ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΕ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ




Τα Πνευματικά Χριστούγεννα


Εὒχομαι ἐκ βάθους καρδίας, εις ὃλους, ΚΑΛΑ καί ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΑ,

 ἐν πνεύματι Χριστοῦ, μέ ὑγείαν καί μέ συμμετοχήν εἰς τά Ἃγια Μυστήρια 

τῆς Ἐξομολογήσεως καί Θείας Κοινωνίας...



(Σάββατο παραμονή των Προπατόρων 2015).


Ἒφθασαν καί ἐφέτος οἱ Ἃγιες ἡμέρες τῶν Χριστουγέννων


Βλέπομε ὃλες τίς μεγάλες ἀλλά καί μικρές πόλεις σἐ ὃλον τόν κόσμο, γεμᾶτες φῶτα, μουσικές κ.λπ.'Η φράσις «ΜΕΡΙ ΚΡΙΣΤΜΑΣ» είναι σέ ὃλα τά στόματα, σέ διαφημίσεις, σέ ἐκδηκλώσεις κ.λπ.Ὃμως, ἐδῶ τίθεται ἓνα τεράστιο θέμα, τό ὁποῖο περνᾶ, ἀπό τούς περισσοτέρους, ἀπαρατήρητο.Πόση πνευματικότητα, πόση εὐλάβεια, πόση Αληθινή Πίστις ὑπάρχει μέσα σ’ αὐτήν τήν φράση, ἡ ὁποία τελικῶς δέν εἶναι παρά μιά...διαφημιστική τῶν διαφόρων ἐμπορευμάτων προτροπή;


Ἀκόμα καί λαοί ἂπιστοι, ἀλλόθρησκοι, κακόπιστοι, αἱρετικοί, χρησιμοποιοῦν αὐτήν τήν φράση, προκειμένου νά προτρέψουν τούς ἀνθρώπους νά ἀγοράσουν...δῶρα, νά γλεντήσουν μέ τρόπους καθαρῶς κοσμικούς, μέ τραγούδια καί χορούς, μέ διάφορα «δρώμενα», στά ὁποῖα δέν ὑπάρχει τό παραμικρό ἲχνος εὐλαβείας, πίστεως ἢ πνευματικότητος.Ἡ σκέψις τῶν ἀνθρώπων, δέν πηγαίνει στήν ταπεινή φάτνη στήν ὁποία Ὁ ἲδιος Ὁ Θεός μας ἐνσαρκώθηκε κατά τρόπον θαυματουργικόν γιά τήν σωτηρία μας...!Μέ τήν προτροπή τηλεοράσεων, ραδιοφώνων, διαφημίσεων, ἐφημερίδων, κ.λπ., τρέχει σέ κοσμικές γιορτές, σέ ταβέρνες, σέ μουσικές, σέ φῶτα, σέ ὑλιστικές διασκεδάσεις καί γενικῶς, σέ ὃ,τιδήποτε ἂλλο, ἐκτός ἀπό τό Μέγιστο θαῦμα τῆς ἐνανθρωπήσεως Τοῦ Σωτῆρος μας.



Εἶναι ἡ ὓπουλη διαστροφή τοῦ ἀληθινοῦ πνεύματος τῶν Χριστουγέννων, ἡ ὁποία προωθεῖται ἀπό τήν σατανολατρική, σαρκολατρική καί καθαρῶς ὑλιστική «παιδεία» τήν ὁποίαν ἐπιβάλλουν μέ τό «ἒτσι θέλω», τά κέντρα τῆς σύγχρονης κοινωνικῆς διαρθρώσεως, ὣστε μέ τρόπο «εὐχάριστο» γιά τόν ρηχό ἂνθρωπο, νά τόν ἀποκόπτουν ἀπό κάθε Θρησκευτικό συναί- σθημα, ἀπό κάθε δυνατότητα ἐπικοινωνίας μέ τήν Πίστη μας, μέ τήν Ὀρθο- δοξία, μέ Τόν ἲδιο Τόν Θεό.Ἡ λέξις «Χριστούγεννα», κατάντησε νά χρησιμοιῆται ἀλογίστως, χωρίς τό πραγματικό της νόημα καί μέ τρόπο πού δέν παραπέμπει στήν Μεγάλη Ὀρθόδοξη Ἑορτή τῆς ἐνανθρωπίσεως Τοῦ Σωτῆρος μας, ἀλλά σέ κάτι πού προτρέπει σέ ὑλιστικές, κοσμικές καί χωρίς ἲχνος εὐλαβείας ἢ πνευματικότητος «διασκεδάσεις»…!



Οἱ σύγχρονες κοινωνίες, ὁδεύουν ὁλοταχῶς εἰς τή ἀπώλεια.Νόμοι, διατάγματα, ἀποφάσεις κ.λπ., μεθοδεύουν τήν Υποδούλωση τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἐποχῆς μας, σέ σατανολατρικές, ὑλιστικές καί σαρκολατρικές διαδικασίες, τίς ὁποῖες ἐπιβάλλουν οἱ «ἰσχυροί», μέσω…οἰκονομικῶν ἀνταλλαγμάτων...!Και οἱ λαοί, «τοῖς κείνων Χρήμασι πειθόμενοι», συμβιβάζονται, ὑποκύπτουν καί γίνονται «τενεκεδένια στρατιωτάκια» στίς διαθέσεις τῶν ὁπαδὦν καί ὑπηρετῶν τοῦ ἀντιχρίστου…!Ἡ Μεγαλη Ἑορτή πού πλησιάζει, εἶναι Γεμάτη ἀπό τήν ἀγάπη Τοῦ Κυρίου μας γιά τόν ἂνθρωπο, καί δέν ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς, παρά μόνον νηστεία, Προσευχή καί γονάτισμα μπροστά στήν ταπεινή φάτνη, στήν ὁποία κατεδέχθη νά ἐμφανισθῇ Ὁ Βασιλεῦς τοῦ παντός, Ὁ ἲδιος ὁ Θεός μας…!Ποία σχέση εἶναι δυνατόν νά ἒχη τό Μέγιστον αὐτό θαῦμα μέ τήν ὓλη καί τούς κοσμικῆς φύσεως «ἑορτασμούς», τά γλέντια καί τά «ξεφαντωματα» τῶν ἀνθρωπίνων ἀδυναμιῶν;


Αδελφοί ἐν Κυρίῳ ἀγαπητοί,


Προσέλθετε μέ σεβασμό, μέ εὐλάβεια, μέ συναίσθηση τῆς Θυσίας Τοῦ Κυρίου μας στόν Ἑορτασμό τῶν Χριστουγέννων.΄Η Ἑορτή αὐτή, σᾶς καλεῖ νά συμμετάσχετε, ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ, εἰς τό Μέγα Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας...!Ἐξομολόγησις και Θεία Κοινωνία ἂς εἶναι γιά Όλους μας ὁ τρόπος μέ τόν ὀποῖον θά δείξωμε πώς ἀντιλαμβανόμεθα τό ἀληθές Πνεῦμα τῶν Χριστουγέννων καί ὂχι το ψευδεπίγραφον πού μᾶς προβάλλουν καί, μέ κάθε τρόπον, μᾶς ἐπιβάλλουν, κατά τρόπον μάλιστα προκλητικόν, οἱ πάσης φύσεως Αρνηταί τῆς Ὀρθοδοξιας μας...!Μακριά, λοιπόν, ἀπό τό καθαρῶς κοσμικό πνεῦμα τῶν Χριστουγέννων, τό ὁποῖον, ἀπογυμνωμένο ἀπό τήν εὐλάβεια καί τήν πνευματικότητα πού τοῦ πρέπει, ὁδηγεῖ εἰς σφαῖρας ἀντιθέτους τῶν τῆς Πίστεώς μας.


Εὒχομαι ἐκ βάθους καρδίας, εις ὃλους, Καλά καί Ορθόδοξα Χριστούγεννα,

 ἐν πνεύματι Χριστοῦ, 

μέ ὑγείαν καί μέ συμμετοχήν εἰς τά Ἃγια Μυστήρια τῆς Ἐξομολογήσεως καί Θείας Κοινωνίας.



Αρχιμανδρίτης π. Ευθύμιος Μπαρδάκας


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF