Δυστηχώς για πολλούς,
η οικουμενιστική σέχτα που τρίζει επικίνδυνα τους αρμούς της Εκκλησίας είναι θέμα
που προσπερνάται γρήγορα εξ’ απαλών ονύχων,
λες και είναι διαδικαστική λειτουργία στην ημερήσια διάταξη της κατοχικής βουλής,
που οσονούπω θα παρέλθει.
Και για τους φιλενωτικούς, ουδείς λόγος…
Αυτοί έχουν κάνει τις επιλογές τους.
Για τους άλλους όμως, τους αποστασιοποιημένους, τους οικτρά φοβισμένους,
τους γενικώς, μη ενδιαφερομένους;
Άγιοι μας δίδαξαν και μας νουθέτησαν πάνω στην υπεράσπιση της Πίστης,
εν καιρώ κινδυνευούσης της Ορθοδοξίας.
Φτάσαμε στο σημείο, τα αυτονόητα, να προσπαθούμε, να τα αποδείξουμε με λόγια...
Η Πίστη δεν είναι μόνο εμπειρική, βιωματική πρακτική στις κατά βίον ορθόδοξες καταθέσεις μας. Δεν είναι μόνο, η εκ του ασφαλούς εντρύφηση στα αγιοπνευματικά κείμενα της πατερικής διδασκαλίας. Όπως δεν είναι και τα ατέρμονα δοκίμια σε λευκές κόλλες Α4, ανέξοδος χαρτοπόλεμος αναπαράγωγων λόγων, πατερικών κειμένων. Πίστη είναι και η μετά επιτάσεως προστασία της από εξώφθαλμους, αιρετικούς, συναγελάζοντες εχθρούς, που βλέπουν την Εκκλησία, ως μία ατέλειωτη αρένα, για να ποδηγετήσουν θριαμβευτικά, ό,τι οι αποστολικοί πατέρες,μας παρέδωσαν.
Πίστη είναι και να προσπαθείς, να διώξεις ψεύτικους, πνευματικά ερμαφρόδιτους κυνοποιμένες, που έρχονται, να οικειοποιηθούν το ποιμνιοστάσιο που είχες από καταβολής κόσμου. Πίστη είναι να ονομάζουμε το άσπρο άσπρο και το μαύρο μαύρο. Δυστηχώς για πολλούς, η οικουμενιστική σέχτα που τρίζει επικίνδυνα τους αρμούς της καινοτόμου Εκκλησίας είναι θέμα που προσπερνάται γρήγορα εξ’ απαλών ονύχων, λες και είναι διαδικαστική λειτουργία στην ημερήσια διάταξη της κατοχικής βουλής, που οσονούπω θα παρέλθει. Και για τους φιλενωτικούς, ουδείς λόγος…Αυτοί έχουν κάνει τις επιλογές τους. Για τους άλλους όμως, τους αποστασιοποιημένους, τους οικτρά φοβισμένους, τους γενικώς,μη ενδιαφερομένους;
Άγιοι μας δίδαξαν και μας νουθέτησαν πάνω στην υπεράσπιση της Πίστης,εν καιρώ κινδυνευούσης της Ορθοδοξίας. Φτάσαμε στο σημείο, τα αυτονόητα, να προσπαθούμε, να τα αποδείξουμε με λόγια... Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, μέχρι και την αποτείχιση από την Εκκλησία επέλεξε, λόγω αίρεσης, για να διαφυλάξει τον Ορθό Λόγο των αγιοπνευματικών προκατόχων του. Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, τον καιρό της εκατονταετούς εικονομαχίας ήρθε σε ρήξη με την ίδια την Εκκλήσία, δημιούργησε στην Ιταλία δική του σύνοδο, εξορίστηκε, λοιδωρήθηκε και μετά από χρόνια αγιοποιήθηκε. Ο πατρο Κοσμάς ο Αιτωλός θεωρούσε προδότες, όσους καν δεν ανησυχούν για τον διασυρμό της Πίστης. Είναι φοβερό! Υπάρχει μια τέτοια ιλαρότητα, μια πνευματική ανευθυνότητα κι ένας έκτροπος ενδοτισμός, που κάνει το Γιατί να χάνει την αξία του.
Κληρικοί, θεολόγοι, λαικοί να βλέπουν τους Φράγκους, ως επίδοξους λοικοποιμένες να δημιουργούν αγέλη με τους δικούς μας ενχώριους οικουμενιστικούς σχίστες, τους καθ’ υποκρισίαν και κατ’ ευφημισμόν ορθοδόξους και να γυρίζουν την πλάτη τους στο παρελθόν. Δεν μπορεί,να μην βλέπετε τις καθολικές κοκκινουσκουφίτσες να ερωτοτρωπούν σε καθολικές, αλειτούργητες λειτουργίες, με δικούς μας φιλενωτικούς ψευδοποιμένες, που ατίμασαν το ράσσο και πρόδωσαν την Πίστη! Το Πιστεύω έχει καταργηθεί στην πράξη με την εωσφορική παραδοχή της θεωρίας των κλάδων.
Ο αείμνηστος καθηγητής Θεολογίας κ.Ιωάννης Κορναράκης έλεγε σχετικά… ''…Τι να πώ; Οι σημερινοί οικουμενιστές είναι εντολοδόχοι προδότες της Ορθοδοξίας. Είναι και κάποιοι που πετούν χαρτοπόλεμο ανακοινώσεων κατά του Οικουμενισμού,κι ύστερα πάνε και συλλειτουργούν μαζί τους…!'' Αυτοί, Κύριοι, να με συγχωρείτε για την φράση μου, ονομάζονται πνευματικοί κωλοτούμπες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου