ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τρίτη 2 Ιανουαρίου 2024

π. ΠΛΑΚΙΔΑ DESEILLE: «ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ» (7ο ΜΕΡΟΣ)

 



Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του π. Πλακίδα Deseille:
«Είσοδος στο Μυστήριο των Μυστηρίων».
Εκδόσεις «Έαρ», Ιανουάριος 2019, σελ. 55-58.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ




ΣΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ





Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ




ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ - ΟΜΙΛΙΑ Α'




Στα γεγονότα της παιδικής ηλικίας του Κυρίου, στα οποία μας διηγούνται οι ευαγγελιστές Ματθαίος και Λουκάς, και κυρίως σ' εκείνα που διαβάζουμε στο σημερινό Ευαγγέλιο (Ματθ. β' 13-23) τούτη την Κυριακή, κατά την οποία η Εκκλησία μας προσκαλεί να θυμηθούμε ταυτόχρονα τον βασιλέα Δαβίδ, τον μνήστορα Ιωσήφ και τον άγιο Ιάκωβο, αδελφό του Κυρίου, βλέπουμε πόσες φορές η Καινή Διαθήκη αναφέρεται στην Παλαιά, για να διαβάσει εκεί προτυπώσεις του Χριστού.
Ήδη από τις πρώτες αυτές στιγμές της επίγειας ζωής του Χριστού, διαφαίνεται κατά τρόπο υπαινικτικό, -αλλά ως ήδη παρόν- το αναμενόμενο και θεμελιώδες για τη σωτηρία μας μυστήριο του Σταυρού. Με τη φυγή Του στην Αίγυπτο και την επιστροφή Του στη γη του Ισραήλ ο Κύριος προτυπώνει και αναγγέλλει ότι, διά του πασχαλίου μυστηρίου του θανάτου και της Αναστάσεώς Του, πρόκειται ο Ίδιος να εκπληρώσει ό,τι προτύπωνε ο αρχαίος Ισραήλ διά της παραμονής του στην Αίγυπτο και της εξόδου του προς τη Γη της Επαγγελίας.
Όλη η ιστορία του Ισραήλ είναι μια ιστορία σωτηρίας, μια ιστορία που φτάνει στο αποκορύφωμά της με την υπέρτατη έξοδο του νέου Ισραήλ, δηλαδή του Σώματος του Χριστού -του ίδιου του θεανθρώπου Χριστού μαζί με την ενωμένη με Αυτόν ανθρωπότητα- από την Αίγυπτο της παρούσης ζωής, από την επίγεια αιχμαλωσία κατά την οποία υποκείμεθα σε όλες τις συνέπειες της αμαρτίας, στην αληθινή Γη της Επαγγελίας στην ουράνια Ιερουσαλήμ, την οποία έχουμε ήδη αποκτήσει διά του βαπτίσματος και η οποία θα αποκαλυφθεί στο πλήρωμά της κατά την εσχάτη ημέρα.
Θα είναι η μεσσιανική έξοδος, έξοδος οριστική, στην οποία ήδη ανήγγειλαν τόσο ο προφήτης Ησαΐας, όσο και πολλά άλλα προφητικά κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης. Στις διηγήσεις αυτές της παιδικής ηλικίας βλέπουμε το παιδίον Ιησού να περιβάλλεται από την Υπεραγία Θεοτόκο μητέρα Του, τον Ιωσήφ, τους ποιμένες, τους Μάγους, τον πρεσβύτη Συμεών και την Άννα, οι οποίοι Το αναγνωρίζουν, ενώ ο Ηρώδης, ο οποίος αντιπροσωπεύσει την εξουσία του Ισραήλ, Το διώκει. Αυτό φανερώνει ότι οι πτωχοί θα είναι εκείνοι που θα Τον υποδεχθούν και όχι εκείνοι που διακρίνονταν λόγω φυλής, λόγω του ότι ανήκαν στο έθνος του Ισραήλ, τιμώμενοι και εκτιμώμενοι εκεί.
Τη Βασιλεία δεν θα κληρονομήσουν σάρκα και αίμα, αλλά οι πτωχοί τω πνεύματι, όπως θα διακηρύξει ο Κύριος στους Μακαρισμούς (βλ. Ματθ. ε' 3, Λουκ. ς' 20). Αυτοί θα πάρουν θέση στη μακρά σειρά των θεοσεβών εκείνων που εξέφραζαν μέσα στους Ψαλμούς τη δέηση, την απόγνωση, την ακλόνητη εμπιστοσύνη τους, τον αίνο και το θάμβος τους ενώπιον των δωρεών του Θεού, και οι οποίοι ήταν ήδη οι πτωχοί τω πνεύματι. Αυτοί Τον υποδέχονται, αυτοί Τον αναδέχονται. Οι Μάγοι που ήρθαν απ' την Ανατολή προτυπώνουν τους εξ εθνών που μεταστράφηκαν και θα προσέλθουν μαζί με τους πτωχούς, με αυτό το «υπόλοιπο» του Ισραήλ, όπως είχαν προαναγγείλει και οι προφήτες. Ανακαλούνται, έτσι, όλες οι διαστάσεις του μυστηρίου της σωτηρίας μας.
Ο διωγμός του Ηρώδη και η σφαγή των αγίων νηπίων μας βοηθούν ήδη να διακρίνουμε εκείνο τον άλλο διωγμό που εκίνησαν κατά του Χριστού, ως άλλος Ηρώδης, οι Αρχιερείς, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι. Διωγμός, ο οποίος θα καταλήξει στα Πάθη, με τα οποία όλως ιδιαιτέρως συνδέονται οι μάρτυρες όλων των αιώνων -ο οποίος όμως θα αποτελέσει για όλα τα μέλη του Χριστού και την οδό της Αναστάσεως. Ακούγοντας ή διαβάζοντας τις διηγήσεις αυτές, πρέπει να φέρνουμε στο νου όλο αυτό το παρελθόν, αλλά και το μέλλον. Μας δίνουν το κλειδί όλης της προ Χριστού ιστορίας. Μας δείχνουν πως πρέπει να μελετούμε την Παλαιά Διαθήκη' να μη βλέπουμε εκεί μόνο τη θέσπιση ενός νόμου που δεν πρέπει πλέον να τηρείται κατά το γράμμα του, επειδή τώρα ναι μεν δεν καταργείται, συμπληρώνεται όμως εν Χριστώ.

Προπάντων μας δείχνουν οι διηγήσεις αυτές να θεωρούμε την ιστορία της σωτηρίας ως μια ιστορία παιδαγωγίας, στη διάρκεια της οποίας ο Θεός οδηγεί σταδιακά τον λαό Του στο να διευρύνει την καθαρά επίγεια και εθνικιστική αντίληψη του προορισμού του σε παγκόσμια και πνευματική, για να προετοιμαστεί για την έλευση του Χριστού και την αιώνια ζωή.



Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Αποσπασματικές αναρτήσεις εκ του βιβλίου του
π. Πλακίδα Deseille:
«Είσοδος στο Μυστήριο των Μυστηρίων».
Εκδόσεις «Έαρ», Ιανουάριος 2019, σελ. 55-58.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF