«...ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΕΠΤΩΣΕΥΣΑΝ ΚΑΙ ΕΠΕΙΝΑΣΑΝ...!»

Τό ἀκοῦμε νά ψάλλεται στίς Ἐκκλησίες μας

καί δεν τοῦ δίνομε τήν δέουσα προσοχή...! 

Ὁ ἂνθρωπος, 

εἰδικῶς στίς ἡμέρες αὐτές, 

νομίζει πώς ἡ οἰκονομική δύναμη, 

εἶναι τό ...πᾶν γιά μιά εὐτυχισμένη καί χαρούμενη ζωή...! 

Ἡ λατρεία τῆς ὓλης, 

ἒχει γίνει πλέον τό πιό «διαδεδομένο... σπόρ» γιά τόν ἂφρονα θνητό, 

πού σέρνεται ἐπάνω στήν γῆ, 

χειρότερος ἀπό σκουλίκι καί ἀπολύτως γελοίος 

μέσα στήν ἀλαζωνεία 

πού τοῦ δημιουργεῖ ἡ ψευδαίσθηση 

πώς ...«ἒχει τά πάντα..», 

ὃταν στίς «τσέπες» του 

ἒχει ἀρκετό χρυσάφι...! 

του π. Ευθυμίου Μπαρδάκα

Καί ἡ τραγωδία εἶναι, πώς γιά νά ἀποκτήση αὐτό τό χρυσάφι, ΑΔΙΚΕΙ, ΠΟΔΟΠΑΤΑ, ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ, ΛΗΣΤΕΥΕΙ, ΚΑΤΑΚΛΕΒΕΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, ΨΕΥΔΕΤΑΙ, ΕΞΑΠΑΤΑ, ΣΚΟΤΩΝΕΙ (ναί, καλά διαβάσατε, ΣΚΟΤΩΝΕΙ) καί γίνεται συνειδητό ὂργανο τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, χαρίζοντας τήν πολύτιμη καί ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ψυχή του, προκειμένου νά αἰσθανθῆ τήν «δύναμιν τοῦ χρήματος..!» στίς ...τσέπες του...! 

Τό σημερινό κατάντημα τῶν κοινωνιῶν, ἡ ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΚΑΤΑΠΤΩΣΙΣ καί ΚΑΤΑΡΡΑΚΩΣΙΣ κάθε ἀνθρωπίνου ἰδανικοῦ πού παρατηρεῖται τήν ἐποχή μας καί ὁδηγεῖ στήν υἱοθέτηση ἑνός τρόπου ζωῆς πού δέν διαφέρει ἀπό αὐτήν τῶν... ζώων, θά ἒπρεπε νά ἒχει σημάνει ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ στίς συνειδήσεις μας, καί νά μᾶς ἒχει προειδοποιήσει πώς ὁ δρόμος τόν ὁποῖον ἀκολουθοῦν οἱ κοινωνίες, μέ τήν σαρκολατρεία, τήν λατρεία καί ἐπιδίωξη ἀντί πάσης θυσίας τῆς ὑλικῆς δυνάμεως, τόν εὐδαιμονισμό, τίς παντοῖες παρά φύσιν δραστηριότητες καί τήν ΑΡΝΗΣΙΝ Τοῦ Θεοῦ, ὁδηγεῖ μέ μαθηματική ἀκρίβεια σέ πλήρη ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ κάθε πιθανότητος νά ὀρθοποδήσωμε καί νά ξεπεράσωμε τίς μύριες ὃσες δυσκολίες, τίς ὁποῖες μόνοι μας ἐδημιουργήσαμε, μέ τήν ἀλόγιστη συμπεριφορά μας καί τόν ἀσίγαστο εγωισμό μας...! Ἐδῶ, πρέπει νά ξεκαθαρίσωμε κάποια πράγματα, πρός ἀποφυγήν παρεξηγήσεων καί γιά νά μή θεωρήσουν κάποιοι, πώς παραγνωρίζομε τήν ἀνάγκην γιά ἐπιβίωσιν καί πώς δέν ἀποδεχόμεθα ὡς θεμιτή τήν προσπάθεια τῶν ἀνθρώπων νά κερδίσουν τά πρός τό ζῆν καί νά παράσχουν στήν οἰκογένειάν των τήν δυνατότητα γιά προκοπή...! 

Ὁμιλοῦμε γιά τούς «κυνηγούς» τῆς ὓλης, αὐτούς πού ἒχουν κάνει ΑΥΤΟΣΚΟΠΟΝ των τήν συσσώρρευσιν χρημάτων στά χρηματοκιβώτιά τους καί οἱ ὁποῖοι πιστεύουν πώς ἒχοντας πλοῦτον, εἶναι ...εὐτυχεῖς...! Εἶναι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι σκέπτονται νά... γκρεμίσουν τίς ἀποθῆκες τους, γιά νά κτίσουν πιό μεγάλες, προκειμένου νά ἀποθηκεύσουν τά πλούτη των...! Ὃλοι ξέρομε τήν χαρακτηριστική «ἱστορία» μέ τόν πλούσιο της Ευαγγελικης Παραβολης ὁ ὁποῖος ἀγωνιοῦσε καί ἦταν πάντοτε σκεπτικός καί χωρίς χαρά, ἒχοντας τό πρόβλημα τῆς διαφυλάξεως τοῦ πλούτου του καί ὁ ὁποῖος, κυριολεκτικῶς, δέν ἐγνώριζε τό τί εἶναι ΧΑΡΑ καί ΓΑΛΗΝΗ ΨΥΧΗΣ, σέ ἀντίθεση μέ τόν φτωχό, ὁ ὁποῖος, κάθε βράδυ, τραγουδοῦσε καί χαιρόταν μέ τά παιδιά του, παρά τίς μύριες ὃσες δυσκολίες πού ἀντιμετώπιζε...! Πρέπει νά σημειώσω πρός ἀποφυγήν παρεξηγήσεων, πώς γνωρίζω ἂριστα τίς δύσκολες συνθῆκες τίς ὁποῖες ἀντιμετωπίζει ὁ σημερινός οἰκογενειάρχης, μέσα ἀπό τήν οἰκονομικήν δυσπραγία τήν ὁποίαν μᾶς ἒχουν δημιουργήσει ἐντέχνως... κάποιοι, μέ σκοπό τήν κάμψη τοῦ Ἠθικοῦ τοῦ Λαοῦ μας καί τήν ὑποταγήν του στίς θελήσεις τῶν ΥΛΙΣΤΩΝ πού ἐπιδιώκουν νά μᾶς ἐπιβάλλουν τήν παγκοσμιοποίηση καί τόν οἰκουμενισμό, καί νά μᾶς καταστήσουν μέ τόν τρόπο αὐτό ἓρμαια τῶν θελήσεών των...! 

Τοῦτος ὁ Λαός, ὁ ΠΑΝΑΞΙΟΣ, ὁ ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ, ὁ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ, μέ τά χίλια προτερήματα (καί τά ἂλλα τόσα, βεβαίως, ... ἐλαττώματα, τά ὁποῖα ὃμως δέν τόν ἐμποδίζουν νά ὀρθοποδήση τελικῶς) πού ξεπερνᾶ πάντοτε τίς δυσκολίες μπροστά στίς ὁποῖες ἂλλοι Λαοί, κυριολεκτικῶς, διαλύονται, πού δέν γνωρίζει τό τί θά πῆ ἀδιαμαρτύρητη ὑποταγή, ἒχει συμβάλει, ἂθελά του βεβαίως, στήν δημιουργία τῶν συνθηκῶν πού τόν ὡδήγησαν στήν δύσκολη σημερινή κατάσταση, μέ τό τεράστιο λάθος πού ἒκανε (χωρίς βεβαίως νά εἶναι αὐτός ὁ μοναδικος φταίχτης γιά τίς όσες αιτίες τόν ἒφεραν ἐδῶ) νά καταστῆ μιμητής τῶν ξενόφερτων συνηθειῶν καί τοῦ ξενόφερτου τρόπου ζωῆς, τοῦ γεμάτου ΨΕΥΤΙΚΗ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ, καί ὁ ὁποῖος, κατέστησε ΔΥΝΑΣΤΕΣ ἀνελέητους τόν ὑπερκαταναλωτισμό, τόν ὑλισμό καί τήν «μόδα», πού ὡδήγησαν σταδιακῶς σέ χαλάρωση καί τελική ἀποδυνάμωση τῶν ἠθικῶν παρακαταθηκῶν μας καί ἒγιναν, τελικῶς οἱ ΔΙΑΦΘΟΡΕΙΣ του...! 

Τά πολύ δύσκολα χρόνια πού πέρασαν οἱ πιό παλιοί, ἒγιναν ἀφορμή νά προσπαθήσουν νά δώσουν στά παιδιά τους ὑλικά ἀγαθά πού οἱ ἲδιοι στερήθηκαν...! Αὐτό εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τήν δημιουργία μιᾶς γενιᾶς, πού δέν μπορεῖ εὒκολα νά ξεπεράση τίς δυσκολίες πού τῆς παρουσιάζονται καί ἡ ὁποία, αὐτές πού οἱ πιό παλιοί τίς ξεπέρασαν μέ ἱδρῶτα καί αἷμα, ἀλλά τις ξεπέρασαν, νά τίς βλέπη σήμερα ὡς βουνά αξεπέραστα...! Ὁ μέγας κίνδυνος πού ἐμφανίζεται σήμερα, δέν προέρχεται ἀπό τό (υπαρκτό βεβαίως) οἱκονομικό πρόβλημα, ἀλλά ἀπό τήν ΗΘΙΚΗ ΚΑΤΑΠΤΩΣΗ καί τήν ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ...! Τά πολύ πιό δύσκολα χρόνια τοῦ παρελθόντος, τοῦτος ὁ ἲδιος Λαός, τά αντιμετώπισε μέ ἀποφασιστικότητα, ἀμεσότητα, προσπάθεια καί ἀγώνα, ἀλλά ἒχοντας, πέραν ἀπό τά προτερήματά του καί μιά βοήθεια, τήν ὁποίαν σήμερα τήν ...ΑΠΟΔΙΩΚΕΙ ἀπό μόνος του...! Στό κτύπημα τῆς γλυκόλαλης καμπάνας, οἱ Ἓλληνες ἒκαναν τόν Σταυρό τους καί ξεκινοῦσαν γιά τήν Ἐκκλησία, ἀνταποκρινόμενοι στήν πρόσκλησίν της γιά Προσευχή...! 

Τί ὡραία εικόνα, τά μικρά παιδιά νά τρέχουν χαρούμενα νά φιλήσουν τό χέρι τοῦ Παππᾶ τους, ὁ ὁποῖος, μέσα στήν ἁπλότητά του καί πολλές φορές στήν ἁπλοϊκότητά του, ἐπέβαλε μέ τήν καλοσύνη καί τήν εύλάβειά του τήν ἀπροσποίητη, τόν σεβασμό καί τήν πλήρη έκτίμηση τοῦ ποιμνίου του...!Περιφρονήσαμε τήν Γῆ, ξερριζώσαμε τά δέντρα μας μέ τήν προτροπή τῶν ξένων καί μέ ἀντίτιμο κάποια...«ἀργύρια»..!, ξεχάσαμε νά ψαρεύωμε, ξεχάσαμε τί θά πῆ «μαντρί» καί μάθαμε τίς... «μάρκες τῶν πολυτελῶν αὐτοκινήτων» καί μέσω τῆς τρισκατάρατης τηλεοράσεως (τήν καταράστηκε καί ὁ Ἃγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός κατά τρόπο προφητικό..! ), μάθαμε τά πάντα γιά τήν... «μόδα», γιά τά «τενεκεδένια, λαμπερά εἲδωλά της», καί γιά τόν σαρκολατρικό, ὑλιστικό καί ἐγωιστικό ξενόφερτο τρόπο ζωῆς καί γιά τά... «καλά» καί τήν «ἂνεση» πού ...προσφέρει ἡ ζωή μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀπό τόν «σκοταδισμό τῶν Παπάδων» καί ἀπό τήν ...«ἀνάπαυσιν τῶν Κυριακάτικων πρωϊνῶν», πού ἐνῶ θά ἒπρεπε νά εἶναι ὃλοι ταπεινοί Προσκυνηταί είς τόν Οἶκον Τοῦ Θεοῦ, μετά ἀπό τήν πρόσκλησιν τῆς γλυκόλαλης Καμπάνας, (τῆς ὁποίας ἡ φωνή, «ἐνωχλεῖ» τούς... «ξενύχτηδες γλεντζέδες», ἐνῶ ήχεῖ ὡς γλυκεία μελωδία στά αὐτιά τῶν ξωμάχων τῆς γῆς, τῆς θάλασσας καί τοῦ βουνοῦ...!), «χοζουρεύουν» στά ζεστά τους σκεπάσματα, κλείνοντας τά αὐτιά τους μέ τά χέρια τους ἐνωχλούμενοι ἀπό τήν, διά νόμου καταργηθεῖσαν, ἢχησιν τῆς Καμπάνας...! 

Ὁ Κύριός μας, διά στόματος τῶν Ὑμνωδῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, μᾶς δηλώνει στήν συνέχεια τοῦ ψαλμοῦ τοῦ τίτλου μας: «... οἱ δέ ἐκζητοῦν τες Τόν Κύριον, οὐκ ἐλαττωθήσωνται παντός ἀγαθοῦ...!» Ἂς μή περιμένωμε λοιπόν νά ὀρθοποδήσωμε, νά ἀντιμετωπίσωμε τήν λαίλαπα στήν ὁποία μᾶς ἒχουν ὁδηγήσει οἱ ΥΛΙΣΤΑΙ «ἂρχοντες τοῦ γηίνου κόσμου», ἂν δέν στρέψωμε τά μάτια μας, γεμᾶτα ἀπό δάκρυα μετανοίας, πρός τόν Οὐρανό, παρακαλοῦντες Τόν Κύριόν μας νά μᾶς συγχωρήση καί νά μή μᾶς τιμωρήση ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΑ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ...! Δέν βλέπομε, τό τί γίνεται γύρω μας; Σεισμοί, Πλημμύρες, Φωτιές, Πόλεμοι, Δυστυχία, Πεῖνα, Λιμοί, Ἀσθένειες μαστίζουν τήν Οἰκουμένη, καί ὃλα αὐτά εἶναι ἀπότοκος τῆς ἀποκοπῆς μας ἀπό Τόν Κύριόν μας, ἀλλά ἐμεῖς δέν θέλομε νά ἀντιληφθοῦμε τά μηνύματα. Ἐπαναλαμβάνω γιά νά γίνουν ἀντιληπτά τά ὃσα σημειώνω καί νά μή δοθοῦν σ’ αὐτά νοήματα λανθασμένα. Οἱ δυσκολίες πάμπολλες. Οἱ καιροί γιά τόν Οἰκογενειάρχη γεμᾶτοι «ἀγκάθια» Ἀνεργία, οίκονομική καταπίεσις ἐκ μέρους τῶν...«ἰσχυρῶν» κ.λπ., δημιουργοῦν καταστάσεις πολύ δύσκολες πού ἀπαιτοῦν πολλά πράγματα...! 

Ἀπαιτοῦν ὂχι μόνον ψυχικό σθένος καί σκληρή προσπάθεια, ἀλλά καί ΠΛΗΡΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΝ ΜΑΣ ἐνώπιον Τοῦ Κυρίου μας, Προσευχή, συμμετοχή εἰς τά Ἃγια Μυστήρια καί ἐπανασύνδεσή μας μέ τούς τομεῖς πρωτογενοῦς παραγωγῆς πού εἶναι ἡ ζωή, ἡ δημιουργία, ἡ εργασία (ἐμπεριέχεται σ’ αὐτήν ὁ ὃρος ΕΡΓΟΝ) καί ὂχι ἁπλῶς ἡ Δουλειά πού δέν εἶναι παρά ὁ ὃρος Δουλεία μέ ...κατεβασμένον τόν τόνο ἀπό τό «..εία» στο «...ειά»...! Ἐπάνοδος στήν Θείαν Ὀρθοδοξίαν, Προσευχή, Ἐκκλησιασμός, Συμμετοχή εἰς τά Ἃγια Μυστήρια, ἀποφυγή ἀπληστίας, ὀλιγάρκεια, λογική, ἀπόρριψις ξενόφερτων ἠθῶν καί ἐθίμων, ἀπόρριψις «ἀρρωστημένων» συνηθειῶν τῶν ...«πολιτισμένων...λαῶν» πού θέλουν νά μᾶς ἐπιβάλλουν ἓναν αρρωστημένο τρόπο ζωῆς καί γιά τόν λόγο αὐτόν, μέσω καταλλήλως ἐπιλεγμένων «φορέων», μᾶς πιέζουν παντοιοτρόπως καί κυρίως «κτυπῶντας» μας στήν οἰκονομική δυσπραγία, εἶναι μερικά ἀπό τά βασικά «ΟΠΛΑ» μας ...! Δέν πρέπει νά κρίνωμε, τό «τί θά γίνη στήν διάρκεια τῆς δικῆς μας ζωῆς». Τό ἒχω ξαναπεῖ, ἀλλά εἶναι χαρακτηριστικό παράδειγμα καί τό ἐπαναλαμβάνω. 

Ὃταν πέθανε ὁ Καντακουζηνός ἒνδοξος στόν Θρόνο του, ἀσφαλῶς θά εἶπε: «Τί ἒνδοξη καί δυνατή Ἑλλάδα, πού αφήνω πίσω μου»...!». Ὃταν σκοτώθηκε στά τείχη τῆς Βασιλεύουσσας ὁ Κων/νος Παλιολόγος, θλιμμένος θά εἶπε: «..Πάει ἡ Ἑλλάδα..! Διαλύθηκε...!» καί ὃμως..! ΑΜΦΟΤΕΡΟΙ ΕΙΧΑΝ... ΑΔΙΚΟ...! Ἒκριναν μή ἀναλογιζόμενοι πώς ἂνθρωποι, καταστάσεις κ.λπ. ἒρχονται και παρέρχονται. Στό διάβα τῶν αἰώνων, σύνορα ἀλλάζουν, Λαοί πολεμοῦν, καταστάσεις ἀντιστρέφονται χωρίς ουδέποτε νά σταθεροποιοῦνται καί γενικῶς, τίποτα δέν παραμένει αιωνίως ἀμετάβλητον...! Ὃλα, λοιπόν, περνοῦν. Μποροῦμε νά ἀντιμετωπίσωμε τίς δυσκολίες κάθε ἐποχῆς, μέσω τῶν δυνάμεων πού ἒχομε ὡς Ἒθνος, ἀλλά κυρίως, μέ τήν χρησιμοποίησιν τῶν ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΩΝ «ΟΠΛΩΝ» ΜΑΣ πού εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία, ἡ Ζέουσα Πίστις, ἡ Προσευχή καί ἡ Ταπείνωσίς μας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου...!

Ἂς ἀκούσωμε τόν Ψαλμωδό μας

νά δέεται πρός τόν Ἃγιον Νικόλαο, λέγοντας: 

«...διά τοῦτο καί έκτήσω, 

τῇ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΙ ΤΑ ΥΨΗΛΑ, 

τῇ ΠΤΩΧΕΙᾼ ΤΑ ΠΛΟΥΣΙΑ....», 

δίδοντάς μας τήν «ἀλάνθαστον Συνταγήν» 

διά τῆς ὁποίας θά ἐπιτύχωμεν τήν πλήρη καί απόλυτον ἀντιμετώπισιν τῶν ἐπιθέσεων 

τῶν ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΕΧΘΡΩΝ τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ. 

Καί οὐδέποτε νά λησμονοῦμε πώς: 

«ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, 

όσο βάλλονται, τόσο θριαμβεύουν». 

Ψηλά λοιπόν τό κεφάλι, Πίστη, Προσευχή, Ὑπομονή, Ἐλπίδα, Προσπάθεια 

καί ὃλα θά πάνε καλά!

Αρχιμανδρίτης π. Ευθυμιος Mπαρδάκας

Εφημέριος Ι. Ν. Παναγίας Προυσσιωτίσσης, Τσακού Αγίας Παρασκευής