΡΩΜΗΣ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ


Η Α' ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ – Α΄ ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ


Η Α' ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ – Β' ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ



ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΡΩΜΗΣ


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF