ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τρίτη 12 Απριλίου 2016

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΞΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ




Το αποκορύφωμα του Διωγμού

Σύλληψις του Αρχιεπισκόπου των Γ.Ο.Χ. Χρυσοστόμου



Μετά την θριαμβευτική τελετή της καταδύσεως του Τιμίου Σταυρού, 

κατά την εορτήν των Αγίων Θεοφανείων,
η οποία ήταν προς τους αμετανόητους ''Κρατούντας,'' επίδειξη δυνάμεως των Γ.Ο.Χ.,
άρχισε να φουντώνει ο διωγμός!
Όλοι οι Αρχιερείς εκρύβησαν για τον ''φόβον των Ιουδαίων''...
Ύστερα από μακράν και πείσμονα παρακολούθησιν, τα όργανα της Γενικής Ασφαλείας
συνέλαβον την 1ην Φεβρουαρίου 1951 τον ''Μέγαν Εγκληματίαν''...
τον Πρώην Φλωρίνης,
στην οικίαν του κ. Κουτράκη στη Σταμάτα Αττικής, όπου εφιλοξενείτο.
Ο κ. Σταύρος Καραμήτσος - Γαμβρούλιας, Θεολόγος,
ο οποίος έζησε από κοντά τα γεγονότα,
περιγράφει την σύλληψιν,
τα δεινοπαθήματα καθώς και τις ''διαπραγματεύσεις''...
οι οποίες υπό την απειλή της εξορίας διεξήγοντο,
και τα οποία αναφέρει στο βιβλίον του
''Η αγωνία εν τω κήπω της Γεσθημανής'',
το οποίον εξέδωκε το 1961.
Απ' αυτό το βιβλίον αναδημοσιεύομεν το κστ' κεφάλαιον:


Τα όργανα αυτών την 1ην Φεβρουαρίου 1951 συλλαμβάνουσι τον Πρόεδρον της Ιεράς Συνόδου των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών εις την -παρά την Σταμάτα- Αττικής οικίαν του κ. Κουτράκη και οδηγούσιν αυτόν, ως λέγει ο Θεοφάνης ο Γραπτός: ''... τόπον εκ τόπου συνεχώς διαμείβοντες'', από κρατητηρίου εις κρατητήριον των Διοικήσεων και των Τμημάτων των Μεταγωγών. Και εκεί μέσα ο Μέγας Γέρων, ο Δεσμώτης Αρχιερεύς πιέζεται, καταδυναστεύεται, υφίσταται τα πάνδεινα εν οις και τον ηθικόν καταναγκασμόν δια να υποκύψει με κολακείας και υποσχέσεις απολαύσεως υλικών αγαθών κατ' αρχάς και με απειλάς στερήσεων μετέπειτα, εφόσον δεν ίσχυσαν αι κολακείαι και αι υποσχέσεις της απολαύσεως των υλικών αγαθών. Και κρατείται μόνος του εν αυστηρά απομονώσει, απαγορευθείσης αυστηρώς πάσης μετ' αυτού επαφής μεθ' οιονδήποτε. 


Και μόνος του εν αυστηρά απομονώσει ενισχύεται από τον Ιησούν, και μόνος του βλέπει από τον Σταυρόν του, από τον Γολγοθά του, το Θαβώρειον φως της νίκης, της νίκης της Αγίας Ορθοδοξίας και χαίρει εν τοις παθημασί του. Έξωθεν της Διοικήσεως των Μεταγωγών Πειραιώς ευρίσκονται τα πιστά, τα απορφανισμένα τέκνα του. Αναμένουν να ιδούν τον Πατέρα των, τον στοργικόν των Ποιμένα. Εις μάτην όμως, είναι μόνος του. Και μόνον η ψυχή του είναι μέσα εις την ψυχήν της αδουλώτου συνειδήσεως του πιστού Λαού, όστις αναμένει να τον ιδεί. Έρχονται τα αστυνομικά όργανα με τα τζιπ, τα όργανα της Αρχιεπισκοπής, δια να τους διαλύσουν. Ανίσχυροι χείρες δεν ήτο δυνατόν να αντισταθώσιν εμπρός εις τον μηχανικόν άνθρωπον. Όμως ηγέρθησαν γρανητώδεις ψυχαί που κλείουν μέσα τους έναν ολόκληρον πνευματικόν κόσμον, ο οποίος τροφοδοτείται την στιγμήν από πνευματικήν τροφήν, αποτελουμένην από υψηλά και ανώτερα διδάγματα αυτοθυσίας και αγάπης προς τον καλόν Ποιμένα, τα οποία, ούτε και αυτός ο Θάνατος δύναται να εξαφανίσει. 


Οδηγείται ακολούθως εις το Ορφανοτροφείον της Βουλιαγμένης. Εκεί ελπίζουσι να κάμψωσι το Ορθόδοξον αυτού φρόνημα. Την πρωίαν, κατόπιν σημειώματος του Αρχιεπισκόπου, επέτρεψαν εις τον γράφοντα, ως Γραμματέα της Συνόδου, να τον επισκεφθεί. Ήρεμος, γαλήνιος και πράος με ανέμεινεν. ''Είμαι πολύ καλά όχι μόνο σωματικώς, αλλά περισσότερον ψυχικώς, διότι η σημερινή ημέρα είναι μία από τας ωραιοτέρας της ζωής μου... Μεγάλη η χάρις του Υψίστου, όστις με ηξίωσεν εις τας δυσμάς του βίου μου τοιαύτης δωρεάς. -Δεν είσθε κουρασμένος Άγιε Πρόεδρε; -Όχι. Δεν κουράζεται κανείς, όταν υποφέρει δια ένα αγώνα, τον οποίο πιστεύει. Εκτός αυτών, προσέθεσεν ο Άγιος Φλωρίνης, ο Διευθυντής του Ορφανοτροφείου Βουλιαγμένης κ. Χρυσόστομος Νεαμονιτάκης μου εφέρθη πολύ ευγενώς. Κατόπιν εμείναμεν σύμφωνοι να μη δεχθεί να συζητήσει το παλαιοημερολογιτικόν ζήτημα υπό τα δεσμά, αλλά τότε μόνον, όταν αφεθεί ελεύθερος και έλθει εις επαφήν με τα μέλη της Ιεράς Συνόδου των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών και τους Λαικούς παράγοντας. Συγχρόνως άνω των δυο χιλιάδων (2.000) πιστοί μετέβησαν εν σώματι και επέδωκαν ψήφισμα διαμαρτυρίας εις τον Άνακτα. 


Την επομένην αφέθη ελεύθερος ο Άγιος Πρόεδρος, δια να μεταβεί εις την οικίαν του και να έλθει εις επαφήν με τους Αρχιερείς και Λαικούς παράγοντας. Εννοείται, ότι η οικία του εφρουρείτο υπό αστυνομικών οργάνων και ο ορισθείς χρόνος δια τας διαπραγματεύσεις ήτο τριήμερος μόνον. Όπως αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης, με φρούρησιν της οικίας, με τακτήν προθεσμίαν, με βιαιοπραγίας εναντίον προσερχομένων πιστών εις Ιερούς Ναούς, δια να προσευχηθώσιν εν κατανύξει, με εγκύκλιον εις τα Σχολεία δια τον ''διαφωτισμόν'' των Παλαιοημερολογιτών μαθητών, ηθέλησαν να γίνουν αι διαπραγματεύσεις, δηλαδή ανελευθέρως και δυναστικώς. Παρ' όλα ταύτα ο Άγιος Πρόεδρος μοι ανέθεσε να καλέσω τους τρεις Αρχιερείς, τον Πρόεδρον και τον Γενικόν Γραμματέα της Π. Θ. Ε. Ο. Κ. κ. κ. Νικόλαον Χειλαδάκην και Διονύσιον Μπατιστάτον. Το απόγευμα της ιδίας ημέρας επισκέφθησαν τον Άγιον Πρόεδρον οι δικηγόροι του αγώνος κ. κ. Κλεάνθης Θεοφανόπουλος, Αριστείδης Ζαχαρίας και Δημήτριος Μαύρος καθώς και πλήθος προσωπικοτήτων. 


Την εσπέραν συνεκροτήθη σύσκεψις, καθ' ην μετέσχον οι Πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, Κυκλάδων Γερμανός, Χριστιανουπόλεως Χριστοφόρος, Διαυλείας Πολύκαρπος, Πρόεδρος ΠΘΕΟΚ Νικόλαος Χειλαδάκης, Γενικός Γραμματεύς Διονύσιος Μπατιστάτος, Δικηγόρος του Αγώνος κ. Αριστείδης Ζαχαρίας και ο γράφων. Κατά ταύτην έλαβε τον λόγον ο Άγιος Πρόεδρος, όστις ανέπτυξε τους υπό του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος τεθέντας όρους προ της ''απελευθερεώσεώς''... του εκ του ορφανοτροφείου της Βουλιαγμένης μεταξύ των οποίων και το μνημόσυνόν του. Επί των όρων τούτων προέτεινε την συζήτησιν δια την από κοινού λήψιν αποφάσεως. Εζήτησε τότε να γίνωσι δεκτοί τινές εξ' αυτών, ως η οικονομική ανεξάρτησις από το Υπουργείον της Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων ουχί όμως εκείνος, όστις ανεφέρετο εις το μνημόσυνον του Αρχιεπισκόπου, δια τους προλαβόντως διαλαμβανομένους λόγους, ήτοι ως απάδον προς το ακραιφνές πνεύμα της Ορθοδοξίας. Επίσης εκάκισε τα βίαια μέτρα, αποτέλεσμα των οποίων είναι να περιπλέκεται περισσότερον το Παλαιοημερολογητικόν ζήτημα. 


Εκάκισεν επίσης και τας υπό το κράτος της βίας διενεργουμένας διαπραγματεύσεις. Κατόπιν συζητήσεως έμειναν άπαντες σύμφωνοι προς την γνώμην του Αγίου Προέδρου και εξουσιοδότησαν τούτον να διαχειρισθεί, ως ούτος νομίζει καλύτερον το ζήτημα. Άκρως συγκινητική ήτο η στιγμή του αποχωρισμού των Αρχιερέων, των Λαικών Μελών, ιδίως των δυο παλαιμάχων Γερόντων αγωνιστών, του Αγίου Προέδρου και του Κυκλάδων Γερμανού, όταν δακρύοντες περιπτύσσοντο αλλήλοις και αλληλοησπάζοντο. Άρα γε θα επανασυναντηθώμεν; Την επομένην ημέραν έδωσεν την απάντησιν ο άγιος Πρόεδρος εις τους διώκτας του, ''Αντιπροσώπους του Θεού της αγάπης και εν Χριστώ αδελφούς...


''Άγετέ με εις Λατομεία!''



Ουκ αρνησόμεθά σε φίλη Ορθοδοξία, ου ψευδόμεθά σοι Πατροπαράδοτον σέβας... 

Αυτή ήτο η απάντησις του ήρωος Αρχιερέως. 

Δεν δεχόμεθα συμβιβασμούς! 

(''Η ΑΓΩΝΙΑ ΕΝ ΤΩ ΚΗΠΩ ΤΗΣ ΓΕΣΘΗΜΑΝΗΣ,'' σελ. 214 - 217).



Ιδού πως οι εφημερίδες παρουσίασαν το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων. 

Κατωτέρω ένα σχετικόν δημοσίευμα μιας εφημερίδος



ΕΝΑΥΑΓΗΣΑΝ ΟΡΙΣΤΙΚΩΣ ΑΙ ΣΥΝΕΝΟΗΣΕΙΣ ΔΙΑ
ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΙΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΗΤΙΚΟΥ
ΣΥΝΕΛΗΦΘΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ Ο ΠΡΩΗΝ ΦΛΩΡΙΝΗΣ


Αι γενόμεναι διαπραγματεύσεις δια την λύσιν του Παλαιοημερολογητικού ζητήματος εναυάγησαν οριστικώς, ουδεμίαν δε ελπίς υπάρχει συνεχίσεώς των. Το τέλος των διαπραγματεύσεων ήτο η σύλληψις του Αρχιεπισκόπου των Παλαιοημερολογιτών πρώην Φλωρίνης κ. Χρυσοστόμου. Αστυνομικά όργανα, μεταβάντα την 3. 30 μ.μ. εις την εν τη Κυψέλη οικίαν του, τον συνέλαβον και τον οδήγησαν προς άγνωστον κατεύθυνσιν. Αμέσως ειδοποιήθησαν οι οπαδοί του πρ. Φλωρίνης, οι οποίοι εκινητοποιήθησαν δια να αποκαλύψουν που ευρίσκεται. Τούτο όμως δεν κατέστη δυνατόν. Από την αστυνομίαν εζητήθη επίσης υπό των Παλαιοημερολογιτών να επιτραπεί να συνοδεύσει τον Μητροπολίτην άνθρωπος της εμπιστοσύνης των, δια να τον βοηθά εις τον τόπον της εξορίας του. Δεν επετράπη όμως και τούτο, εδόθη η απάντησις, ότι εις τον Χρυσόστομον θα παρασχεθεί πάσα ευκολία. 


Εν τω μεταξύ οι Παλαιοημερολογίται επληροφορήθησαν, ότι ο πρώην Φλωρίνης θα μεταφερθεί εις την Μυτιλήνην, δια του ατμοπλοίου ''Έλση'', το οποίον ανεχώρει εις τας 6. μ.μ. Ειδοποιήθησαν αμέσως αρκετοί, ιδίως άνδρες, και ούτω ολίγον προς της αναχωρήσεως του ατμοπλοίου, αρκεταί εκαντοντάδες Παλαιοημερολογιτών, συνεγκεντρώθησαν εις τον Πειραιά και κλαίοντες προέβησαν εις εκδηλώσεις υπέρ του Φλωρίνης. Η αστυνομία τους εβεβαίωσεν ότι δεν ευρίσκετο ούτος επί του ατμοπλοίου, οι Παλαιοημερολογίται όμως εξηκρίβωσαν ότι είχεν ήδη επιβιβασθεί. Κατόπιν τούτου 3 - 4 φίλοι του Μητροπολίτου, εξέδωκαν εισιτήρια και επέβησαν του ατμοπλοίου. Πληροφορούμεθα ότι ο Φλωρίνης θα περιορισθεί εις Μονήν της Μυτιλήνης.


ΔΙΑΤΙ ΕΝΑΥΑΓΗΣΑΝ


Το ναυάγιον των διαπραγματεύσεων ανήγγειλαν χθες την πρωίαν εις την Ιεράν Σύνοδον, οι μητροπολίται Εδέσσης και Δρυινουπόλεως. Κατά την συνεδρίασιν ταύτην, δεν παρέστη ο Μακ. Αρχιεπίσκοπος κ. Σπυρίδων λόγω αδιαθεσίας. Εις την Σύνοδον, δεν εγένετο ευρεία συζήτησις, αλλά απλώς εθίγη το ζήτημα. Δια το ζήτημα των διαπραγματεύσεων πληροφορούμεθα τα εξής: Ο Μακ. Αρχιεπίσκοπος κ. Σπυρίδων, κατέβαλε εξ' αρχής κάθε προσπάθειαν, ώστε να γίνει ομαλή λύσις του ζητήματος. 


Εξ' αρχής όμως συνήντησε την αντίδρασιν ορισμένων μητροπολιτών, οι οποίοι δεν άφηναν έδαφος για διαπραγματεύσεις. Εζητήθη κατόπιν να αφεθεί ελεύθερος ο Φλωρίνης, όπερ και εγένετο. Το διάστημα όμως το οποίον αφέθη ήτο μικρόν και δεν επήρκει δια τας διαπραγματεύσεις. Επίσης εις την διακοπήν των διαπραγματεύσεων συνετέλεσε και το γεγονός, ότι κατά τας ημέρας αυτάς ηξηκολούθησαν οι συλλήψεις των Παλαιοημερολογιτών κληρικών. 


Μεγάλη συζήτησις εγένετο επίσης περί της μνημονεύσεως εις τας Λειτουργίας του ονόματος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου κ. Σπυρίδωνος, διότι οι Παλαιοημερολογίται ζήτησαν να μνημονεύουν τον ιδικόν των Αρχιεπίσκοπον. Ο Υπουργός της Παιδείας κ. Μόδης, ερωτηθείς σχετικώς εδήλωσε τα εξής: ''Εκείνο το οποίο έχω αντιληφθεί είναι ότι οι Παλαιοημερολογίται εξακολουθούν να επιδεικνύουν αδιαλλαξίαν''. (Εθνικός Κήρυξ, 8 - 3 - 1951).



Παραθέτουμε επίσης κατωτέρω απόσπασμα ''ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝΤΟΣ'' της Κεντρικής Επιτροπής των Παλαιοημερολογιτών, όπου ο αναγνώστης θα βγάλει τα συμπεράσματά του.



ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

της Πανελληνίου Θρησκευτικής και Εθνικής Ορθοδόξου
Κοινωνίας επί του ναυαγίου των διαπραγματεύσεων
και των δηλώσεων του Υπουργού των Εσωτερικών κ. Μπακοπούλου.


Ενώ θα ανέμενέ τις να αποφανθεί η Κρατούσα Εκκλησία επί των αιτίων, άτινα ωδήγησαν εις το ναυάγιον των διαπραγματεύσεων ή τουλάχιστον ο κ. Υπουργός Παιδείας, όλως περιέργως και αναρμοδίως λαμβάνει τον λόγον ο Υπουργός των Εσωτερικών κ. Μπακόπουλος. Πάντως επειδή οφείλομεν να εκθέσομεν και ημείς τας απόψεις μας, δι' αυτό απευθυνόμεθα προς άπαντα τον Ελληνικόν Λαόν, επικαλούμενοι την ευθυκρισίαν του. {...} 2) Επειδή λοιπόν η κίνησίς μας έχει όλας τας προυποθέσεις της ιδεολογικής και Εκκλησιαστικής αυτοτελείας, δι' αυτό και ανέπνευσεν πίστιν και αφοσίωσιν προς αυτήν χιλιάδων αγνών χριστιανών. 


Αι απόψεις αύται σύμφωνοι με τας σχετικάς περί θρησκείας διατάξεις του Συντάγματος και με το Ν. Δ. του 1923, δι ου διατηρείται εν τη Εκκλησία το Ιουλιανόν ημερολόγιον. Και δι' αυτών απαντώμεν εις την μεγαλοψυχίαν των αρμοδίων Πολιτικών και Εκκλησιαστικών παραγόντων, οι οποίοι έχουν την στοιχειώδην αφέλειαν να μας θεωρούν ως μετανοούσας Μαγδαληνάς και να ομιλούν περί ανεξικάκου και μακροθύμου αναμονής των δια να επανέλθωμεν εις τα στοργικάς των αγκάλας! Είμεθα οι συνειδητοί ιδεολόγοι, οι οποίοι εάν ενδώσαμεν εις τας προτάσεις της Κρατούσης Εκκλησίας να διαπραγματευθώμεν, το επράξαμεν προς το καλόν του Έθνους και διότι είμεθα φίλοι της αγάπης και της Ειρήνης. 


Αι διαπραγματεύσεις όμως απήτουν απόλυτον ψυχολογικήν ηρεμίαν, ήτις θα επιτυγχάνετο δια της άρσεως όλων των μέσων και των μέτρων της βίας και του διωγμού. Τοιαύται όμως συνθήκαι δεν επραγματοποιήθησαν. Απεναντίας την οικίαν του Αρχιεπισκόπου μας εφρούρουν αστυνομικοί. Κατά το διάστημα δε των συζητήσεων εξεβλήθησαν βιαίως εκ των Ναών οι προσευχόμενοι Χριστιανοί μας και συνελαμβάνοντο κατά τον γνωστόν τρόπον οι Ιερείς μας. Απεστέλλετο δε εγκύκλιος εις τα Σχολεία δια τον διαφωτισμόν των Παλαιοημερολογιτών μαθητών.


Εάν μπορεί ας μας διαψεύσει ο Υπουργός των Εσωτερικών.
Εκτός εάν αποδεχθώμεν
ότι κινείται εντός αχλύος πλάνης και αγνοίας των διαδραματιζομένων γεγονότων,
πράγμα το οποίον ενισχύεται από την διαβεβαίωσίν του,
ότι ό Άγιος πρώην Φλωρίνης παραμένει εις το νοσοκομείον της Βούλας,
ενώ είναι γνωστόν και εις τον τελευταίον εφημεριδοπώλην,
ότι ευρίσκετο εις το Ορφανοτροφείον της Βουλιαγμένης.
Και αυτό υπήρξε το πρώτο αίτιον του Ναυαγίου.
Η δευτέρα αιτία της αποτυχίας είναι η περίεργος και αψυχολόγητος σπουδή των αρμοδίων να εκβιάσουν μίαν οιανδήποτε λύσιν.
Ούτω επρότειναν όπως εντός τριών ή εξ ημερών,
οι Παλαιοημερολογίται αποδεχθώσιν την μνημόνευσιν επ' Εκκλησίας του Νεοημερολογίτου Μητροπολίτου.
Είναι τουλάχιστον ασεβής ο κ. Μπακόπουλος
όταν προσπαθεί να προσαύσει μομφήν και να αμφισβητήσει τον γρανιτώδη χαραχτήρα του Αγίου Πρώην Φλωρίνης.
Ό,τι αβιάστως απεφάσισεν,
το απεφάσισεν ευσυνειδήτως, ελευθέρως, αβιάστως
και εν αγαστή συνεργασία με το περιβάλλον του.
Απόδειξις του ισχυρού του χαρακτήρος είναι το ακηλίδωτον
και ένδοξον παρελθόν του,
το οποίον ματαίως θα αναζητήσει αλλού ο κ. Μπακόπουλος.
Τέλος μας απειλεί και πάλιν ο κ. Υπουργός των Εσωτερικών.
Προς τί όμως;
Δεν γνωρίζει ότι η Ελευθερία είναι ακαταμάχητος δύναμις;
Δι' αυτήν αγωνιζόμεθα και δι' αυτό θα νικήσωμεν!
Τον πληροφορούμεν δε προσέτι ότι τα μεν άτομα απέρχονται,
συναποκομίζοντα τα ράκη της αποτυχίας των, αι δε ιδέαι παραμένουν λαμπρυνόμενοι δια των διωγμών.
Ας μη ξιφουλκεί λοιπόν τόσον ηρωικώς,
αλλ' ας προσπαθήση εάν μπορεί να τιμήση την πολιτικήν σταδιοδρομίαν του με τον σεβασμόν
προς τας θρησκευτικάς ελευθερίας του Λαού.


(Εδημοσιεύθη στις εφημερίδες ''Εμπρός'' και ''Εθνικόν Κήρυκα'').




Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, τίτλος και επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Απόσπασμα εκ του ιστορικού, ορθοδόξου περιοδικού
''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ''
' του αειμνήστου Επισκόπου Πενταπόλεως κ. Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.
Τόμος ΙΑ', σελίδες 64 - 72.
Πειραιεύς 1995.

  

Περιοδικό: ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ''


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF