ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2019

ΕΡΥΘΡΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ




Στο μεγαλειώδες συλλαλητήριο της 20/1/2019 με την πάνδημη συμμετοχή του ο ελεύθερος δημοκρατικός λαός και ο ακηδεμόνευτος Κλήρος, σε αγαστή σύμπνοια διαδήλωσαν εμφατικώς τη δικαιολογημένη αντίδρασή τους και τεκμηριωμένη εναντίωσή τους προς την επονείδιστη δια τα εθνικά μας συμφέροντα Συμφωνία των Πρεσπών, δια της οποίας εκχωρείται άνευ όρων το όνομα της Μακεδονίας μας εις τα Σκόπια, αναγνωρίζοντας απεριφράστως εθνική μακεδονική ταυτότητα -γλώσσα, πολιτισμό, εθνικό προσδιορισμό, erga omnes, άρθρα 1.3 και 1.8 της Συμφωνίας των Πρεσπών- εις τη γείτονα, παρά τη μεθοδευμένη πειθαναγκαστική προπαγάνδα του συστήματος, δια των εξωνημένων ΜΜΕ, δήθεν περί του αντιθέτου, παραχαράσσοντας την αντικειμενική αλήθεια.



του Χαράλαμπου Β. Κατσιβαρδά, δικηγόρου



Η έσχατη προδοσία έγκειται στο γεγονός, ότι η ελλαδική κυβέρνηση σφετερίζεται τη λαϊκή κυριαρχία, καθότι ενεργεί αυθαίρετα κατά παρέκκλιση της βούλησης του λαού, ο οποίος κατά τη συνταγματική έννομη τάξη αποτελεί το θεμέλιο του πολιτεύματος (άρθρο 1 παρ. 2 και άρθρο 3 παρ. 120 του Συντάγματος) και αιτείται εν προκειμένω σύσσωμος δια των σύννομων δημοκρατικών μέσων του συνταγματικού πατριωτισμού που διαθέτει, να πέμψει ένα ηχηρό μήνυμα άρνησης προς την κύρωση της επίμαχης σύμβασης, δεδομένου ότι η παρούσα κυβέρνηση επιχειρεί πραξικοπηματικά καταλύοντας το άρθρο 44 παρ. 2 να αφουγκραστεί την ανόθευτη, αβίαστη και ανεπηρέαστη βούληση του ελληνικού λαού δια ενός δημοψηφίσματος.


Ο αυταρχισμός της κυβερνήσεως δια της καταφρόνησης εις το Σύνταγμα, αλλά και τον ελληνικό λαό αποδεικνύει, αφενός το έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης, αλλά και τον φόβο υπό του οποίου έχει κυριευθεί, έχοντας μετατραπεί σε μια ερυθρή δικτατορία, η οποία επιχειρεί να επιβάλει δια πυρός και σιδήρου τις θέσεις της εξαπολύοντας διώξεις στους αντιφρονούντες και ποινικοποιώντας κάθε θεμιτή και υγιή αντίδραση προς τη φαλκίδευση της ελευθερίας γνώμης και αντίδρασης των Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι βλέπουν να ακρωτηριάζεται η πατρίδα τους και να βεβηλώνεται ανόσια η μνήμη των τεθνεώτων προγόνων τους δια την ελευθερία και την πατρίδα.


Είναι πρώτη φορά, όπου διοικεί τη χώρα μας τόσο ξεκάθαρα ένας τόσο λαομίσητος Δούρειος Ιππος εξωεθνικών συμφερόντων με την επίφαση του προοδευτισμού, ο οποίος υπό τις ερπύστριες της διακυβέρνησής του αγνοεί τη βούληση της πλειονότητας του λαού και απεμπολεί ανενδοίαστα την Ιστορία χρόνων αντί τριάκοντα αργυρίων, όμως ο λαός έχει μνήμη και το αίμα των ηρώων, δεν διαγράφεται από αργυρώνητους οσφυοκάμπτες.


Πάντως μετά τον Εφιάλτη, τον Ιούδα, τον Νενέκο φρονώ, ότι δια του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς στην προδοσία δικαιωματικά ο νυν πρωθυπουργός θα καταλάβει στη συλλογική μνήμη όλων μας στην Ιστορία μια θέση, ως ο σύγχρονος προδότης της πατρίδος μας.



Εκ της εφημερίδας ''δημοκρατία''.
Επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF