ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Σάββατο 12 Μαρτίου 2016

ΜΕΣΟΡΩΠΗ ΠΑΓΓΑΙΟΥ 1929




Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΥΝΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΕΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΝ ΤΥΡΡΑΝΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ 


ΠΩΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ;



Ανήκουστος αγριότης αστυνομικών οργάνων. 

- Μάχη περί το φέρετρον ενός νεκρού ιερέως παλαιοημερολογίτου. 

- Ο Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως επί κεφαλής. 

- Η πρεσβυτέρα του αποθανόντως Ιερέως αρνείται να παραδώσει τον νεκρόν 

εις τους νεοημερολογίτας Ιερείς. 

Ανατριχιστικοί βανδαλισμοί. 

- Η Ιεραρχία έχει τον λόγον.



Σημείωσις των ''Πατρίων'': 

Εις τον Γ' τόμον των Πατρίων (σελίδα 89 - 99) εδημοσιεύθη πλήρης βιογραφία 

του αειμνήστου ομολογητού Ιερέως της Μεσωρόπης - Παγγαίου 

π. Νικολάου Αναγνώστου. 

Τα στοιχεία ελήφθησαν από τους επιζώντες συγχωριανούς και συνεργάτας του. 

Σχετικώς με τα δραματικά γεγονότα, τα οποία έλαβον χώραν 

γύρω από τον νεκρόν σώμα του αειμνήστου π. Νικολάου 

και την ταφήν αυτού, 

οι αναγνώσται των Πατρίων θα τα γνωρίσουν

και από τας δημοσιεύσεις της τότε εκδιδομένης ημερησίας εφημερίδος ''Σκριπ'' 

και τας οποίας αναδημοσιεύομεν  αυτούσιες, κατωτέρω.



Ας καμαρώσει η Ιεραρχία εις ποίον σημείον οδήγησε τον χριστιανικόν λαόν η αφροσύνη και η τυραννική διοίκησις της Εκκλησίας. Ας ίδει η Κυβέρνησις πώς δια του πείσματος και της διωκτικής μανίας του αχαλινώτου εις εκκλησιαστικά εγκλήματα Αρχιεπισκόπου Αθηνών, προκαλείται μια θρησκευτική επανάστασις. Ας εννοήσει ο λαός υπό ποίων διοικείται η Εκκλησία και Νερώνια μέτρα ιεροεξεταστικής αγριότητας λαμβάνει η διοίκησις αυτής, ίνα επιβάλλει δια της βίας τας αντορθοδόξους και νεωτεριστικάς αποφάσεις της και ας σκεφθεί ο αληθής χριστιανικός λαός, ποία μέτρα πρέπει να λάβει και αυτός δια να κρημνίσει εκ των θρόνων των τους μοιχοεπιβάτας αυτών. Δεν θα δημοσιεύσομεν ακόμη όσας ανηθικότητας και ακολασίας προσωπικάς και αχρειότητας βίου, γνωρίζομεν μετά ψηλαφητών αποδείξεων. Όμως οι σημερινοί υπόδικοι απέναντι της Εκκλησίας καταστούν υπόδικοι και απέναντι της Κοινωνίας και αντικρύσουν την αυστηράν όψιν της Δικαιοσύνης και την σκληρότητα των άρθρων του Κοινού Ποινικού Νόμου, τότε ανοιγήσονται βίβλοι και αναγνωσθήσονται έγγραφα και μαρτυρικές καταθέσεις και δεν θα αφεθεί τίποτε, το οποίον σήμερα ο σεβασμός και το σχήμα και το ιερόν αξίωμα συγκρατεί.


ΑΝΑΤΡΙΧΙΣΤΙΚΟΙ ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΟΙ


Θα δημοσιεύσομεν όμως τερατώδη γεγονότα εις βάρος των Διοικούντων την Εκκλησίαν , δια να υποδείξομεν ότι η σημερινή Διοίκησις της Εκκλησίας καταρρακώνει το γόητρον αυτής και καταρίπτει το κύρος της τόσον, ώστε γεννά εις την κοινήν συνείδησιν την αμφιβολίαν αν δύναται υπό τοιαύτη διοίκησιν να παραμένει ο λαός τέκνον της Ελληνικής Εκκλησίας. Δύο ανατριχιαστικαί βάνδαλοι σκηναί, η μία εν Μεσωρόπη και η ετέρα εν Τήνω αποδεικνύουν ποία χυδαία αισθήματα και ποία αναισθησία κυριεύουν τας ψυχάς των Διοικούντων τα της Εκκλησίας.


Η ΔΙΚΗ ΕΝΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΙΕΡΕΩΣ


Εις ιερεύς ευσεβής εν Μεσωρόπη, αυστηρός τηρητής των εκκλησιαστικών παραδόσεων, διότι ήτο τοιούτος και είχε δηλώσει εις τον προιστάμενόν του Επίσκοπον, ότι η θρησκευτική του συνείδησις και αι θρησκευτικαί του αρχαί δεν του επιτρέπουν να εγκαταλείψει την μεγάλην πλειονότητα του λαού της Μεσωρόπης, αξιούσα να τελεί τα της λατρείας αυτού κατά το πατροπαράδοτον ημερολόγιον, όπερ και αυτός εξ αρχών και πεποιθήσεων θρησκευτικών εννοεί να τηρήσει. Ο ιερεύς δια το μέγα αυτό έγκλημα εκλήθη ενταύθα ίνα δικασθεί υπό των ευθίκτως εις τα εκκλησιαστικά και ευαγγελικά αυτών συναισθήματα αντιπροσώπων της Διοικούσης Εκκλησίας. Αλλ΄ο ευσεβής ιερεύς παπα - Νικόλαος πριν αναχωρήσει δι' Αθήνας απέθανε. Ο θάνατός του έπληξε καιρίως το ποίμνιόν του, διότι εις την περιφέρειαν αυτών δεν υπήρχεν άλλος ιερεύς ακολουών τας θρησκευτικάς των αρχάς κατά το παλαιόν ημερολόγιον. Ανεχώρησεν επομένως ο πρόεδρος του εν Μεσωρόπη Παραρτήματος της Θρησκευτικής Κοινότητος εις Θεσσαλονίκην, όπως μετακαλέσει ιερέα προς ταφήν του αποθανόντος Παπα - Νικόλα. Την αυτήν ημέρα μία επιτροπή των ολιγαρίθμων εν Μεσωρόπη νεοημερολογιτών παρουσιάσθη  εις την οικογένειαν του αποθανόντος και ηρώτησεν αυτήν αν θέλει να ταφεί ο νεκρός με εκκλησιαστικήν πομπήν, ιερείς κτλ. Η πρεσβυτέρα του Παπα - Νικόλα, ανταξία του μεταστάντος, απήντησεν ότι προτιμά να ταφεί με λαικούς μόνον παρά με ιερείς νεωτεριστάς, οίτινες και κατεδίωκον τον μεταστάντα. Τότε οι Κοινοτικοί Άρχοντες της Μεσωρόπης, εγνωστοποίησαν τα συμβάντα εις τον Σεβ. Ελευθερουπόλεως όστις πάραυτα, χωρίς να ερωτήσει κανένα, παραλαβών δύο ιερείς μετέβει εις Μεσωρόπην και έπεμψεν έναν των ιερέων του να τελέσει τρισάγιον και γίνει εκφορά. Αλλ' ούτος εξεδιώχθη της οικίας και προσήλθεν  εις τους Συμβούλους της εκεί Θρησκευτικής κοινότητος ερωτών αυτούς, αν δέχονται να κάμει την εκφοράν. Λαβών και παρ' αυτών αρνητικήν απάντησιν ηναγκάσθει να επιστρέψει άπρακτος εις την έδραν του. Την επαύριον, επειδή ο μεταβάς εις Θεσσαλονίκην πρόεδρος της Θρησκευτικής κοινότητος δεν είχεν επιστρέψει, απεφάσισαν οι συγκεντρωθέντες να θάψωσι τον νεκρόν μόνοι των άνευ ιερέως. Και ήρχισαν να ψάλλωσι συγκινητικότατα την νεκρώσιμον ακολουθίαν, ότε ειδοποιήθησαν, ότι καταφθάνει ο Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως μετά αρκετής κουστωδίας χωροφυλάκων!!! (19-12-1929).


ΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΠΙ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΟΥΣΤΩΔΙΑΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΩΝ
ΤΕΡΑΤΩΔΕΙΣ ΚΑΝΝΙΒΑΛΙΣΜΟΙ ΠΕΡΙ ΕΝ ΦΕΡΕΤΡΟΝ
ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ 

ΠΟΥ ΕΞΩΘΕΙ ΣΗΜΕΡΟΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ 

Η ΤΥΡΡΑΝΙΑ ΗΣ ΔΙΟΙΚΟΥΣΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ


Ενώ ενταύθα η Ιεραρχία μεγαλοστόμως εκβοά, ότι είναι συντακτικόν σώμα αυτοκυρίαρχον, ότι ως συντακτική συνέλευσις της Εκκλησίας έχει δικαίωμα ν' ανασυντάττει τα της Εκκλησίας και να αποτρέπει την ανάμειξιν της Πολιτείας εις τα καθαρώς πνευματικά της έργα, εν τούτοις όλος αυτής ο αγών στρέφεται περί τα μέσα της οικονομικής της αυταρκείας και περί την εκλογήν υπ' αυτής μόνης των Μητροπολιτών των κενών θέσεων. Και ενώ πέριξ αυτής οργιάζει η αυθαιρεσία, η παρανομία, η ανικανότης και αυτή ακόμη η ανηθικότης και διαφθορά αυτών τούτων των μελών της, αυτών τούτων τη κακή τη μοίρα και επαναστατικώ δικαίω προισταμένων της Εκκλησίας, αυτών τούτων των ενταύθα και εν ταις επαρχίαις ποιμεναρχών της. Μαίνεται η διαφθορά και η ανηθικότις, οργιάζει η χρημαληψία και η χριστεμπορία υπό σιμωνιακών Ιεραρχών, υπό το πρόσχημα του κηρύγματος τελούνται υπό ιερέων άκοσμοι και ακόλαστοι εντός των ναών και εκτός αυτών διασκεδάσεις προς σωματικήν απόλαυσιν και ένοχον αισθηματολογίαν, και δια ταύτα πάντα, και καταγγελόμενα έτι, σιωπά η ένοχος Εκκλησιαστική Αρχή και η Ιεραρχία, υψώνει δε μόνον το παχύσαρκον αυτής ανάστημα και αγριώνει έτι μάλλον την θηριώδη όψιν της, όταν πρόκειται να δικάσει ένα ιερέα υποπέσαντα εις το μέγα έγκλημα της ιεροτελεστίας κατά το παλαιόν ημερολόγιον. Και στρεβλούσα και βιάζουσα νόμους και κανόνας, ους εν τη παχυλή αμαθεία της αγνοεί και να ανεύρει καν και να αναγνώσει, εξακοντίζει γαυριώσα ανάνδρως, ασεβώς και αντιχριστιανικώς ποινάς καθαιρέσεως και αργίας και απελάσεως, ας το κράτος γελών και ειρωνευόμενον αλλ' αναισθητούν και ανταλλάσον τας κυρώσεις του ταύτας προς μίαν θέσιν ιερέως ή Μητροπολίτου, επικυροί μετά της μεγαλυτέρας επιπολαιότητος, ενώ όταν πρόκειται περί ''ημετέρων'' κηρύκων και αποστόλων της νοσηράς μεγαλοφιίας του κ. Πρωθυπουργού, απαγορεύει εις την Εκκλησίαν να τιμωρεί πνευματικώς και απειλεί άρσιν της προστασίας του. Αυτό είναι το σημερινόν κατάντημα της Εκκλησίας οφειλόμενον εις την ανεπάρκεια, την αμάθειαν, την μωρίαν, την δειλίαν και τον προς το χρήμα έρωτα των Διοικούντων αυτήν, την συναίσθησιν δε υπ' αυτών της ιδίας των ενοχής εις πλείστα εγκλήματα, ης ένεκα ο τρόμος αυτών και η προφύλαξις μη δυσαρεστήσει τους κυβερνώντας και τους θεράποντας αυτών.



Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ


Είδον χθες οι αναγνώσται μας τας διαδραματισθείσας σκηνάς εις Μεσωρόπην περί το φέρετρον ενός ιερέως αποθανόντος, πιστού εις τα παραδόσεις της Εκκλησίας και δια τούτο μη ακολουθούντος τους νεωτερισμούς και δια της τελευταίας του θελήσεως ζητήσαντος να ταφεί υπό ιερέως ομόφρονου και ομοσυνείδητου. Είδον το συγκινητικόν θέαμα να συγκεντρωθώσιν εν τη οικία του νεκρού ιερέως, οι του Συμβουλίου του εκεί παραρτήματος της ''Ελληνικής Θρησκευτικής Κοινότητος'' μετά των πιστών μελών της Κοινότητος και να ψάλλουν μόνοι των άνευ ιερέως την νεκρώσιμον ακολουθίαν. Εν τω μέσω ταύτης κατέφθασεν η είδησις, ότι έρχεται ο Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως, μετά κουστωδίας χωροφυλάκων! Ο αρχηγός δηλαδή της εκεί Εκκλησίας ετέθει επί κεφαλής στρατιωτικής δυνάμεως, ίνα δια των όπλων και της αιματοχυσίας αλώσει το πολιορκούμενον φρούριον! Εξηκολούθησεν εν τούτοις εν κατανύξει η νεκρώσιμος ακολουθία και καθ' ην στιγμήν ετελείωνε και εγένετο ο ασπασμός του νεκρού, ειδοποιήθησαν δι' αστυνομικών οργάνων, ''ότι... απαγορεύεται η εκφορά του νεκρού''!! Εν τω μεταξύ επλησίασεν ο Μητροπολίτης έχων το ωμοφόριον και την μίτραν μετά των ιερέων του και... διέταξε τα αστυνομικά όργανα να αφαιρέσουν διά της βίας το λείψανον εκ των χειρών εκείνων, οίτινες το εκράττουν! Χριστιανικότατον αληθώς καθήκον του Μητροπολίτου! Διατί, όμως, εις άλλας κηδείας δεν ματαβαίνει αυτόκλητος, αλλά περιμένει πρόσκλησιν και αναμένει αδράν αμοιβήν; Ποίος ζήλος θρησκευτικός του ήναψεν αίφνις, την ιδέαν του καθήκοντος και τον έθεσεν αρχηγόν κουστωδίας έτοιμον να συνάψει και μάχην ομηρικήν δια της ποιμαντορικής του ράβδου; Ουδείς ζήλος, ουδέν αίσθημα καθήκοντος, αλλά πάθος και μίσος και έχθρα κατά των παλαιοημερολογιτών, έχθρα η οποία τον ώθησε και κατηγορίαν να στήσει κατά του ακάκου και ευσεβεστάτου ιερέως, διότι ηκολούθει τας παραδόσεις των Πατέρων της Εκκλησίας! Έχθρα και αίσθημα αδικήσεως, διότι επέτυχεν να θανατώσει τον ευλαβέστατον ιερέα, παθόντα εκ της ταραχής του δια την ασυνείδητον και αντιχριστιανική στάσιν του Μητροπολίτου του και των λοιπών εκκλησιστικών αρχών! (Συνεχίζεται...). Α' Μέρος.


Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα 
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Απόσπασμα εκ του ιστορικού, ορθοδόξου περιοδικού 
''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ'' 
του αειμνήστου Επισκόπου Πενταπόλεως κ. Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου 
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών
Τόμος Ε', σελίδες 55 - 60. Πειραιεύς 1982. 
Η φωτογραφία της ανάρτησης είναι παρμένη από την Σελίδα του Facebook,
 ''Ιερά Μονή Εσφιγμένου''.


ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ


2 σχόλια:

Print Friendly and PDF