ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 12ο (2013 - 2025)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ,Η ΜΑΓΕΙΑ





Ταιριάζει σε όσα θα πω παρακάτω, να δανεισθώ το θρηνητικό εκείνο ρητό 

του προφήτη Ιερεμία και να φωνάξω κι εγώ με οδύνη:

 "Ποιος θα βάλει στα μάτια μου πηγή δακρύων, για να κλάψουν πικρά το λαό των Χριστιανών μέρα και νύχτα;" 

Γιατί ποιος μπορεί, αλήθεια, να μην τον κλάψει, όταν σκεφθεί πώς, ενώ 

ο Υιός του Θεού νίκησε με το σταυρικό Του θάνατο όλους τους δαίμονες,

 οι Χριστιανοί τους αναδεικνύουν πάλι νικητές και τροπαιούχους με τις διάφορες μαγείες τους; 

Και ποιος μπορεί να μη χύσει πικρά δάκρυα, όταν συλλογισθεί πώς, ενώ

 ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός απάλλαξε από την τυραννία του διαβόλου τον κόσμο

 και τους Χριστιανούς, αυτοί, με τη μαγεία, τον ξαναφέρνουν στον κόσμο 

και τον ξανακάνουν τύραννό τους;

Είναι ή δεν είναι, λοιπόν, για κλάματα η τωρινή κατάσταση των Χριστιανών,

 αφού, με τα μαγικά καμώματα και σατανικά τεχνάσματά τους, αναβιώνουν στην ουσία τη λατρεία των δαιμόνων;

 Ενώ δηλαδή 

φανερά λατρεύουν τον αληθινό Θεό, κρυφά τον αρνούνται και λατρεύουν το διάβολο. 

Το μεγαλύτερο μάλιστα κακό είναι τούτο: 

Μολονότι χρησιμοποιούν ένα σωρό μαγικά, ούτε που καταλαβαίνουν πώς 

αρνούνται έτσι το Θεό, καταφρονούν το Χριστό και αγκαλιάζουν το διάβολο. 

Τι μεγάλη πλάνη!


Κρυφή και απατηλή, ψυχώλεθρη και θανατηφόρα! Γι αυτό, λοιπόν, αποφάσισα να ελέγξω την πλάνη και ν' αποδείξω ότι οι Χριστιανοί ούτε μάγοι πρέπει να γίνονται ούτε κανένα είδος μαγείας να χρησιμοποιούν.Αφού ο διάβολος χωρίστηκε από τον ένα Θεό, έπεσε στα πολλά κι έγινε "ποικίλος και πολυμέριστος". Έτσι και τα είδη της κακίας και των μαγικών, που επινόησε και έσπειρε στους ταλαίπωρους ανθρώπους, είναι ποικίλα, σχεδόν αναρίθμητα.Και να τα βασικότερα είδη :1. Η καθαυτό μαγεία. Είναι, θα λέγαμε, μια τέχνη, με την οποία καλούνται οι δαίμονες και ερωτούνται και απαντούν, φανερώνοντας άλλοτε κρυμμένους θησαυρούς, άλλοτε ερμηνείες ονείρων και άλλοτε άλλα απόκρυφα. Όσοι ασκούν αυτή την "τέχνη" ονομάζονται μάγοι, και ισχυρίζονται ότι υπάρχουν τρεις τάξεις δαιμόνων· οι εναέριοι, που τους θεωρούν αγαθοποιούς· οι επίγειοι, που τους θεωρούν και καλούς και κακούς· και οι κάτω από τη γη, που τους χαρακτηρίζουν ως κακοποιούς. Στην πραγματικότητα, βέβαια, όλοι οι δαίμονες είναι κακοί και κακοποιοί, ποτέ αγαθοποιοί.2. Η μαντεία. Ασκείται από τους μάντεις. Αυτοί υπηρετούν τους δαίμονες, χρησιμοποιώντας την παλάμη του χεριού τους ή κάποιες θυσίες ή απατηλά έμπλαστρα ή άλλα παρόμοια μέσα. Οι μάντεις λένε ότι μπορούν να γνωρίσουν το μέλλον.3. Η γοητεία. Ασκείται από τους γόητες. 


Ονομάζονται έτσι από τους "γόους" (θρήνους), που κάνουν στα μνήματα, όταν επικαλούνται τους δαίμονες και τους ζητούν να βλάψουν έναν άνθρωπο - να τον παραλύσουν, να τον τυφλώσουν, να τον αρρωστήσουν γενικά. Αυτοί, επίσης, καμώνονται πώς βγάζουν και νεκρούς από τον Άδη! Στους γόητες ανήκουν κι εκείνοι που "βλέπουν" διάφορα φαντάσματα στους τάφους και ανοίγοντάς τους, καίνε δήθεν τους βρυκόλακες! Μία κατηγορία αυτών των ανθρώπων, που λέγονται γητευτές, μαζί με τις επικλήσεις των δαιμόνων ανακατεύουν ψαλμούς του Δαβίδ και ονόματα αγίων, του Χριστού, της Θεοτόκου.4. Η φαρμακεία. Οι φαρμακοί κατασκευάζουν κάποια "φαρμακερά" ποτά είτε για να θανατώσουν κάποιον είτε για να σκοτίσουν το νου του είτε για να τον ελκύσουν σε σαρκικό έρωτα. Αυτά, κατεξοχήν, χρησιμοποιούν οι γυναίκες για να "πλανέψουν" και να τραβήξουν τους άνδρες που θέλουν.5. Η οιωνοσκοπία. Οι οιωνοσκόποι προλέγουν δήθεν τα μέλλοντα από τον τρόπο που πετούν τα πουλιά, από τις φωνές των ζώων κ.λπ. Τέτοιοι, ουσιαστικά, είναι και οι προληπτικοί : Αυτοί προσέχουν ποιους θα συναντήσουν, όταν μάλιστα πρόκειται να ταξίδεψουν ή να ψαρέψουν ή, τέλος πάντων, να κάνουν κάποια εργασία. Επίσης πιστεύουν στη μοίρα, στην τύχη (το "ριζικό", το "γούρι"), σε οιωνούς, σε ποδαρικά και όνειρα. Θεωρούν άλλες ημέρες καλές και άλλες κακές, όπως λ.χ. τις Τρίτες, και φοβούνται ν' αρχίσουν οτιδήποτε τις "κακές" ημέρες. Το χουν "γρουσουζιά" να δώσουν στους γείτονες φως και φωτιά. Προσκυνούν το νέο φεγγάρι. Πιστεύουν σε νεράιδες και καλλικάντζαρους. Περιεργάζονται τις φυσικές αντιδράσεις του σώματός τους και λένε ότι το τάδε θα τους συμβεί, επειδή λ.χ. τους τρώει το χέρι τους ή παίζει το μάτι τους ή βουίζει τ αυτί τους κ.ο.κ. Όταν θεμελιώνουν σπίτι ή αρχίζουν τη ναυπήγηση πλοίου, σφάζουν στα θεμέλια ή στην καρίνα έναν πετεινό ή πρόβατο ή άλλο ζώο, προσφέροντας έτσι θυσία στο διάβολο.6. Η αστρολογία. Οι αστρολόγοι λένε ότι οι κατά προαίρεση ενέργειες των ανθρώπων ορίζονται από την κίνηση των άστρων. Στ αστέρια αποδίδουν τις ορμές της ψυχής και στους σχηματισμούς τους τα διάφορα γεγονότα της ζωής. Απ αυτά, και με τη συνέργεια των δαιμόνων, μαντεύουν δήθεν το μέλλον, αντιμετωπίζοντας έτσι τ αστέρια σαν ιδιότυπους "θεούς".7. Τα φυλαχτά. 


Τα χρησιμοποιούν οι φυλαχτάρηδες, τυλίγοντας σ αυτά μεταξωτή κλωστή και γράφοντας ονόματα δαιμονικά. Πολλοί τα κρεμάνε από το λαιμό ή το χέρι τους για να τους φυλάνε από το κακό. Όμοιοι μ αυτούς είναι κι εκείνοι που φτύνουν στον κόρφο τους, για να εμποδίσουν τάχα με το φτύσιμο τη βασκανία.8. Οι κλήδονες. Με τους κλήδονες προσπαθούν να "μαντέψουν" δήθεν το μέλλον και το "ριζικό" κάθε ανθρώπου με διάφορους λόγους, κλήσεις και άλλα παρόμοια. Κλήδονες γίνονται μέχρι σήμερα σε πολλούς τόπους, και μάλιστα στα νησιά, στο Γενέσιο του Τιμίου Προδρόμου (24 Ιουνίου). Συνήθως συνδυάζονται και με φωτιές, που τις ανάβουν οι άνθρωποι μπροστά στα μαγαζιά τους και τις περνάνε από πάνω.Αυτά είναι τα κυριότερα είδη της μαγείας. Υπάρχουν και άλλα πολλά. Τα περισσότερα αναφέρονται στην Αγία Γραφή και σε κανόνες ιερών Συνόδων, (κυρίως της ΣΤ ´ Οικουμενικής).Καιρός είναι τώρα να πούμε, πώς είναι εντελώς απαράδεκτο να γίνονται από τους Χριστιανούς όλ' αυτά τα είδη των μαγικών. Γιατί αν αυτά απαγορεύονται στους Εβραίους, που ήταν πνευματικά νήπιοι, πόσο μάλλον απαγορεύονται στους Χριστιανούς, τα τέκνα της αλήθειας και της χάριτος του Ευαγγελίου;Στο Δευτερονόμιο ο Θεός πρόσταζε τους Εβραίους·: "Να μη βρεθεί σε σένα (Ισραήλ) κανένας, που να μαντεύει μαντείες, που να προβλέπει τα μέλλοντα με φωνές (κλήδονες) και παρατηρήσεις σημείων (οιωνών)· μάγος, που ν ασχολείται με επαοιδία· εγγαστρίμυθος και τερατοσκόπος, που να καλεί τους νεκρούς" (Δευτ. 18:10). Στο Λευϊτικό, μάλιστα, προσθέτει να μην πλησιάζει κανένας εκείνους που κάνουν αυτά τα πράγματα, για να μη μολυνθεί: "Να μην προσκολληθείτε (σε μάγους) και μολυνθείτε απ αυτούς · εγώ είμαι ο Κύριος και Θεός σας!" (Λευϊτ. 19:26, 31).Ο Θεός απαγορεύει τα μαγικά, επειδή οδηγούν τόσο εκείνους που τα χρησιμοποιούν, όσο και εκείνους που τα ζητούν, στην προσκύνηση και τη λατρεία των δαιμόνων. Γι αυτό και αποτελούν θανάσιμη αμαρτία. 


Από την άλλη, πάλι, τα μαγικά δεν μπορούν να προσφέρουν καμιά ωφέλεια. "Οι μαντείες και οι οιωνισμοί και τα όνειρα είναι μάταια", λέει η Γραφή (Σειράχ 34:5).Γι αυτό το λόγο οι άγιοι Απόστολοι δίνουν εντολή στους Χριστιανούς να μη χρησιμοποιούν κανενός είδους μαγικά· "ου μαγεύσεις, ου φαρμακεύσεις" (Διαταγ. 7,3)· "φεύγετε.....επαοιδάς, κλήδονας, μαντείας, καθαρισμούς, οιωνισμούς, ορνιθοσκοπίας, νεκρομαντείας, επιφωνήσεις" (δ.π. 2,62) Σκεφθείτε, Χριστιανοί, πώς όταν λάβατε το άγιο Βάπτισμα, σάς ρώτησε ο ιερέας - ή μάλλον ο ίδιος ο Χριστός: "Αποτάσση τώ σατανά και πάσι τοίς έργοις αυτού και πάση τη λατρεία αυτού και πάση τη πομπή αυτού;". Και ο καθένας από σάς, με το στόμα του αναδόχου του, απάντησε: "Αποτάσσομαι". Όχι μόνο το σατανά, αλλά και όλα τα έργα του και τη λατρεία του και την πομπή του. Αλλά ποια είναι η λατρεία του σατανά; Ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων απαντάει, πώς είναι οι μαντείες, οι φαρμακείες και όλα τα άλλα είδη των μαγικών, που απαριθμήσαμε. Και ποια είναι η πομπή του; Ο ιερός Χρυσόστομος λέει, πώς είναι τα θέατρα, οι ιπποδρομίες, οι κλήδονες και κάθε αμαρτία.Δεν καταλαβαίνετε λοιπόν, αδελφοί, πώς για εκείνη την ομολογία και υπόσχεσή σας την ώρα του αγίου Βαπτίσματος, θα σάς ζητηθεί λόγος την ημέρα της Κρίσεως; Δεν ξέρετε ότι πρέπει να τηρήσετε απόλυτα τη συμφωνία, που κάνατε με το Θεό; Πώς αφήνετε το Χριστό και πηγαίνετε στους μάγους και τις μάγισσες, δηλαδή στον ίδιο το διάβολο;Αυτός ο λόγος "αποτάσσομαί σοι, σατανά, και πάση τη λατρεία σου και πάση τη πομπή σου", ας είναι πάντα στο στόμα σας και στο νου σας, σαν χαλινάρι και εμπόδιο από κάθε είδος μαγείας. Αυτός ο λόγος θα σάς κάνει να μη φοβάστε τα "κακά συναπαντήματα"(!) των ανθρώπων, ούτε κρωγμούς και πετάγματα πουλιών και άλλα παρόμοια, όταν βγαίνετε από το σπίτι σας. 


Αυτός ο λόγος, συνδυασμένος με το σημείο του Σταυρού, θα σάς κάνει να μη φοβάστε ούτε τον διάβολο με όλη του τη δαιμονική παράταξη. Μόνο μην παύετε να τον επαναλαμβάνετε παντού και πάντοτε, όπως συμβουλεύει η χρυσόλαλη γλώσσα του αγίου Ιωάννου: "Παρακαλώ να μένετε καθαροί από την απάτη της μαγείας, έχοντας σαν στήριγμα αυτό το λόγο. Και όπως δεν θα πηγαίνατε ποτέ στην αγορά χωρίς ρούχα ή παπούτσια, έτσι να μην πηγαίνετε πουθενά και χωρίς να λέτε, ξεκινώντας, τη φράση: "Αποτάσσομαί σοι, σατανά, και τη πομπή σου και τη λατρεία σου, και συντάσσομαί σοι, Χριστέ". Ποτέ μη βγεις από την πόρτα του σπιτιού σου χωρίς τα παραπάνω λόγια. Γιατί είναι το στήριγμά σου, το όπλο σου, το άπαρτο κάστρο που σε περιτειχίζει. Παράλληλα σφραγίσου και με το σημείο του Σταυρού. Έτσι, όχι μόνο άνθρωπος, μα ούτε κι αυτός ο διάβολος δεν θα μπορέσει να σε βλάψει, βλέποντάς σε παντού μ αυτή την πανοπλία". Η αιτία που οι σημερινοί Χριστιανοί έπεσαν στα έργα του διαβόλου, και μάλιστα στα μαγικά, είναι το ότι δεν συλλογίζονται τις υποσχέσεις εκείνες που έδωσαν στο Χριστό όταν βαπτίσθηκαν, αλλά τις ξέχασαν και τις έσβησαν τελείως από τη μνήμη τους και την καρδιά τους. Γι αυτό και πραγματοποιούνται σ αυτούς τα λόγια που είπε ο Κύριος: "Όταν το ακάθαρτο πνεύμα (το δαιμόνιο) βγει από τον άνθρωπο, περιδιαβαίνει σε τόπους άνυδρους ζητώντας ανάπαυση, μα δεν βρίσκει. (Γιατί ανάπαυση βρίσκει μόνο όταν κυριεύει τον άνθρωπο και του κάνει κακό). 


Τότε λέει: "Ας γυρίσω πάλι στο σπιτάκι μου (δηλαδή στην καρδιά του ανθρώπου), απ όπου έφυγα". Κι όταν έρθει, βρίσκει το σπίτι αφύλαχτο, σκουπισμένο, στολισμένο, έτοιμο. (Βρίσκει δηλαδή τον άνθρωπο αμέριμνο και διατεθειμένο να τον δεχθεί πάλι). Τότε πηγαίνει, φέρνει κι άλλα επτά δαιμόνια, πονηρότερα μάλιστα, μπαίνει μαζί τους στην καρδιά του ανθρώπου και κατοικεί εκεί μόνιμα πια. Έτσι η κατάσταση του ανθρώπου γίνεται τελικά χειρότερη απ ό,τι ήταν πριν (κι από το Βάπτισμα!)." (Ματθ. 12:43-45). Όσοι λοιπόν Χριστιανοί ασχολούνται με τα μαγικά, διώχνουν από τις καρδιές τους τη θεία χάρη, το Πνεύμα το Άγιο, και βάζουν μέσα τους το ακάθαρτο πνεύμα, το δαιμόνιο. Με τη δαιμονική ενέργεια τότε, κάνουν κάθε τι σατανικό και περίεργο.Πώς μπορούν, επομένως, όσοι ασχολούνται με τα μαγικά, να είναι ή να λέγονται Χριστιανοί; Χριστιανοί και μάγοι; Χριστιανοί και δαιμονολάτρες; Ανήκουστο! Αδύνατο! Πώς να συμφωνήσουν το φως με το σκοτάδι, τα τέκνα του Θεού με τα τέκνα του διαβόλου;... Μάταια λένε αυτοί οι άνθρωποι πώς είναι Χριστιανοί. Με τα λόγια μόνο είναι Χριστιανοί, μα με τα έργα τους προδότες του Χριστού, ασεβείς ειδωλολάτρες και σατανολάτρες.Οι δαίμονες δεν θεραπεύουν αλλά θανατώνουν. Αλλά τι προφασίζονται μερικοί Χριστιανοί;Εμείς, λένε, καταφεύγουμε στους μάγους (δηλαδή στους δαίμονες!) επειδή α) βρίσκουμε γιατρειά στις αρρώστιες μας,β) μαθαίνουμε το μέλλον και άλλα κρυφά πράγματα,γ) φοβόμαστε τους δαίμονες και θέλουμε, διαμέσου της μαγείας, να τους εξευμενίσουμε.Ανόητε άνθρωπε, καταφεύγεις στους μάγους για να γιατρευτείς; Και πιστεύεις, πώς ο διάβολος θα γιατρέψει πραγματικά την αρρώστια σου; Εκείνος "ανθρωποκτόνος ήν απ αρχής" (Ιω. 8:44), και θανάτωσε όλο το γένος των ανθρώπων. 


Πώς τώρα θα γίνει γιατρός σου; Δεν είδες, που οι δαίμονες δεν μπόρεσαν να γιατρέψουν ούτε τους δικούς τους μάγους από τις πληγές που τους προξένησε ο Μωϋσής στην Αίγυπτο; (Εξόδ. 9:11). Και τώρα θα κάνουν καλά εσένα; Και αν οι δαίμονες δεν λυπούνται την ψυχή σου, πώς θα λυπηθούν το σώμα σου; Αστεία πράγματα! Γιατί δεν υπάρχει τίποτα γλυκύτερο για το διάβολο από το να τυραννάει τον άνθρωπο με κάθε τρόπο. Ευκολότερο είναι να δώσει κρύο η φωτιά και φλόγα το χιόνι, παρά να γιατρέψει ο διάβολος πραγματικά. Ούτε μπορεί ούτε θέλει ούτε ξέρει πώς να γιατρεύει. Αλλά κι αν υποτεθεί ότι και μπορεί και θέλει και ξέρει, όμως αν δεν του επιτρέψει ο Θεός, από μόνος του δεν μπορεί να κάνει τίποτα.Πίστεψε λοιπόν, αδελφέ, ότι μόνο ο Θεός είναι ο αληθινός γιατρός ψυχών και σωμάτων. Οι μάγοι και οι δαίμονες γιατρεύουν όχι στ αλήθεια αλλά φανταστικά. Μά κι αν θελήσουν να γιατρέψουν το σώμα σου με παραχώρηση του Θεού, να ξέρεις ότι το γιατρεύουν με σκοπό να θανατώσουν την ψυχή σου. Πώς; Τραβώντας σε από την πίστη του Χριστού και πείθοντάς σε να πιστεύεις σ εκείνους. Ποια λοιπόν η ωφέλειά σου, αν εδώ έχεις πρόσκαιρη υγεία, εκεί όμως κολαστείς αιώνια; Να χαθεί τέτοια υγεία! Να χαθεί τέτοια ζωή!Ο διάβολος, αδελφοί μου, είναι ένας ψαράς πολύ πανούργος. Βάζει μικρό δόλωμα και θέλει να πιάσει μεγάλο ψάρι. Με χαρά σάς δίνει λίγη υγεία, μόνο και μόνο για να σάς στερήσει τον παράδεισο, για να σάς κολάσει αιώνια!Πώς μπορείτε λοιπόν, για το παραμικρό πρόβλημα, να εγκαταλείπετε το γλυκύτατο Χριστό - τον ποιητή, το λυτρωτή, τον αληθινό γιατρό σας - και να πηγαίνετε στον καταραμένο διάβολο - το φονιά και τύραννό σας; Πώς σάς κάνει καρδιά να καταφρονείτε τόσους αγίους, που είναι φίλοι και ευεργέτες και θεραπευτές σας, και να καταφεύγετε στους μάγους και τους δαίμονες, που είναι οι πιο άσπονδοι εχθροί σας;Μα πιστεύετε στ αλήθεια, πώς αυτά που κάνει μια αλλοπαρμένη κακόγρια, μια τσιγγάνα, μια μάγισσα, δεν μπορεί να τα κάνει και ο Χριστός; Πιστεύετε πώς με τα κάρβουνα και τα πέταλα και τα διαβολικά φυλαχτά δεν έχουν ίση τουλάχιστο δύναμη ο Σταυρός, ο αγιασμός και τα άλλα σωτήρια ιαματικά μέσα της πίστεώς μας; Αχ, αχάριστα πλάσματα! 


Αχ, γενεά άπιστη και σκληρόκαρδη! Πόσο δίκιο έχει ο Χριστός μας να λυπάται και να φωνάζει παραπονετικά μαζί με τον προφήτη Ησαία: "Άκουε, ουρανέ, και ενωτίζου, γη... υιούς εγέννησα και ύψωσα, αυτοί δε με ηθέτησαν" (Ησ.1:2).Για να μη λυπάται λοιπόν ο Ιησούς εξαιτίας σας, για να μη φαίνεστε κι εσείς αχάριστοι στο μεγάλο αυτό Ευεργέτη σας, σάς παρακαλώ αδελφοί μου, μην πηγαίνετε σε μάγους και μάγισσες και τσιγγάνες. Κι όταν αρρωσταίνετε, να προστρέχετε στο Χριστό με ζωντανή πίστη και να ζητάτε απ Αυτόν τη γιατρειά σας. Γιατί Αυτός είναι ο φιλόστοργος πατέρας σας. Κι αν σάς έδωσε την αρρώστια, σάς την έδωσε για να δοκιμάσει την υπομονή σας, για να σάς στεφανώσει περισσότερο και για να δει αν τον αγαπάτε γνήσια. Να προστρέχετε ακόμα στην Κυρία Θεοτόκο, που θεραπεύει τους ασθενείς και παρηγορεί τους λυπημένους. Να προστρέχετε, τέλος, στους αγίους Πάντες και να τους παρακαλείτε με θέρμη. Έτσι θα πετύχετε την αληθινή θεραπεία σας.Κι αν όμως δεν βρείτε την πολυπόθητη υγεία, κι αν ο Θεός σάς αφήσει να ταλαιπωρείστε, επειδή αυτό συμφέρει την ψυχή σας, και πάλι πρέπει να στέκεστε ανδρείοι και στερεοί στην πίστη. Χίλιες φορές να προτιμήσετε το θάνατο, παρά να καταφύγετε σε μάγους και ν αρνηθείτε έτσι το Χριστό. Όσοι θέλουν να μάθουν το μέλλον ή διάφορα κρυφά πράγματα, ας γνωρίζουν, ότι μόνο ο Θεός ξέρει όλα τα απόκρυφα και μόνο ο Θεός προγνωρίζει τα μέλλοντα. Οι άγγελοι και οι άνθρωποι γνωρίζουν κάποτε τα μυστικά αυτά πράγματα, όχι όμως από μόνοι τους, αλλ' από αποκάλυψη του Θεού. Οι μάγοι και οι δαίμονες, πάντως, επειδή είναι σκοτισμένοι και δεν έχουν το φωτισμό του Θεού, δεν μπορούν να γνωρίζουν τίποτε κρυφό, ούτε τι μέλλει να συμβεί στον κάθε άνθρωπο. Γιατί ο άνθρωπος είναι αυτεξούσιος. 


Αν θέλει, κλίνει στο καλό · αν δεν θέλει το καλό, κλίνει στο κακό. Άρα είναι άγνωστη η εξέλιξη και κατάληξή του. Γι αυτό και ο Θεός περιγελά τη Βαβυλώνα, που οι κάτοικοί της πίστευαν στους αστρολόγους και στους δαίμονες, και της λέει: "Ας σε σώσουν τώρα οι αστρολόγοι, ας προβλέψουν τι πρόκειται να σου συμβεί!" (Ησ. 47:13). Προγνωρίζουν, βεβαία, πολλά οι δαίμονες, αλλά τα εξωτερικά και φυσικά, συμπεραίνοντας τα γεγονότα από τους νόμους της φύσεως. Όπως, άλλωστε, και πολλοί άνθρωποι σοφοί και επιστήμονες. Αυτά όμως που βρίσκονται στο βάθος της καρδιάς του ανθρώπου και εξαρτώνται από την προαίρεσή του, μόνο ο Θεός τα γνωρίζει με ακρίβεια. Εκείνοι συμπεραίνουν μερικά από τις κινήσεις του σώματος και την εξωτερική συμπεριφορά του ανθρώπου. Έτσι, και όσα φαίνονται να προγνωρίζουν, τα γνωρίζουν σκοτεινά, ασαφή και λοξά. Γι αυτό και οι χρησμοί των μαντείων ήταν διφορούμενοι, και μπορούσαν να ερμηνευθούν και έτσι και αλλιώς.Ας έρθουν τώρα εδώ οι Χριστιανοί, που πηγαίνουν στους μάντεις και τις μάντισσες είτε για να τους πουν το μέλλον είτε για να τους εξηγήσουν τα όνειρά τους είτε για να τους φανερώσουν χαμένα πράγματα ή κρυμμένους θησαυρούς. Ας έρθουν, λέω, για να τους πω ό,τι είπε και ο προφήτης Ησαίας κάποτε στον Ισραήλ: Ανόητοι άνθρωποι, ως πότε θα κουτσαίνετε κι από τα δυο σας πόδια; Ως πότε θα πιστεύετε και στο Χριστό και στους μάντεις, δηλαδή τους δαίμονες; Γιατί αν πιστεύετε πώς ο Χριστός, ως Θεός που είναι, γνωρίζει τα πάντα και τα φανερώνει σε όσους Εκείνος θέλει, πώς τρέχετε στους μάντεις; Αν, αντίθετα, πιστεύετε πώς οι μάντεις έχουν την γνώση της αλήθειας, πώς προσκυνάτε το Χριστό και ονομάζεστε μάταια Χριστιανοί; Δεν ξέρετε, πώς δεν μπορείτε να δουλεύετε σε δυο κυρίους;Γιατί όμως, θα ρωτήσετε, κάποτε βγαίνουν αληθινά μερικά πράγματα, που προλέγουν οι δαίμονες; α) Επειδή δεν πιστεύετε ακράδαντα στον Κύριο και μόνο, αλλά και στους δαίμονες. Έτσι, για την απιστία σας, ο Θεός παραχωρεί να γίνονται αυτά που εκείνοι προλέγουν.β) Επειδή, πηγαίνοντας στους δαίμονες και ζητώντας την βοήθειά τους, γίνεστε μόνοι σας δούλοι του διαβόλου, μπαίνετε κάτω από την εξουσία του. 


Έτσι, μπορεί πια να σάς κάνει ό,τι θέλει. Άρα, ό,τι σάς πει το πραγματοποιεί κιόλας, όπως ένας κακούργος που σκλαβώνει κάποιον άνθρωπο· αν του πει ότι θα ζήσει, θα ζήσει· αν του πει πώς θα πεθάνει, θα πεθάνει. Γιατί είναι στο χέρι του κακούργου να κάνει είτε το ένα είτε το άλλο. Λέει σχετικά ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: "Ας υποθέσουμε, πώς ένα βασιλόπουλο εγκαταλείπει το παλάτι του, πάει σε τόπο έρημο και μπαίνει θεληματικά κάτω από την εξουσία ενός λήσταρχου. Πες μου, μπορεί αυτός ο λήσταρχος να του πει από πριν με βεβαιότητα αν θα ζήσει ή θα πεθάνει; Και βέβαια μπορεί! Όχι όμως επειδή προείδε το μέλλον, αλλ επειδή, έχοντας γίνει κύριος του βασιλόπουλου, έχει τη δυνατότητα να του κάνει ό,τι θέλει - είτε να το θανατώσει είτε να του χαρίσει τη ζωή".Γι αυτό, αδελφοί μου Χριστιανοί, μην πιστεύετε στην πρόγνωση των δαιμόνων, γιατί στην πραγματικότητα δεν προγνωρίζουν τίποτα. Στον Κύριο μόνο να έχετε πίστη βαθιά, κι Εκείνος θα σάς φανερώσει εκείνα που πρέπει να γνωρίζετε.Γιατί, Χριστιανοί μου, με τα διάφορα μαγικά κάνετε τα χατήρια του διαβόλου; Αυτός δεν έχει εξουσία και δύναμη να προκαλέσει ούτε τον παραμικρό πειρασμό. Αφ ότου ο Χριστός σαρκώθηκε, ο διάβολος έχασε την τυραννική του εξουσία. ῾Ο ενανθρωπήσας Κύριος του συνέτριψε την κεφαλή κι άφησε μόνο την ουρά του να σαλεύει, έτσι, για να γυμνάζονται και να στεφανώνονται οι πιστοί. Τώρα μόνο με απάτες παγιδεύει τους ανθρώπους στην κακία και όχι τυραννικά, όπως πριν. Δηλαδή μόνο κακές σκέψεις μπορεί να μας βάζει, αλλ από τη δική μας θέληση εξαρτάται αν θα τις δεχθούμε ή θα τις διώξουμε. Κανένας πειρασμός, δεν μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο, αν δεν το επιτρέψει ο Θεός. Μάταια, λοιπόν, καλοπιάνετε τους δαίμονες με τις μαγείες, γιατί δεν μπορούν να κάνουν τίποτα χωρίς την άδεια του Θεού. 


Μετά απ όσα είπαμε, είναι ευνόητο γιατί ο Θεός τιμωρεί αυστηρά όσους ασχολούνται με τα μαγικά ή τα χρησιμοποιούν.Στην Παλαιά Διαθήκη πρόσταζε να θανατώνονται με λιθοβολισμό όσοι γίνονταν μάγοι, φαρμακοί κ.λπ. (Λευϊτ. 20:27). Αλλά και πλήθη ολόκληρα ανθρώπων, πόλεις μεγάλες και ένδοξες, παραδόθηκαν σε πείνες και σφαγές και αφανισμούς εξαιτίας των μαγικών, όπως η Νινευί (Ναούμ 3:1), η Βαβυλώνα (Ησ. 47:1-9), ακόμα και η Ιερουσαλήμ (῾Ιερ. 14:14).Η Εκκλησία μας, επίσης ορίζει μεγάλες τιμωρίες (επιτίμια). Για παράδειγμα, η ΣΤ ´ Οικουμενική Σύνοδος (ξα´ καν.) κανονίζει με εξάχρονη αποχή από τη θεία Κοινωνία, όσους καταφεύγουν σε μάντεις, όσους "λένε τη μοίρα" και όσους κάνουν γητέματα. Αν επιμείνουν στα πονηρά τους έργα, τους χωρίζει τελείως από την Εκκλησία.Η τοπική Σύνοδος της Αγκύρας (κδ´ καν.) κανονίζει με πέντε χρόνια στέρηση της θείας Κοινωνίας, όσους φέρνουν μάγους στα σπίτια τους, για να βρουν τα μάγια που τους έκαναν άλλοι.Ο Μέγας Βασίλειος (ξε´ καν.) βάζει τους γόητες και φαρμακούς στην ίδια μοίρα με τους φονιάδες, επιτιμώντας τους με εικοσάχρονη αποχή από τη θεία Κοινωνία.Για να φυλάγεσθε από τα μαγικά και την ενέργεια των δαιμόνων, να έχετε όλοι - μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες - κρεμασμένο στο λαιμό σας τον τίμιο Σταυρό. Τρέμουν οι δαίμονες τον τύπο του Σταυρού και φεύγουν μακριά όταν τον βλέπουν. Άλλωστε, όπως ομολόγησαν οι ίδιοι στον άγιο Ιωάννη τον Βοστρινό, που είχε εξουσία κατά των ακαθάρτων πνευμάτων, τρία πράγματα φοβούνται περισσότερο· το Σταυρό, το άγιο Βάπτισμα και τη θεία Κοινωνία.


Να έχετε επίσης στο σπίτι σας, αλλά και μαζί σας, το άγιο Ευαγγέλιο. Και φυσικά να το μελετάτε. Σ όποιο σπίτι υπάρχει Ευαγγέλιο δεν μπαίνει ο διάβολος.Τα ανδρόγυνα, για να μη φοβούνται το "δέσιμο", πριν παντρευτούν πρέπει να εξομολογούνται, να νηστεύουν τρεις ημέρες, να συνδυάζουν το μυστήριο του γάμου με την τέλεση θείας Λειτουργίας και να μεταλαμβάνουν έτσι τα άχραντα Μυστήρια. Προπαντός τα ανδρόγυνα να έχουν πίστη στερεή και ακλόνητη στον Κύριο, κι Αυτός θα διαλύσει τις ενέργειες των δαιμόνων.Αν, για την ολιγοπιστία μερικών Χριστιανών, οι δαίμονες παρουσιάζουν διάφορα φαντάσματα, είτε σε τάφους είτε σε σπίτια είτε αλλού, να καλείται ιερέας, να γίνεται αγιασμός και να ραντίζεται ο τόπος. Έτσι, με τη θεία χάρη, διαλύεται κάθε δαιμονική ενέργεια.



Τέλος, όταν ένας Χριστιανός πρόκειται να χτίσει σπίτι ή να κατασκευάσει καΐκι,

ας προσκαλεί έναν ιερέα να του κάνει αγιασμό και να διαβάσει την κατάλληλη για την περίσταση ευχή της Εκκλησίας μας.

Οι μάγοι, οι μάγισσες και όσοι καταφεύγουν σ αυτούς δεν έχουν θέση στην βασιλεία των ουρανών.

 Χάνουν τον παράδεισο.

 Και που στέλνονται; Αλίμονο! 

Στην αιώνια κόλαση μαζί με τους άπιστους, τους ασεβείς και τους ειδωλολάτρες (Αποκ. 21:8). 

Να πω και κάτι φοβερότερο; 

Θα κολάζονται χειρότερα κι από τους ειδωλολάτρες.

 Γιατί αυτοί, έτσι γεννήθηκαν στην ασέβεια, έτσι και πέθαναν. 

Δεν βαπτίσθηκαν στο όνομα της αγίας Τριάδος. 

Δεν πίστεψαν στο Χριστό. 

Οι Χριστιανοί όμως, οι βαπτισμένοι, που έγιναν παιδιά του Θεού "κατά χάριν", 

που τράφηκαν με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, πώς τόλμησαν κατόπιν και τα καταφρόνησαν και τ' αρνήθηκαν και καταπιάστηκαν με τα μαγικά;

Για την αγάπη του Χριστού, λοιπόν, και για την σωτηρία της ψυχής σας,

 φυλαχτείτε, αδελφοί μου, φυλαχτείτε από τη μαγεία. Και πάλι σάς λέω, φυλαχτείτε! 

Μην πηγαίνετε σε μάγους και μάγισσες. 

Σ όλες τις περιστάσεις και για όλες σας τις ανάγκες να προστρέχετε στην βοήθεια του Θεού, 

στην προστασία της Θεοτόκου και στις πρεσβείες των αγίων.

 Έτσι και από τις ασθένειες και τις ανάγκες σας θα ελευθερωθείτε, και από την αιώνια κόλαση 

θα λυτρωθείτε, και την ουράνια βασιλεία θα κληρονομήσετε, "ής γένοιτο

 αξιωθήναι πάντας ημάς χάριτι του Χριστού. 

Αμήν!  


Πηγή: ''Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον''
Επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

 

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης 


Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ





Καί νά πού φτάσαμε ἐδῶ
Χωρίς ἀποσκευές
Μά μ᾿ ἕνα τόσο ὡραῖο φεγγάρι
Καί ἐγώ ὀνειρεύτηκα ἕναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ἀνθρωπότητα, δέν μπόρεσες
οὔτε ἕνα κεφαλαῖο νά γράψεις ἀκόμα
Σά σανίδα ἀπό θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει ἡ γηραιά μας ἤπειρος


Τάσος Λειβαδίτης

 Το μίσος κι η εκδίκηση προσφέρονται απλόχερα 

στην ενδεή άπνοια των ημερών, που ζούμε.
Οι δημόσιοι άρχοντες ασελγούν διαδοχικά στους ανυπεράσπιστους πολίτες,
μοιάζουν με κάποιους που,
αφού βίαζαν γυναίκες,
μετά τις αποκαλούσαν πόρνες!
Αυτές οι βιασμένες ψυχές της βιοπάλης
κουβαλούν βασανιστικά μέσα τους θυμό και ψυχοφθόρα αγανάκτηση,
διοχετεύουν το δριμύ κατηγορώ τους σε νέους μέντορες,
που πουλάνε προστασία.
Γέμισε σενιαρισμένους νταβατζήδες η υποβλητική, βιοποριστική ζωή μας,
κολλαριστούς, κοστουμαρισμένους γιάπιδες
του νομιμοποιημένου, διεφθαρμένου υποκόσμου,
που χασμουριούνται ανέξοδα σε βουλευτικά έδρανα και πολιτικά γραφεία.
Ένας λαός ολόκληρος αναζητεί τον νέο μέντορά του,
έχουμε ανάγκη από βαρβάρους,
για να δικαιολογήσουμε αργότερα την υπαιτιότητα των άλλων.
Αν αύριο, ως δια μαγείας έφτιαχναν ξανά τα πράγματα,
πάλι θα ποιούσαμε το ίδιο, δαγκωτό, μαρκαρισμένο ψηφοδέλτιο στον κομματικό Καλοχαιρέτα
και θα ποιούσαμε ολονύχτιες, μεθυσμένες αποδράσεις
σε διαφημιζόμενα σκυλάδικα και υπερηχητικά, πνιγηρά μπαράκια.
Πολύχρωμος, κομματισμένος χαρτοπόλεμος,
άναρθρες κραυγές σε μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις και μπαλκονάτα,
αρχηγικά κελεύσματα.



Υποκρινόμαστε κι εμείς, ως έξαλλες, μαυροντυμένες χήρες τον θάνατο του πρόωρα, χαμένου μακαρίτη, έχοντας, όμως έτοιμο τον καινούριο αντικαταστάτη... Η εθνική υπερηφάνεια δεν μπαίνει πάνω από την εθνική Ευχαριστία, σ' έναν Θεό που αποζητούμε ανελέητα, αφού ξεμείνουμε πια, από προστάτες και βαρβάρους. Πίσω απ'την ασυδοσία κρύβεται ο φασισμός, πίσω από κάθε στοχευμένη ελευθεριότητα έρπει ο εκούσιος καταναγκασμός, συνακολουθούν νεοταξικοί μακαρισμοί και νεοποχίτικες επελάσεις, την ώρα που ο λαός δοκιμάζει την περισσή αντοχή του. Αιμορραγεί κάτω από την βιοτική του ανασφάλεια και την προυπολογιστική του συρρίκνωση. Ένας λαός αργοσβήνει στην ''δημοκρατική'' του ανασφάλεια. Είναι υπερφίαλα ποταπό, από την μια να στήνονται συσσίτια στους δρόμους, οι αυτοκτονίες να μην αποτελούν πια είδηση, η ανεργία να βασιλεύει στα κεφάλια μας, κι από την άλλη, ο Τούρκος ν' ακουμπάει το φέσι του στην Κύπρο, ένας δήμαρχος να παραλογίζεται υπό την μέθη της αντιδραστικής του ματαιοδοξίας κι ένας μαντρωμένος, καθ'όλα λαός, να παρακολουθεί άναυδος τις δαιμονιώδεις εκτροπές δημοσίων αρχόντων, που παίζουν σκάκι με τον διάβολο. Ερωτοτροπούν με τους σφαγείς του παρελθόντος και βρίζουν δίκην καφενείου, την μαρτυρική ιστορία των Ελλήνων. Αλοίμονο, πριν λίγα χρόνια, τέτοιες μέρες, 3.000 χιλιάδες μουσουλμάνοι προσεύχονταν ομοθυμαδόν στην πλατεία Συντάγματος. Ό,τι γίνεται λίγο - λίγο, γίνεται συνήθεια κι η συνήθεια, γίνεται εν δυνάμει αίρεση, πάνω στις ορθόδοξες παραδόσεις των υπόδουλων, κατοχκών Ελλήνων. Η υποκρισία σ' εμάς, τους κατ' όνομα ορθοδόξους, είναι η εξ' αγχιστείας αδελφή μας. Γράφουμε, αλλά δεν πράττουμε, προτρέπουμε,αλλά παρεκτρέπουμε, μακάρι, όσα γράφουμε εδώ μέσα, στον εικονικό κόσμο του ματαιόδοξου δηθενισμού να είναι τα αυτά και στην πραγματική μας βιοτή. Αναλλωνόμαστε σε περισσή αγαπολογία μεταξύ μας, αιμορραγούμε στην σκιά πρωτοκαθεδρευόμενων εντυπώσεων, ενιστάμεθα στο κενόδοξο, αλλά βαυκαλιζόμαστε με το φίλαυτο. Ακόμα και Αυτόν τον Χριστό, Τον έχουμε ράψει κοστούμι στα δικά μας μέτρα, όπως ετσιθελικώς απαιτούμε τον Θεό, πλάθουμε κι έναν δικό μας Χριστό. Ποιός στ' αλήθεια διαβάζει Ευαγγέλλιο, να ξεστραβωθεί λίγο από αυτήν την ποδηγετούμενη ιλαρότητα των όλων, ας βγούμε από αυτό το παραμύθι της Σταχτοπούτας, που πάντοτε έχει αίσιο, παραμυθένιο τέλος. Η Πίστη είναι σοβαρή υπόθεση, δεν είναι το πάλαι ποτέ σινερομάντζο της μαμάς, ούτε το αστυνομικό βίπερ της Αγκάθα Κρίστι. Ναι, ο Χριστός είναι Πατέρας, Φίλος, Αδελφός, αλλά και Παιδαγωγός στην ζωή μας. Τείνει να γίνει κάλπικη ''αλήθεια'' σε πολλούς, ότι έτσι κι αλλιώς όλοι θα συνευρεθούμε στον Παράδεισο!... Υποβιβάζουμε Αυτόν και ανυψώμαστε Εμείς, ας μπει κάποιο φρένο, η σιωπή συχνά είναι προτιμώτερη από τον θόρυβο, κι αυτός ο ακατάσχετος, ανοικός βερμπαλισμός μας είναι μακράν, ο χειρότερος καθ' υποκρισίαν αδελφός μας! Η Ορθοδοξία δεν είναι ορθολογιστικό ευφυολόγημα, να προσθαφερέτεις κείμενα και αγιογραφικές εντολές. Δυστηχώς σήμερα υπάρχουν δυο εκ διαμέτρου αντίθετες στάσεις ζωής. Οι ανεξέλενγκτα ιλαροί, μιας παράδοξης, ομορφοποιημένης πίστης, που θωρούν τον Παράδεισο, ανοιχτό και ευρύχωρο για όλους και επίσης, οι λίαν ερωτευμένοι με την εσχατολογική παθογένεια και τις απανταχού συνομωσιολογικές εκφάνσεις των αντίχριστων δυνάμεων. Πιστοί, που γίνονται οπαδοί του συνδρόμου του Γεροντισμού και οπαδοί, που ηδονίζονται στην θέα οιουδήποτε μυστικογενούς θεάματος. Υπάρχουν μπλοκς στο διαδύκτιο, που παράγουν εξατομικευμένη ορθοδοξία, συγκροτούνται από ασύστολα, άσχετους ανθρώπους, που βλέπουν την Πίστη, ως ευκαιριακή, ωφελιμιστική ανάγκη για εκούσια προπαγάνδα. Ο κάθε ιερέας δεν είναι Γέρων και ο κάθε κληρικός δεν είναι στάρετς. Ως εκ τούτου, χρειάζεται επιμελής διάκριση, γιατι η Πλάνη δεν ρωτάει, όταν χτυπά την πόρτα του σπιτιού μας. Ξαφνικά, γέμισε ο τόπος από ''προορατικούς'' γέροντες, αμφίβολης προφητικής ικανότητας, που με μέσω τρίτων, προειδοποιούν για τα μελλούμενα και ευτελίζουν την έννοια της πίστης. Ο Χριστός μας ζωγραφίζει τις ημέρες πάντα, μ' εκείνο το γαλάζιο τ' ουρανού και το λευκό από τις παλιές, ασπροβαμμένες μάντρες των σπιτιών. Κι εμείς τις κάνουμε στάχτες κι αποκαίδια με τα δαιμόνια τερτίπια μας, με την καλά ακονισμένη γλώσσα μας, που δεν γνωρίζει φραγμούς και απαγορευτικά. Είναι μονόδρομος κατήφορος ο ξεπεσμός των αξιών, ο ευτελισμός των ιδανικών, οι δηθενισμοί και τα κοκορέματα που εκκολάπτονται σε αιμορραγούσες, καταθλιπτικές καρδιές. Τα περισσότερα τα κάψαμε στις φωτιές του Άι - Γιάννη, τότε, που πηδούσαμε πάνω από τις φλόγες της αγνότητας, του ομοθυμαδόν, της γειτονικής παρέας, τις φωνές της μάννας βραδυάτικα, να μαζευτούμε στο σπίτι, ν' αποκάνουμε κι αύριο πάλι. Πού πήγαν τα χρόνια των Ελλήνων, ξένοι αναμεταξύ μας, ενχώριοι αλλοδαποί σε μια χώρα δανεική από το παρελθόν. Το Παρελθόν είναι το μόνο που έχουμε, να καυχηθούμε, ατενίζουμε αντίστροφα το μέλλον, περπατάμε ανάποδα στον χρόνο, που είναι αδυσώπητα σκληρός, κακός αφέντης, πατέρας και ''δεσπότης''. Λαχταρώ, να μυρίσω πάλι τα βασιλικά στις πήλινες γλάστρες και τις μέντες, που φύτρωναν στους σκουριασμένους ντενεκέδες και τ' ανοιγμένα, παλιά κονσερβοκούτια. Του Σταυρού θα μυρίσουν πάλι τα βασιλικά στις ιερές εικόνες, κι εκείνες οι ρημάδες αναμνήσεις στην βρεγμένη αγιαστούρα του παππούλη, που ξορκίζει το κακό και γεννάει ένα καινούριο αύριο. Τα δεινά του πλησίον μου αφορούν κι εμένα, ως συνεικόνες Θεού και ως χωμάτινες υπάρξεις με εγγενείς, γενώσιμες αντιστάσεις και πάθη, που προσδιορίζουν πάντες. Αυτός ο χρόνιος, έρπον τομαρισμός πάντα απέκλειε τους άλλους και προήγαγε τον έναν, τον ολοζώντανο, ειλωλολατρικό εγωισμό μου. Αποστασιοποιούμαστε από τις βιοτικές προβληματικές του αδελφού, σφυρίζουμε αδιάφορα στο μέλλον και θεωρούμε ουσιαστικά τον πλησίον, ως εγχώριο μετανάστη, που η κακιά η μοίρα τον έθεσε εκτός. Αλλίμονο!Έχουμε εναγκαλιστεί τον αιθεροβάμμων δήμαρχο και ξεχάσαμε τον ταπεινό κλητήρα. Είναι εκ περιτροπής αυτές οι δύο λειτουργίες, όλα μέσα μας είναι αυθύρπακτα δεδομένα, λειτουργούμε σαν τελευταίας τεχνολογίας υπολογιστές, που επιτρέπονται μόνο οι χειριστικές, ορθολογιστικές λειτουργίες, κλείνουμε συχνά τα μάτια στην φωτιά, που ξέσπασε στο σπίτι του γείτονα, αλλά όχι, βέβαια σ' εμάς. Το έχουμε σίγουρο, πως το πρωί θα δούμε τον ήλιο, ν' ανατέλλει, τον ουρανό να λαμπηρίζει από τις φρεσκοβαμμένες πινελιές του Θεού και στο σπίτι να επικρατεί θεοφόρος ευταξία. Αν όμως, τα κανονίσει διαφορετικά ο παντεπόπτης Χριστός, τότε θα θυμηθούμε τον φουκαρά τον γείτονα και τα χαστούκια της ζωής, που είναι παιδαγωγικές, ενισχυμένες βιταμίνες για εκείνους, που μπορούν ακόμη να τα ερμηνεύουν, για τους άλλους δυστηχώς, είναι ακόμα προστιθέμενες σελίδες στο βιογραφικό, επαναλαμβανόμενο τεφτέρι τους. Μισοσβησμένα γράμματα που ξέφτισαν στο ημερολόγιο της επαναλαμβανόμενης, ηλεκτρονικής ζωής μας. Κοινωνική αντίθεση απείρου κάλλους! Η χώρα παφλάζει στην δίνη της ένδοιας και της εξαθλίωσης, των αυτοκτονιών και των ενδοιοικογενειακών δραμάτων και η τηλεόραση ταρριχεύει την ελληνική τραγωδία, παρουσιάζοντας μια χώρα, που, ως μοντέλο,βαδίζει πάνω στην πασαρέλα των Γιάπις, των celebrities και της περιεώνυμης Μυκόνου!... Πλαστικοποιημένοι άνθρωποι λανσάρουν την περιρέουσα πτωχεία, ως τελευταίας διαλογής προιόν προς πώληση και το ελληνικό δράμα, ως παροχημένη ταινία του Ξανθόπουλου, στα σκονισμένα ράφια της αείμνηστης, συγχωρεμένης ΕΡΤ. Σήριαλ με απροσμέτρητη χλιδή και απόκοσμα, μαγεμένα μέρη και τηλεοπττικοί αστέρες, που εμφανίζουν αίφνις μια Ελλάδα, που απλά, απλούστατα δεν υπάρχει! Εκπομπές με μαγειρεύματα γκουρμέ και σεφ με πανεπιστημιακή θεώρηση των γεύσεων, μαγειρεύουν για τους Έλληνες, που εσχάτως, πολλοί ζουν αποκλειστικά με ζυμαρικά και ρύζι...Για τα αποκαλούμενα ''Μεσημεράδικα'' και ''Απογευματάδικα'' ...ουδείς λόγος... Το...αρσενικό φύλο εκλίπει παταγωδώς, το αυτονόητο και το λογικό βρίσκονται υπό φαρμακευτική ανάρρωση σε δημόσιο ψυχιατρείο! Βλέπεις ξαφνικά νεόκοπα παιδιά από το απομακρυσμένο Πουθενά, να μιλούν, και έχεις την εντύπωση, πως κάποιες απαγορευμένες ουσίες έχουν πάρει ή κάποια λιγμένα ψυχοφάρμακα... Δεν εξηγείται διαφορετικά. Την ώρα, που οι μισοί Έλληνες βρίσκονται μεταξύ Εφορίας και ΓΑΔΑ, αυτοί ασχολούνται με τις γάμπες νεοφανούς ηθοποιού ή με το ατυχές ... σκίσιμο του καλτσόν της Μαντόνα, σε φιλανθρωπική, κοσμική εκδήλωση...! Οποία δυστηχία!... Για τα Δελτία ειδήσεων, όλα καλώς βαίνουν... Άξιος, αναμφίβολα, ο πληρωτέος μισθός των κρατικοχορηγούμενων,τ ων άρτων και θεαμάτων, παρουσιαστών, που δεν παρουσιάζουν ειδήσεις, απλώς διαβάζουν τα άρτι αφιχθέντα φαξ των υπουργείων και των Γραφείων Τύπων...!


 

Κάποιες κονσερβοποιημένες, πλαστικές, ειδήσεις, 
που παρουσιάζονται ξεδιάντροπα, 
ως φοβερές, αιφνιδιαστικές αποκλειστικότητες 
είναι απλά, απλούστατα, ταρριχευμένα ''σνακς'', 
που σερβίρονται την κατάλληλη στιγμή, 
για να διαμορφώσουν τις κατάλληλες συνθήκες. 
Ουσιαστικά, οι σημερινές τηλεοπτικές ειδήσεις παίζουν τον ρόλο του καρότου και του μαστιγίου... 
Όταν τα πράγματα είναι χαλαρά, χρησιμοποιείται επιλεγμένα το καρότο, 
ενώ,όταν ''σκουρήνουν'' προσθέτουν το μαστίγιο... 
Τραγελαφική τηλεόραση με απείρου κάλλους παρασκήνιο, 
αποστασιοποιείται εκουσίως από την θλιβερή πραγματικότητα, 
για να επιβάλλει την δική της, καθεντολική ιδιαιτερότητα. 
Έτσι διαμορφώνονται οι συνειδήσεις για την σαρκική ασυδοσία 
και την συνειδησιακά , νομιμοποίηση και εγκαθίδρυση της ομοφυλοφιλίας, 
όχι πια, ως ιδιατερότητας, 
αλλά, ως απλής ... εναλλακτικής επιλογής... 
Έτσι ''συνωστίζεται'' η Ιστορία, 
έτσι υποδαυλίζεται ο Πολιτισμός κι έτσι πυρπολείται η Ορθοδοξία,
με την γελοιοποίηση, το μένος, την συκοφαντία και το όνειδος. 
Έτσι ζυμώνονται οι άνθρωποι, 
έτσι διαπλάθονται συνειδήσεις και το χειρότερο όλων... 
Έτσι οι συνειδήσεις γίνονται συνήθεια... 



Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος 

Δημοσιογράφος

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

Ο ΑΒΒΑΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΕΓΓΑΜΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ




Κάποτε, στὴν ὥρα τῆς προσευχῆς στὸ κελλί του, ὁ Μέγας Μακάριος ἄκουσε μιὰ φωνὴ ἄνωθεν, νὰ τοῦ λέγει:- Μακάριε, πρέπει νὰ ξέρεις, πώς, παρὰ τὶς προσευχὲς καὶ τὴν ἄσκησή σου, δὲν ἔφτασες ἀκόμη στὰ μέτρα τῆς ἀρετῆς ποὺ ἔχουν ἀνέβει ἐκεῖνες οἱ δυὸ γυναῖκες, στὴν τάδε πολιτεία...Τὸ πρωῒ ὁ Γέροντας σηκώθηκε, ἅρπαξε τὸ ξύλινο ραβδί του καὶ πῆρε τὸν δρόμο γιὰ τὴν πολιτεία ἐκείνη. Ὅταν ἔφτασε, ρώτησε κ᾽ ἔμαθε ποῦ μένουν ἐκεῖνες οἱ γυναῖκες, καὶ χτύπησε τὴν πόρτα τους.Βγῆκε λοιπόν, ἡ μιὰ γυναίκα καὶ τὸν ὑποδέχτηκε στὸ σπίτι, μὲ πολὺ χαρούμενο πρόσωπο. Ὥσπου νὰ καθήσει ὁ Γέροντας νὰ πάρει μιὰ ἀνάσα, ἦρθε καὶ ἡ ἄλλη.Τότε τὶς κάλεσε καὶ τὶς δυὸ κοντά του, καὶ μόλις κάθησαν τοὺς λέγει:-Ἔκαμα ὅλο τοῦτο τὸν δρόμο, καὶ ὑπέμεινα τόση κούραση, ὥσπου ἀπὸ τὴν ἔρημο νὰ φτάσω ἴσαμ᾽ ἐδῶ. Σᾶς παρακαλῶ, λοιπόν, νὰ μοῦ πῆτε ποιὰ εἶναι ἡ πνευματική σας ἐργασία καὶ οἱ ἀρετὲς ποὺ ἀγωνίζεστε ν’ ἀσκεῖτε.Ἐκεῖνες ἀπαντοῦν, μὲ πολλὴ ἁπλότητα:-Πίστεψέ μας, ἅγιε Γέροντα, πὼς δὲν μένουμε ἔξω ἀπὸ τὰ κρεβάτια τῶν συζύγων μας· ποιά ἐργασία πνευματική, λοιπόν, περιμένεις ἀπὸ μᾶς;Ὅμως, ὁ Γέροντας τοὺς ἔβαλε μετάνοια καὶ τὶς παρακάλεσε νὰ τοῦ φανερώσουν τὴν ἀρετή τους.Βλέποντας τότε τὴν πολλὴν ὑπομονή του, εἶπαν στὸν ἅγιο Γέροντα: - Ἐμεῖς εἴμαστε ξένες γιὰ τοῦτο τὸν κόσμο, κ᾽ ἔτυχε νὰ παντρευ- τοῦμε συζύγους ποὺ ἦταν ἀδέλφια κατὰ σάρκα.Ἀπὸ τότε ποὺ ζοῦμε σὲ τοῦτο τὸ σπίτι μὲ τοὺς ἄνδρες μας, δὲν θυμούμαστε νά᾽χουμε μαλώσει ποτὲ μεταξύ μας, οὔτε νὰ ποῦμε ἄσχημη κουβέντα ἡ μιὰ στὴν ἄλλη.Πάντα μας ζοῦμε, ὅλα τὰ χρόνια, μὲ εἰρήνη καὶ ὁμό- νοια, ἀγαπημένες.

Κάποτε μᾶς ἦρθε ἕνας περίεργος λογισμός: νὰ ἐγκαταλείψουμε τοὺς ἄντρες μας καὶ νὰ πᾶμε σ᾽ ἕνα γυναικεῖο Μοναστήρι νὰ ζήσουμε.Κάναμε ἀγῶνα, καὶ παρακαλέσαμε πολὺ τοὺς ἄντρες μας νὰ μᾶς ἀφήσουν νὰ φύγουμε.Μὰ δὲν τὰ καταφέραμε νὰ τοὺς πείσουμε.Ἔτσι, καθὼς δὲν πετύχαμε αὐτὸ τὸν σκοπό μας, κάναμε μιὰ συμφωνία οἱ δυό μας μὲ τὸν Θεό:νὰ μὴ βγεῖ ποτὲ πιὰ ἀπ᾽τὸ στόμα μας κανένας κοσμικὸς λόγος, ἀδιαφόρετος.Ἀκούγοντας τοῦτα τὰ λόγια ὁ ἅγιος ἐκεῖνος Γέροντας,ἐθαύμασε καὶ εἶπε:- Ἀληθινὰ, δὲν παίζει κανένα ρόλο τὸ ν᾽ ἀκολουθεῖ κανεὶς τὸν παρθενικὸ βίο ἢ τὸν ἔγγαμο, τὸ νά᾽ ναι Μοναχὸς ἢ κοσμικός, γιὰ νὰ τοῦ χαρίσει ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα Του καὶ τὸ Ἔλεός Του· ἐκεῖνο ποὺ μονάχα ζητάει ἀπὸ μᾶς εἶναι ἡ προαίρεση.Ὁ Γέροντας οἰκοδομήθηκε πνευματικὰ πολὺ ἀπὸ τὴν ἀρετή τους κ᾽ ἐπέστρεψε στὸ κελλί του, στὴν ἔρημο, δοξάζοντας τὸν Θεό.




Π.Β. Πάσχου
''Γυναῖκες τῆς Ἐρήμου''
Μικρὸ Γεροντικὸ Γ΄,σελ. 18-19
Εκδόσεις «Ἀκρίτας»
Ἀθήνα 2007,Ἐπιμέλ. ἡμετ.
Ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «Οἰκοδομὴ καὶ Παραμυθία»
Τεύχος 4ο Ἰούνιος - Αὔγουστος 2014
Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Ωρωπού και Φυλής
 της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών
Επιμέλεια κειμένου,τίτλος ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

ΜΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΑΓΕΙΑ.ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΛΗΓΗ

 

 

 

Ήταν το 1968 ή 1969,όταν είδα,να εισέρχεται στο σπίτι μας η αείμνηστη πλέον κατά σάρκα μητέρα μου ανήσυχη και αρκετά ταραγμένη.Στην ερώτηση,που της κάναμε,τί ακριβώς της συμβαίνει,άρχισε,να διηγείται τα εξής συγκλονιστικά.Εκείνη την ημέρα είχε πάει για προσκύνημα σε κάποιο Μοναστηράκι,λίγο έξω από την πόλη της Θεσαλλονίκης,όπου ήταν μάλιστα και ο πνευματικός της και έγινε αυτόπτης μάρτυς ένός φοβερού συμβάντος,το οποίο την συνεκλόνισε κυριολεκτικώς.Όπως κάθονταν μαζί με άλλους προσκυνητές και είχαν κάποια πνευματική συζήτηση με τον Πνευματικό,κατέφθασε μια μητέρα με την κόρη της,νέα και πολύ πρόσφατα παντρεμένη,ηλικίας 22 έως 25 ετών,σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση,ζητώντας απεγνωσμένα βοήθεια.Τί συνέβαινε;Η νέα κοπέλα βάζοντας μετάνοια στην εικόνα της Παναγίας και του Κυρίου μας και λέγοντας μάλιστα ''Παναγίτσα μου,βοήθησέ με'' δεν μπορούσε,να συγκρατηθεί και έβγαζε κραυγές άλλοτε σαν σκυλί γαβγίζοντας και άλλοτε σαν γάτα νιαουρίζοντας,χωρίς να μπορεί με τίποτα,να συγκρατηθεί.Και πάλι ''Χριστούλη μου,βοήθησέ με'' και αμέσως ξανά φωνές ζώου!

 
 

Ζητούσαν λοιπόν από τον Γέροντα,να διαβάσει ευχές στην κοπέλλα για να την βοηθήσει και να την απαλλάξει από αυτήν την συμπεριφορά,που την βρήκε.Ήταν η πρώτη φορά στην ζωή της,που έβλεπε η μητέρα μου,ένα τέτοιο παράξενο και φοβερό φαινόμενο.Ένας άνθρωπος να μιλάει κανονικά και συγχρόνως,χωρίς να μπορεί,να ελένξει τον εαυτό του,να κάνει μια τον σκύλο και μια την γάτα και σε έξαλλη κατάσταση ταραχής,πόνου και απόγνωσης.Μετά από την ανάγνωση κάποιων ευχών από τον πνευματικό,η νέα σε κάποια στιγμή ηρέμησε.Τότε άκουσαν τον ιερέα,να λέει,ότι της είχαν κάνει κακό,κάποιος είχε κάνει μάγια στην νεαρή κοπέλα και γι' αυτό συμπεριφερόταν έτσι παράξενα το πλάσμα αυτό του Θεού.Ήταν η πρώτη φορά που άκουγα ένα τέτοιο περιστατικό και το,ότι κάποιοι είχαν κάνει μάγια σε συνανθρώπους μας!Μάγια!Μέχρι τότε διάβαζα την λέξη αυτή σε μυθιστορήματα και παραμύθια ή την άκουγα σε κάτι εξωπραγματικές και φανταστικές ιστορίες.Πέρασαν όμως 4-5 χρόνια και το 1973 βρέθηκα-κατά Οικονομία-δόκιμος μοναχός στην Ιερά Μονή των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης στην Φυλή Αττικής.Από τότε και για 40 ολόκληρα χρόνια πλέον ακούω και ζω παρόμοια περιστατικά και γεγονότα!Χιλιάδες περιπτώσεις ανθρώπων,που βασανίζονται από τον πειρασμό του δαίμονα της Μαγείας,άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο.Δηλαδή υπάρχουν Μάγια;Μπορούν,να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στον 21ον αιώνα που ζούμε;Πολύσυχνά ακούγεται αυτό το ερώτημα και ο καθένας εκφράζει την δική του άποψη περί του θέματος.Ειδικοί ή αδαείς,γνώστες ή μη,όλοι έχουν κάτι να πουν για το σοβαρό αυτό θέμα,θετικό ή αρνητικό.Έτσι κι εμείς λοιπόν θα θέλαμε πάνω στο σοβαρό,σοβαρότατο θέμα της Μαγείας,να καταθέσουμε τόσο την άποψη της Εκκλησίας,όσο και τις ταπεινές γνώσεις που αποκτήσαμε,διακονώντας επί 40 έτη τους Αγίους Κυπριανό και Ιουστίνα.Τους Αγίους,που έχουν το χάρισμα κατά της επήρειας των δαιμόνων και ιδιαιτέρως του Αγίου Κυπριανού,ο οποίος πριν γνωρίσει τον Χριστό,ήταν ο μεγαλύτερος Μάγος και υπηρέτης του διαβόλου στην εποχή του.Αν ανατρέξουμε στο Ελληνικό Λεξικό,θα δούμε,ότι Μαγεία είναι η μαγική τέχνη,η χρησιμοποίηση φαρμάκων,φίλτρων και άλλων μυστηριοδών τρόπων και μεθόδων για την πρόκληση υπερφυσικής ενέργειας.Είναι δηλαδή μια τέχνη,που χρησιμοποιεί μυστηριώδεις τρόπους και πράγματα -άξιο ιδιατέρας προσοχής- για να επιτύχει υπερφυσική ενέργεια με την δύναμη τινος.Είναι άραγε τόσο αθώο αυτό;Ποιός έχει την δυνατότητα,να πετυχαίνει πράγματα,τα οποία λαμβάνουν χώρα πέραν του ορατού κόσμου,που αντιλαμβανόμαστε μέσω των πέντε αισθήσεων;Ακόμη και οι άπιστοι άνθρωποι μιλούν συχνά για δύο δυνάμεις,του καλού και του κακού.Για όλους τους χριστιανούς και τους πιστούς ανθρώπους,η δύναμις του καλού είναι Αυτός,ο ίδιος ο Θεός.Ο Ίδιος,ο Κυριός μας,μας μίλησε γι' αυτήν την πηγή της κακής δυνάμεως,που είναι αυτός,ο ίδιος ο διάβολος.Είτε το πιστεύουμε λοιπόν,είτε το θέλουμε,είτε όχι,είναι γεγονός,ότι υπάρχει διάβολος.Αυτός,πριν την πτώση του ήταν ένα από τα δέκα Ουράνια,Αγγελικά Τάγματα με αρχηγό τον Εωσφόρο.Από τότε,όμως,που ο Εωσφόρος εξέπεσε από τους Ουρανούς εξ' αιτίας του εγωισμού του,παρέσυρε και όλο το τάγμα του και είναι πλέον ο αρχηγός των δαιμόνων.Ο Κύριος και Θεός μας έχει στον Ουράνιο κόσμο,ως βοηθούς και διακονητάς τους Αγίους Αγγέλους Του και εδώ στην γή,ως αντιπροσώπους Του,τους ιερείς και αρχιερείς.Κατά παρόμοιο τρόπο και ο πειρασμός στον καταχθόνιο τόπο,όπου ευρίσκεται,αφ' ότου έπεσε από τους Ουρανούς,έχει υπηρέτες τους δαίμονες και επί της γης,ως αντιπροσώπους του,τους Μάγους,τα μέντιουμ,τους αστρολόγους και γενικώς,όλους αυτούς,οι οποίοι ασχολούνται και συνεργάζονται μαζί του.Όπως ακριβώς ο Κύριος μεταδίδει την ενέργεια της Θείας Χάριτός του στους ανθρώπους μέσω των ιερέων και των αρχιερέων ή ακόμα και μέσω διαφόρων ευλογημένων ειδών ή ιερών αντικειμένων,π.χ.ιερών εικόνων,ιερών λειψάνων,αγιασμάτων,ευλογημένων ελαίων,των τιμίων δώρων (Θεία Κοινωνία) κ.λ.π.,κατά παρόμοιο λοιπόν τρόπο και ο διάβολος μεταδίδει την κακή,την δαιμονική του ενέργεια στα θύματά του μέσω των οργάνων και υπηρετών του,που είναι οι μάγοι,τα μέντιουμ κ.λ.π. και μέσω διαφόρων αντικειμένων,τα οποία θα πρέπει προηγουμένως,να έχουν υποστεί κάποια συγκεκριμένη διαδικασία και τελετή,της λεγόμενης Μαγείας.Αυτά τα συγκεκριμένα και ''μελετημένα'' πράγματα είναι τα λεγόμενα ''μάγια''.Και στις δύο περιπτάσεις,ο άνθρωπος θα πρέπει,να έλθει σε άμεση επαφή με αυτά τα είδη και αντικείμενα,για να λάβει την ενέργεια,που υπάρχουν σε αυτά.Από την μια,ο Χριστιανός ευλογείται μεν και αγιάζεται,όταν κοινωνεί των Αχράντων Μυστηρίων,όταν πίνει αγιασμό,όταν χρίεται με άγιο έλαιον,όταν ασπάζεται τα άγια λείψανα ή θαυματουργικές εικόνες,όταν σταυρώνεται με την αγία Λόγχη κ.λ.π.Από την άλλη δε και τα θύματα της Μαγείας επηρεάζονται αρνητικά από την σατανική ενέργεια,όταν έλθουν σε επαφή ή καταλύσουν τα μελετημένα,τα ''μαγεμένα'',όπως λέει απλά ο λαός,αυτά τα είδη.Στο ερώτημα,ποιούς πιάνουν τα Μάγια και πότε,η απάντησις είναι απλή.Επηρεάζουν αυτούς μόνο,για τους οποίους ονομαστικώς έχουν μελετηθεί,κατά παραχώρησιν Θεού πάντοτε,διότι,αν δεν επιτρέψει ο Θεός,δεν μπορεί ο διάβολος,να κάνει τίποτα.Επίσης οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν την προστασία του Θεού,επειδή δεν έχουν μυστηριακή ζωή,εφόσον δηλώνουν απλώς,ότι πιστεύουν στον Θεό,πλην όμως,δεν αγωνίζονται,δεν εκκλησιάζονται,δεν εξομολογούνται και δεν μεταλαμβάνουν.Ωστόσο η Ορθόδοξη Εκκλησία μας για την βοήθεια και απαλλαγή των τέκνων της από την επήρεια της Μαγείας,έχει ειδικές ευχές,τις λεγόμενες ''εξορκιστικές''.Οι εξορκιστικές αυτές ευχές βοηθούν ουσιαστικά τους πάσχοντες και απαλάσσουν τους ανθρώπους από την επήρεια της Μαγείας,μόνον,όταν αυτοί επιστρέψουν συνειδητά εν μετανοία στον Χριστό και στην Εκκλησία Του και έχουν πλέον σταθερά πνευματική και μυστηριακή ζωή.

 
 

Αγαπητοί μου εν Χριστώ αδελφοί,

 

Δυστηχώς το θέμα της Μαγείας αποτελεί όντως μια μεγάλη κοινωνική πληγή.Τα Μάγια υπάρχουν και ταλαιπωρούν βασανιστικά πολλούς εν Χριστώ αδελφούς μας και στο πρόβλημα αυτό,δεν μπορεί να συνδράμει κανείς,παρά μόνον ο Χριστός μέσω της Εκκλησίας Του.Όσοι λοιπόν υπόσχονται,ότι μπορούν να βοηθήσουν ή να τα λύσουν και να μας απαλλάξουν από την σατανική επήρεια,θα πρέπει,να γνωρίζουμε,ότι μας εξαπατούν ασύστολα.Διότι κανείς απολύτως δεν έχει τέτοια δύναμη και ικανότητα να τα βάλει με τον διάβολο,πλην του Χριστού και της Εκκλησίας Του.Η Γραφή μας βεβαιώνει,''ει ο Θεός μεθ' ημών,ουδείς καθ' ημών''! Για να είναι,όμως ο Κύριος μεθ' ημών,θα πρέπει να είμαστε κι εμείς μαζί Του,όπως Εκείνος θέλει και το δηλώνει ξεκάθαρα.Θέλει να ακολουθούμε οπίσω Του με βαθειά πίστη,με ειλικρινή μετάνοια και με έμπρακτη και ζωντανή Χριστιανική ζωή.

 

 

Με την εν Χριστώ αγάπη

 

+ Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Αγιοκυπριανίτης.Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης,Λαμπέτι Ηλείας.

 

ΠΑΤΕΡΑ ΕΙΣΑΙ ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΣΑΝ ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΕΙΚΟΝΑ


 

  

Κάθε φορά,

που φαντάζομαι τον πατέρα μου, τον βλέπω με τον ζυγό γύρω από το λαιμό του, 

ζευγμένον με το επιτραχήλι. 

Τον βλέπω ζευγμένον, σαν ένα άλογο του Ιησού Χριστού. 

Ποδεμένον με τις πεταλωμένες μπότες του, να τρέχει από τη μια στην άλλη άκρη της ενορίας, τριάντα ορεινά χιλιόμετρα, 

που έπρεπε να διατρέξει δύο φορές τη μέρα μερικές φορές. 

Γι’ αυτό ήταν πάντα αποκαμωμένος. 

Έτοιμος να σωριαστεί απ’ την κούραση.

Όπως κάθε ζευγμένο πλάσμα.

Κι όμως δε σταματούσε ποτέ.

Ο πατέρας μου λοιπόν αναχωρούσε, χωρίς καμιά καθυστέρηση, μαζί με τον χριστιανό που ερχόταν να τον ζητήσει. 

Έβγαινε από το πρεσβυτέριο, πριν ακόμη ο άνθρωπος χτυπήσει την πόρτα.


Διότι πάντα ήταν κάτι το επείγον: κάπου ένα ανθρώπινο πλάσμα περίμενε τον Θεό.Και ο πατέρας μου βιαζόταν.Ο πατέρας μου βάδιζε δίπλα στον άνθρωπο μέχρι την πόρτα.Βγαίνοντας απ’ τον περίβολο, τον ιερό χώρο, ο άνθρωπος που είχε έλθει να ζητήσει τον πατέρα μου ανέβαινε στο άλογο.Και ο πατέρας μου βάδιζε πίσω απ’ το άλογο.Ένας ιερεύς ποτέ δεν ανεβαίνει στο άλογο. Αυτή είναι η παράδοση στα ορεινά μέρη μας. Ο πατέρας μου λοιπόν μεταφέροντας τον σάκο, μέσα στον οποίο βρίσκονταν το Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού, ο σταυρός και ο «ζυγός», οδοιπορούσε πίσω από τον άνθρωπο,που πήγαινε καβάλα. Οδοιπορούσε ο φτωχός μου πατέρας, αν και ήταν τόσο εύθραυστος, τόσο αδύνατος, βάδιζε σαν ένα άλογο, πίσω από τον έφιππο άνθρωπο.Ακολουθώντας τις οπλές του αλόγου με τις πεταλωμένες μπότες του, χωρίς να μένει πίσω καθόλου.Μερικές φορές, πολύ σπάνια, έλεγε σε μας τα παιδιά, χαμογελώντας:- Είμαι το άλογο του Ιησού Χριστού.Ο Θεός καβαλικεύει πάνω μου, σαν σε άλογο…


Κι έλεγε την αλήθεια. Γιατί αυτό δεν ήταν ένα αστείο, όπως εμείς το παίρναμε, όταν ήμασταν μικροί. Ο πατέρας μου μετέφερε το Αίμα και το Σώματου Θεού, όπως ένα άλογο μεταφέρει τον καβαλάρη του. Παντού. Μέρα και νύχτα. Ο Θεός καβαλίκευε πάνω στους ώμους του πατέρα μου, κάθε στιγμή και πήγαινε μέχρι τα βάθη των σκοτεινών δασών με τα έλατα και μέχρι τη σιωπηλή καρδιά των άγριων βουνών.- Δεν σ’ αγαπούν οι γυιοι και οι θυγατέρες σου εν Χριστώ, έλεγαν στον πατέρα μου, βλέποντάς τον τσακισμένο απ’ την κούραση. Μόλις επέστρεψες στο πρεσβυτέριο κι ήλθαν ξανά να σε φωνάξουν. Μόλις ξάπλωσες και έφτασαν. Σε ξυπνούν. Σε αναγκάζουν να βγαίνεις έξω οποιαδήποτε στιγμή, με οποιονδήποτε καιρό και σε κάνουν να περπατάς ώρες και ώρες με τα πόδια πίσω τους, ενώ εκείνοι προχωρούν καβάλα. Σε σέρνουν έξω χωρίς σταματημό, μέσα στη νύχτα, μέσα στη βροχή, μέσα στη λάσπη και το χιόνι. Οι πιστοί σου σ’ αγαπούν λιγότερο απ’ τα ζώα τους. Διότι ποτέ δε ζητούν απ’ τα κτήνη τους αυτό που ζητούν απ’ τον πατέρα τους, τον ιερέα τους. Γιατί δε σε λυπήθηκαν ποτέ; Γιατί δε σε ευσπλαχνίσθηκαν ποτέ;- Η ευσπλαχνία ταιριάζει συνήθως στους ανθρώπους, τα ζώα, τα πράγματα, μα όχι στον «ιερέα», απάντησε ο πατέρας μου. Θα ’ταν κουτό,παράλογο και ασεβές μαζί να τον λυπούνται οι άνθρωποι. Κάθε χριστιανός χτυπώντας την πόρτα του ιερέως, χτυπά στην πραγματικότητα, την πόρτα του Θεού. 


Διότι ο ιερεύς είναι «αφομοιωμένος τω υιω του Θεού» (Εβρ. ζ΄ 3). Δεν μπορεί να έλθει στη σκέψη ενός χριστιανού αυτή η ασεβής ιδέα πως ο Θεός κουράστηκε, πως ο Θεός νυστάζει, πεινάει ή του πονούν τα πόδια. Απ’ τον Θεό μπορεί κανείς να ζητάει τα πάντα οποιαδήποτε ώρα και χωρίςνα χτυπά την πόρτα.- Όμως ο ιερεύς είναι κι αυτός άνθρωπος, είπα.- Όχι, απάντησε ο πατέρας μου. Ο ιερεύς δεν είναι άνθρωπος, αλλά η θυσία ενός ανθρώπου, που προστίθεται στη θυσία του Θεού. Κι αυτό είναι η ιεροσύνη.Η απάντηση ήταν ωραία. Έξοχη. Κοκκίνισα απ’ την ευχαρίστηση. Αλλά πρόσθεσα:- Ωστόσο, πρέπει να ’χεις μερικές ώρες τουλάχιστον για ανάπαυση.- Όχι, απάντησε ο πατέρας μου. Ο ιερεύς δεν είναι όπως είναι κανείς γεωργός, υπάλληλος ή τεχνίτης. Δε γίνεται κανείς ιερεύς για να έχει ώρες γραφείου με διαλείμματα και μέρες αδείας. Είναι κανείς ιερεύς μόνιμα. Χωρίς διακοπή. Χωρίς ρεπό. Χωρίς καμιά ανάπαυλα. Μέρα και νύχτα. Και,όπως μπορεί κανείς να απευθύνεται στον Θεό οποτεδήποτε, οποιαδήποτε ώρα της μέρας ή της νύχτας και για οποιοδήποτε αίτημα, χωρίς φόβο να τον ενοχλήσει, έτσι μπορεί να ’ρθει στο σπίτι του ιερέως οποτεδήποτε και για οποιοδήποτε λόγο. Βέβαια δεν φθάνομε στο σημείο να έχουμε ιερείςπου να μην κοιμούνται, να μην τρώνε και να μην τους πονούν τα πόδια. Αλλά αυτό είναι μια ατέλεια,που οφείλομε να τη δεχθούμε όπως είναι,διότι η λατρεία δεν είναι παρά μια εικόνα, μια σκιά των ουρανίων πραγματικοτήτων, όπως αποκαλύφθηκε και στον Μωυσή, όταν επρόκειτο νακατασκευάσει τη Σκηνή.


Κοίταξε, του ελέχθηκε, θα φτιάξεις τα πάντα σύμφωνα με το υπόδειγμα που σου φανερώθηκε πάνω στο βουνό (Εβρ. η΄ 5).Η ιεροσύνη, μίμηση της ιεροσύνης του Χριστού, αποκλείει τις διακοπές. Ισχύει μόνιμα και για την αιωνιότητα (Εβρ. στ΄ 7).Ούτε και ο φυσικός θάνατος του ιερέως δεν μπορεί να τη διακόψει.Και αφού η ιεροσύνη δεν μπορεί,να διακοπεί με τον θάνατο, πώς θέλεις να τη διακόψει η πείνα, οκόπος ή ο ύπνος;- Είναι κανείς ιερεύς κι ύστερα απ’ τον θάνατο; ρώτησα την πρώτη φορά που το άκουσα αυτό.- Είναι κανείς ιερεύς για την αιωνιότητα, Αφομοιωμένος τω υιω του Θεού, μένει ιερεύς εις το διηνεκές. (Εβρ. ζ΄ 3).Επειδή λοιπόν ο ιερεύς είναι αφομοιωμένος με τον Θεό, δεν μπορεί να πεθάνει. Μένει ιερεύς και μέσα στο θάνατο και παρά τον θάνατο. Στην αιωνιότητα. Γι’ αυτό ακριβώς και ενταφιάζουν τον ιερέα ντυμένο με όλα τα ιερατικά του άμφια, που φορεί όταν τελεί την θεία Λειτουργία. Ο ιερεύς ενταφιάζεται με τον Σταυρό, με το Επιτραχήλι, το Φελόνι, το Στιχάρι, τα Επιμανίκια… Όλα και ολόκληρη τη στολή, όπως γίνεται για την πιο επίσημηακολουθία. Διότι ο νεκρός ιερεύς θα πάει να λειτουργήσει στην αληθινή ουράνια Εκκλησία, με τον επίσκοπό του, τον Χριστό. Για κάθε ιερέα οθάνατος είναι μια προαγωγή. Περνάει απ’ τη μικρή του επίγεια εκκλησία στον καθεδρικό ναό του ουρανού, για να τελεί την παγκόσμια λειτουργία γύρω απ’ τον Χριστό. 


Ποτέ λοιπόν δεν πρέπει να θρηνείται ο θάνατος ενός ιερέως. Διότι δεν πεθαίνει ποτέ. Ο θάνατος είναι ο προβιβασμός του.Και επειδή ο ιερεύς μένει ιερεύς παρά τον φυσικό θάνατο, όταν τον βάζουν στον τάφο, ντυμένο με τα άμφια που φοράει για την τέλεση τηςΛειτουργίας, καλύπτουν το πρόσωπό του με τα ιερά Καλύμματα ή τον Αέρα, το πανί εκείνο με το οποίο καλύπτουν κατά τη λειτουργία το Άγιο Ποτήριο, που περιέχει το Σώμα και το Αίμα του Θεού. Ο Αήρ συμβολίζει τον λίθο, που έκλεινε τον τάφο του Ιησού Χριστού. Η πέτρα αυτή που έκλεισε τον τάφο του Χριστού, σφραγίζει επίσης και τον τάφο κάθε ιερέως. Διότι κάθε ιερεύς είναι αφομοιωμένος με τον Υιό του Θεού.Ακούγοντάς τον, άφησα τα δάκρυα να κυλήσουν πάνω στο άγιο χέρι του πατέρα μου, που έσκυψα και το φίλησα ευλαβικά. Έτσι λοιπόν κατάλαβα,γιατί ένας άγιος διηγείται,πως αν συναντούσε στο δρόμο έναν άγγελο ή έναν ιερέα, να βαδίζουν ο ένας πλάι στον άλλον, θα γονάτιζε πρώρα εμπρός στον ιερέα, φιλώντας του το χέρι και μόνον ύστερα θα γονάτιζε εμπρός στον άγγελο, για να τον χαιρετίσει. Διότι οι άγγελοι είναι κατώτεροι απ’ τους ιερείς σε τούτο, στο ότι δεν μπορούν να μεταμορφώσουν το ψωμί και το κρασί σε σάρκα και αίμα του Θεού. Τα χέρια όμως του ιερέως το μπορούν…Παρά την ασύγκριτη ευτυχία να είναι υπηρέτης στον ουρανό, ο πατέρας μου ζούσε την επίγεια ζωή του μέσα σε αφάνταστη σκληρότητα και οδύνη.Κάθε χρόνο ο πατέρας μου γινόταν πιο αδύνατος. Πιο άσαρκος. Πιο άυλος. Στα τριάντα του χρόνια τα μαλλιά του πατέρα μου είχαν ασπρίσει. Στα τριάντα χρόνια ο πατέρας μου είχε γεράσει. Τα δόντια του έπεφταν. 


Εξ αιτίας της αθλιότητας, εξ αιτίας του υποσιτισμού, εξ αιτίας του κόπου και του μόχθου.Αντίθετα όμως το βλέμμα του γινόταν κάθε χρόνο πιο όμορφο, πιο φωτεινό, πιο ακτινοβόλο και τόσο έντονο ώστε το κεφάλι του έμοιαζε να φωτίζεται μ’ ένα φωτοστέφανο. Παρακολουθούσα ένα ασυνήθιστο γεγονός: όταν ο πατέρας μου παρατηρούσε κάτι τι, το φώτιζε με το βλέμμα του, σαν με κάποιους μυστικούς προβολείς. Βλέποντας αυτό ένοιωσα για πρώτη φορά το γεγονός ότι οι άγιοι, παρατηρώντας τον κόσμο, τον φωτίζουν και τον αγιάζουν.- Τι κοιτάζεις, ρώτησε ο πατέρας μου, βλέποντάς με βυθισμένο στις σκέψεις.- Είσαι φωτεινός σαν μια εικόνα, του είπα, κοκκινίζοντας.Ο πατέρας μου γέλασε. Δεν ήταν ούτε υπερήφανος ούτε ταπεινός. Για να ’σαι υπερήφανος ή ταπεινός πρέπει πρώτα να ’σαι ένα γήινο πλάσμα. Και εκείνος ήταν όλο και λιγότερο γήινος. Γέλασε,γιατί η φωνή μου έφθασε στα αυτιά του κι αυτό τον είχε ευχαριστήσει. Ο πατέρας μου σπάνια γελούσε.Όταν κανείς είναι κουρασμένος δεν μπορεί να γελάσει. Μα τώρα είχε χαμογελάσει. Κι’ όταν ο πατέρας μου χαμογελούσε έβλεπε κανείς πως είχε χάσει σχεδόν όλα του τα δόντια. Η καρδιά μου σφιγγόταν.



Λυπόμουνα τόσο πολύ για την αθλιότητά του,που μόλις μπορούσα,να κρατήσω τα δάκρυά μου. 

Και έλεγα,πως αν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός αποφάσιζε μια μέρα να προσφέρει 

στον ιερέα του, που ήταν και άλογό του μαζί, τον π. Κωνσταντίνο Gheorghiu,

 που υπέφερε σ’ όλη του τη ζωή απ’ την πείνα, την δυνατότητα να έχει ξαφνικά ψωμί πάνω στο τραπέζι του, 

ο προλετάριος πατέρας, ο σεβαστός μου πατέρας θα συνέχιζε – παρά το θαύμα- να πεινάει,

 όπως και στο παρελθόν. 

Διότι κι αν είχε κάτι δε θα μπορούσε να το φάει, γιατί δεν είχε πια δόντια… 

Και ούτε σκέψη,

πως θα μπορούσε, να βάλει ξένα. 

Ήμαστε τόσο φτωχοί που ούτε στο όνειρό μας δεν θα τολμούσαμε να πάμε στον οδοντογιατρό...





Βιργκίλ Γκεοργκίου
 «Από την 25η ώρα στην αιώνια ώρα»
Εκδόσεις Έλαφος 
σ. 93-95
Πηγή: ''Άγια Μετέωρα''
Επιμέλεια κειμένου, τίτλος, ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.


Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ


 


Με 50 αστυνομικούς εκκενώθηκε το κονάκι της Ι.Μ.Εσφιγμένου στη Θεσσαλονίκη! Βέλη κατά Πατριάρχη.Τα κάγκελα του Αστυνομικού τμήματος Λευκού Πύργου δεν τον λυγίζουν.Στέκεται με σθένος πίσω από αυτά και σχηματίζει στον αέρα το σημείο του Σταυρού."Μπορούν να αρπάξουν ο,τι υλικό ανήκει στη Μονή Εσφιγμένου, δεν μπορούν όμως να αρπάξουν την πίστη μας". Είναι τα λόγια του πατέρα Μαρδάριου μέσα από το Αστυνομικό Τμήμα.Δεν έχει περάσει πολλή ώρα που από το κελί στο κονάκι της Μονής Εσφιγμένου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης βρέθηκε ξαφνικά στο κελί του Αστυνομικού Τμήματος.Επτά το πρωί της Παρασκευής.Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις αποκλείουν το τμήμα της οδού Βενιζέλου, με σκοπό να εκκενώσουν το αντιπροσωπείο της Μονής Εσφιγμένου.


Περίπου 50 πάνοπλοι αστυνομικοί κινητοποιούνται για να γίνει έξωση σε έναν εγχειρισμένο μοναχό και σε πέντε πολίτες που βρίσκονταν στο κονάκι.Η επιχείρηση υλοποιήθηκε μετά την έκδοση δικαστικής απόφασης, με βάση την οποία διατάχθηκαν η εκκένωση του οικήματος και η παράδοσή του στη νέα αδελφότητα της Μονής Εσφιγμένου, που συστάθηκε το 2005 και με την οποία η παλαιά αδελφότητα, αυτή των ζηλωτών μοναχών, βρίσκεται σε διαμάχη."Δικαστικός επιμελητής και αστυνομικοί χτύπησαν την πόρτα και ζήτησαν να βγούμε από το κονάκι. Τους παρακάλεσα να μου δώσουν λίγο χρόνο, προκειμένου να επικοινωνήσω με τον Ηγούμενο. Μέχρι να πάρω τηλέφωνο, είχαν παραβιάσει την πόρτα και μπήκαν μέσα. Ήταν ευγενικοί, δεν μας πείραξαν. Είπαν ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε τον χώρο και να τους ακολουθήσουμε στο τμήμα" περιγράφει στη "δημοκρατία" ο πατέρας Μαρδάριος.Αστυνομικοί τον έβαλαν σε περιπολικό της Άμεσης Δράσης και τον οδήγησαν στο τμήμα. Εκεί παρέμεινε μαζί με τους πέντε πολίτες για περίπου δύο ώρες και κατόπιν αφέθηκαν ελεύθεροι."Καταδικάζουμε έντονα αυτή την πράξη που έγινε με εντολή του Οικουμενικού Πατριάρχη. 


Του λέμε ξανά ότι όσο προσεύχεται μαζί με τον Πάπα και άλλους αιρετικούς, δεν θα τον μνημονεύουμε. Τον θεωρούμε αιρετικό και παγανιστή, προδότη της πατρίδας και της πίστης" λέει στη "δημοκρατία" ο Ηγούμενος της Μονής Εσφιγμένου +Αρχιμανδρίτης Μεθόδιος.Προαναγγέλει ότι οι ζηλωτές μοναχοί σκοπεύουν να προσφύγουν στο δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ζητά από το κράτος να τους προστατεύσει."Να μας αφήσουν ήσυχους να ασκούμε τα πνευματικά μας καθήκοντα και ας πάρουν τα λεφτά, εμείς δεν τα θέλουμε" λέει ο Γέροντας.Η νέα αδελφότητα με ανακοίνωσή της απευθύνεται στους ζηλωτές μοναχούς, τονίζοντας: "Η κατάληψη είναι αδιέξοδη και έχει ημερομηνία λήξεως, εξυπηρετεί δε μόνο τις φιλοδοξίες των ηγετών τους".




Εφημερίδα "Δημοκρατία"
Σάββατο 01/11/2014
Από τον κ. Θάνο Χερχελετζή
Πηγή: Ιερά Μονή Εσφιγμένου στο Facebook



Δελτίο Τύπου Ιεράς Μονής Εσφιγμένου.


Μετά λύπης μας σας ενημερώνουμε ότι σήμερα στις επτά το πρωί εκκενώθηκε το κονάκι μας στην οδό Βενιζέλου της Θεσσαλονίκης από μεγάλη αστυνομική δύναμη και παρουσία δικαστικού επιμελητή. Αποκλεισμός της περιοχής και ολόκληρη αστυνομική επιχείρηση εναντίον του μοναδικού μοναχού μας που διέμενε εκεί , ο οποίος και προσήχθη στο οικείο αστυνομικό τμήμα.Πρέπει να καταλάβουν αυτοί που έδωσαν το πράσινο φως για την εκκένωση, ότι πήραν ένα ακόμα ακίνητο από την Ιστορική Ιερά Μονή Εσφιγμένου των 125 μοναχών. Ακίνητο που ανήκε εδώ και χρόνια στην αδελφότητα νόμιμα και το παρέδωσαν σε μια αδελφότητα 5 μοναχών που εν μία νυκτί και παράνομα βάσει Κ.Χ.Α.Ο. «βαπτίστηκαν» Ιερά Μονή Εσφιγμένου. Αλλά ενώ δεν υπάρχει κάποιο δικαστήριο που να δηλώνει αρμόδιο να ελέγξει την νομιμότητα αυτής της διοικητικής απόφασης, όλα τα δικαστήρια βάσει αυτής της διοικητικής απόφασης παραχωρούν περιουσιακά στοιχεία της Ιστορικής μας μονής στην νέα ψευδοεσφιγμένου.


Τα συμπεράσματα δικά σας … και η πολιτεία όχι απλά τους αφήνει αλλά τους συνδράμει κιόλας με αστυνομική παρουσία.Ενώ η δικαιοσύνη, θα έπρεπε να αναλώνεται στο να κυνηγάει όσους τόσα χρόνια έχουν κατακλέψει την Ελλάδα και την έφεραν ως εδώ. Όχι να υποστηρίζει το «νομιμοφανές» δίκαιο των ισχυρών εναντίον των αδυνάμων, δεν θα έπρεπε να είναι αυτός ο θεσμικός της ρόλος.Το κονάκι αυτό το χρησιμοποιούσαν οι μοναχοί μας για την διανυκτέρευση τους πριν ή μετά από νοσηλείες, ή για την διανυκτέρευση τους όταν το ιερατικό τους έργο ήταν εκτός Μονής. Μην ξεχνάτε μιλάμε για μια αδελφότητα 125 μοναχών. Τόσα περιουσιακά που ανήθικα και νομιμοφανώς, μας έχει πάρει η ψευδοεσφιγμένου των 5 μοναχών, τι τα κάνει?Μπορείτε να μας πάρετε ότι υλικό μας ανήκει … την πίστη μας όμως όχι. Πια τα ίδια μας τα περιουσιακά στοιχεία χρηματοδοτούν τον ανηλεή πόλεμο εναντίον μας. Αλλά πάντα στην ιστορία της εκκλησίας μας, οι προδότες της πίστης «έπαιρναν» την θέση που τους αξίζει … και ως πιο πλούσιοι … η θέση στο τέλος πάντα ήταν ίδια.

 


Το Φανάρι ακούει; 



Από το Γραφείο Τύπου της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου 



ΟΙ ΕΙΚΟΝΟΦΙΛΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ


 

 


Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί καί Ἀδελφές μου

 


Ἐπικαλοῦμαι τὶς προσευχές Σας,

 τὴν Σκέπη τῆς Παναγίας μας, τὴν Ὁδηγία τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, 

ὡς καὶ τὴν ἐνίσχυσι τῶν εὐχῶν τοῦ Ἀειμνήστου Πατρὸς καὶ Μητροπολίτου μας Κυπριανοῦ († 17.5.2013),

 προκειμένου νὰ ἐκπληρώσω τὴν διακονία, ἡ ὁποία μοῦ ἔχει ἀνατεθεῖ.

 Εἶναι γνωστὸν σὲ ὅλους μας, ὅτι ἡ Εἰκονομαχία ἦταν μία θρησκευτικὴ- ἐκκλησιαστικὴ κρίσις, 

ἡ ὁποία συνετάραξε περισσότερο ἀπὸ ἕνα αἰῶνα (726-843) τὴν Αὐτοκρατορία μας· ἦταν πράγματι μία μακρὰ τραγωδία.

Ἡ κρίσις αὐτή χαρακτηρίζεται ὀρθῶς ὡς ἰδιότυπον εἶδος ἐμφυλίου πολέμου καὶ ὡς βυζαντινὴ εἰκονομαχία, 

διότι ἐγεννήθη, διήρκεσε καὶ διεδόθη κυρίως στὴν Ἀνατολή, μὲ κέντρο τὴν Κωνσταντινούπολι.

Οἱ Εἰκονομάχοι δὲν κατενόησαν, ὅτι ἡ τιμητικὴ προσκύνησις τῶν ἱερῶν Εἰκόνων κατέχει σπουδαιoτάτη θέσι στὴν Ὀρθόδοξη Λατρεία, 

ἐφ᾿ ὅσον ἀπορρέει ἀπὸ τὸ θεμελιῶδες Δόγμα τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ ἑνὸς ἐκ τῶν θείων Προσώπων 

τῆς Ἁγίας Τριάδος.



Εἰκόνα τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ ἀποτελεῖ μίαν ζῶσα μαρτυρία, ὅτι ὁ Θεὸς πράγματι ἐσαρκώθη.Ἡἱερὰ Εἰκόνα ξεπερνᾶ τὴν ἁπλῆ ἀναπαράστασι καὶ διακόσμησι καὶ εἰκαστικὴ ἀπόδοσι τῆς Ἁγίας Γραφῆς:●εἶναι λατρευτικὸ ἀντικείμενο, στὸ ὁποῖο ἐνοικεῖ ἡ Θεία Χάρις, καὶ φανερώνει τὴν Ἱερὰ Παράδοσι τῆς Ἑκκλησίας, ὅπως καὶ ἡ Γραπτὴ καὶ ἡ Προφορικὴ Παράδοσις.Καὶ περαιτέρω, ἡ ἱερὰ Εἰκόνα μᾶς ἀνοίγει, ὅπως ὀρθῶς παρετηρήθη, «μίαν ἀπέραντον ὅρασιν»:● τὸ Παρελθόν, τὸ Παρὸν καὶ τὸ Μέλλον, περιλαμβάνονται στὴν Εἰκόνα· μᾶς ἀποκαλύπτει στὸ Παρὸν τὸ Μυστήριο τοῦ Μέλλοντος Αἰῶνος, τὸ ὁποῖο φωτίζει τὸ Πα- ρελθὸν καὶ δίδει νόημα στὸ Παρὸν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς· εἶναι «μία ἀποκάλυψις τοῦ αἰωνίου ἐν χρόνῳ»· ἐκφράζει τὴν «πνευματικὴν ἐμπειρίαν τῆς Ἁγιότητος», ἡ Ὁποία εἶναι ἐνσάρκωσις τῆς Ἐσχατολογικῆς Πραγματικότητος ἐδῶ καὶ τώρα, ἐν τόπῳ καὶ χρόνῳ.Πρέπει βεβαίως νὰ ὑπογραμμισθῆ, ὅτι ὅταν προσκυνοῦμε τὶς ἅγιες Εἰκόνες, «προσκυνοῦμεν οὐ τῇ ὕλῃ, ἀλλὰ τῷ εἰκονιζομένῳ»· δηλαδή, ἔχουμε σχετικὴ-τιμητικὴ προσκύνησι, ἡ ὁποία ἀναφέρεται ἐμμέσως πρὸς τὸν ἴδιον τὸν Θεό, ὡς αἰτίαν τῆς ἁγιότητος τῶν Ἁγίων:«διὰ τῆς Εἰκόνος καὶ τῶν Ἁγίων, τῷ Θεῷ προσάγω τὴν προσκύνησιν καὶ τὴν τιμήν, δι᾿ Ὅν καὶ τοῦς Αὐτοῦ φίλους σέβω καὶ δι᾿ αἰδοῦς ἄγω» (Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνοῦ).Ἀξίζει πράγματι νὰ ἀκούσωμε ἕνα τμῆμα, τὸ οὐσιωδέστερο, ἐκ τοῦ ογματικοῦ Ὅρου Πίστεως τῆς Ζ΄ Ἁγίας Οἰκουμενικῆς Συνόδου (787):


«Τούτων οὕτως ἐχόντων,... ἐπακολουθοῦντες τῇ θεηγόρῳ Διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν καὶ τῇ Παραδόσει τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τοῦ γὰρ ἐν Αὐτῇ οἰκήσαντος Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ταύτην γινώσκομεν, ὁρίζομεν σὺν ἀκριβείᾳ πάσῃ καὶ ἐμμελείᾳ, παραπλησίως τῷ τύπῳ τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ ἀνατίθεσθαι τὰς σεπτὰς καὶ ἁγίας Εἰκόνας, τὰς ἐκ χρωμάτων καὶ ψηφῖδος καὶ ἑτέρας ὕλης ἐπιτηδείως ἐχούσης, ἐν ταῖς ἁγίαις τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίαις, ἐν ἱεροῖς σκεύεσι καὶ ἐσθῆσι, τοίχοις τε καὶ σανίσιν, οἴκοις τε καὶ ὁδοῖς· τῆς τε τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ Εἰκόνος, καὶ τῆς ἀχράντου Δεσποίνης ἡμῶν τῆς ἁγίας Θεοτόκου, τιμίων τε Ἀγγέλων καὶ πάντων Ἁγίων καὶ Ὁσίων ἀνδρῶν.Ὅσῳ γὰρ συνεχῶς δι᾿ εἰκονικῆς ἀνατυπώσεως ὁρῶνται, τοσοῦτον καὶ οἱ ταύτας θεώμενοι διανίστανται πρὸς τὴν τῶν πρωτοτύπων μνήμην τε καὶ ἐπιπόθησιν, καὶ ταύταις ἀσπασμὸν καὶ τιμητικὴν προσκύνησιν ἀπονέμειν, οὐ μὴν τὴν κατὰ πίστιν ἡμῶν ἀληθινὴν λατρείαν, ἣ πρέπει μόνῃ τῇ θείᾳ φύσει· ἀλλ᾿ ὃν τρόπον τῷ τύπῳ τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ καὶ τοῖς ἁγίοις Εὐαγγελίοις καὶ τοῖς λοιποῖς ἱεροῖς ἀναθήμασι, καὶ θυμιαμάτων καὶ φώτων προσαγωγὴν πρὸς τὴν τούτων τιμὴν ποιεῖσθαι, καθὼς καὶ τοῖς ἀρχαίοις εὐσεβῶς εἴθισται· “ἡ γὰρ τῆς εἰκόνος τιμὴ ἐπὶ τὸ πρωτότυπον διαβαίνει”, καὶ ὁ προσκυνῶν τὴν Εἰκόνα, προσκυνεῖ ἐν αὐτῇ τοῦ ἐγγραφομένου τὴν ὑπόστασιν».Οἱ Θεολόγοι τῆς Εἰκονομαχικῆς Περιόδου, οἱ ὁποῖοι ἦσαν ὑπερασπισταὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἦσαν οἱ ἑξῆς:


Ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνὸς (~680-749)· ὁ Ἅγιος Γερμανὸς Α΄, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (~650-733)· ὁ Γεώργιος Κύπριος (πρῶτον ἥμισυ τοῦ Η΄ αἰ.)· ὁ Ἅγιος Ταράσιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (730-806)· ὁ Θεόδωρος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων (745-768)· ὁ Ἰωάννης Ἱεροσολυμίτης· ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Θωμᾶς (807-821)· ὁ Ἐπίσκοπος Χαρρὰν τῆς Μεσοποταμίας Θεόδωρος Ἀβουκάρας (~735 γένν.)· ὁ Ἅγιος Νικηφόρος Κωνσταντινουπόλεως (758-828)· ὁ Ὅσιος Θεόδωρος Στουδίτης (759-826)· ὁ Ὅσιος Νικήτας Ἡγούμενος τῆς Μονῆς Μηδικίου († 824)· ὁ Βασίλεος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων· ὁ Χριστοφόρος Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας (817-841)· ὁ Σωφρόνιος Α΄ Πα- τριάρχης Ἀλεξανδρείας (841-860)· ὁ Ἐπιφά- νιος Σηλυμβρίας (β΄ φάσις Εἰκονομαχίας)· οἱ Ὅσιοι Θεόδωρος καὶ Θεοφάνης Γραπτοὶ (775- 836, 778-845)· ὁ Ἅγιος Μεθόδιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (~785-847).Κοινὴ Διδασκαλία αὐτῶν, Ὀρθόδοξος κατὰ πάντα, ἦταν ἡ ἑξῆς:●α. Μὲ τὴν ἄρνησι τῆς εἰκονίσεως, μαρτυρεῖται ἀπόρριψις τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ, ἄρα ἔχουμε Μονοφυσιτισμόν, δηλαδὴ Χριστολογικὴν αἵρεσι·●β. Οἱ ἅγιες Εἰκόνες φέρνουν στὸν νοῦ μας ὁλόκληρο τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας:«ὅ,τι εἶναι ἡ Ἁγία Γραφὴ γιὰ τοὺς ἐγγραμμάτους, εἶναι ἡ Εἰκόνα γιὰ τοὺς ἀγραμμάτους· καὶ ὅ,τι εἶναι γιὰ τὴν ἀκοὴ ὁ λόγος, εἶναι γιὰ τὴν ὅρασι ἡ Εἰκόνα» (Ἱεροῦ Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ).


γ. Οἱ ἅγιες Εἰκόνες μᾶς βοηθοῦν νὰ βιώσουμε τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Οἰκνομίας:«Ἐνῶ ὁ ὀφθαλμὸς τοῦ σώματος ἀτενίζει στὴν Εἰκόνα, ὁ νοερὸς ὀφθαλμὸς τῆς καρδιᾶς καὶ ὁ νοῦς προσηλώνονται στὸ Μυστήριο τῆς Ἐνσάρκου Οἰκονομίας» (τοῦ Αὐτοῦ).● δ. Μὲ τὶς ἅγιες Εἰκόνες βλέπουμε τὸν Κύριό μας καὶ τοὺς Ἁγίους καὶ συνομιλοῦμε μαζί τους:«Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι εἶδαν τὸν Κύριο μὲ τοὺς σωματικοὺς ὀφθαλμούς· καὶ τοὺς Ἀποστόλους τοὺς εἶδαν ἄλλοι· καὶ τοὺς ἁγίους Μάρτυρες ἄλλοι· ὅμως ποθῶ κι ἐγὼ νὰ τοὺς βλέπω, μὲ τὴν ψυχὴ καὶ μὲ τὸ σῶμα...Ἐπειδὴ εἶμαι ἄνθρωπος καὶ ἔχω σῶμα,ποθῶ καὶ σωματικὰ νὰ ἐπικοινωνῶ καὶ νὰ βλέπω τὰ ἅγια» (τοῦ Αὐτοῦ).● ε. Οἱ ἅγιες Εἰκόνες μᾶς παρακινοῦν στὴν δοξολογία τοῦ Θεοῦ:«Τὸ κάλλος τῆς ἁγιογραφίας προσελκύει τὰ μάτια μου, καὶ σὰν χλοερὸ λιβάδι, μοῦ τέρπει τὴν ὅρασι, καὶ χωρὶς νὰ τὸ καταλάβω γεννᾶ στὴν ψυχή μου τὴν δοξολογία τοῦ Θεοῦ. Εἶδα τὴν καρτερία τοῦ Μάρτυρος, τὴν ἀνταπόδοσι τῶν στεφάνων, καὶ ἡ προθυμία σὰν φωτιὰ μὲ καίει γιὰ νὰ τὸν μιμηθῶ μὲ ζῆλο. Προσπίπτω καὶ προσκυνῶ τὸν Θεὸ διὰ μέσου τοῦ Μάρτυρος, καὶ κερδίζω τὴν σωτηρία»● Ϛ. Ἡ ἐξεικόνισις δὲν ἀναφέρεται στὴν φύσι τοῦ εἰκονιζομένου· ἀλλά, ἀφορᾶ μόνο τὴν μορφὴ τῆς ὑποστάσεως (ἔμμορφος ὑπόστασις)· μόνον ὅ,τι θεᾶται-θεωρεῖται-βλέπεται ὑποπίπτει στὶς αἰσθήσεις καὶ διακρίνει μίαν ὑπόστασιν ἀπὸ ἄλλην εἰκονίζεται, δηλαδὴ ἡ μορφὴ τῆς ὑποστάσεως:«Παντὸς εἰκονιζομένου, οὐχ ἡ φύσις, ἀλλ᾿ ἡ ὑπόστασις εἰκονίζεται»· ἡ «φύσις ἐν ὑποστάσει τεθεωρημένη» (Ὁσίου Θεοδώρου Στουδίτου).Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ Ἀδελφοὶ καὶ Ἀδελφές μου·Θὰ ἤθελα νὰ κλείσω τὴν ταπεινή μου αὐτὴ ἀναφορὰ στοὺς Εἰκονοφίλους Ἁγίους Πατέρας, πρὸ καὶ μετὰ τὴν Ζ΄ Ἁγία Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, μὲ ἕνα συγκεκριμένο καὶ μάλιστα ἐπίκαιρο θέμα:τὴν Εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος.


πὸ τὸ πρῖσμα τῆς Θεολογίας τῶν Ἁγίων Πατέρων περὶ Εἰκόνων, δυνάμεθα νὰ δώσουμε μίαν ἔγκυρη ἀπάντησι στὸ ἐρώτημα, κατὰ πόσον ἡ λαϊκὴ καὶ δυτικῆς προελεύσεως εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι σύμφωνος πρὸς τὴν Θεολογία τῆς Ὀρθοδοξίας.■ Θέτουμε τὸ θέμα τοῦτο ὅσο δυνατὸν ἁπλούστερα καὶ συνοπτικά: Τί ἐπιτρέπεται νὰ εἰκονίζεται;Ἀσφαλῶς, μόνον ἡ ὑπόστασις, ἡ ἔμμορφος ὑπόστασις· ὅ,τι ὑποπίπτει στὶς κτιστές μας αἰσθήσεις.Οἱ Ὑποστάσεις τῆς Ἁγίας Τριάδος δὲν ἔχουν κτιστὴ καὶ ἑπομένως ὁρατὴ μορφή· δὲν εἶναι ἔμμορφες Ὑποστάσεις.Ἑπομένως, οἱ Ὑποστάσεις τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δὲν εἰκονίζονται.Ἡ Εἰκών, ὡς ἐκτύπωμα τῆς ἐμμόρφου ὑποστάσεως, χρειάζεται πρότυπον, μορφήν.Ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Σωτήρας μας Χριστός, εἶναι ἔμμορφος ὑπόστασις, ἐφ᾿ ὅσον ἔχει σαρκωθῆ καὶ στὸ Θεανδρικὸ Πρόσωπό Του ἔχει ἑνωθῆ τὸ Ἄκτιστο καὶ τὸ Κτιστό.Οἱ ἄκτιστες Ὑποστάσεις τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δὲν ἐσαρκώθησαν, δὲν προσέλαβαν τὴν κτιστότητα, δὲν εἶναι ἔμμορφες Ὑποστάσεις· ἄρα, δὲν εικονίζονται.

 


Ἀδελφοί καί Ἀδελφές μου ἐν Χριστῷ

 


Δὲν θὰ πρέπει νὰ λησμονοῦμε ποτέ, ὅτι ἡ καλύτερη, ἡ ὡραιότερη, ἡ ἐκφραστικώτερη, 

ἡ τελειότερη Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ Ἄνθρωπος.

Θὰ ἔχετε ἀσφαλῶς προσέξει, ὅτι ὁ Ἱερεὺς –κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Λατρείας– θυμιάζει 

τοὺς Πιστοὺς μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ θυμιάζει τὶς ἅγιες Εἰκόνες.Ἡ πρᾶξις αὐτὴ ἔχει ἕνα μεγάλο θεολογικὸ βάθος:

 ἡ Ἐκκλησία χαιρετίζει τὴν Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ μέσα στοὺς ἀνθρώπους· προσκυνεῖ τὴν Παρουσία τοῦ Θεοῦ, 

τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ, στὸ ἀνθρώπινο Πρόσωπο· ὁ Θεὸς εἶναι παρὼν καὶ ὁ Ἄνθρωπος

 εἶναι βυθισμένος στὴν Παρουσία Του,

 ἀποτελεῖ τόπον καὶ χῶρον θεοφάνειας-φανερώσεως τοῦ Θεοῦ.Ἡ ἀναφορά μας στὶς ἅγιες Εἰκόνες·

 ἡ θεολογία τῶν Εἰκόνων·ἡ ἁγιογράφησις τῶν Εἰκόνων· ἡ προσκύνησις τῶν Εἰκόνων, 

ἂς ὑπενθυμίζουν σὲ ὅλους μας τὸ χρέος νὰ ἀνακαινίσουμε τὴν Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στὴν ὕπαρξί μας.

Ἔχουμε τὸ μέγα προνόμιο νὰ εἴμεθα οἱ ζῶσες Εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, τὰ μυρίπνοα καὶ δροσοβόλα

 Ἄνθη τῆς Ἐσχατολογικῆς Αὐγῆς...

Ἂς μὴν ἐπιτρέψουμε στοὺς ἑαυτούς μας τὴν ἐσχάτη ἔνδεια νὰ εἴμεθα θλιβερὰ χάρτινα ἢ πλαστικὰ λουλούδια, 

χωρὶς τὴν Πνοὴ καὶ τὴν Ζωὴ τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.




Ἡ Ὁμιλία αὐτὴ ἔλαβε μορφὴν Εἰσηγήσεως,
διότι κατὰ τὴν παρουσίασί της ἔγιναν ἐνίοτε ἐκτενεῖς ἀναλύσεις διευκρινιστικές, ἐπηκολούθησε δὲ καὶ Διάλογος.
Πρόκειται νὰ ἀναρτηθῆ σὲ ἀρχεῖο ἤχου. 13/26.10.2014.



Μητροπολίτης Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανός Β'

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών


ΓΙΝΕ ΣΑΛΟΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΚΙ ΑΓΩΝΙΣΟΥ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΝ ΚΑΛΟΝ



 

Η καθημερινή ανάγνωση των Μαρτυρίων των Αγίων παρακινούσε τον μακάριο Ανδρέα προς μίμησή τους. Κάποια νύκτα σηκώθηκε για να προσευχηθεί. Ο φθονερός διάβολος δεν ήταν δυνατόν να τον αφήσει απείρακτο. Μόλις άρχισε την προσευχή του έρχεται με πολύ θόρυβο και του κτυπά την πόρτα. Ο μακάριος ως νέος και μή γνωρίζοντας από τις πονηρίες του διαβόλου, φοβήθηκε, σταμάτησε την προσευχή του και ξάπλωσε στο κρεβάτι του και σκεπάστηκε. Όταν είδε ο σατανάς ότι φοβήθηκε και άφησε την προσευχή χάρηκε και λέγει στον άλλο δαίμονα. «Να! ακόμα αυτός είναι βρέφος,τρέχουν τα σάλια του, και προετοιμάζεται για να κάνει πόλεμο εναντίον μας». Αφού τα είπε αυτά εξαφανίστηκε.Ο μακάριος Ανδρέας αποκοιμήθηκε. Βλέπει τότε στον ύπνο του ότι βρέθηκε στο θέατρο της πόλεως. Από το ένα μέρος υπήρχαν πολλοί άνδρες λευκοφόροι (ασπροντυμένοι) και φωτεινοί και από το άλλο ήταν ένα πολύ μεγάλο πλήθος κατάμαυροι αιθίοπες (αράπηδες). Ζητούσαν δε και τα δύο μέρη να παλέψουν. 


Οι κατάμαυροι είχαν ανάμεσα τους ένα μεγαλύτερο, που ήταν χιλίαρχος, και έλεγαν πρός τους λευκοφόρους: « Όποιος θέλει από σας, ας βγεί να πολεμήσει με αυτόν».Ενώ ο Άγιος έστεκε και άκουε τα λεγόμενα, βλέπει να κατεβαίνει από τον ουρανό κάποιος νέος πάρα πολύ ωραίος, λαμπρότερος του ήλιου στη όψη, κρατώντας στα χέρια του τρία υπέροχα στεφάνια. Το ένα ήταν στολισμένο με μαργαριτάρια, το δεύτερο με πολύτιμες πέτρες και το τρίτο με κρίνα και άνθη του Παραδείσου. Ήταν δε αυτά και αμάραντα και είχαν τόση ευωδία ώστε θαύμαζε ο μακάριος Ανδρέας και επιθυμούσε, αν ήταν δυνατόν, να πάρει κάποιο από εκείνα τα στεφάνια.Πλησιάζει λοιπόν τον νέο και του λέει: « Στον Χριστό που πιστεύεις, πόσο πουλάς αυτά τα στεφάνια; Θέλω να μάθω. Αν και εγώ δεν μπορώ να τα αγοράσω όμως θα τρέξω γρήγορα να το πω στο αφεντικό μου για να έλθει να πάρει αυτό κάποιο από αυτά και να σου δώσει όσα χρήματα θέλεις». Αυτά αφού τα άκουσε ο νέος, ο οποίος ήταν ο ίδιος ο Χριστός, χαμογέλασε και λέει στον Ανδρέα. 


«Πίστεψε με στ’ αλήθεια, αγαπητέ, ότι αν μου φέρεις όλο το χρυσάφι του κόσμου, δεν δίνω ούτε ένα άνθος από αυτά τα στεφάνια ούτε σε σένα, αλλά ούτε και στο αφεντικό σου. Γιατί αυτά δεν ανήκουν στο μάταιο αυτό κόσμο, όπως νομίζεις, αλλά στους ουράνιους θησαυρούς, με τους οποίους στεφανώνονται όσοι νικήσουν εκείνους τους μαύρους. Εάν, λοιπόν, θέλεις και σύ κανένα απ’ αυτά τα στεφάνια πάλαιψε με εκείνον τον ακάθαρτο αράπη και αν τον νικήσεις όχι μόνο αυτά θα σου δώσω αλλά όσα θέλεις».Όταν τα άκουσε αυτά ο μακάριος Ανδρέας πήρε θάρρος και λέει σ’ αυτόν· « Κύριε μου, δέχομαι να παλέψω, μόνο δίδαξε με με ποιόν τρόπο θα τον νικήσω». Είπε τότε ο Κύριος προς τον Ανδρέα: « Γνώριζε, αγαπητέ, ότι αυτοί οι αράπηδες είναι μόνο θρασείς, άλλά δεν έχουν καμιά δύναμη. Μη φοβηθείς λοιπόν που τον βλέπεις τόσον μεγάλο, διότι είναι σαν το χόρτο σάπιος και αδύνατος». Αφού δε τον ενθάρρυνε, τον έπιασε από τη μέση και του έδειξε πως να παλέψει με τον αράπη. Του παράγγειλε δε τα εξής: « Όταν σε πιάσει ο αράπης, μη φοβηθείς, αλλά αγκάλιασε τον σε σχήμα σταυρού και θα δείς τη δύναμη του Θεού».


Τότε μπήκε στη μέση του θεάτρου ο Ανδρέας και είπε με δυνατή φωνή: « Μαυρισμένε, έλα να παλαίψουμε». Όταν είδε ο αράπης εκείνος, ο χιλίαρχος των δαιμόνων, ότι τον ζητούσε ο Ανδρέας σηκώθηκε και ερχόταν με μεγάλη υπερηφάνεια να τον αρπάξει και τον φοβέριζε με το βλέμμα του. Ο Ανδρέας τον έπιασε σταυροειδώς και τον έρριξε κάτω στη γη ώστε για πολλή ώρα έμεινε άφωνος. Τότε χάρηκαν πάρα πολύ οι λευκοφόροι και αμέσως έτρεξαν, τον αγκάλιασαν και τον καταφιλούσαν και τον άλειφαν με θεϊκό μύρο. Οι δε κατάμαυροι αράπηδες έφυγαν καταντροπιασμένοι.Αμέσως τότε ο γεμάτος δόξα εκείνος νέος έδωσε τα στεφάνια στον μακάριο Ανδρέα και καταφιλώντας τον του είπε: « Από σήμερα είσαι δικός μου φίλος. Να αγωνίζεσαι τον καλόν αγώνα γυμνός και περιφρονημένος. Γίνε σαλός για μένα, για να σε αξιώσω πολλών αγαθών στη Βασιλεία μου».




Πηγή: ''Ομολογία Πίστεως''
Επιμέλεια ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

 


Άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν Σαλός


Print Friendly and PDF
Εικόνες θέματος από A330Pilot. Από το Blogger.