ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τετάρτη 10 Απριλίου 2024

ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΠΟΛΑΙΑ ΔΗΛΩΣΙΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΠΕΡΙ ΚΟΙΝΟΥ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ




νδιαφέρεται διὰ τὴν «ἑνότητα» τῶν Χριστιανῶν, ἀλλὰ ἀδιαφορεῖ πλήρως διὰ τὴν διχόνοιαν τῶν Ὀρθοδόξων εἰς Οὐκρανίαν. Ἐπαναλαμβάνει τὰ αὐτὰ σφάλματα: ἀμέριστος συμπαράστασις διὰ τὰ ζῷα, τὰ ὁποῖα πλήττονται ἀπὸ τὴν ρύπανσιν, ἀλλὰ πλήρης ἀδιαφορία διὰ τὰ δικαιώματα τῶν Ὀρθοδόξων τῆς μόνης Κανονικῆς Ἐκκλησίας ὑπὸ τὸν Κιέβου Ὀνούφριον εἰς Οὐκρανίαν.


πιπλέον, ποῖον ἠρώτησε διὰ τὴν καθιέρωσιν κοινῆς ἡμερομηνίας; Ἀπὸ τὰς δηλώσεις του διαφαίνεται ὅτι ἀρκεῖται εἰς τὴν ἰδικήν του γνώμην καὶ τοῦ Πάπα («ἑκατέρωθεν ὑπάρχει ἡ πρὸς τοῦτο καλὴ θέλησις»). Ἐπιθυμεῖ ὁ διχασμὸς νὰ ἐπεκταθῆ εἰς ὁλόκληρον τὴν Ὀρθοδοξίαν;


Παραθέτομεν πρῶτον, ἐπιστολὴν δικηγόρου τῆς Οὐκρανικῆς, Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν Κων/λεως καὶ ἀκολούθως τὰς δηλώσεις του διὰ τὸ Πάσχα. Συμφώνως μὲ τὴν ἱστοσελίδα «Romfea» τῆς 30ῆς Μαρτίου 2024:


«νοικτὴ ἐπιστολὴ ἀναφερόμενος στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, ἐξέδωσε ὁ διάσημος Ἀμερικανὸς δικηγόρος καὶ λομπίστας Ρόμπερτ Ἄμστερνταμ, ὁ ὁποῖος ὑπερασπίζεται τὰ συμφέροντα τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.


ἀμερικανὸς δικηγόρος στὴν ἐπιστολή του ζητᾶ τὴν γνώμη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη σχετικὰ μὲ τὸ νομοσχέδιο 8371 τῆς οὐκρανικῆς Βουλῆς, μὲ τὸ ὁποῖο ἀνοίγει ὁ δρόμος γιὰ τὴν ἀπαγόρευση τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας στὴν χώρα.


«Παρὰ τὴν ὑπόσχεση τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου νὰ σεβαστεῖ ὅλα τὰ οὐκρανικὰ ὀρθόδοξα δόγματα καὶ νὰ προωθήσει ἕνα οἰκοσύστημα ἀμοιβαίας κατανόησης κατὰ τὴν παραχώρηση τοῦ Τόμου στὴ νεοσύστατη Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, ἡ ἀπόφασή του τελικὰ νὰ γίνει αὐτὸ ἄνοιξε τὸ κουτὶ τῆς Πανδώρας. Ἡ σιωπὴ σχετικὰ μὲ τὴν ὁλοένα καὶ κλιμακούμενη κατάσταση ἔχει καταστήσει τὴν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας στόχο μίας βίαιης καὶ ἀπεριόριστης ἐκστρατείας ἐκφοβισμοῦ ποὺ διεξάγεται ἀπὸ τὶς οὐκρανικὲς ἀρχὲς» ἀναφέρει μεταξὺ ἄλλων ὁ κ. Ἄμστερνταμ.


Στὴν ἐπιστολή του ὁ κ. Ἄμστερνταμ ζητᾶ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη νὰ ἐκπληρώσει τὴν ὑπόσχεσή του, ὥστε νὰ διατηρήσει «τὴν τάξη χωρὶς τυραννία καὶ δικαιοσύνη ποὺ συνδέεται μὲ ἔλεος καὶ συμπόνια».


«Δεδομένου τοῦ ρόλου του στὴν Ὀρθοδοξία καὶ τῶν προηγούμενων ἐνεργειῶν του στὴν ὑποστήριξη τῆς δημιουργίας μίας νέας ἐκκλησίας στὴν Οὐκρανία, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἔχει τὴν ἠθικὴ ὑποχρέωση νὰ καλέσει καὶ νὰ ἀντιταχθεῖ στὴν ἀπαγόρευση τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τὴ δίωξη τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν στὴν Οὐκρανία», τονίζει ὁ Ρόμπερτ Ἄμστερνταμ.


πίσης, ὁ κ. Ἄμστερνταμ προσθέτει: «Ἱερεῖς ξυλοκοπήθηκαν καὶ συνελήφθησαν μὲ ψευδεῖς κατηγορίες, ἡ ἐκκλησιαστικὴ περιουσία τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας ἀπαλλοτριώθηκε παράνομα ἀπὸ τὸ οὐκρανικὸ κοινοβούλιο».


ς κατέστη γνωστὸν ἀπὸ δελτίον τύπου τοῦ Φαναρίου: «Τὶς ἐγκάρδιες εὐχές του πρὸς ὅλους τοὺς μὴ Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ποὺ ἑόρτασαν τὸ Ἅγιο Πάσχα τὴν Κυριακή, 31 Μαρτίου, ἀπηύθυνε ἡ Α.Θ. Παναγιότης ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, στὴν ὁμιλία του, μετὰ τὴ χοροστασία του κατὰ τὴν Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία στὸν προσφάτως πανηγυρίσαντα Ἱ. Ν. Ἁγίων Θεοδώρων τῆς Κοινότητας Βλάγκας.


Κατά τὴν ἡμέρα αὐτή, τὸ κοσμοχαρμόσυνο μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως ἀποκτᾶ πρόσθετη ἐπικαιρότητα, καθὼς οἱ μὴ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἀδελφοί μας ἑορτάζουν σήμερα τὴν ἐκ νεκρῶν ἔγερσι τοῦ Κυρίου μας, τὸ Ἅγιον Πάσχα. Ἔχουμε ἤδη ἀποστείλει ἐκπροσώπους μας σὲ ὅλες τὶς Χριστιανικὲς Κοινότητες τῶν ἄλλων Ὁμολογιῶν ἐνταῦθα, γιὰ νὰ διαβιβάσουν σ’ αὐτὲς τὶς ἑόρτιες εὐχὲς τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας καὶ τὰ Πατριαρχικά μας συγχαρητήρια.


λλὰ καὶ ἀπὸ τῆς θέσεως αὐτῆς ἀπευθύνουμε ἐγκάρδιο χαιρετισμὸ ἀγάπης πρὸς ὅλους τοὺς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Χριστιανούς, ποὺ ἑορτάζουν τὸ Ἅγιον Πάσχα σήμερα. Δεόμεθα δὲ τοῦ Κυρίου τῆς δόξης, νὰ μᾶς ἀξιώση, ὁ κοινὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα, ποὺ θὰ ἔχουμε κατὰ τὴν ἑπόμενη χρονιά, νὰ μὴ ἀποτελέση μίαν εὐτυχῆ ἁπλῶς σύμπτωσις, ἕνα τυχαῖο συγκυριακὸ γεγονός, ἀλλὰ τὴν ἀπαρχὴ τῆς καθιερώσεως κοινῆς ἡμερομηνίας γιὰ τὸν ἑορτασμό του κατ’ ἔτος ὑπὸ τῆς Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Χριστιανοσύνης, ἐν ὄψει καὶ τῆς ἐπετείου συμπληρώσεως 1700 χρόνων, τὸ 2025, ἀπὸ τῆς συγκλήσεως τῆς ἐν Νικαίᾳ Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία, μεταξὺ ἄλλων, ἀσχολήθηκε καὶ μὲ τὸ ζήτημα τῆς ρυθμίσεως τοῦ χρόνου ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα.


Εἴμαστε αἰσιόδοξοι, καθὼς ἑκατέρωθεν ὑπάρχει ἡ πρὸς τοῦτο καλὴ θέλησις καὶ προθυμία. Διότι, πράγματι, ἀποτελεῖ σκάνδαλον ὁ χωριστὸς ἑορτασμὸς τοῦ μοναδικοῦ γεγονότος τῆς μίας Ἀναστάσεως τοῦ Ἑνὸς Κυρίου!”. *Εκ του  «Ορθοδόξου Τύπου» της 7.4.2024. Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF