Πλείστοι κληρικοὶ καὶ πλεῖστοι θεολόγοι (ἄς μὴ ἀναφέρομεν τοὺς μικροτέρους, διὰ νὰ κρίνουν ἄλλους Χριστιανοὺς
οἵτινες, ὡς καλῶς γνωρίζετε καὶ σεῖς, ἁπαξάπαντες ἐπικροτοῦν τὸ φρόνημα ἡμῶν τῶν λεγομένων Παλαιοημερολογιτῶν)
πρὸ τῆς ἀσυγκαλύπτου ἀληθείας,
ἐκάλυψαν τὸ πρόσωπον, καὶ ἐξέτειναν πρὸς τὸν οὐρανὸν τὰς χεῖρας ἐκφέροντες ἀρὰς καὶ ἀναθέματα δι’ ἐκείνους,
οἵτινες ἐπρωτοστάτησαν καὶ εἰσέτι ἐπιμένουν εἰς τὴν ἐπάρατον ἡμερολογιακὴν Καινοτομίαν, τὴν καταταράξασαν
σύμπασαν τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν.
Νομίζομεν ὅτι εἶσθε εἰς θέσιν νὰ γνωρίζητε καλῶς ὅτι τὸ φρόνημα ἡμῶν ὁσημέραι ἐξαπλοῦται καὶ διαδίδεται. Δὲν ἀποτελεῖ τὸ φρόνημα ἡμῶν φατριάζουσαν παράταξιν, ὡς αἱ λοιπαί, σκοποῦσαν τὴν ἐπικράτησιν μιᾶς ἀντιλήψεως ἀποβλεπούσης εἰς κοσμικὰ ὀφέλη. Οὔτε ποτε οἱ θιασῶται τοῦ Παλαιοῦ ἡμερολογίου, διενοήθησαν νὰ ἀκριβολογήσουν ἡμέρας καὶ καιροὺς ὡς τοὺς συκοφαντοῦν. Οἱ Παλαιοημερολογῖται σκοπὸν ἔχουσι νὰ τηρήσωσιν ὅ,τι ἡ Ἐκκλησία παρέλαβεν ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρας, εἴτε Πασχάλιον, εἴτε νηστείαν, εἴτε ἡμερολόγιον, εἴτε γάμου κανόνας, διότι εἶναι ἀληθὲς ὅτι, οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας τὰ πάντα καλῶς ἐδιδάξαντο. Τὸ ἅγιον Πνεῦμα ἐλάλησε διὰ τῶν Συνόδων τὶ εἶνε ἀρεστὸν εἰς τὸν Θεὸν νὰ ἀκολουθήσουν οἱ Χριστιανοί.
Ἐὰν τὸ ἡμερολόγιον, ἐὰν τὸ Πασχάλιον, ἐὰν καὶ ὅλαι αἱ λοιπαὶ ἐκκλησιαστικαὶ ἐθιμοτυπίαι, ἦσαν ἐσφαλμέναι, νομίζομεν ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον θὰ ἐπληροφόρει τοὺς ἁγίους Πατέρας, ἵνα μὴ τὰς ἀκολουθήσωμεν. Μόνον ἐὰν παραδεχθῶμεν ὅτι τὸ ἅγιον Πνεῦμα δὲν ἐχειραγώγει καλῶς τὴν Ἐκκλησίαν ἀπὸ τῶν Ἀποστόλων μέχρι τοῦδε, μόνον τότε δυνάμεθα νὰ ὑποθέσωμεν ὅτι εὑρίσκονται τινὰ ἐσφαλμένα ἐν αὐτῇ. Ἀλλὰ τοῦτο θὰ ἀποτελῇ βλασφημίαν στυγερὰν κατ’ αὐτοῦ, καὶ ἡ βλασφημία κατὰ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, γνωστὸν εἶναι ὅτι δὲν συγχωρεῖται οὔτε ἐν τῷ νῦν οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι. Ἴσως μᾶς εἴπητε ὅτι μικρὰς παραλλαγὰς εἰς τὰ μικρᾶς σημασίας ζητήματα μετήρχετο ἡ Ἐκκλησία ἐνίοτε, ὅπερ καὶ ἡ νῦν Ἐκκλησία ἔπραξε, καὶ συνεπῶς δὲν ἔπρεπε σεῖς οἱ Παλαιοημερολογῖται νὰ σκανδαλισθῆτε.
Τὸ ὅτι ἡ Ἐκκλησία μετῆλθεν ἐνίοτε παραλλαγάς τινας εἰς τὰς ἐθιμοταξίας της εἶναι ἀληθές, ἀλλὰ ὅ,τι καὶ ἄν ἔπραττε ἡ Ἐκκλησία, τὸ ἔπραττε πρὸς μείζονα πνευματικὴν ὠφέλειαν τῶν Χριστιανῶν, καὶ ὅπερ ἐγένετο εὐχαρίστως ἀποδεκτὸν παρ’ ὅλων. Ἤδη ὅμως, σᾶς ἐρωτῶμεν, τί ὠφελήθησαν περισσότερον οἱ σημερινοὶ Χριστιανοὶ μὲ τὸ νὰ τοὺς κάμωμεν νὰ ἑορτάζουν 13 ἡμέρας ἐνωρίτερον τὰς ἑορτάς; Τί ἔγινε τὸ καλὸν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν μετὰ τὴν τροποποίησιν τοῦ ἡμερολογίου; Ἡμεῖς τοὐλάχιστον δὲν βλέπομεν νὰ ἔχῃ προξενηθῇ οὐδεμία ὠφέλεια εἰμὴ σκάνδαλα ἐσωτερικά, ἀλληλοσυγκρούσεις τῶν ἄλλοτε ἀδελφῶν, διαίρεσις, διχασμός, ἐρήμωσις, σχῖσμα εἰς τὴν μητέρα Ἐκκλησίαν. Εἶναι συνεπῶς κατάδηλον ὅτι καρπὸς ἁγίου Πνεύματος δὲν ἦτο ἡ μεταρρύθμισις τῆς παλαιᾶς ἐκκλησιαστικῆς ἡμερολογιακῆς Παραδόσεως. Διότι γέγραπται ὅτι ὁ καρπὸς τοῦ ἁγίου Πνεύματος εἶνε ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη κλπ. Ἐνθυμήθητε παρακαλῶ τὰ παρελθόντα ἔτη, πῶς ἦτο ἐν εἰρήνῃ τὰ τέκνα τῆς μητρὸς Ἐκκλησίας, καὶ πῶς τώρα διῃρημένα ἀλληλοσπαράσσονται.
Ποῖος ἔχει τὸ δίκαιον, δὲν εἶνε δύσκολον νὰ εὑρεθῇ. Ἔχομεν Νόμον ἐκκλησιαστικόν, ἔχομεν Ἱστορίαν ἐκκλησιαστικήν, ἔχομεν πρὸς τούτοις καὶ ἐκ τῶν ἔργων καρποὺς δι’ ἑκατέραν τῶν δύο ἀλληλοσυγκρουμένων μερίδων. Δὲν μένει ἤδη παρὰ νὰ ἐξετάσωμεν: Ποῖον ἡμερολόγιον εἶχεν ἡ Ἐκκλησία ἀρχῆθεν; Τὸ παλαιόν. Ἐπὶ τῇ βάσει ποίου ἡμερολογίου ἐκανόνισεν Πασχάλιον, ἑορτοδρόμιον καὶ νηστείας; Βεβαίως τοῦ Παλαιοῦ, καὶ ἀπόδειξις τὰ συμβαίνοντα εἰς τὴν Ἐκκλησίαν παράτυπα μὲ τὴν ἀλλαγὴν τούτου, ἤτοι κατάργησις νηστείας ἁγίων Ἀποστόλων, ἐκτοπισμὸς τοῦ Πάσχα πέραν τοῦ Ἀπριλίου, σύγχυσις γενικὴ εἰς τὰς Ἀκολουθίας κλπ.
Ἡ Ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία τί μαρτυρεῖ; Ὅποιαν δήποτε τοιαύτην καὶ ἄν ἀνοίξωμεν θὰ ἴδωμεν ὅτι τὸ ζήτημα τοῦ ἡμερολογίου ἀνεφάνη κατὰ τὸ 1550, καὶ ὅτι τὸ Γρηγοριανὸν ἡμερολόγιον τρεῖς κατεδικάσθη μετ’ ἀναθέματος ὑπὸ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας διὰ Συνοδικῶν πανορθοδόξων ἀποφάσεων (1583, 1587, 1593). Δὲν νομίζομεν ἐπάναγκες νὰ σᾶς παραπέμψωμεν εἰς τὰ οἰκεῖα κεφάλαια τῆς ἱστορίας, διότι ἀσφαλῶς ὑμεῖς κάλλιον ἡμῶν τὰ γνωρίζετε. Ἐπίσης ἄς ἐξετάσωμεν ποίαν συμπεριφορὰν ἔδειξαν οἱ ἀκόλουθοι τοῦ ἀναθεματισθέντος Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου; Μετῆλθον μέσα αὐτόχρημα ἀντιχριστιανικά, διὰ τοὺς ἐμμένοντας εἰς τὸ Παλαιόν. Ἐφυλάκισαν, ἐξώρισαν, ἔδειραν, ἐπροπηλάκισαν, ἐφόνευσαν δι’ ὑποκοπάνων χωροφυλάκων, διέλυσαν καὶ διαφοροτρόπως ἄλλως ἐπίεσαν αὐτοὺς ἵνα ἀφήσωσι τὸ Παλαιὸν καὶ ἀκολουθήσωσι τὸ Νέον. Εἶναι ὄντως λίαν χαρακτηριστικὴ ἡ διαγωγὴ τῶν Καινοτόμων.
Ἐνῷ ὁ Χριστὸς οὐδένα ἐβίασεν νὰ τὸν ἀκολουθήσῃ, ἐνῷ οὔτε οἱ Ἀπόστολοι οὔτε τις τῶν Ἁγίων ἠθέλησε νὰ παραβιάσῃ τὸ αὐτεξούσιον τοῦ ἀνθρώπου, οἱ σημερινοὶ Νεοημερολογῖται πᾶν ἀθέμιτον μετῆλθον ἵνα φέρωσι μεθ’ ἑαυτῶν τοὺς ἐμμένοντας εἰς τὴν παλαιὰν ἐκκλησιαστικὴν ἐθιμοταξίαν. Ὁ Χριστὸς ἔδωκε ἐντολὴν νὰ ἀγαπῶμεν καὶ τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν, οἱ νεωτερισταὶ ὅμως δὲν δεικνύουν ὄχι ἀγάπην, ἀλλ’ οὔτε ἴχνος συμπαθείας πρὸς τοὺς ἀδελφούς των. Ὁ Χριστὸς εἶπεν ὅτι «ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταὶ ἐστὲ ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις». Ἀρκετοὶ δὲ οἱ λόγοι οὗτοι νὰ μᾶς ἀπαντήσωσιν ἐὰν ἐκ τῶν ἔργων των οἱ Νεοημερολογῖται εἶναι κἄν χριστιανοί. Ἀλλὰ εἴπομεν ὅτι καὶ ἐκ τῶν ἔργων τῶν ἀκολουθούντων τὸν ἡμερολογιακὸν νεωτερισμὸν ἄς κρίνωμεν κατὰ πόσον οἱ εἰσαγαγόντες αὐτὸν ἐχειραγωγοῦντο ὑπὸ τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Λαμβάνω τὸ θάρρος νὰ σᾶς συστήσω ὅπως παύσητε ἐναντιούμενοι εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἡ πίστις ἡμῶν γνωρίζει νὰ συντρίβῃ εἰς τέλος τοὺς πολεμοῦντας αὐτήν. Λοιπὸν μὴ θελήσητε καὶ ὑμεῖς νὰ πολεμήσητε αὐτήν, διότι τὸ τέλος σας θὰ ἀποβῇ ἐλεεινόν. Ἐὰν νομίζητε ὅτι κατέχητε τὴν ἀλήθειαν, ἀνάγκη νὰ ἐξέλθητε εἰς τὸν στῖβον, καὶ ὄχι ἐν κρυπτῷ καὶ παραβύστῳ νὰ πολεμῆτε γυμνοὶ ὅπλων καὶ ἐπιχειρημάτων. Δὲν γνωρίζετε ἄν εἶναι πολὺ ἐγγὺς ἡ ἡμέρα καθ’ ἥν θὰ ἐπέλθῃ ἡ εἰρήνη εἰς τὴν Ἐκκλησίαν διὰ τῆς ἐξοντώσεως τῆς κακῶς γενομένης ἡμερολογιακῆς Καινοτομίας, ὁπότε τί γενήσεται εἰς πάντας τοὺς πολεμήσαντας τὴν Ἐκκλησίαν; Ποῖον θάρρος τότε θὰ λάβουν ἵνα κηρύξουν ἀπ’ ἄμβωνος τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, οἱ ἄλλοτε ἀπεμπολήσαντες τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια; Τοῦτο ἔλαβον ὑπ’ ὄψιν πάντες οἱ προνοητικώτεροι, βλέποντες ὁλονὲν αὐξανόμενον τὸ πλῆθος τῶν πιστῶν καὶ ἤρχισαν ἤδη νὰ ἀνακρούωσι πρύμναν, ἄλλοι συγκεκαλυμμένως καὶ ἄλλοι ἀναφανδόν.
Τοῦτο ὀφείλετε καὶ ὑμεῖς, διὰ τὸ συμφέρον ὑμῶν, νὰ πράξητε, ἐκτὸς ἐὰν ὄντως πιστεύητε ὅτι οἱ Παλαιοημερολογῖται εὑρίσκονται ἐν πλάνῃ, ὁπότε ἐπαναλαμβάνω, ἐὰν θέλητε ἐξέλθετε εἰς πόλεμον. Σεῖς θεολόγοι, ἐκεῖνοι ἀγροῖκοι. Σεῖς σοφοί, ἐκεῖνοι μωροί! Ἐξέλθετε καὶ ὀψόμεθα τί ποιήσει ὁ δρασσόμενος τοὺς σοφοὺς ἐν τῇ πανουργίᾳ αὐτῶν. Λέγουν οἱ Νεοημερολογῖται σοφισταὶ ὅτι δῆθεν δὲν ἠσπάσθησαν τὸ καταδεδικασμένον συνοδικῶς Γρηγοριανὸν ἡμερολόγιον, ἀλλὰ ἁπλῶς προσέθεσαν 13 ἡμέρας εἰς τὸ Ἰουλιανὸν καὶ διώρθωσαν τὸ σφάλμα αὐτοῦ. Ἀλλ’ ἐρωτῶμεν, τί περισσότερον ἔπρεπε νὰ πράξωμεν διὰ νὰ ἀσπασθῶμεν τὸ Γρηγοριανόν;
Δὲν εἶναι δὲ μόνον τὸ ἡμερολόγιον.
Αὐτοὶ τολμῶσι νὰ λέγωσι, ὅτι θὰ διορθώσωσι καὶ τὸ Πασχάλιον,
ὡς λελανθασμένον δῆθεν καὶ αὐτό,
παρ’ ὅλον ὅτι ἄλλοτε ἤθελον νὰ ρίψωσι στάκτη στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων μὲ τὸ νὰ λέγουν, ὅτι δῆθεν τὰ ἀναθέματα
τῆς Ἐκκλησίας ἀφορῶσι τὸ Πασχάλιον καὶ ὄχι τὸ ἡμερολόγιον. [Ἀλλὰ] καὶ γάμον παράνομον εἰς ἱερωμένους καὶ λαϊκοὺς [θέλουν] νὰ θεσπίσωσι,
καὶ νηστείας καὶ Ἀκολουθίας νὰ περικόψωσι, καὶ πλείστας ἄλλας Καινοτομίας ἐν συνόδῳ νὰ θεσπίσωσι...
Τὰ ἀναίσχυντα ταῦτα δημοσιεύματά των τί ἄλλο δεικνύουσι εἰμὴ τὸ ἁμαρτωλὸν αὐτῶν ποιόν;
Πρὸς πλανώμενον θεολόγον. Ἐπὶ τῇ ἐπετείῳ τῆς εἰς Κύριον ἐκδημίας τοῦ ἀειμνήστου Ἐπισκόπου Μαγνησίας Χρυσοστόμου Νασλίμη (+13.7.1973 ἐκ.ἡμ.), δημοσιεύουμε ἕνα ἀπὸ τὰ πρῶτα κείμενά του, τὸ ὁποῖο ἔγραψε ἀκόμη ὡς λαϊκός, δημοσιευθὲν στὸ τότε ἐπίσημο ὄργανο τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος «Κῆρυξ τῶν Ὀρθοδόξων» (ἀρ.φ. 126/ 11-24.9.1933). Τὸ κείμενο εἶναι ἀπολογητικῆς φύσεως καὶ ἀπευθύνεται σὲ κάποιον «πλανώμενον θεολόγον» τοῦ Νέου ἡμερολογίου, χωρὶς νὰ τὸν κατονομάζη, ὁ ὁποῖος φαίνεται τὴν ἐποχὴ ἐκείνη, στὴν ἐπαρχία, κατεφέρετο γραπτῶς καὶ προφορικῶς ἐναντίον τῶν ἀκολούθων τοῦ Πατρίου ἡμερολογίου, χαρακτηρίζων ὡς «πλάνην» τὴν ὄντως εὐσέβειαν αὐτῶν. Ὁ τότε λαϊκὸς ἀκόμη ἐν Βόλῳ Χρῖστος Νασλίμης, 23 μόλις ἐτῶν ἀλλὰ πολιὸς τὸ φρόνημα, δίδει μία κατάλληλη ὁμολογιακὴ ἀπάντησι, πρὸς καταισχύνην τοῦ πλανωμένου κατηγόρου καὶ ἐνίσχυσιν τοῦ Γνησίου Ὀρθοδόξου Πληρώματος. Σὲ κάποια σημεῖα ἡ φρασεολογία εἶναι τῆς πρωΐμου ἐκείνης ἐποχῆς ἀπὸ τῆς ἡμερολογιακῆς Καινοτομίας, ὅταν ἀκόμη ὑπῆρχε ἔντονη ἡ προσδοκία διορθώσεως τοῦ κακοῦ καὶ κατὰ Θεὸν ἑνώσεως τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ ἀθεράπευτοι ὅμως Νεοημερολογῖται συνέχισαν καὶ δὲν παύουν κατὰ καιροὺς νὰ φρυάττουν κατὰ τῆς Ἀληθείας, γι΄ αὐτὸ καὶ τὸ περιεχόμενο τοῦ καλοῦ αὐτοῦ κειμένου διατηρεῖ στὴν ὡραιότητα τοῦ ὕφους καὶ στὴν ἁπλότητα καὶ σαφήνεια τῶν ἐπιχειρημάτων του μία ἐντυπωσιακὴ ἐπικαιρότητα. Εἴθε ὁ Κύριος νὰ ἀναπαύη τὴν ψυχὴ τοῦ εὐλογημένου ἀγωνιστοῦ τῆς Ἀληθείας Χρυσοστόμου Ἀρχιερέως τοῦ πολυπαθοῦς καὶ οἱ εὐχές του νὰ μᾶς ὁδηγοῦν στὴν διακράτησι τῆς θείας Παρακαταθήκης!
Επιμέλεια ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου